ဇော်ရဲသည် ရန်ကုန်မှာမွေးသော ရန်ကုန်သားတယောက်၊ ရန်ကုန်ကနေ အေဝးသင်နှင့် ဘွဲ့ရထားသူ။ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ဗလတောင့်တောင့်။ အသားကခပ်လတ်လတ်၊ ရည်းစားရယ်လို့ အတည်တကျမထားဘဲ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ထည်လဲတွဲတတ်သည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးနုနုရွရွလေးတွေကိုတော့ အနမ်းလေးတွေပေးရုံ ရှော်ပင် ထွက်ရင်တွဲကောင်းရုံမျှသာနေတတ်ပြီး၊ ခပ်ကဲကဲတွေနှင့်ဆိုလျှင်တော့ သူကလည်း ကဲပေးလိုက်သည်။ သူ့မိဘတွေက အဖေက ဌာနတခုက ညွန်မှူးတယောက် အမေက ဗိုလ်ချုပ်ဈေးတွင် ရတနာကုန်သည်တယောက်။ တဦးတည်းသောသား ဥစ္စာပေါ ရုပ်ချောဆိုတော့ အကောင်ကြီးကြီးသမီးတွေကအစ လက်ထပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းသည်ကိုတောင် ခံရသူ။ သို့သော် အိမ်ထောင်ကျသွားလျှင် ဆုံးရွုံးသွားမည့် လူပျိုအခွင့်အရေးတွေကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ ဒါ့ကြောင့် အမေကိုပူဆာ၊ အဖေ့ပါဝါကိုသုံးပြီး ပန်းဆိုးတန်းလမ်းပေါ်မှာ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်အကြီးကြီးတခုကို သူဖွင့်လိုက်သည်။ သူဆိုင်ဖွင့်ပြီး ၃ လလောက်အတွင်း ဆိုင်နာမည်က တရှိန်ထိုးတက်လာသည်။
သူ့ရဲ့ပြောဆိုတတ်မွု၊ သူ့ရုပ်ရည်ကြောင့် အမျိုးသားဖောက်သည်တွေထက် အမျိုးသမီးဖောက်သည်တွေက ပိုများလာသည်။ဘေးဆိုင်များ၏ မနာလိုခြင်းကိုလည်း ပိုခံရလာသည်။ သို့သော် သူ့အလုပ်သူမှန်မှန်လုပ်ခြင်းကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်အားလည်း သိပ်ဂရုမစိုက်ဖြစ်ခဲ့။ အလုပ်မအားသော်လည်း တရုတ်တန်းတွင်ရှိသည့် ဂျင်ကလပ် အားလည်း မပျက်တမ်း မှန်မှန်သွားဖြစ်ခဲ့သည်။ လေးလလောက်အတွင်းတွင် ဖောက်သည်တော်တော်များများကို မှတ်မိလာခဲ့ပြီး၊ ထိုအထဲမှ … တပ်မှ ဗိုလ်မှူးကတော်တယောက်ဖြစ်သည့် ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်မှာ အမျိုးသားရှိသည့်တပ်သို့ စနေတနင်္ဂနွေမှသာပြန်နိုင်ပြီး တက္ကသိုလ်ဆရာမအဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း ပါရဂူစာမေးပွဲဖြေရန် ကြိုးစားနေသူဖြစ်သည်။ အသားဖြူဖြူ လုံးကြီးပေါက်လှ ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ဈေးဝယ်လာချိန်တွင် အားလုံးသော ယောက်ျားမိန်းမမကျန် ငေးမောကြရသည်။ ထိုအထဲတွင် ဇော်ရဲတယောက်လည်း အပါအဝင်ဖြစ်သည်။ လှပသော အသားစိုင်များပေါ်တွင် ပိုးသားလို ပျော့အိသည့် အဝတ်မျိုးကိုမှ ရွေးချယ်ဝတ်ဆင်တတ်သည့် ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ကို ဇော်ရဲတယောက် အိပ်မက်တွင် ထည့်မက်ဖြစ်သည့်အကြိမ်တွေရှိနေတတ်ပြီ။
သူ့ကိုယ်သူ မမချိုဟု နာမ်စားသုံးပြီးပြောတတ်သည့် မမချိုကလည်း ဇော်ရဲဆိုင်ကိုမှပဲ ဆိုင်ထင်နေသည်လားမသိ။ လေအေးပေးစက်မှအစ လျှပ်စစ်မီးပူအဆုံး သူ့ဆိုင်ကိုပဲအားပေးခဲ့သည်လေ။ ဇော်ရဲကလည်း ဇော်ရဲပေပဲ။ လက်မ ၄၀ လောက်ရှိမည့် တင်သားအိအိထွားထွားကြီးတွေ၊ ၃၆ လက်မထက်မလျော့သည့် ရင်သားနှစ်မွာ၊ ခါးကျဉ်ကျဉ်ကလေး။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ဖင်လုံးကြီးတွေကို စည်းချက်ကျကျ လှပအောင်လျှောက်တတ်သည့် မမချို ဈေးဝယ်လာတိုင်း ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကြီးကိုယ်တိုင် ဧည့်ခံဖြစ်ခဲ့သည်။ မောင်လေးဇော်ရဲရေ … ဒီတခေါက် မမတို့ ကျောင်းပိတ်ရက် ချောင်းသာသွားမယ်၊ မောင်လေးလိုက်မလားကောင်းသားပဲမမ၊ နေဦး ကျွန်တော် ဆိုင်ကို ကျွန်တော့်မန်နေဂျာနဲ့ထားလို့ဖြစ်မဖြစ် ကျွန်တော်ချိန်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်မောင်လေးလိုက်ဖြစ်ရင်တော့ သိပ်ကောင်းမှပဲကွယ် အိမ်ကအမျိုးသားကလည်း တာဝန်နဲ့ဆိုတော့ မမကို လိုက်ပို့နိုင်တာမဟုတ်ဘူး။ လူလည်းသိပ်မများတော့ အဖော်အဖြစ်လိုက်စေချင်တယ်။ဟုတ်ကဲ့မမချို၊ ကျွန်တော်ညနေလောက် အကြောင်းပြန်ရင်ဖြစ်မလား။
ကျွန်တော့်မန်နေဂျာကို တာဝန်ပေးထားချင်လို့ရတယ်မောင်လေး၊ မနက်ဖြန်မှ မမသူငယ်ချင်းတွေလည်း လိုက်မလိုက်သိရမှာ ဇော်ရဲရင်ထဲမှာတော့ ဗုံးတွေအဆတရာမက ပေါက်ကွဲနေပြီလားမသိ၊ အခုမှ ရည်းစားထားဖူးတဲ့သူလို ရင်တွေဘာတွေခုန်နေပြန်သည်။ ဒီလိုနဲ့ ဇော်ရဲတယောက် ဆိုင်ကို မန်နေဂျာကောင်းမြင့်နဲ့ တာဝန်လွဲပေး၊ မမချိုဆီဖုန်းဆက်အကြောင်းပြန်၊ အဝတ်အစားတွေပြင်ဆင်နဲ့ ချောင်းသာအပန်းဖြေခရီးကိုထွက်ဖို့ စီစဉ်လိုက်ခဲ့သည်ပေါ့။ မနက်စောစော သူ့အိမ်ရှေ့ကို ကားအနက်ရောင်တစီးလာဆိုက်သည်။ သူ့အထုပ်အပိုးတွေ ကင်မရာတွေနဲ့ ကားပေါ်တက်လိုက်တော့ အမျိုးသားဆိုလို့ သူ့တယောက်ထဲ။ လာမောင်လေး၊ လွိုင်သာယာအထိတော့ မမမောင်းမယ်။ မနက်စာစားပြီးရင် မောင်လေးက ချောင်းသာအထိမောင်းပေး၊ အဆင်ပြေလား ဟုတ်ကဲ့မမချို ဆိုင်ရောက်တဲ့အထိ မမချိုကလွဲလို့ နောက်ခန်းမှာထိုင်လာတဲ့ မမ ၂ ယောက်နဲ့ အသိမဖြစ်သေး၊ မမချိုနဲ့ စကားပြောရင်း လမ်းမှာရိုက်ဖို့ သူကင်မရာကို စစ်ဆေးရင်း လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ဆိုင်ထဲရောက်သည်နှင့် စားပွဲဝိုင်းမှ လူတွေအားလုံးအကြည့်က သူ့တို့လေးယောက်ဆီကို ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ကြည့်ချင်ကြပေမပေါ့။
သူက မင်းသားလိုအပျံစား၊ မမချိုက နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ၂ယောက်ကလည်း မမချိုလိုပဲ ခပ်တောင့်တောင့် အသားညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့ မမက မမချိုထက်တောင် ဖင်ကြီးက ပိုကြီးသေးသည်။ ကဲ၊ သူငယ်ချင်းတို့နဲ့ မောင်လေးကို မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် ဒါက မမသူငယ်ချင်းတွေ သူက ခင်သီတာမျိုး အသားညိုစိမ့်စိမ့် ဖင်ကြီးကြီး မမကြီးကို လက်ဆွဲနွုတ်ဆက်လိုက်ပြီး တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်မမ၊ ကျွန်တော်ဇော်ရဲပါ ချိုကပြောလို့ မောင်လေးအကြောင်းကြားဖူးနေတာ။ မမလည်းဝမ်းသာပါတယ် ဒါက ဇာခြည်ဝင်း ထုံးစံအတိုင်း လက်ဆွဲနွုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒီမမကတော့ မမချိုထက် ဖင်နည်းနည်းသေးသည်။ ၃၈ လက်မလောက်တော့ရှိမည်။ အသားဝင်းဝင်းနှင့်။ သီတာက .. ဌာနက ဦးစီးအရာရှိလေ။ သူ့အမျိုးသားက တရုတ်ပြည်ကို သင်တန်းသွားနေတယ်။ ဇာခြည်ကတော့ သူနဲ့ယူမယ့် တပ်ကအရာရှိက ဗထူးမှာ သင်တန်းမပြီးသေးဘူး။ မမတော့ ကျောင်းပိတ်ရက်အားတယ်။ သူတို့ကတော့ ခွင့် တပတ်စီယူလာကြတယ်။
မောင်လေးရော အားရဲ့လား ဟုတ်ကဲ့ အားပါတယ်မမ။ကျွန်တော် ချောင်းသာကနေ ကျွန်တော့်မန်နေဂျာကို လှမ်းပြီး အလုပ်ကိစ္စတွေ ညွန်ကြားလို့ရပါတယ် ကောင်းသားပဲ၊ ကဲ စားပြီးရင် မမတို့ သွားကြရအောင် ဒီတခေါက် ဆိုင်ကအထွက်တွင်တော့ မမက သူ့လက်ကိုတွဲလိုက်သည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဆိုင်ကလူတွေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း နတ်ပြည်ကကျလာသည့် နတ်သမီးနတ်သားတွေအလား ငေးမောကျန်ခဲ့သည်။ လမ်းဘေးကရွုမျှော်ခင်းတွေဖြတ်သန်းရင်း ကားကိုဂရုတစိုက်မောင်းပြီး ချောင်းသာခရီးကို ပျော်ရွင်စွာလာခဲ့မိသည်။ ချောင်းသာကိုရောက်တော့ နေ့လည် ၂ နာရီထိုးပြီ။ ဟိုတယ်ကို မမချိုက လှမ်းပြီး ဘွတ်ကင်လုပ်ထားသဖြင့် ဧည့်ခန်းတွင် သော့ယူပြီး သက်ဆိုင်ရာ ဘန်ဂလိုလေးများဆီသို့ လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြသည်။ ၂ ယောက်ခန်း ၂ ခန်းပဲ ယူထားသည်ကို သူတွေလိုက်ရပြီး အညှိုခံထားရသူတယောက်လို ကင်မရာကိုလွယ်ရင်း မမချိုနောက်မှပါလာခဲ့သည်။ သူ့နောက်မှာ အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းများသာရှိတော့သည်။ သူလည်း မမချိုတို့တင်သားကြီးတွေကိုကြည့်ရင်း အခန်းဝရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
အခန်းယူထားပုံက မမချိုနှင့် သူနှင့်က တခန်း၊ သီတာနှင့် ဇာခြည်နှင့်ကတခန်း၊ အခန်း ၂ ခန်းလုံးက ဘန်ဂလိုလေးတခုထဲတွင်ရှိသည်။ မမချို၏ ပိရိသေသပ်ခြင်းကတော့ သူရင်ခုန်ချိန်ပင်မရတော့။ ကဲမောင်လေး အေးအေးဆေးဆေးနားပေတော့၊ တလမ်းလုံးကားမောင်းလာရတာ။ ပြီးမှ ပင်လယ်ရေစိမ်ရအောင် မမတို့နဲ့လာရတာပျော်လား ဟုတ်ကဲ့မမ၊ ကျွန်တော်အရမ်းပျော်ပါတယ် ကဲမမတော့ ရေချိုးမယ်။ မောင်လေးရော ချိုးတော့မလား မမအရင်ချိုးလေ၊ ကျွန်တော်ပြီးမှချိုးမယ် လုပ်မနေပါနဲ့ မမနဲ့ အတူတူချိုးလိုက်ရအောင်၊ အချိန်ကုန်သက်သာတာပေါ့။ ပြီးရင်တခုခုသွားစားကြမယ်လေ ဟုပြောရင်း မမချိုက သူ့ဆံနွယ်များ ထုံးဖွဲ့ထားသည်ကို ဖြေလိုက်သည်။ ပိုးပျော့ထမီကို ချွတ်ချလိုက်ချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် မျက်လုံးများပင်ပြူးကျယ်သွားရသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် မမချို၏ တင်သားထွားထွားကြီးများပေါ်တွင် အောက်ခံဘောင်းဘီသေးသေးတခုသာလျှင် မနိုင်နင်းသောတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်လျှက်ရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
အပေါ်အင်္ကျီလေးကို ထပ်မံချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာလေးနှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသာကျန်ချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် အာစေးထည့်ထားသူလို ဘာမျှမပြောနိုင်တော့ချေ။ လာလေမောင်လေးရဲ့ ဘာငေးနေတာလဲ၊ မိန်းမတွေကို မမြင်ဘူးလို့လား မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူးမမ၊ မမလောက်လှတာကိုတခါမှ မမြင်ဘူးလို့ပါ အမယ် မြှောက်နေပြန်ပြီ အချင်းချင်းတွေကို၊ ကဲ မင်းလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်တော့လေဟုတ် ဟုတ်ကဲ့`သူပြောပြီးချိန်တွင်တော့ အတွင်းခံသေးသေးလေးများက မနိုင်တာဝန်များကိုထမ်းဆောင်ရင်း မမချို သူ့အနားသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပါပြီ။ သူ ရှပ်အင်္ကျီကိုဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်နေချိန်မှာ မမချိုက သူ့ဘောင်းဘီဇစ်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲနေတာကို သတိထားလိုက်မိသည်။ ဘောင်းဘီတင်းနေတာကိုတော့ သူကောင်းကောင်းသိနေပါသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးက မမချိုကို တောင့်တလာနေပြီလေ။ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီကိုဆွဲချလိုက်ချိန်မှာသူ့အပေါ်ပိုင်းတွင်လည်းဘာမှမရှိတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီသာကျန်ခဲ့ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီမှာ ဖောင်းကားနေသည်ကိုမမချိုသတိထားမိသွားပါသည်။
သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းပြည့်ပြည့် လက်အစုံက သူ့ပေါင်ကြားဆီသို့ အောက်ခံဘောင်းဘီကိုချွတ်ချရန် ရွေ့လျားလာခဲ့သည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲသို့ လက်ကလေးများရောက်ရှိလာချိန်တွင်တော့ အားပါးပါး နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာမောင်လေးရယ်၊ ဒါကြီးနဲ့သာဆို ဆွေမျိုးတော့ မေ့သွားတော့မှာပဲ ဟုတ်ပါသည်၊ ဇော်ရဲတယောက် ဗလတောင့် အရပ်မြင့်သလို သူ့ လီးကြီးကလည်း ၉ လက်မခွဲရှိပါသည်။ ဗမာတယောက်အနေနှင့်တော့ စူပါစံချိန်မီသူတယောက်ပေါ့။ မမချိုကတော့ ယောက်ျားရှိပေမယ့် ဒါမျိုးကို ကြုံဖူးသေဟန်မတူပါ။ မမချို ယောက်ျားကရော ကျွန်တော့်လိုပဲလား။ အတူတူပဲမဟုတ်လား ဇော်ရဲတယောက် သိသိကြီးနှင့် မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။ ဘယ်ကလာ သေးသေးလေးရယ်။ ဒါပေမယ့် စစ်သားမို့လားမသိဘူး ဆက်ဆံတာတအားကြမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ ကဲပါ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ပါဦး သူဘောင်းဘီချွတ်ပြီးချိန်တွင်တော့ မမချို အရင်ကထက်မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားပြီး သူ့လက်ညှိုးလေးကို ပါးစပ်ထဲကိုက်ကာ ထိတ်လန့်သည့်အမူအယာများ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတော့သည်။
မမချို လန့်မည်ဆိုလည်း လန့်လောက်သည်ဟုထင်ပါသည်။ သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက မာန်ဖီနေသော မြွေတကောင်ပမာ ထောင်မတ်လို့နေသည်။ မမချို အတန်ကြာသည်အထိ မကိုင်ဝံ့သေးဘဲ ကြက်သေသေနေသည်။ ဇော်ရဲကိုဦးဆောင်မည်ဟု ထင်ရသူက အခုတော့ ယုန်သူငယ်လေးပမာ၊ ကြီးမားသော တင်သားအိအိကြီးတွေကိုမှ အားမနာနိုင်ဘဲ ငြိမ်သက်နေပြန်သည်။ လာပါ မမချိုရဲ သူက လိမ္မာပါတယ်။ မမချို နောက်ပြီးကျရင် သူနဲ့ ဘော်ဒါဖြစ်သွားမှာပါ မင်းလေးကတော့ အပြောသိပ်ကောင်းတယ်။ မမကတော့ ရင်တုန်နေပြီ။ မမယောက်ျားနဲ့တောင် သူက ကြမ်းတာတခုပဲတတ်တာ။ သူ့ပစ္စည်းက ရင်ခုန်စရာမကောင်းဘူး။ အခု မင်းဟာကြီးကတော့ မမအပြတ်ခုန်နေပြီ မမချိုပြောအပြီးတွင် မမချို၏ နောက်ကျောသားနုနုလေးများကို သူ့၏ကြီးမားသန်မာသော လက်ကြီးများဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီးမမချို၏ ဖူးငုံနေသောနှင်းဆီရောင်နွုတ်ခမ်းလွာ ၂ ချပ်အား ညင်သာစွာ သူ၏နွုတ်ခမ်းများဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ မမချို၏ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးမှတဆင့် မမချို၏ကြီးမားလှပသောနို့အုံကြီးများအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ချေပေးနေမိသည်။
မမချိုထံမှ ညည်းသံတချို့ထွက်ပေါ်လာချိန်တွင်တော့ မကျမ်းကျေနေပြီဖြစ်သည့် ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ဘရာစီယာကလေးအား ဖြုတ်ပြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။ ထို့နောက် လက်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်းအောက်သို့ ရွေ့လျားလာခဲ့ပြီး မမချို၏ ကြီးမားစွင့်ကားလှသော တင်သားစိုင်ကြီးများအား ဆုပ်နယ်ပြန်ပါသည်။ မမချို၏ မျက်တောင်ကော့များ မှေးစင်းလာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ပင်ပန်း၍၊ အိပ်ချင်၍ မဟုတ်သည်ကိုတော့ ဇော်ရဲတယောက် သေချာစွာသိနေပါသည်။ မမချို၏ တင်သားကြီးများပေါ်တွင် မနိုင်ဝန်ထမ်းဆောင်နေရသော ဘောင်းဘီလေးအား ဘေးနားမှ ချည်ထားသော ကြိုးစလေးအားဆွဲဖြေ၍ အနားပေးလိုက်ပါသည်။ လက်ကို တင်သားစိုင်များမှတဆင့် ကာမ၏ အဖူးအညွန့်များ ဆုံစည်းရာနေရာဆီသို့ လက်လှမ်းချိန်တွင်တော့ အိုး မောင်လေးရယ်၊ ရင်ထဲမှာတမျိုးကြီးပဲကွယ်၊ မမ ရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ် ဟူသော ရွိုက်သံပါသည့် စကားသံကို ဇော်ရဲကြားလိုက်ရပါသည်။ ထို့နောက် မမချိုကိုပွေ့ပြီး မွေ့ယာပေါ်သို့ တင်လိုက်ပါသည်။ မမချို၏ ကြီးမားလှသော နို့အုံကြီးများပေါ်မှ နို့သီးခေါင်းနီနီရဲရဲလေးများကို လျှာဖြင့် ပွတ်သပ်စုပ်ယူရင်း အောက်ပိုင်းဆီသို့ ဇော်ရဲ ရွေ့လျားလာခဲ့ပါသည်။
မမချိုကတော့ အိပ်ယာခင်းစများကို လက်ဖြင့် မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ရင်ခုန်သံများ မြန်နေခဲ့ပါပြီ။ ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ပေါင်ကြားအနီးသို့ လျှာဖျားရောက်ရှိချိန်တွင်တော့ … မလုပ်ပါနဲ့မောင်လေးရယ် မမ ငရဲတွေကြီးကုန်ပါ့မယ် ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးတခုလုံးကို သူ၏လက်ကြီးဖြင့် အထက်အောက်ပွတ်သတ်ပေးနေချိန်တွင် မမချိုတယောက် ကြက်သီးများ တကိုယ်လုံးထလာပါတော့သည်။ မမချို၏စောက်ဖုတ်မှာ ဘေးနွုတ်ခမ်းသားများ အလွန်ထူပြီး နွုတ်ခမ်းသားများမှာ သစ်ခွပန်းပွင့်ဖတ်များကဲ့သို့ဖြစ်နေပါသည်။ စောက်စေ့လေးကတော့ ရဲနေပါသည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံး အမွေးအမျှင်များကင်းစင်အောင် သန့်စင်ထားပြီး အနံ့အသက်လည်းကင်းစင်နေပါသည်။ ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ စောက်စေ့ရဲရဲလေးကို လျှာဖျားဖြင့် ဆော့ကစားလိုက်သည်။ အိုး မောင်လေးရယ် … မမရင်ထဲတမျိုးကြီးပဲကွယ် ထို့နောက် မမချို၏ စောက်ဖုတ်ဘေးနွုတ်ခမ်းလွာ ၂ ခုလုံးကို သူ့နွုတ်ခမ်းများဖြင့် ငုံစုပ်ယူလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က မမချို၏ နို့အုံကြီးများကို ပွတ်ချေပေးနေသည်။
မမချိုတယောက် ဖင်ကြီးများကို ကော့ကာပေးလိုက်ပြီး ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွားသံများ တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာလေတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက် ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သော အနမ်းဒဏ်များကို မမချိုခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ ကာမအရည်ကြည်များ ဖင်ကြားသို့ တလိမ့်လိမ့် စီးဆင်းစပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ တော်ပါတော့မောင်လေးရယ်၊ ကြာရင် မမသေလိမ့်မယ်၊ မမရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့၊ မမ တခါမှလည်း ဒီလိုအရသာမျိုး မခံစားဖူးပါဘူး။ အိုး … ဇော်ရဲတယောက် မမချို နို့အုံကြီးများကို ပွတ်ချေပေးနေရာမှ မမချို၏ အိပ်ရာခင်းစများကို ကိုင်ထားသည့် လက်နုနုလေးများကို သူ့လက်ကြီးဖြင့် ကိုင်ထားပြန်ပါသည်။ မမချိုကတော့ ကာမစည်းစိမ်များ စတင်တက်စပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်မျှ မမချို စောက်ဖုတ်ကို အနမ်းတွေပေးနေရာမှ ဇော်ရဲတယောက် ရပ်လိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် သူ၏ ကြီးမားထွားကြိုင်းလှသော လီးကြီးကို ကိုင်ကာ မမချိုလက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်နှင့် … မောင်လေးရယ် ဒါကြီးနဲ့ဆို မမချိုတော့ သေတော့မှာပဲမမကလည်း ကျွန်တော်က သေအောင်လုပ်ပါ့မလား။
မမချို စိတ်ကျေနပ်အောင် ကျွန်တော်လုပ်ပေးပါ့မယ်မင်းဟာကြီးက မမချိုတော့ ကွဲလိမ့်မယ်ထင်တယ်မကွဲပါဘူး မမရယ်၊ ကျွန်တော်ပစ္စည်းကို စုပ်ပေးလေမမချိုက ဇော်ရဲလီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ထားရာမှ သူမ၏ နီရဲဖူးငုံနေသော နွုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ညင်သာစွာနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လျှာဖျားလေးဖြင့် လီးဒစ်ကို စတင်လျှက်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက် မျက်တောင်များမှေးစင်းသွားသည်အထိ အရသာကိုယူပစ်လိုက်သည်။ ဒစ်ကိုစတင်၍ မမချိုငုံချိန်တွင်တော့ …အောင်မလေး ကြီးလိုက်တဲ့ဟာကြီး မမချိုပါးစပ်နဲ့တောင် မဆံ့တော့ဘူး။ မမအဖုတ်လေးတော့ ကွဲတော့မှာပဲပြောရင်း မမချိုက ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကို စတင်စုပ်လိုက်သည်။ မမချိုကလည်း ခေသူမဟုတ်ပါ။ လီးကြီးကို စုပ်ယူပြီး ပြန်အထုတ်တွင် သူမ၏လျှာဖျားလေးဖြင့် လိပ်၍ပြန်ထုတ်ပေးသည်။ ဇော်ရဲလီးကြီးကို မမချို အဆုံးထိငုံပြီး စုပ်ဖို့ဆိုသည်မှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ထိပ်ဖျားပိုင်းကိုသာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးပြီး ဂွေးဥများကိုတော့ သူမ၏လက်ကလေးတဖက်က ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေလေသည်။
ဇော်ရဲတယောက် ကာမဆိပ်များ ထိုးတက်လာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ လီးတံတလျှောက် မမချို လျှာဖျားဖြင့် ဆော့ကစားချိန်တွင်တော့ မမချို၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးထည့်ပြီး ကာမစည်းစိမ်ခံလိုသည့်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပါတော့သည်။ မမချိုက လီးကို ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် စုပ်ပေးပြီးသည့်နောက် ….မောင်လေး၊ မမနဲ့ နေတော့မလားဇော်ရဲတယောက် ပါးစပ်ကမဖြေနိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းကိုသာညိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် မမချိုက သူမ၏ လှပဖြူဝင်းအိစက်သော ပေါင်များကို အပေါ်သို့မြှောက်ကာ ကော့ပေးရင်း အိပ်ယာပေါ်သို့ ညင်သာစွာ လှဲချလိုက်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ သူ၏ တံတွေးအနည်းငယ်ကို သူ့လက်ထဲသို့ထွေးထုတ်လိုက်ပြီး မမချို၏စောက်ဖုတ် နွုတ်ခမ်းသားပတ်လည်ကို သုတ်လိမ်းလိုက်ပါသည်။မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းသွင်းနော်ဇော်ရဲတယောက် ပြန်မဖြေအားပါ။ မမချို၏ စောက်စေ့သည်လည်း မာကျောနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့နောက် လီးဒစ်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ ကပ်တော့ကာဖြင့်သွင်းလိုက်ပါသည်။အိုး ….. အမေ့။ အား ……. ကျွတ်ကျွတ် …. နာလိုက်တာမောင်လေးရယ်`။
ပြီးရင်ကောင်းသွားမှာပါမမ၊ ကျွန်တော် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးမယ်နော် ဟုပြောရင်း ဒစ်တခုလုံးဝင်အောင် အနည်းငယ်ဖိသွင်းချိန်တွင်တော့ အိုး …….. ဟိုး …. ဟိုး ….. နာလိုက်တာမောင်လေးရယ်၊ မရဘူးထင်တယ် ခဏလေးပါမမရယ်၊ ကျွန်တော် အကောင်းဆုံးအရသာတွေရအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ ခဏလေးပါ ဇော်ရဲတယောက် အာသာပြင်းပြသောအသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒစ်ကို ခဏမျှပြန်နွုတ်ပြီး တံတွေးဖြင့် ဒစ်ပတ်လည်ကို ဆွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ယခုတခေါက်ပြန်သွင်းချိန်တွင်တော့ မမချိုတယောက် နာကျင်မွုကို ကျိတ်မှိတ်ခံစားနေပုံရသည်။ မျက်လုံးများကိုမှိတ်ကာ အံကိုကြိတ်ထားသည်။ မဲ့နေသော မမချို၏ မျက်ဝန်းကပင် ဇော်ရဲတယောက် ကာမဆိပ်များ ထိုးတက်လာစေခဲ့သည်။ လီးကို အကုန်လုံးမသွင်းဘဲ ထိပ်ဖျားပိုင်းနှင့်ပင် အသွင်းအထုတ် ပြုလုပ်ပြီး မမချို၏ ကာမဆိပ်အတက်ကို စောင့်နေပါသည်။ ထိပ်ပိုင်းနှင့် အသွင်းအထုတ် အချက် ၂၀ ခန့်မျှပြုလုပ်ပြီးသောအခါတွင်တော့ မမချိုစောက်ဖုတ်ထဲမှ ကာမအရည်ကြည်များ ကောင်းစွာယိုဆင်းနေပြီကို သတိထားမိပါသည်။
မမ ကျွန်တော့်လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်တော့မယ်နော်။ မမနဲ့ကျွန်တော် အကောင်းဆုံးအရသာတွေ ခံစားနိုင်အောင်လို့ပါ ဇော်ရဲတယောက် ကာမနှင့်ပတ်သက်ပြီး အကင်းပါးသူပီပီ မမချိုထံခွင့်တောင်းလိုက်သည်။ မမချိုကလည်း စတင်ရရှိနေပြီဖြစ်သော ကာမအရသာကို ပိုလိုချင်နေသည်နှင့် အတော်ပင်ဖြစ်သွားသော်လည်း ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးကိုလည်း နည်းနည်းတော့ ကြောက်သေးသည်။ အား ….. မောင်လေးရယ် ဖြည်းဖြည်းနော်။ ကွဲသွားရင် မလွယ်ဘူး။ မင်းလည်း ဆက်ပြီး ခံစားနိုင်မှာမဟုတ်တော့ ဘူး။ ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါနော် ….. အား ….. ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် …… စုပ်သတ်ညည်းတွားသံများဖြင့် မမချိုက ပြန်ဖြေလိုက်ချိန်တွင် ဇော်ရဲတယောက် အနည်းငယ်အားစိုက်ပြီး လီးကြီးကို မမချို၏ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ကာမအရည်များဖြင့် ချောမွေ့နေသောကြောင့် တင်းကြပ်နေသော ခံစားမွုမှအပ အဆင်ပြေစွာပင် အဆုံးထိဝင်သွားသော်လည်း သားအိမ်ကိုဝင်ဆောင်သည့် အသိကို ၂ဦးလုံး ရရှိလိုက်ကြသည်။ `အား ….. မောင်လေးရယ် မမချို သားအိမ်ကို ထိနေပြီ။
ဖြည်းဖြည်းနော် သားအိမ်လေးကွဲသွားမယ်` ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ ပါနပ်ညင်သာစွာဖြင့် မမချို၏စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ပြုလုပ်နေပါသည်။ အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်တိုင်း တင်းကြပ်သောအရသာ၊ စောက်စေ့ကို ပွတ်တိုက်သောအရသာတို့ကြောင့် မမချိုတယောက် နာကျင်မွုများကို စတင်မေ့လျော့စပြုနေပြီး ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာ စတင်ရရှိခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ မမချိုက ပေါင်များကို ပိုကားပေးလိုက်ပြီး နှစ်ဦးစလုံး နွုတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူနမ်းရွိုက်လိုက်ကြသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဇော်ရဲက အသွင်းအထုတ်များကို အနည်းငယ် မြန်ဆန်ကြည့်လိုက်သည်။ မမချိုညည်းတွားသံ၊ မောဟိုက်သံ၊ ရင်ခုန်သံ မြန်လာသည်မှအပ နာကျင်သည့် ဝေဒနာခံစားရသည့်ဟန် ဖြစ်ပေါ်မလာတော့ပါ။ မမချိုစောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများကလည်း ဇော်ရဲ၏လီးကြီးအား စတင်ညှစ်စပြုနေပါသည်။ အခန်းတွင်းမှ လေအေးပေးစက်ကို အဆုံးထိတင်ထားသော်လည်း ၂ ဦးစလုံး ချွေးများစို့စပြုလာပြီဖြစ်ပါသည်။ မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှကြာသောအခါ အချက်ပေါင်းမည်မျှ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီးသည်ကို ဇော်ရဲတယောက်မသိတော့ပါ။
မမချို၏ အိစက်သောအထိအတွေ့များ၊ အပွေ့အဖက်များနှင့် မမချို၏အနမ်းများကြောင့် ဇော်ရဲတယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ်တံခါးဝအနီးသို့ပင် ရောက်လုနီးနီးဖြစ်နေပါသည်။ မမချို ဖင်ကြားတွင်လည်း ကာမအရည်များ ရွဲနေပြီဖြစ်သည်။ မမချိုတယောက်ကတော့ မျက်လုံးများမှေးစင်းကာ ဇော်ရဲကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပါသည်။ ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွားသံများ အဆက်မပြတ်ဖြစ်ပေါ်လျှက်ရှိနေပါသည်။ မမ ကျွန်တော်တို့ တမျိုးပြောင်းလုပ်ရအောင်အား ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်။ မင်းကတော့ မမရဲ့ အိပ်မက်ထဲက မင်းသားလေးပါပဲ။ အားလုံး မင်းသဘောအတိုင်းပါပဲဇော်ရဲတယောက် မမချိုကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ မမချိုကလည်း အလိုက်သင့်စွာ လှပစွာဖြင့် ဖင်ကြီး ၂လုံးကိုကော့ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဇော်ရဲတယောက် မမချိုကုန်းထားသောဖင်ကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကို သွင်းလိုက်သည်။အား ….. အိုး ……… ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါမောင်လေးရယ်၊ ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ သားအိမ်ကိုပိုထိတယ်ဇော်ရဲတယောက် လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်ပြီး ခဏမျှ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စိမ်ထားလိုက်သည်။ထို့နောက် အသွင်းအထုတ်ကို အကြိမ် ၃၀ ခန့်မျှပြုလုပ်လိုက်သည်။ မမချိုကတော့ ကာမဆိပ်များ အထွဋ်အထိပ်သို့ တက်နေပြီဖြစ်သည်။
မမချို၏ လှပသော ဖင်ကြီး ၂လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်ရသည်နှင့် ဇော်ရဲတယောက် စိတ်ထိမ်းနိုင်မွုများ တဖြည်းဖြည်းလျှော့ကျသွားပါသည်။ လီးထိပ်တွင် ပြောမပြနိုင်သော အရသာထူးကို စတင်ခံစားနေရပါသည်။ မမချိုကတော့အား ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ် ….. ကောင်းလိုက်တာ ….. မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါတော့ ….. မမပြီးတော့မယ်၊ ဒီလောက်ကောင်းတာမျိုး မမတခါမှ မရဖူးဘူးမောင်လေးရယ်။ မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့တောင်းလည်းတောင်းဆို၊ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများလည်း ညှစ်နေရာ ဇော်ရဲတယောက် မမချိုပြီးအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စတင်ဆောင့်ပါတော့သည်။ ခုနကညင်သာမွုမှားကို ရိုက်ချုးလိုက်ပြီး မမချို၏ ဆန္ဒများပြည့်စေရေးအတွက် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားနေပါတော့သည်။အား ….. ပြီးပြီမောင်လေးရယ် … ပြီးပြီ….အား …… ကောင်းလိုက်တာ …..အား ….. အိုး`။ မမချိုကတော့ အိပ်ယာခင်းများကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ရင်းပြီးသွားပါတော့သည်။ သို့သော် စောက်ဖုတ်တွင်းကကြွက်သားများကတော့ သူ၏လီးကြီးအား ညှစ်နေပါသေးသည်။ ဇော်ရဲသည်လည်း ထိုအရသာအား ဆက်လက်ခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ မမ ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်…. ပြီးတော့ မယ် …… အား … ရှီး …..အိုး …. ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ လီးကြီးကိုနွုတ်ကာ လှပသော ဖင်ကြီးများပေါ်သို့ သုတ်ရည်နွေးနွေးများကို ပန်းလိုက်ပါတော့သည်။