ချစ်မယ်နော်

တတိယနှစ် ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဦး အထက်တန်း ကျောင်းသူဘဝက ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ရှိခဲ့ပေမယ့် ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အချစ်ကို ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် ရောက်တော့ အလှတွေ ပိုမိုကြွယ်ဝ ပြည့်စုံလာသော ခင်နှင်းဦးအား ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ပိုများလာသည်။ ဒီထဲကမှ သူမစိတ်ကြိုက် တစ်ယောက်ကို စိတ်တိုင်းကျ ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ သူ့နာမည်က စိုးသီဟ တဲ့ အရပ် မြင့်မြင့်နှင့် အားကစားသမား တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးမျိုး။ ခင်နှင်းဦးနှင့် တစ်တန်းတည်း ပထမနှစ် ကျောင်းသား တစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး စိုးသီဟနှင့် တွဲခဲ့တာ ပထမနှစ်မှသည် အခု တတိယနှစ် ရောက်သည်ထိပင် ဖြစ်သည်။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦးအား အတော်ချစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး မကြိုက်တာ ဘာမျှမလုပ်။ ခင်နှင်းဦး သဘောမတူလျှင် နောက်ဆုတ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဘဝမှာ သုံးနှစ်မြောက်သည်ထိ သန့်သန့်စင်စင် ရှိနေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဘဝတစ်သက်တာတွင် ရင်အခုန်ရဆုံး နေ့ရက် တစ်ရက်အဖြစ် ဆုံဆည်းတွေ့ကြုံ ခဲ့ရလေသည်။ ကျောင်းပိတ်ထားတာ တစ်ပတ်ခန့်ရှိပြီမို့ ခင်နှင်းဦး ချစ်သူကို လွမ်းနေမိသည်။ ဖုန်းနှင့် အဆက်အသွယ် ရသော်လည်း လူချင်းက မတွေ့ရ။ ခင်နှင်းဦး အပြင်ထွက်ဖို့ သိပ်မလွယ်။ ဖုန်းကလည်း အိမ်မှာမရှိ၍ လမ်းထိပ်သို့ ထွက်ဆက်ရသည်။ ခဏ ခဏ ထွက်ဖို့ကလည်း မလွယ်ပေ။ ဒီနေ့လူကြီးတွေ အပြင်သွားနေတုန်း ဖုန်းထွက်ပြောရန် ကြံစည်နေခိုက် စိုးသီဟ တစ်ယောက် သူမ၏ အိမ်သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်၍လာသည်။ တစ်ခါဖူးမှ မလာဖူးသည်မို့ အံ့သြမိသည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခိုက်မို့ ထိတ်လည်း ထိတ်လန့်မိသည်။

တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့် နေပြီးမှ “လာ လာ ထိုင် ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ မလာစဘူး” ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ အိမ်ရှေ့ရှိ ဆက်တီ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ သူမကလည်း စိုးသီဟ ဘေးတွင် ဝင်၍ထိုင်သည်။ မတွေ့တာကြာလို့ လွမ်းနေသူမို့ ချစ်သူရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်ချင်တာ အမှန်ပင်။ “ကိုစိုး မနက်ထဲက လမ်းထိပ် လက်ဘက်ရည် ဆိုင်မှာ ရောက်နေတာ စောစောက လူကြီးတွေ ထွက်သွားတာ တွေ့လို့လာတာ” ပြောလည်းပြော စိုးသီဟက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ပြီး နမ်းသည်။ နမ်းရုံမျှမက စိုးသီဟ၏ လက်က ခင်နှင်းဦး ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ရောက်လာကာ ဆုတ်ညှစ်လိုက်သည်။ “ အို… ကိုစိုး… ဘယ်လို လုပ်တာလဲ…” ရင်သားပေါ်မှ လက်ကို သူမ၏ လက်ကလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့ ဖယ်ရှားပစ်သည်။ “ချစ်လို့ပါ… နှင်းရယ်…” “အို… ချစ်တာကလဲ ကိုစိုးရယ်… နှင်း ဒါမျိုးမကြိုက်ဘူး… အို… အို…” ပြောကာမှပင် စိုးသီဟက ပို၍တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ရင်သားပေါ် ရောက်လာပြီး အင်္ကျီလေး ပေါ်မှပင် ဆုတ်ချေနေ ပြန်ပါသည်။ လုံးကျစ်သော ရင်သားအစုံ၏ အတွေ့က ဘရာစီယာနှင့် အပေါ်မှ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီလေးကြားက ခံနေလင့်ကစား အတွေ့ထူး၍ စီးပိုင်တင်းမာ နုညက်လှသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ လက်ကလေး နှစ်ဖက်က စိုးသီဟ၏ လက်တွေကို ဖယ်ရှားရန် ကြိုးစားနေသော်လည်း စိုးသီဟ၏ လက်နှစ်ဖက်အကြားမှ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေရရှာသည်။ ဒီနေ့မှဘဲ ခင်နှင်းဦး ဘရာစီယာ အပျော့စားကို ဝတ်ထားမိသည်။ ဒီတော့ သူမ၏ ရင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်နေသော အတွေ့ကို ရင်သားတွေက ထိထိမိမိ ခံစားနေရသည်။

နို့နှစ်လုံးကို အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုတ်နယ်ပေးရုံ မျှမကဘဲ စိုးသီဟက သူမ၏ ဂုတ်ပိုးသား လေးများနှင့် လည်တိုင်အရင်းရှိ ဖွေးဖွေးဥဥ အသားလေးတွေကိုပါ သူ၏ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းနှင့် စုပ်လိုက် လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ကာ ထိကာဖြင့် ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေပြန်ရာ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်၍လာရသည်။ “လွှတ်ပါ… ကိုစိုးရယ်… နှင်းကိုချစ်ရင် လွှတ်ပါတော့…” ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက အတင်းရုန်း၍ ထရပ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟကလည်း သူမကို ဖက်ထားတာကို မလွှတ်ဘဲ သူကပါထ၍ မတ်တပ် ရပ်လိုက်သည်။ “ချစ်လို့ပဲ နှင်းရယ်… နောက်ပြီး ကျောင်းပြီးရင်ပဲ လက်ထပ်ကြတော့ မှာပဲကွာ…” “အို…လက်ထပ်မှ လက်ထပ်ပေါ့… ခုလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွာ…” ရုန်းရင်းကန်ရင်း ဖြင့်ပင် ခင်နှင်းဦးသည် သူမ၏ တင်သားကြီးတွေကို နောက်ဖက်မှ ထိုးထောက် မိထားသော အရာကြီးကို သတိထား လိုက်မိစဉ်မှာပင် သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ တင်းသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားကာ ရုန်းကန်နေသော သူမ၏ အင်အားများ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ယုတ်လျော့၍ နုံးချိသွားရသည်။ ဒါကို သတိထား မိလိုက်သော စိုးသီဟက ဗြုံးကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေး ကိုပါဆွဲ၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ လှန်ချလိုက်သည်။ “ကို… ကိုစိုး… မလုပ်…” စိုးသီဟ၏ ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းကြီးများက သူမ၏ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းလေး များကိုဖိ၍ စုပ်နမ်း လိုက်ပါတော့သည်။ မရုန်းကန် နိုင်တော့ပါ…။ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းတွေ ပျောက်ကွယ် သွားရသည့် အပြင် မျက်တောင်ကော့ကြီး တွေကလည်း စင်း၍ကျနေပြီ။

သူ့နှုတ်ခမ်း ကြီးတွေကြားမှာ စုပ်နမ်းထားသည့် ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စိုးသီဟ၏ လျှာဖျားက မထိတထိ ပွတ်သပ်၍ ယက်ပေးရင်း ပျော့ခွေကျလာပြီ ဖြစ်သော ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လက်တစ်ဖက်က ထိန်း၍ ပွေ့ဖက်ထားရာမှ စိုးသီဟ၏ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထောင်လျက်သား ဖြစ်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ရောက်သွားပြီး ထဘီပေါ်မှပင် စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသော ခင်နှင်းဦး တစ်ယောက် စိုးသီဟ၏ လက်ကြီးကို ဆွဲ၍ ဖယ်ရှားသေးသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်ကြီးက ဖယ်ရှား၍ မသွားသည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကိုပင် ပို၍ ဆုတ်လိုက်သဖြင့် သူမသည်ပင် ယောင်ယမ်း၍ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေး လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကို ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးဖြင့် လျောတိုက် ပွတ်ပေးသည်။ ဒီမှာတင် ခင်နှင်းဦး တစ်ယောက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဝတ်၍ မထားကြောင်း စိုးသီဟ သိလိုက်သည်။ သူ၏ လက်ဖဝါးအောက်မှ သိသိသာသာပင် ဖောင်းမို့၍ တက်လာသော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုစပ်ကြားသို့ လက်ညှိုးထိပ်ကို ဖိထောက်ကာ အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးသည်။ စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းများက ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မှေးစင်းနေသော မျက်လုံးများက မနည်းအားယူ၍ ပွင့်လာသည်။ “ကိုစိုးရယ်… ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ…” ခင်နှင်းဦး အသက်ကိုပင် ဝအောင်မရှုရသေး… စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းက သူမ၏ လည်တိုင်လေးကို ဖိကပ်ကာ နမ်းစုပ် ပြန်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီး အပေါ်မှ စိုးသီဟ၏ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ ပွတ်မြဲပွတ်ပေး နေသည်။

သူမ ဝတ်ထားသော ထဘီလေးအောက်က စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားမှ စိမ့်ထွက်လာသော အရည်လေးများက ထဘီလေးကို ဖောက်ထွက်လာကာ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးနေသော လက်ညှိုးထိပ်လေးကို စိုစွတ်စွာ ထိတွေ့ လာပါတော့သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေ၍ နေချေပြီ။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး စောက်ဖုတ်ပေါ်ရှိ လှုပ်ရှားနေသော သူ၏လက်ကို ရပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးကို ဖက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကို အုပ်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်က … ခင်နှင်းဦးအား ဆွဲ၍ မတ်တပ်ရပ် ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကိုဖက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခင်နှင်းဦးကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ ရှက်ရွံ့ ထူပူစွာဖြင့် ခင်နှင်းဦးက သူမ၏ မျက်နှာလေးအား စိုးသီဟ၏ ရင်ခွင်တွင်အပ်၍ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်နေသော သူမ၏ ပေါင်လေးတွေက ကွတတလေး ဖြစ်နေသည်။ အိမ်အတွင်းပိုင်းသို့ လှမ်းဝင်လိုက်ပြီး တွေ့မြင်လိုက်ရသည့် သန့်ရှင်း သပ်ရပ်သော အိပ်ယာလေး ရှိနေသည့် အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့သည်။ ခင်နှင်းဦးသည် ယခုအချိန်တွင် ရုန်းကန်၍ ထွက်ပြေးလိုပါက ထွက်ပြေးနိုင်သော အနေအထားဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ပြေးနိုင်စွမ်း မရှိ။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ၍ နေမထိ ထိုင်မသာ ဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ် အိအိကြီးကို အုပ်၍ ဆုပ်ထားသော စိုးသီဟ၏ လက်က စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်အား လက်စောင်းဖြင့် တိုက်၍ ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်လိုက်သည်။ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိသည်။

ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီး အဆမတန် ဖောင်းကား၍ တင်းမာနေကာ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ခံစားနေရသော ရမ္မက်များကြားက သူမ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ သူမခေါင်းထဲတွင် သိနေသော အသိကလည်း သူမ၏ရှေ့တွင် တွေ့နေရသော အိပ်ယာထက်၌ မကြာတော့သည့် အချိန်လေး အတွင်းတွင် သူမတစ်သက်လုံး အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်ဖြင့် သန့်စင် ထိန်းသိမ်းလာခဲ့ရသော အပျိုရည်လေးကို ပေးဆပ် ရပေတော့မည်။ အသိဉာဏ်နှင့် ရမ္မက်ဆန္ဒ နှစ်ခုကြားတွင် လွန်ဆွဲလျှက် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်ဝန်းများမှ မျက်ရည်များ တလိမ့်လိမ့် ဆင်းလာခဲ့သည်။ မျက်ရည်များဖြင့် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်နှာလေးသည် ရုတ်တရက် တင်းမာသွားသည်။ ပြီးတော့… အံတစ်ချက် ကြိတ်လိုက်ပြီး… အိပ်ယာလေးရှိရာ ကုတင်ဆီသို့ ခြေလှမ်းလိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးသို့ ရောက်လျှင် ခင်နှင်းဦး သည် ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မတင်ကာ အိပ်ယာလေးထက် ပက်လက်လှန်ချကာ မျက်လုံး အစုံကို မှိတ်ထားလိုက်လေသည်။ သူမနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ပါတည်းပါလာသော စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာလေးအနှံ့ကို တစ်ဖွဖွ နမ်းနေသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်တွေက အငြိမ်မနေဘဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်တွင် လှုပ်ရှားပြေးလွှားရင်း ခင်နှင်းဦး၏ အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကို ချွတ်ရင်း ဘရာစီယာ အတွင်းမှ ပြည့်အစ်၍ ထွက်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ရင်သားစိုင် နုနုဖွေးဖွေး ညက်ညက်လေးများကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဒရစပ် နမ်းသည်။ သူမ၏ ရင်သားမှ ဘရာစီယာကို ခွာလိုက်ပြီး ပြန်တော့ နို့သီးသေးသေးလေး တစ်ဖက်ကို ငုံ့၍စို့လိုက်ရာ ဟင့်ကနဲတစ်ချက် အသံလေးထွက်၍ ခင်နှင်းဦး၏ ကျောလေး ကော့တက်လာသည်။

ပြီးတော့ နို့လေးနှစ်ခုကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့သည်။ စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ဖောင်းကား တင်းပြောင်၍ နေသော တစ်လုံးတစ်ခဲ ဖင်သားကြီးများပေါ် ရောက်၍သွားပြီး ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ ပြီးတော့… ပေါင်တံကြီးတွေပေါ် ရောက်သွားပြီး ထက်အောက်စုံဆန် ပွတ်ပေး နေပြန်သည်။ တခဏအတွင်း လိမ်ထားသော သူမ၏ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းက ကင်းကွာ၍ သွားသည်။ စိုးသီဟ နို့လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးလေးကိုမက တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်သည်။ အစကတည်းက ပြေလျော့နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးမှာ အလွယ်တကူ ကျွတ်ထွက် သွားချိန်တွင်တော့ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသော သူမအောက်ပိုင်းကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်း… သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ မျက်နှာလေး လွှဲထားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားကြပြီ…။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ထောင်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်၍ ဝင်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ဖြူဖွေး၍ အိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးလေးတွေ သန့်စင်ထားပုံ ရသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုမှာ ဖောင်းတင်း၍နေပြီး နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုကြားရှိ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတွင် စောက်ရည်ကြည်လေး များမှာ စိုစိမ့်၍ ထွက်နေကြသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးထိပ်မှ ပြောင်တင်းနေသော ထိပ်ဖူးကြီးကို အရည်ကြည်လေးတွေ စို့ထွက်နေသည့် စောက်ပတ်ဝလေးတွင် ထောက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ… လီးတန်ကြီး အရင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ် လျှောက်ကို စုန်ဆန်ပွတ်ပေးရာ ပထမ ခင်နှင်းဦး၏ ခါးလေး ကော့၍ ကော့၍ တက်လာသည်။

လီးထိပ်က ထောင်တက်နေသော စောက်စေ့လေးကို ခလုတ်တိုက်နေသည်။ ခင်နှင်းဦး မခံစားနိုင်… ခဏကြာတော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်၍ လာတော့သည်။ စောက်ပတ်ဝမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေကလည်း ဒလကြမ်းပင် ဖြစ်သည်။ စိုးသီဟ၏ လီးတန်ကြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ယင်၍ လာသည်။ စိုးသီဟ အသက်ကို တစ်ဝကြီး ရှုသွင်းလိုက် ပြီးနောက် လီးထိပ် ကို စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့ပြီး တဆက်တည်း ထိုးသွင်း လိုက်ပါတော့သည်။ “ ဗြစ်… အ… ဗြစ်… ဗြစ်… ဟင်း… ဟင်း… ဗြစ်… အမလေး… ဗြစ်… ဗြစ်… ဖွတ်… အ… ကျွတ်… ကျွတ် … ဟင်း…” ခင်နှင်းဦး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားပြီး ရင်လေးရော ခါလေးပါ ကော့တက်သွားသည်။ လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် စိုးသီဟက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ရင်သားတွေကို လှမ်းဆုပ်သည်။ ဖျစ်ညှစ်ပေးသည်။ နို့သီးလေးတွေကို ချေမွပေးသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာလေး တဖြေးဖြေး ပြေလျော့လာသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်း ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှဲ့ပေးပြန်သည်။ “ဟင်း… ဟင်း… အို… ကျွတ်… ကျွတ်…” ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သား ဖွေးဖွေးကြီးများ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်၍လာသည်။ စိုးသီဟက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို လက်သုံးလုံး သာသာလောက် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “အ… အ… အင်း…” ပြီးတော့… လီးတန်ကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်ကာ ပြန်သွင်းသည်။ “ပြွတ်… ဖွတ်…” “အင့်… ဟင့်…” ခင်နှင်းဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် တစ်ချက်ဖြစ်ကာ တုန်တက်သွားသည်။ စိုးသီဟသည် လီးကို လက်လေးလုံးခန့်သာ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လေးလေးနှင့်မှန်မှန် ဆောင့်၍ လိုးပေးသည်။

တစ်ခါ တစ်ခါ လီးတန်ကြီး အရင်းကို အောက်သို့ နည်းနည်းနှိမ့်၍ ညင်ညင်သာသာလေး ဆောင့်၍ အလိုးလိုက်တွင်တော့…။ “အင့်… ဟင့်… ကျွတ်… ကျွတ်…” သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး ရင်ထဲတွင် ကျင်၍ တက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ခံစားရ ခက်စွာဖြင့် အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြစ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးကို စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများက ဆွဲ၍ ညှစ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟကလည်း ခင်နှင်းဦး၏ တုံ့ပြန်မှုမှာ အရသာထူး လှသည်ဖြစ်၍ လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ကြီးနားအထိ ဆွဲ၍ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ ဆောင့်ပါ လေတော့သည်။ “ပြွတ်… ပလွတ်… ဖွတ်… ဖွတ်… အင့်… ဟင်း… ကို… ကိုစိုး… အမလေး… ဟင်း… ဟင်း…” ရင်ထဲတွင် မွန်းကြပ်ပြည့်သိပ် ၍လာကာ မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်လာသောကြောင့် ခင်နှင်းဦးမှာ အသံထွက်၍ ညီးညူ မိလိုက်သည်။ အရသာတွေ အီဆိမ့်တက်လာသော စိုးသီဟက သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်၍ချကာ တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်၍ ဖင်ကြွကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ “ပြွတ်… ပလွတ်… ပြွတ်… ပြွတ်… အဟင့်… ဟင်း… ပြတ်… ပြွတ်…” မကြာမီမှာပင် နှစ်ယောက်စလုံး တဟင်းဟင်း ဖြစ်၍လာပြီး တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်၍ လာရသည်။ တစ်ဦးကို တစ်ဦးလည်း အားမရနိုင် ဖြစ်၍လာရသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်က သူမ၏ ချိုင်းအောက်မှနေ၍ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်၍ဆွဲကာ အားကုန်ဆောင့်၍ လိုးတော့ရာ တစ်ခဏ အတွင်းမှာပင်… “အား… အမလေး… အင့်… အ… အမလေး… လေး…” ဟူသော အသံလေးများဖြင့် စိုးသီဟ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်၍ထားသော ခင်နှင်းဦး၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က စိုးသီဟ၏ ကျောပြင်ကြီးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ထုရိုက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားစဉ်မှာပင် စိုးသီဟမှာလည်း ‘အင်း’ ကနဲ တစ်ချက်ညီး၍ လီးကို အတင်းထိုး စိုက်ဖိကပ်ကာ… သူ၏ ခါးကြီး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ တက်သွားရ ပါတော့သည်။ ပြီးပါပြီ