လှလှ နဲ့ ယောက္ခထီး – ဒုတိယပိုင်း

လှလှ တို့ သားအမိတွေနိူးလာတော့ ကျနော်က သတင်းစာဖတ်နေပြီ၊ လှလှက သူ့ကို မျက်လုံးခြင်းတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် မကြည့်၊ နေစဉ်လုပ်နေကျ လုပ်ငန်းဆောင်တာများကိုသာ ပုံမပျက် လုပ်သွား၏၊ မနေ့က နောက်ဆုံး စာရင်းပိတ်လုပ်ခဲ့တာ ဆိုတော့ ဒီနူစ်ရက် အလုပ်သွားစရာမလို ၍ လှလှ ကလေးကိုကျောင်းပို့ပြီး ဆေးရုံသွားဖို့ပြင်နေသည်။ အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးတော့ ၃ယောက်သား ကလေးကျောင်းရှိရာကို လမ်းလျောက်လာကြသည်၊ ခလေးကျောင်းပို့ပြီး အဲဒီနား က ကားဂိတ်ဆုံးဆိုတော့ ဘတ်စ်ကား တက်စီးလျှင်နေရာရမည်၊ အချိန်လည်း စောသေးတော့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ဆေးရုံကို သွားကြမည်ပေါ့၊ ကျနော်နဲ့ လှလှ တို့ နူစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် စကားတလုံးမှ မပြောမိကြ၊ ကလေးကျောင်းပို့ခဲ့ပြီး ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်သို့ ရှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ဘတ်စကားမှတ်တိုင် နားရောက်ခါနီးမှ လှလှ ရုတ်တရက်၊ ” ဟောတော့ ဒုက္ခပဲ “ ” ဟင် ဘာဖြင့်လို့လဲ လှလှ “ ” ကမာန်းကတန်း ထွက်လာလိုက်တာ ကိုသင်း မှာထားတဲ့ ဟို အကြာဖြေဆေးနဲ့ လုံချည် အပို မပါလာခဲ့ဘူး” “အဲဒါ ဆိုလည်း သမီး အရင်သွားနူင့်လေ ဘယ်နေရာထားထားလဲ သာပြော၊ ဖေဖေ သွားယူပြီး လိုက်လာခဲ့မယ် “ ” ဟင့်အင်း မဖြစ်သေးပါဘူး အဖေ့သားအကြောင်း အဖေ အသိဆုံး လှလှသာ သတိမေ့ခဲ့တာ ဆိုရင် အော်လို့ ဟစ်လို့ ဆုံးမှာမဟုတ်တော့ဘူး၊ လှလှ နားမခံနိူင်ဘူး “ ” အေးလေ ဒါဆိုလည်း အတူတူ ပြန်ယူပြီး မှ ဆေးရုံ သွားကြတာပေါ့ “ လှလှတို့ တိုက်ခန်းပြန်ရောက်လို့ လှေခါးအတက် မှာ လှလှ နောက်က လိုက်လာတဲ့ ကျနော်တယောက်တော့ အဖျားတက်သလိုတောင် တုန်လာခဲ့ရသည်။ ရှေ့က လှလှ၏ ဖင်ကြီး မှာ လုံးကားစွံ့ နေသည်မှာ တွံတေး အိုးကြီး အလား၊ ပြီးတော့ ဝတ်ထားသည့် အနက်ပေါ်မှာ အပြောက်ကလေးတွေ အဖြူစက်ကလေးတွေ အဆင်နူင့် ထမိန်သား ပျော့ပါးပါးက လှလှ၏ တလုံးခြင်း လိမ့်လိမ့် ခါသွားသော ဖင်ကြီးကို အလှဆင်ပေးနေသကဲ့ သို့ရှိ၏၊

လှလှက အိမ်တံခါးမကို ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲ တောက်လျှောက်တန်းဝင် သွားကာ သူတို့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ပစ္စည်းများ သွားရှာနေလေသည်၊ ကျနော်ကအနောက်မှ လိုက်ဝင်ပြီး အိမ်တံခါးမ ကို အတွင်းမှ ဂျက်ချ လိုက်လေသည်။ ကျနော် လှလှတို့ အခန်းထဲ လိုက်ဝင်သွားချိန်မှာ လှလှ တယောက် ကုတင်ဘေး က စားပွဲ လေးမှ အံဆွဲ ထဲတွင် ကုန်းပြီး ရှာနေလေရာ ဖင်ကြီးမှာ ကားစွင့်နေပေသည်၊ ကျနော်က သူ့ ပုဆိုးကို ဂွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး သကာလ ခြေလှမ်းကြဲ ကြီး များဖြင့် လှလှရှိရာသို့ပိတ်သတ်ကြီး ပျင်းနေမစိုးသောကြောင့် အသေးစိတ်များကို ကျော်လွှားပြီး ရေးရလျှင်ဖြင့်၊။ လှလှ၏ အစဦးငြင်း ဆန်မှုများ ကျနော်၏ အတင်း နသားပါယားကြောင့်ရော ၊ နဂိုလ်ထဲ ကမှ ပါခြင်ခြင် လှလှ ကြောင့်ရော နူစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး များဖြင့် လှလှ တို့ လင်မယား ကုတင်ပေါ်မှာ နူစ်ကြောင်းတိတိ ဆွဲပစ်လိုက်ကြတော့၏။ ကျနော်၏ အတွေ့ အကြုံ ၊ကျနော်၏ သူ့လင်ထက် လုံးပတ်ရော အရှည်ပါ ကြီးထွားလှသော လိင်တန်ကြီး ကြောင့် လှလှတယောက် သူမ အဖေ နီးပါး အရွယ်ရှိသော ယောက်က္ခထီး ကြီးကို စွဲလမ်း သွားရလေတော့သည်၊ လှလှ တယောက်ကလည်း သူမနိူ့ကို ဇိမ်ခံစို့နေသောကျနော်၏ ခေါင်းကို ပွတ်ပေးနေရာမှ သတိယပြီး ကမန်းကတန်း ခုန်ထလိုက်မိသည်။ “ဟောတော့ ဆေးရုံသွားရမှာ….” ကျနော်လည်း ကမန်းကတန်းထပြီး ပုဆိုးကောက်ဝတ်လိုက်သည်၊ နောက် လှလှတယောက် ထမိန်ကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ပြီး အတွင်းခံ လက်တဝါးစာပန်းရောင် ရင့်ရင့် အတွင်းခံကို ဝတ်ပြီး ဆွဲတင်နေသည်ကိုတွေရသည်၊ လှလှ တယောက် ဒီလောက်သေးသည့် ပင်တီကို သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ဘယ်လိုဝတ်ထားလဲ မြင်ခြင်လို့ ကျနော်က အနောက်မှ ထမိန်စကို မပြီးဆွဲလှန်လိုက်၏။

“အို့ ဟော်တော့ အဖေကလည်း ဘာလုပ်တာတုန်းကြည့်ခြင်လို့ပါ လှလှရာ၊ ဒီလောက်လှတဲ့ ဖင်ကို ဒီ ပင်တီလေး ဘယ်လို ဝတ်ထားလဲ လို့… ဟင့်အင်း အခု အချိန်မရှိတော့ဘူး နောက်မှပဲ.. တခါထဲ..အခုန သူပဲချွတ်လိုက်တာပဲဟာ မမြင်ဘူးတာကြလို့….” “အော် အခုနတုန်းက တခြားဟာကိုမဲ နေတာလေ.. ” လှလှက ပြောပြောဆိုဆို ထမိန်ကို အတင်းဆွဲချပြီး ဝတ်လိုက်သဖြင့် ကျနော်တယောက် ပင်တီ ပန်းရောင်လေး လှလှ၏ဖင်လုံးကြီးနူစ်ခုကြား ညှပ်သွားတာကိုသာ လျှတ်တပျက် မြင်လိုက်ရလေသည်။ ထိုနေ့ညဘက်တွင် ကျနော်တယောက် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် စိတ်မလုံ ၊ ကိုယ့်သား တယောက်လုံး ဆေးရုံရောက်နေ တာကို ကိုယ်က သူ့မိန်းမနူင့် ဖြစ်ရနောင်တ ရသလိုဖြစ်ပြီး အိမ်သို့ မပြန်သေးပဲ သူငယ်ချင်းတယောက် အိမ်သွား လည်ကာ စိတ်ပြေလက်ပျောက် စကားတွေပြောနေမိသည်။ ပြောနေရင်းကမှထိုသူငယ်ချင်းက မိန်းခလေးတွေ ဟော့လာသည့် အကြောင်းနူင့် သူလည်း ငယ်မူပြန် ကာ ယခု စမောလေးတယောက် ထားထားကြောင်း ပထမ တခါနူစ်ခါက ဟုတ်သလိုရှိသော်လည်း နေ့စဉ်လိုကျတော့ အသက်ကထောက်လာ လို့ မစွမ်းဆောင်နိူင်တော့ သဖြင့် ဆေးဆောင်ထား ရကြောင်း အရမ်းအလုပ်ဖြစ် ကြောင်းပြောသဖြင့် ကျနော် က စိတ်မဝင်စားကြောင်း ပြောသော်လည်း မရ၊ သူဝယ်ထားတာ အပိုရှိကြောင်း “မင်းလိုခြင်တဲ့ အချိန် သုံးလို့ရအောင် ဆောင်ထားကွာ” ဟုဆိုပြီး ဆေးပုလင်းလေးတလုံး ထည့်ပေးလိုက်လေသည်၊ တနေ့ ကို တလုံးထက် မပိုစေနဲ့ဟုလည်း မှာလိုက်သေး၏။ ကျနော် အခန်းပြန်ရောက်တော့ လှလှ တယောက် ခလေးကို သိပ်ဖို့လုပ်နေသည်၊ ကုတ်ကုတ် ကုတ်ကုတ်နဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လာသော ကျနော်အား လှလှက မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်သည်၊

“ဒါက ဘယ်သွားနေတာလဲ တခါထဲ လှ ကတော့ စိတ်ပူလို့..သွား ရေချိုးလိုက်အုန်း ခလေးလဲ ဟုတ်ပဲနဲ့ လှ ထမင်းပြင်ထားတယ်..ခလေးသိပ်ပြီး ထွက်လာခဲ့မယ်” ကျနော် ရေမိုး ချိုးပြီးတော့ နည်းနည်း လမ်းလမ်းဆန်းဆန်း ဖြစ်လာသည်၊ မီးဖိုချောင် ထမင်းစားပွဲပေါ် လှလှပြင်ပေးထားသော ထမင်းဟင်းကိုယူစားနေရင်းဖြင့် စိတ်က ပြန်လည်လာပြန်၏။ ဒီလိုမျိုး နန္ဒာလှိုင်မျက်နှာမျိုးနဲ့ ဂျေးလို ဘော်ဒီမျိုး ဆိုတာ အရင်က အိပ်မက် ပင်မမက်ဘူး၊ ကံအားလျှော်စွာ အခွင့်အရေး ပေးလို့ရခဲ့ရသည်၊ ရသည်မှာလည်း တခါနှစ်ခါမဟုတ်၊ ညကနှစ်ခါ မနက်ပိုင်း၂ခါ လေးခါ ဖြစ်သွားပြီ၊ ကိုယ်လိပ်ပြာပဲ ကိုယ်မလုံတာလားကိုယ့်အရွယ်နဲ့ လေးခါတိတိ ပြီးခဲ့သည့် ၂၄ နာရိ အတွင်း ပြီးခဲ့လို့လား ကိုယ့်ဖွားဘက်တော်က ဒီတခါငြိမ် နေသည်။ အခုန လှလှ က ခလေး သိပ်ပြီး လာခဲ့မယ် ဟုပြောသွားသည်၊ ဘာလာလုပ်မှာလဲ ၊ ဘာဘဲလာလုပ်လုပ် မသိစိတ်က ငါ့ကိုအဖိုးကြီး ဒါမလာတော့ ဘူးလားဟုရီများနေမလား စသည်ဖြင့် ဟိုဟို သည်သည်တွေးနေပြီး မထူးပါဘူးကွာ ဟုကိုယ့်ဖာသာ ရေရွတ်ရင်း သူငယ်ချင်း ပေးလိုက်သော ဆေးတလုံးကို ထုတ်သောက် ထားလိုက်၏။ ထမင်းလည်း စားသောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်၊ ဘီဘီစီလေး နားထောင် ဟိုတွေး ဒီတွေးလုပ်နေရင်း မသိမသာမျှော် နေမိသည်၊ လှလှ တယောက် ပေါ်မလာ ၊ဟင်း သူလည်း အခုမှ ပြန်တွေးပြီး နှောင်တ ရနေပြီ ထင်တယ်၊ ရှက်ပြီး ပေါ်မလာတော့တာပဲနေမှာ၊ ကောင်းတာပဲ ငါလည်း အေးအေးဆေးဆေး ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်၏ သူငယ်ခြင်းဆေးက နာရီဝက်ကျော်လောက်ကျတော့ စအစွမ်းပြလာသည်၊ ကျနော်င်၏ ဖွားဖက်တော်က နိူးကြွားလာသည်၊နောက် ၁၅မိနစ် လောက်နေတော့ ကျနော်၏လိင်တန်ကြီးမှာ သံချောင်းကြီးလို တောင့်တင်း နေလေပြီ၊ တော်တော်လျှာရှည်တာ ဟုလည် ကျနော်ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကျိန်ဆဲနေမိသည်။

အေးအေးဆေးဆေး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်နေ ရင်ကောင်းသား အတတ်ဆန်းမိလို့ ငါးပါးတော့ မှောက်ပြီ၊ လှလှ ထွက်လာလို့ကတော့ ဟင်းမလွယ်ကြောပဲ ၊ အခု လှလှကလည်း ထွက်မလာ ကိုယ့်မှာသာ အကြောတင်းနေပြီ၊ ကိုယ့်ဖာသာ ငါးဦးကော်မတီနဲ့ တွေ့ပေးဖို့ကျတော့လည်း မနက်က မှ စားထားသည့် အရသာက ရှိနေပြီ၊ ခြေလှမ်း ၁၀လှမ်း အကွာမှာ ၊ အင်း ဒုက္ခပါပဲ၊နောက်ဆုံးတော့ မအောင့်နိူင်တော့ လှလှ တို့အခန်းထဲ တံခါးလေးဖြေးဖြေး ဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့မိသည်။ အော် ကောင်မလေး မီးလည်း မပိတ်ပဲ အိပ်ပျော်နေတာကိုး။တကယ်တော့ လှလှ တယောက် မနေ့ညကလည်း ကျနော် ကြမ်းထား သဖြင့် အိပ်ရေးမဝ၊ မနက်ကျတော့လည်း ဆေးရုံမသွားခင်နူစ်ချီ ဆိုတော့ တော်တော်နူန်းသွားလို့ ခလေးကို အိပ်ယာပေါ်မှာသိပ်ရင်းလှဲလိုက်တာ အိပ်ပျော်သွားခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကျနော်မှာ အိပ်ယာဘေးနား ကပ်သွားပြီး ကိုယ့်ချွေးမချောကို ငုံ့ကြည့်မိသည်၊ ချွေးမလေးမှာ ဒီလိုကျတော့လည်း မျက်တောင်ရှည် ကော့ကော့လေးနဲ့ အသက်ကို မြှင်းမြှင်းရူလို့ အိပ်ပျော်နေတယ်။ သူမရဲ့နှာတံလေးက စဉ်းလုံးချော တဖြောင့်ထဲမဟုတ်ပဲ နာတံရိုးလေး ပေါ်မှာ တနေရာ နည်းနည်း အဆစ်ကလေးလိုဖြစ်နေသည်၊ အဲဒါလေးကပင် တမျိုးဆွဲဆောင်မှု ရှိသလို၊ နဂိုလ်ထဲကမှ သိပ်မကြီးတဲ့ နိူ့လေးတွေက ပက်လက်အိပ်နေတာဆိုတော့ သူမ တီရှပ်အောက်မှာတောင် ဖုရုံလောက်ကလေး လုံးလုံးလေးဖြစ်နေ၏။ အသက်ရူသွင်းလိုက်တိုင်း တောင်ကုန်းကလေးတွေက မြင့်တက်လိုက် ကျသွားလိုက်ရှိ၏၊ ဘရာဇီယာမဝတ်ထားဘူးထင်သည်၊ နိူ့သီးခေါင်းလေးနူစ်ခုက တီရှပ်အသားပါးပါးမှာ ထင်းကနဲ ထိုးထောက်ထားသလိုရှိနေသည်၊ အောက်ပိုင်းက ဝတ်ထားသော ထမိန်မှာ ခါးမှာပြေလျှော့နေပြီး ဗိုက်သားလေးကို တွေ့နေရသည်။

ဒါပေမဲ့ အောက်ပိုင်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ပေါင်ရင်းနားထိလှန်တက်နေတော့ ချောမွတ် နေသော ပေါင်တန်တုတ်တုတ် လေးတွေကို အသဲတုန် စရာမြင်နေရသည်၊ကျနော် လက်ဖဝါးက လှလှ၏ ချောမွတ်နေသော ပေါင်လုံးတွေ ပေါ်ကို ရွရွလေး ပွတ်သတ်ပေးလိုက်ရာ လှလှ ခမျာအိပ်ပျော် နေရာမှ ညှီးသံလေး ထွက်လာသည်။ ကျနော်က ပေါင်အတွင်းသားလေးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း လက်ဖဝါးကို ထမိန်အောက်မှ ပေါင်ခွကြားထိ နိူက်လိုက်ရာ အတွင်းခံမဝတ်ထားသော လှလှ ၏အဖုတ်ကြီးကိုသွားစမ်းမိလေသည်၊ ကျနော်၏လက်ဖဝါးက လှလှ၏ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ပွတ်သပ် အုပ်ကိုင်မိ သည့်အချိန်မှာတော့ လှလှ တယောက်မျက်လုံးများပွင့်လာခဲ့တော့သည်၊ ” ဟင် ဖေဖေ …ဟွန့် လူဆိုး..” ရုတ်တရက်ယောင်ပြီးခေါ်နေကြ အတိုင်း ခေါ်နေရာက ချက်ခြင်းသတိရသွား၏၊ ကျနော်က လက်ညိုးကို သူ့ပါးစပ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်ပြကာ အသံမပြုဖို့ အချက်ပေးရင်း လှလှ၏ လက်ကိုဆွဲကာ ထူလိုက်သည်။ လှလှ ကပြေလျှော့နေသော ထမိန်ကို တဖက်က ဆွဲမပြီးကျနော် နောက်ကလိုက်လာခဲ့၏၊ ကျနော် အခန်းထဲရောက်တော့ကျနော်က လှလှခါးလေးကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊.. “ကဲလူဆိုးကြိး သူများအိပ်နေတာကို နိူးပြီး ဒီအခန်းထဲခေါ်လာတာ ဘာပြောမလို့လဲ….” “ပြောမလို့ မဟုတ်ဘူးလှရဲ့ လုပ်မလို့…..” “ဟွန့် ကိုရီးနော် ယုတ်ယုတ်မာမာတွေ မပြောနဲ့..လှကို ကိုရီးက တည့်ပဲပြောတတ်တယ်လေ ဒီမှာကြည့်ပါလား. ပေါက်ထွက်တော့မယ်..” ကျနော်က လှလှ လက်ကို ဆွဲယူကာ သူ၏မာတောင်နေသောလိင်တန်ကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်၏။ “အို့..အမေ့..သူ့ဟာကြီးကလည်း တချိန်လုံး မာနေတာပဲ..ကိုသင်းတောင် အဲ့လို မနေဘူး တခါပြီးရင် လှကိုလှည့်တောင်မကြည့်တော့ဘူး ” “ဒီကောင် ရတနာအိုးကို တန်ဖိုးထားရမှန်း မသိလို့ပါကွာ..” ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆိုလေးနူင့် လှလှဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ် ကိုင်ဆော့နေလိုက်၏၊

“ကဲပါ အဲဒါတွေအသာထားအုန်း ခနထ..” ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို လှလှ ခါးလေးကိုကို ကျနော်င်က ကုတင်စောင်းခြေချထိုင်နေသော သူ့ရှေ့မှာ မျက်နာခြင်းဆိုင် ရပ်စေပြိး သူ့လုံခြည်ကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်လိုက်၏။ ကျနော်..အို့..မိုးပေါ်သို့ ထောင်မတ်နေသောကျနော် လိင်တန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း လှလှ တယောက် အို့ကနဲ တောင်ဖြစ်သွားရ၏။ ကျနော်က လှလှ ထမိန်ကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်ပြီး လှလှကိုယ်လုံးကို ခါးလေးမှကိုင်ကာသူဆီသို့ ဆွဲယူလိုက်သည်၊ အလိုက်သိသောလှလှက ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်ကာကျနော်င်ပေါင်ပေါ်သို့ ခွရက်သားနူင့် ထိုင်ချလိုက်သည်၊ ကျနော်က သူ၏ထောင်မတ်နေသောလိင်တန်ကြီးကို လှလှ ၏အဖုတ် ကွဲကြောင်းလေးနူင့် တည့်အောင် ထိန်းပေးလိုက်သည်။ လှလှ၏ ဖြေးဖြေးခြင်းထိုင်ချမှုကြောင့် ကျနော်၏ လိင်တန်ကြီး မှာလှလှ စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တအိအိနူင့် ဝင်သွားလေတော့သည်။ “စိ.စိ..ရွတ်……အား..အမေ့..ဖေဖေ့ဟာကြီးကလည်း ကြပ်လိုက်တာ အူး လှရင်ထဲ ပြည့်သွားသလိုပဲ….” ချွေးမချော လှလှ၏ဖင်လုံးကြီးများက သူ့ပေါင်ပေါ် အိကနဲ ကျလာပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးက အဖုတ်ထဲ စိကနဲ ဝင်သွားသည့် အရသာကို ခံစားရင်း ကျနော်ခမျာအင်း နောက်မှ ဖြစ်ခြင်ရာဖြစ် ငါတော့ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့ရာမလွယ်ဘူး အသေကြေဆွဲတော့မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်မိလေသည်။ လှလှ အဖုတ်ထဲ သူ၏လိင်တန်ကြီးခန အသားကျအောင်စိမ်ထားဆဲမှာကျနော်က လှလှ၏ တထပ်ထဲ ဝတ်ထားသော တီရှပ်လေးကို သူမခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်၊ လှလှ ချစ်စရာနိူ့ ပုံ့ပုံ့ လေးနူစ်ခုမှာ ကျနော်၏ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့် မှာ အနေတော်ရောက်နေပြီးမို့ ကျနော်က သူ့မျက်နှာ ဖြင့်ပွတ်သပ် နမ်းရူတ် လိုက်ပြိးမျ နိူ့သီးခေါင်းလေးတွေကို စုပ်လိုက်သည်။ လှလှမှာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီးခါးလေးကော့ကာ ခံနေရှာ၏၊

နောက်တော့ ကျနော်က လှလှ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီးမပေးလိုက်ရာ လှလှတယောက် ဆောင့် ကြောင့်ထိုင်ပုံစံမျိုးဖြစ်သွားပြီးကျနော် လိင်တန်ကြီးမှ လှလှ အဖုတ်မှာ ဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲမထုတ်လိုက် သလိုဖြစ်သွားပြီး အဆုံးရောက်ခါနီးတွင် ကျနော်က ဆွဲချလိုက်ရာ လိင်တန်ကြီးကို အားကုန်ဆောင့်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။ “အား..ရှီးး ကိုရီး..” ထိုကဲ့သို့ ထိုင်ထအချက်၁ဝ-၁၅ ခါလောက်လုပ်ပီးချိန် လှလှ မှာ ဒူးညှောင်းတဲ့ ပုံပေါက်လာသဖြင့် ကျနော်က လှလှကို ဖက်လျှက်မတ်တပ်ထကါ လှလှကိုကုတင်စောင်းပေါ် ပက်လက်တင် ၊လှလှ ပေါင်ကြီးနူစ်လုံးကို သူ့ပုခုံးပေါ်တင်၊ ကုတင်စောင်းမှာ မတ်တပ်ရပ်လျှက်ဖြင့် သူ့လိင်တန်ကြီးနူင့် ကော်ကော် ဆောင့်ကြုံးလေတော့သည်။ ကျနော် လိင်တန်ကြီး မှာ မာကြောတောင့်တင်း လွန်းလှသဖြင့် လှလှ အဖို့ သူမအဖုတ်ထဲ မှာ တင်းကြပ် ပြည့်နှစ်နေ သည့်အပြင်၊ ကျနော် ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း ရှည်လျှား လှသောလိင်တန် ထိပ်ကြီးက သူမ အတွင်းတနေရာကို သွားသွား ထိ သဖြင့် နည်းနည်း အောင့်အောင့် သွားသည်၊ သို့သော်လည်း သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းနံရံများကို ပွတ်သပ်ဆွဲ နေသည်မှာ ကောင်းလှသဖြင့် အောင့်အီးခံပြီး ဆောင့်ချ နေမိသည်။ “အို့..အိ..စွတ်.. ရွတ်..အီးအိုးအွန့်” အသံမတိုးမကျယ်လေးဖြင့် ငြီးညူရင်း လှလှတယောက် တချီ ပြီးသွားရရှာလေသည်၊ ကျနော် က လည်းသိပါသည်၊ လှလှတယောက်အား နောက်ဆုံးတချက်ဆောင့်ချ လိုက်ပြီး သူ့ ဆီးခုံနူင့်လှလှ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကိုပြားနေအောင် ဖိကပ်ထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်ပါသည်။ ကျနော် မျှော်လင့်ထားသည့် အတိုင်း လှလှ၏ စောက်ခေါင်း နံရံ တို့မှ လှုပ်စိ လှုပ်စိ နူင့် သူ့လိင်တန်ကြီး ကိုညှစ်ညှစ် ပေးနေ တာခံစားပြီး မှိန်း နေလိုက်၏၊

ခနနေ တော့ လှလှ တယောက် ကျနော် လည်ဂုတ် ကို တွယ်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ပြီး သူမ ကိုယ်ခန္ဓာ လေးကို လျှော့ချလိုက်လေသည်။ ကျနော်က သူ့လိင်ချောင်းတချောင်းလုံး လှလှ စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထား ရာက မကျွတ်စေပဲ ကုတင် ပေါ် အသာတက် လိုက်ပြီး လှလှကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ သွင်းကာ လှဲချလိုက်သည်၊ သူနှင့် လှလှတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် လေးဖက်ထားကာနားနေလိုက်ကြ၏။ လှလှက သူမပေါင် ကို ကျနော် ပေါင်ပေါ်တင် ခွထားပြီး နားနေစဉ် ကျနော်က လှလှ၏ ကျောပြင် လေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်၊ ကျနော် ၏လက်ချောင်း ထိပ်ကလေးဖြင့် လှလှ ကျောလည် တည့်တည့် မှ အချိုင့် မြောင်းလေး ကို စမ်းပြီး အထက်အောက် စုံဆန် ပွတ်သပ်ကစားနေ လိုက်သည်၊ လှလှက နားနေရာမှ သူမ အဖုတ်ထဲ မှာ ပြည့်ကျပ် မာတင်းနေသေးသောကျနော်၏ လိင်တန်ကြီး ကို အားမလိုအားမရ သူမဖင်လေး ကော့ကာ ဖိကပ်လိုက်သည်။ ကျနော် က လှလှခါးလေး ကိုဆက်ပွတ်ပေးရင်းက သူမ တင်ပါးဆုံ ကြီးများကို ပါပွတ်သပ်ဆုပ်ညှစ်ပေးရင်း လက်ချောင်းထိတ် လေးများဖြင့် ဖင်ကြား ထဲကို ထိတို့ ဆော့ကစားပေးနေ ပေတော့သည်။ “ကိုရီး ဟာကြီး က မာနေတုန်းပဲ နော် မပြီးသေးဘူးလား…..” “ဟင့်အင်း..မပြီးသေးဘူး..လှ..ရဲ့လှလေး မောနေမှာ စိုးလို့ ..နားပေးထားတာ…..” “ဟင့်..တခါထဲ ..အိပ်ယာထဲက တောင်လာနိူးပြီးတော့ .. အခုမှ ဟင်း.” ညုတုတု လေးပြောလာသည့် လှလှ၏။နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ကျနော်က ငုံစုတ် လိုက်သည်။ ကျနော်၏ လက်ချောင်းထိတ် ကလေးက လှလှ၏် ခရေ ပွင့်လေးကို ပွတ်သပ်ကစား လိုက်တော့လှလှ ခမျာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွား ပြီး သူမဖင်ကြီးတွေရမ်းလာ၏။

ကျနော်က နောက်တချီ အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တော့ လှလှကို နူတ်ခမ်း စုတ်နမ်းနေရာမ.. “လှ.ကိုရီးကို လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား..” လှလှက ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်ပြီး လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်၏ ကျနော်ကလည်း သူကုန်းထလိုက် ၍ကျွတ်သွားသော လိင်တန်ကြီးကို ၊ လေးဘက်ထောက်ထား၍ လှလှဖင်လုံးကြီး၂ခုအောက်၊ ပေါင်လုံးကြီး၂ခုကြားမှာ ပြူးဖေါင်းနေသည့် အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်လေတော့သည်။ လှလှ၏ ဖင်လုံးကြီးများမှာ အနောက်က ကျူံး ဆောင့်လိုက်တိုင်း အိကနဲအိကနဲ တုန်တုန်သွားသည့် အပြင် စောက်ခေါင်း လေးမှာလည်း စေးကျပ်လှသည့် အတွက်ကျနော် အဖို့ လောကစည်းဇိမ်တွေ ကနေရပေမဲ့ ကျနော် ကအကြံတခုရှိနေသည်။အကြံသမား ကျနော်က လှလှကို ဇိမ်ဆွဲ ဆောင့်ရင်းက သူဆောင်ထားသော ပစ္စည်း ၂ခု ကို မွေ့ယာအောက်မှ ယူထုတ်လိုက်လေသည်၊ တခုက သွားတိုက်ဆေးလို ညှစ်ထုတ်ရသည့်ဂျယ်တမျိုးနူင့် နောက်တခုက ကွန်ဒန် ဖြစ်လေသည်။ လှလှကတော့ မမြင်ရှာပါ အရှိန်တက်လာသည်နူင့်အမျှ ဖင်ကြီးကို ရမ်းကာရမ်းကာနူင့် ကော့ကော့ပေးရှာသည်၊ ကျနော် ညှစ်ထည့်လိုက်သည့် ဂျယ်တွေ သူမဖင်ပေါက်ကို အေးကနဲဝင်လာတော့ တွန့်သွား၏၊ “ဟွန့်…ဘာတွေလဲ ကိုရီး ” “လိုးရှင်းပါ လှရဲ့ လှကောင်းဖို့ပါ.. ကြည့်နေ ကိုရီးလုပ်ပေးမယ်” ပါးစပ်က ပြောရင်း၊ လိင်တန်ကြီးကလည်း မနှေးမမြန် ဆောင့်လို့ ဂျယ်တွေညှစ်ထည့်လိုက်သော လှလှ၏ခရေပွင့် လေးထဲ ကျနော်ကလက်မလေးနဲ့ ဖြေးဖြေးခြင်းတွန်းနေရာမှ လက်ခလယ်ကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလာသည်။ လှလှ ခမျာ ဂျယ်များကြောင့် ချောမွတ်နေသဖြင့် သူမဖင်ပေါက်ထဲ ကျနော်၏ လက်ခလယ်နူင် လက်ညိုး နူစ်ချောင်းပြူး ဝင်သည် အထိ ဘယ်လိုမှ ပင်မနေလိုက်ခြေ၊ကျနော် လက်သကြွယ်ကို ပါမသိမသာ ထိုးလာရာတွင်တော့ နည်းနည်း ကျပ်သည်ကို သတိထားမိသည်၊ ဒါပေမဲ့ အဖုတ်ထဲက အရသာကလည်း အရှိန်ရနေတာကတကြောင်း။ ဖင်ဝ က အာရုံကြောများကလည်း အရသာတမျိုးပေးလေတော့ ဘာမှ မကန့်ကွက်ပဲ ငြိမ်နေလေသည်၊ လက်သုံးချောင်းဝင်ပြီး ချိန်မှာတော့ကျနော် လိင်တန်ကြီးကို လှလှ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက် ရာ လှလှခမျာ ဟာကနဲ့ဖြစ်သွား၏၊ ကျနော်င်က သူ့ ကွန်ဒန် ထုတ်ကို ကမန်းကတန်းဖေါက်ပြီး သူလိင်တန်ကြီး ပေါ်မှာလိမ့်ပြီးစွတ်လိုက်၏။

နောက်တော့ သူအသွင်းအထုတ် လက်ချောင်းများဖြင့် လုပ်ပေးနေသော လှလှဖင်ပေါက်ကို တေ့ကာ ခေါင်းဝင်ရုံလေး ဖိသွင်းလိုက်၏၊ ဂျယ်များကြောင့်ရော၊ သူ့လက်ချောင်းများကြောင့်ပါ အရှိန်ရနေပြီဖြစ်၍ တအားကြီး မတင်းကျပ်သော်လည်း လှလှ တယောက် တခါမှ ဖင်အချ မခံဖူးတဖြင့် ရင်တုန်သွားရ၏။ “အင့် အဖေ့..ဘယ်ကိုလုပ်တာလဲ..လှ..ကြောက်တယ် ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း…..” “အင်းပါ လှရယ် အဖေ အရမ်းမလုပ်ပါဘူး ထိပ်လေးလောက်ပါ.. ဖြေးဖြေးလေး လုပ်မှာပါ.. နာရင်ပြော ချက်ခြင်းထုတ်လိုက်မယ်..” ထိပ်ကလေးဟုသာ ပြောသော်လည်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နူင့် သူလိင်တန်ကြီး တဝက်လောက်က ကောင်းကောင်းစီးစီး ဝင်ထွက်သွားနေတော့ လှလှ ခမျာလည်း အရသာတမျိုးခံ၍ ကောင်းနေပြီ ဖြစ်လေရာ ခေါင်းအုံးအစွန်း လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ခဲပြီး မျက်စေ့လေးမှေးကာ ခံနေရှာသည်။ အရှိန်ရလာသော ကျနော်၏ဆောင့်ချက်များက မြန်လာပြီးသူမ အဖုတ်ကို ကျနော်၏ဥတွဲကြီး ဖုတ်ကနဲဖုတ်ကနဲ လာရိုက်ကာ သူမဖင် လုံးကြီးများကို ကျနော်၏ပေါင်ခြံများဖြင့် တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံ ကြားရမှ၊ ကျနော် လိင်ချောင်းကြီး တချောင်းလုံး အဆုံးထိ သူမ၏ ဖင်တွင်း ဝင်ထွက်နေမှန်း သတိထားမိတော့၏။ အဲဒီအချိန်မှာတော့ နူစ်ယောက်စလုံး စကားမပြောနိူင်ကြတော့ပေ။ “အီး အင့် အီး အင့်…ဖုတ်….ဖတ် ဖုတ် ဖတ်……” နောက်ဆုံးပြီးကာနီး မထိန်းနိူင်တော့သော ကျနော် သုတ်လည်း အထွက် အပြင်းထန်ဆုံးဆောင့်ချလိုက်ရာ ဖန်းကနဲ လှလှဖင်ကြီးများ ကိုသူ့ပေါင်ခြံနူင့်ရိုက်မိပြီး လှလှကုတင်ပေါ်မှောက်ရက် ကျသွားသလိုသူလည်းအပေါ်မှ ထပ်လျှက်ကျသွားရပါတော့ည်။ “အား အမလေး…နာတယ် အဖေရဲ ကျမဖင်များ ကွဲသွားပလားမသိဘူး လှလှငြီးညူသံလေး အောက်က ထွက်လာပေမဲ့ မောသွားသဖြင့် ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်ဖြစ်နေရှာသော ကျနော်ကတော့ အဖြေ မပေးနိူင်တော့ပဲ ၊ ဇိမ်ခံဆွဲကာ ဝက်မိန်းမိန်းနေပါတော့သည်။