အဲဒီနေ့က မိုးတွေရွာနေတုန်း တင်နီလာ တစ်ယောက် အတွေးတွေ များနေခဲ့တယ် ချစ်သူကို အလိုလိုက်ဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ခေါင်းထဲတန်းစီ ဝင်လာခဲ့တယ်။ တကိုယ်ရည် အတွေးလေးနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ အောက်ကညီမလေး စိုစွတ်လို့နေတယ် ချစ်သူကို လိုက်လျောလိုက်ရင် သူမရဲ့ နွမ်းလျနေတဲ့ ဘဝလေးကို ရိပ်မိသွားမလားဆိုတဲ့ အတွေးလေးတွေ ခေါင်းထဲဝင်လာတဲ့ အချိန်လေးမှာပဲ ချစ်ရတဲ့ကို့ကို ငြင်းဆန်ခဲ့တာကို မရေမရာနဲ့ အားနာနေမိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အရင်တုန်းက အကြောင်းလေးတွေက မျက်နှာကျက်မှာ အစကနေ ပြန်ပေါ်လာတယ် လွန်ခဲ့တဲ့ ၈နှစ်လောက်ကပေါ့ ဘာကိုမှ မသိသေးခင် ညတစ်ည ဖေဖေနဲ့မေမေတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းနားက အိမ်သာနားက ဖြတ်ခဲ့တဲ့ အချိန်ကပေါ့။ စွပ် ဖတ် စွတ် ဖတ် ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ ကြားတော့ အလိုလို နေရင်း အခန်းနားကပ် နားထောင်မိတယ် အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းရယ် အသားခြင်း ထိရိုက်သံတွေ ဆူညံစွာ ကြားလိုက်ရတယ် အလိုလိုနေရင်း သိလိုက်တာကတော့ ဖိုမကိစ္စတွေ လုပ်နေကြတယ်ပေါ့။ နေခြည် ပြောပြောနေတဲ့ လိုးကြတယ် ဆိုတာပေါ့ဆိုပြီး တစ်ယောက်ထဲ ပြုံးရင်း ဖေဖေနဲ့မေမေ ဘယ်လိုလုပ်ကြလဲဆိုတာ စိတ်ထဲ သိချင်လာတယ် ဖြစ်ချင်တော့ တံခါးကလဲ ပိတ်ထားပြန်ဆိုတော့ အခက်တွေ့တော့တာပဲ စိတ်ထဲမှာ မတင်မကျနဲ့ ယောက်ကျားနဲ့ မိန်းမဆိုတာ ကမ္ဘာဦးထဲက လုပ်လာကြတာ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိချင်လာတော့ပါပဲ။ ဒီလို သိချင်လာတဲ့ အချိန်ကစပြီး တင်နီလာရဲ့ ဘဝကို အကြီးအကျယ် ပြောင်းလဲစေခဲ့မယ်လို့တော့ ယောင်ယောင်လေးတောင် မတွေးခဲ့ဘူး။
အချိန်လေးတွေ တဖြည်းဖြည်း ကုန်လာခဲ့တယ်။ နေခြည်တို့အိမ်မှာ စာကျက်ဖို့ထွက်လာတဲ့ နေ့ကပေါ့ ဆောင်းရာသီ မှတ်မှတ်ရရပဲ နှင်းတွေ မကျတဲ့ သစ္စာမရှိတဲ့ ဆောင်းရာသီလို့ ကျွန်မကိုယ်တိုင် ကောက်ချက်ချလိုက်တယ်။ အဲ့နေ့မနက် 9နာရီလောက်ကပေါ့ နေခြည်တို့ တိုက်ရှေ့ရောက်တော့ နေခြည်နေတဲ့ ၄လွှာကို တက်ခဲ့တယ် ကြိုးတွေဘာတွေ ဆွဲမနေတော့ဘူး အရင်လဲ လာနေကျပဲကိုး။ “နေခြည်ရေ နေခြည်” လို့ အော်ခေါ်လိုက်တော့ နေခြည်တစ်ယောက် သံဘာဂျာ တံခါးနောက်က ထွက်လာတယ်။ နေခြည်ဆိုတဲ့ ကျွန်မသူငယ်ချင်းက အသားကတော့ ဝါဝါရယ် ကိုယ်လုံးကတော့ ကျွန်မကိုယ်လုံးနဲ့ မတိမ်းမယိမ်း ရယ်ဆိုတော့ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် လမ်းလျှောက်ရင် တချို့တွေဆို လည်ပြန်တောင် ငေးကြည့်ရတာပေါ့ ဒါနဲ့ စကားမစပ် ဆိုသလို ကျွန်မကိုယ် အတိုင်းက ရင်၃၅ ခါး၂၄ တင်၃၉ ပေါ့ ဒါတောင် အမေက မြန်မာရင်ဖုံး ချုပ်ဖို့ ခေါ်သွားတုန်းက တိုင်းထားတာဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာ မှိတ်မိနေတာ အမေက မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်တာကို ကြိုက်တယ်လေ နေခြည်က အိမ်နေနေရင်း ဆိုတော့ ဂါဝန် အတိုလေးနဲ့ပေါ့ နေခြည် တံခါးလာဖွင့်တော့ တိုက်ခန်းထဲလဲ တိတ်ဆိတ်နေတာပဲ “ဟဲ့ မိနေခြည် တစ်အိမ်လုံးလဲ တိတ်ဆိတ်နေတာပဲ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလားဟဲ့” အေး နီလာရေ ငါတစ်ယောက်ထဲရယ် တစ်အိမ်လုံးမှာ စိတ်ကြိုက်ပဲ နင်နေချင်သလိုနေတဲ့ စိတ်ထဲမှာ ပျော်သွားတယ် ဒီလိုနဲ့ နေခြည့်အခန်းကို ရောက်လာပါကော နေခြည့်အခန်းက တီဗီကို ကြည့်တော့ ဖွင့်ရက်သားကြီး တီဗီထဲမှာ ကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေးက နမ်းနေတုန်း ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။
နေခြည် ဘာကားလဲလို့ မေးကြည့်လိုက်တယ်။ နေခြည်က အချစ်ကားပါဟာ ရိုးရိုးကြီးပါ မနက်ပိုင်းဆိုတော့ ပျင်းလို့ကြည့်နေတာဟ နင်ကြည့်ချင်ရင် ဟိုဘက်မှာ သီချင်းခွေတွေရှိတယ် ကိုယ်ဟာကိုယ် ဖွင့်ကြည့်တော့။ ဟီး ငါကြည့်ချင်တာ မရှိဘူးလားလို့ ရယ်ဖြဲဖြဲနဲ့ မေးလိုက်တယ်။ နေခြည်က.. ဘာလဲနီလာရဲ့… ကိုရီးယားကားလား ဟိုဘက်မှာရှိတယ်လေ နင်ကလဲ တုံးလိုက်တာဟာ … နင်ပြောပြောနေတဲ့ အောကားလေ ဟင်မိန်းမ နင်မနက်စောစော ငါ့အိမ်လာပြီး … ဒါနဲ့အရင်က နင်ဒါတွေ မမေးပါဘူး ခုမှဘယ်လိုဖြစ်ပြီး လာမေးနေတာလဲ ကျွန်မလဲရယ်ပြီး .. နင်ကလဲ အရင်က မကြည့်ချင်ပေမယ့် အခုကြည့်ချင်လာလို့ ဘာလဲ နင်က မပြဘူးလား လို့ရန်တွေ့သလို ပြောလိုက်တယ်။ နေခြည်လဲရယ်ပြီး အေးပါ မိန်းမ တဏှာစိတ်တွေ အခုမှ လာသောင်းကျန်းနေတယ် အရင်တုန်းကတော့ ငါပြောလိုက်ရင်ပဲ စိတ်မဝင်စားသလို ဘာလိုလို ဖြစ်နေပြီးတော့ မသိရင်ပဲ ငါကပဲ နှာဗူးထပြီး သူ့ကျတော့ ဘာမှမဟုတ်တဲ့ ကလေးပုံစံ ဖြစ်နေတာလေ ခဏလေးနေဦး ငါ့အဖေအခန်းထဲက သွားယူလိုက်မယ် နင်ဘာကြည့်ချင်တာလဲပြော အာရှလား ဥရောပလား မသိဘူးဟာ ကောင်းတယ်ထင်တာ ယူလာခဲ့ အကုန်ကြည့်မယ် ဒီနေ့ စာမကျက်ဘူး အဲ့ကားတွေ အကုန်ကြည့်မယ် နှာဗူးမ သူများအိမ် စောစောစီးစီးလာပြီး သောင်းကျန်းနေတယ် နေခြည် ဖွင့်ပြတဲ့ ကားတွေကြည့်ပြီး ကျွန်မ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးလာတယ် စိတ်ထဲမှာလဲ တမျိုးကြီးပဲ ရေတွေလဲ ငတ်လာတယ် တီဗီထဲက လူတွေတော့ မမောနိုင် မပန်းနိုင် လုပ်နေကြတာပဲ။
ကျွန်မရင်ထဲမှာတော့ မောပန်းနေတယ် ပိပိလေးကိုကိုင်ပြီး ချေမွဖျစ်ညှစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ တဖွားဖွား ဖြစ်လာတယ်။ နေခြည့်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူက အေးဆေးပဲ တီဗီတောင်မကြည့်ဘူး လက်သဲနီတောင် ဆိုးနေသေးတယ် ငါ့ကျတော့ ရင်တုန်းပန်းတုန်နဲ့ သူ့ကြည့်တော့ မထုံတတ်တေးနဲ့ ဟဲ့နေခြည် နင်မကြည့်ဘူးလား လို့ လှမ်းမေးလိုက်တယ် ငါက အငွေ့တွေ စားတာ ရိုးနေပြီး ဘာပြီးရင် ဘာလာမယ်ဆိုတာ သိနေပြီ ကြည့်နေတာလဲ 14နှစ်သမီးထဲက မိုင်နာတွေ ဖြစ်နေပြီ သိလား ဒေါ်နီလာရဲ့ ဒါဆို ဘာက မေဂျာလဲ ငါလဲမသိပါလား နင်က ဘယ်သိမလဲ ကျောင်းကပြန်လဲ အိမ် ကျူရှင်ကပြန်လဲ အိမ် ဆိုတော့ ငါဘာတွေလုပ်လဲ ဘယ်သိပါ့မလဲ ကြည့်နေတဲ့ ကားကို ခဏရပ်ပြီး နေခြည့်ဖက်လှည့် စိတ်ထဲမှာ သိချင်တာတွေ တပုံကြီး ဖြစ်လာတယ်။ ဒီကောင်မ ငါမသိပဲ ဘာတွေလျှောက်လုပ် နေပါ့လိမ့်လို့ စိတ်ထဲမှာလဲ တော်တော်ပူသွားတယ်။ ပြုံးစိစိနဲ့ နေခြည့် မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရတဲ့ အခိုက်မှာတော့ သူမကျွန်မကို ထိမ်ချန်ထားတာတွေ ရှိနေပြီလို့ စိတ်ထဲမှာ သိလိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ စိတ်အေးအေးထားပြီး ကျွန်မမေးလိုက်တယ် နေခြည် နင်ဘာတွေ လျှောက်လုပ်ထားလဲ ငါ့ကိုအကုန်ပြောပြလို့ အေးပါ နင်ကလဲ ဒါပေမယ့် နင်ဘယ်သူမှ လျှောက်မပြောရဘူးနော် နင် ငါ့ရဲ့ အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းမို့ ပြောပြမှာ ပြီးတော့ ဒီလိုကိစ္စတွေ ဆိုတာလဲ ဘယ်သူမှမသိလေ ပိုကောင်းလေမလား ငါတို့က မိန်းကလေးတွေလေ အေးပါ နင်ကလဲ ငါ့ပြောပြ။
ဒီလိုဟ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ် ကျောင်းတွေပိတ်တော့ နင်တို့မိသားစုတွေ ခရီးသွားတယ်မလား အေး ပဲခူးကိုလေ နင့်ခေါ်သားပဲ နင်မှ မလိုက်တာလေ သင်တန်းတတ်မယ် ဆိုပြီး အေးပါ ထားပါ ငါပြောချင်တာက အဲတုန်းကအချိန်ကို ပြောတာငါ ကွန်ပြူတာသင်တန်း တတ်တယ်လေ လှည်းတန်းမှာဟာ နင်သိတာပဲ အေး ငါသိပြီးသားတွေ မပြောနဲ့ ငါမသိတာပဲပြော ငါတစ်ရက် လိုင်းကားစီးတော့ဟာ ငါတို့စီးတဲ့ မှတ်တိုင် အင်းစိန်ပန်းခြံဖက်က ငါတတ်လာတော့ လူကလဲ ကြပ်တယ်ဟ ငါလဲ လွတ်တဲ့ ထောင့်ဖက်ခြမ်းလေး နားမှာ နေရာလေးရှိတုန်း အမြန်ဝင်လိုက်တာပေါ့ အဲ့ဒီ့မှာ စဖြစ်တာပဲ ငါ့နောက်ကနေပြီး ငါ့ကို ပူပူနွေးနွေး အချောင်းကြီးက ငါ့နောက်ကို လာလာထောက် နေတာပေါ့ ငါကလဲ လူကလဲကြပ်တော့ ပထမတော့ ရှောင်သေးတယ်ဟ နောက်တော့ ငါ့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာတယ် မသိဘူး သာယာနေသလိုမျိုးပဲ ပြောမပြတတ်ဘူးဟာ ကိုယ်တိုင်ခံစားမှသိမှာ အဲဒါနဲ့ အုတ်ကျင်းဖက်ရောက်ရော ငါလဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ရုပ်ကြီးကြည့်တာတော့ အသက်၄၀လောက် ရှိနေပြီ မျက်နှာကတော့ဟာ သာမန်ရုပ်ရည်ပဲဟ ငါလဲလှည့်ကြည့်ပြီးမှ သူ့မြင်တော့ ကြောင်ကြည့်မိနေတာ အဲဒီ့အချိန်မှာ သူက စကားစပြောတယ်ဟ ညီမဘယ်လဲတဲ့ ငါလဲလန့်ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောလိုက်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ငါလဲ ဟိုဖက်ပြန်လှည့်ပြီး နဂိုရပ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ပြန်နေတော့ ငါ့ကိုပြန်ထောက်ထားတယ် ပြီးတော့ လက်ကလဲ နောက်ကနေ ပတ်ပြီး ငါ့ထမီကြားထဲ ဝင်လာတယ်။
လူတွေကတော့ ငါတို့ကို ဂရုလဲမစိုက်ပါဘူး လူကလဲ ကြပ်နေတာပါတော့ ငါ့ပိပိဆီတော့ သူ့လက်ကမရောက်ဘူး အပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ပေးနေတာဟ ငါလဲရုန်းကန်ဖို့တွေ ငြင်းဆန်တာတွေ ဘယ်ရောက်နေမှန်းလဲ မသိပါဘူးဟာ။ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ဟာ ငါဘယ်လိုဖြစ်မှန်း မသိပဲ လှည်းတန်းရောက်တော့ မဆင်းဖြစ်ပဲနဲ့ မြေနီကုန်းဖက်ကို ထပ်စီးလာမိတယ် ပြီးတော့သူက မြေနီကုန်းမှတ်တိုင် ရောက်တော့ ဆင်းရအောင် ပြောတော့ ငါလဲ လိုက်ဆင်းတာပေါ့ နောက်ပြီး အဲလူကြီး သွားတဲ့နောက် ငါပါသွားတယ်။ သူက အတင်းခေါ်တာလဲ မဟုတ်ဘူးဟ မြေနီကုန်း မှတ်တိုင်နားက ဆံပင်ညှပ်ဆိုင် နားလဲရောက်ရော အပေါ်တတ်မယ်လို့ ငါ့ကိုပြောတယ် ငါလဲ ယောင်ယောင်မှားမှားနဲ့ ခေါင်းညိတ်တာလား ငါကိုယ်တိုင်ကပဲ လိုက်ချင်တာလား မဝေခွဲနိုင်တော့ပဲ သူနဲ့ လိုက်တတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီ့တိုက်ရဲ့ သုံးလွှာက တည်းခိုခန်း သေးသေးလေးထဲ ရောက်တော့ သူက အခန်းယူတယ် ငါလဲရှက်တာနဲ့ ခေါင်းငုံထားတာပေါ့ ပြီးတော့ အခန်းရတော့ သူက ငါ့လက်မောင်းလေးကိုင်ပြီး ခေါ်တာဟ အဲဒီ့တော့မှ ငါလဲ ထွက်ပဲပြေးရမလို လိုက်ပဲဝင်ရမလို ဖြစ်နေတာ ကြောက်ကလဲ ကြောက်နေတယ်။ သူ့လက်တွေက အားနည်းနည်းတော့ စိုက်ထားတယ် ငါကိုထွက်ပြေးမှာ စိုးလို့ထင်တယ် အဲဒါနဲ့ဟာ အခန်းထဲရောက် တံခါးလဲပိတ်ပြီးရော ထိုင်လေ ညီမ ရှင်… ထိုင်လေ ကားပေါ်မှလဲ မတ်တပ်ကြီးနဲ့ ညောင်းနေမှာပေါ့ ထိုင်လိုက်ပါ ဒါနဲ့စကားမစပ် ဦးနာမည်က သက်ပိုင်ပါ.. ဦးလို့ပဲခေါ်ပေါ့ သမီးကိုဘာလို့ ဒီခေါ်လာတာလဲ အော် သမီးရယ် သမီးလိုချင်တာတွေရယ် ဦးလိုချင်တာတွေရယ် ဖြည့်ဆည်းဖို့ပေါ့
သမီးက အဲဒါတွေ နားမလည်ဘူး တစ်ခါမှလဲ ဦးကားပေါ်မှာ လုပ်သလို မဖြစ်ဖူးဘူး အင်းဦးလဲ ကားပေါ်မှာ သမီးများ အော်လိုက်မလား ဆိုပြီး ကြောက်နေတာ သမီးကို မြင်မြင်ချင်း လှတော့ စိတ်ဝင်စားသွားတာ အခုဦးက ဘာလုပ်မလို့လဲ သမီးမသိသေးတဲ့ လောကကြီးအကြောင်းတွေ ပြောပြမလို့ပေါ့ သမီးမသိချင်ဘူး သမီးက ကွန်ပြူတာသင်တန်း တက်ဖို့လာတာ သင်တန်းမတတ်ရင် အိမ်က ဆူမှာ ဒီမှာသမီး ဦးအိတ်ထဲမှာ လက်တော့ပါတယ် သမီးကို ကွန်ပြူတာ သင်ပေးမယ် ကျန်တာတွေလဲ သင်ပေးမယ် သင်တန်းက သင်တယ်ဆိုတာလဲ အခြေခံပဲ သင်ပေးမှာလေ ဥင်္ီးက အကုန်သင်ပေးမှာပေ့ါ ဒါနဲ့သမီးနာမည်က နေခြည်ပါ… သမီးက နာမည်လေးကလဲ လှတာကိုး ကဲပါဒါတွေ ထားပါတော့ ဦးတို့စတော့မလား ရှင် ဘာစမှာလဲ လောကကြီး အကြောင်းလေ အဲဒီ့တော့မှ ငါလဲကြောက်လာတယ် ဟင့်အင်း သမီးကို လှည်းတန်း ပြန်ပို့ပေးပါ ခဏလေးပါ သမီးရယ် ပြီးရင် ပြန်ပို့ပေးမယ်လေ သမီးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေး ဦးအခုမယူပါဘူး ဘယ်သူက ပေးမယ်ပြောလို့လဲ ကားပေါ်မှာတော့ ငြိမ်နေပြီးတော့ သမီးကလဲ ရှက်မနေပါနဲ့ သမီးကြောက်တယ် ဒါမျိုးလဲ တစ်ခါမှဖြစ်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး အိမ်ကသိသွားရင်လဲ ရှက်စရာကြီး ပြီးတော့ ဦးက သမီး ရည်းစားလဲ မဟုတ်ဘူး အခုလို ဘာမှန်းမသိပဲ လိုက်လာတာတောင် လွန်လှပြီ သမီးကို သနားပါဦးရယ် ပြန်မယ်နော် ခဏလေးပါ သမီးရယ် ဦးကတိပေးတယ် သမီးမပေးပဲနဲ့ သမီးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေး ဦးမယူပါဘူး နော်သမီး ဒါနဲ့ပဲ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ မှောက်အိပ်နေလိုက်တာပေါ့ ခဏလောက်တော့ ငြိမ်သက်သွားတယ်
အခန်းထဲမှာ အဲကွန်းသံကလွဲပြီး ဘာမှမကြားရဘူး တစ်ခါတစ်ခါတော့ ဦးလေးကြီးရဲ့ သက်ပြင်းချသံကို ကြားရတယ် နောက်တော့ ဦးသက်ပိုင်ရဲ့ လက်ဝါးတွေက တင်ပါးသားတွေကို တဖြည်းဖြည်းချင်း လာပွတ်နေတယ် ပြီးတော့ ထမီကလဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ကို လျှောလျှော ကျလာသလိုပဲ ဟုတ်ပါတယ် သူက ထမီကိုပါ ချွတ်နေတာ နောက်တော့ ပေါင်တစ်ဝက်လောက်ကို လျှောသွားတယ် ကုန်ကုန်ပြောရရင်တော့ လီင်ကိစ္စဆိုတာ တစ်ခါမှ မသိတဲ့ ငါ့အတွက်တော့ဟာ လူနဲ့အသိစိတ်ဆိုတာ ကောင်းကင်နဲ့ မြေကြီးလိုပါပဲ။ သတိရတဲ့ အချိန်ကျတော့ ဖင်ဝလေးနားမှာ ချွဲတဲတဲ အရည်လေးတွေ စိုနေတာတွေ့တော့ နောက်လှည့်ပြီး ဦးသက်ပိုင်ကို ကြည့်တော့ သူ့လက်ထဲမှာ အပြာရောင် အထုပ်လေး ကိုင်ထားတာရယ် လက်ညှိုးနဲ့ အရည်ကြည်တွေယူပြီး ကျွန်မဖင်ဝကို သေချာကြီးဖြဲပြီး သုတ်ပေးနေတာ တွေ့ရတယ်။ ဦးလေး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ သမီးကို လောကကြီးက ကောင်းတဲ့အရာတွေ ရှိတယ်ဆိုတာ ပြမလို့ပေါ့ အဲဒါကြီးက ရွံစရာကြီး ဘာတွေလျှောက်ကိုင် နေမှန်းလဲမသိဘူး ပြောသာပြောရတာပါ ဖင်ဝမှာတော့ ယားနေတယ် ခုနတုန်းက ထင်တာက အရှေ့က ဟာလေးကိုပဲ တစ်ခုခု လုပ်မယ်ထင်တာလေ ပြီးတော့ ကျွန်မရဲ့နို့တွေ ဦးသက်ပိုင် တစ်ချက်မှ မကိုင်ဘူး ကားပေါ်မှာတုန်းကလဲ ဒီအနောက်ကိုပဲ ထောက်တယ် အခုလဲ ဒီဟာကိုပဲ လာကိုင်တယ် ဦးသက်ပိုင် ပုဆိုးချွတ်လိုက်တာ တွေ့တယ် ကြောက်တာနဲ့ပဲ ခေါင်းပြန် မှောက်နေလိုက်တယ် နောက်တော့ အိကနဲ ဖြစ်ပြီး သမီးပေါ်ကို ဦးသက်ပိုင် တက်ခွတော့တာပဲ တစ်တစ်ဆို့ဆို့ အရသာကြီးက အိမ်သာတောင် ပြေးချင်စိတ် ပေါက်သွားတယ် နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အကုန်လုံး အထဲရောက်လာတော့တာပဲ
ဦးသက်ပိုင်ကတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း သူအလိုရှိတာ သူယူနေတော့တာပါပဲ သမီးစိတ်ထဲမှာတော့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ဒီလိုလုပ်နေရတာကိုပဲ ပိုအရသာတွေ့နေမိတယ် သမီးအရှေ့မှာလဲ အရည်တွေ အိုင်နေပြန်တယ် အချိန်တွေ ကြာလာတော့ ဥင်္ီးသက်ပိုင်လဲ မောမောနဲ့ အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာတယ် နောက်တော့ သူလဲငြိမ်ကျသွားတယ် အားလုံးခြုံပြီး ပြောရရင်တော့ နေခြည်ရယ် နောက်ပိုင်းငါလဲ သူနဲ့ထပ်ထပ်ပြီး တွေ့ဖြစ်တယ် သူ့မှာမိန်းမ ရှိတာလဲပြောပြတယ် အဲဒီနောက်တော့ သူ့မှာမိန်းမရှိတယ် ဆိုတော့ ငါလဲ သူ့ကို အပျိုစင်ပန်းလေး ပေးလိုက်တယ် ငါတို့တွေ့ဖြစ်တာတော့ ၁၀ခေါက်ကျော် လောက်တော့ရှိပြီ နေခြည့်အကြောင်း ကြားတော့ နီလာ အတွေးတွေ များသွားတယ် ဟဲ့ငါသိချင်တာက ဘယ်လိုနေလဲလို့ ကိုယ်တိုင်ကြုံမှ သိတဲ့အရာတွေပါ နီလာရယ် ငါ့မှာဖေါ်ပြနိုင်တဲ့ စကားလုံးမရှိဘူး နောက်တော့ ထွေရာလေးပါးပြောပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ် အဲဒီ့ညကလဲ အဖေတို့အမေတို့ရဲ့ တစ်ထာင့်တည ညလေးကို ချောင်းကြည့်မိတယ် အသံပဲ ကြားရတာပါပဲ တံခါးပိတ်ထားတာကို နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာတော့ နေခြည့်အိမ်ကို သွားဖြစ်တယ် နေခြည်အံသြသွားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းနဲ့ တောင်းဆိုဖြစ်တယ် ငါ ဦးသက်ပိုင်နဲ့ တွေ့ချင်တယ် ယောက်ကျားနဲ့မိန်းမရဲ့ အကြောင်းတွေ သိချင်တယ် ကျွန်မဘဝမှာ တစ်ခါပဲ မှားဖူးခဲ့တယ် ပြီးတော့ အဲဒီ့အမှားတစ်ခုက ဘဝတစ်ခုလုံးကို ခြောက်လှန့်နေခဲ့တယ်ဆိုရင် အဲဒီ့အမှားကိုကော ကျူးလွန်ရတာ တန်ရဲ့လား ကိုရယ် အချစ်ဆိုတာ ဘဝတစ်ခုမဟုတ်ခဲ့ဘူး ဘဝဆိုတာ လိင်ကိစ္စတစ်ခုတည်းနဲ့ တည်ဆောက်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး အချစ်ရယ် ဘဝရယ် လိင်ရယ် ပေါင်းစပ်ဖို့ လူနှစ်ယောက်ကြားမှာ လိုအပ်တဲ့အခါ နီလာ ဖြူစင်ချင်ခဲ့တာပါ တစ်ပွင့်ပန်းတဲ့ ကြွေလွင့်ခဲ့ရပါတယ်။ ပြီးပါပြီ။