မထူးတော့ပါဘူး

အိမ့်ချိုတစ်ယောက် တော်တော်လေး အဆင်ပြေနေပြီ။ ၆လလောက်ထိ ချဲဒိုင်ကိုင်လို့ တော်တော် စီးပွားဖြစ်တယ်။ စီမံချက်လာရင် ခဏလေး ငြိမ်နေတယ်။ ပြီး ပြန်ရောင်းတယ်။ ကိုရဲနောင်ဆီလည်း အပျော်မယားအဖြစ် အသုံးတော် ခံနေလိုက်တယ်။ ကိုရဲနောင်က ကြင်နာပါတယ်။ လိုးရင်သာ အပေါက်စုံ လိုးတာ။ အိမ့်ချိုလာပြီ ဆိုရင်လည်း စားစရာတွေ စီစဉ်ပေးတယ်။ အိမ်ချိုလည်း ကိုရဲနောင်နဲ့ နေရတာ ပျော်တယ်။ မယားငယ်လို့ လူတွေထင်အောင် နေပေးတယ်။ အဆင်ပြေတော့ ဝတ်တာစားတာကအစ ပြောင်ပြောင် ရောင်ရောင် ဖြစ်လာတယ်။ အလှတွေ တိုးလာပေါ့။ မနာလို သူတွေပြောလဲ ဂရုမစိုက်ဘူး။ အဓိက ကိုယ်အဆင်ပြေဖို့ပဲ။ မိုးအောင်၊ ညိုကြီးနှင့် ရဲလေး အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ကြံစည်နေကြတယ်။ ပိုပြီး လှလာတဲ့ အိမ့်ချိုကို အရမ်းလိုးချင် နေကြတယ်။ စခန်းမှူး ရဲနောင်အလစ်ကို ချောင်းနေကြတာ။ သူတို့က အိမ့်ချိုကို ကြံစည်နေတာ လူမသိအောင် နေရတယ်။ မတော်လို့ ကိုရဲနောင်သိသွားရင် အကြီးအကျယ် ပြသနာတက် လာနိုင်တယ်လေ။ ဒီလိုနှင့် ချဲဖွင့်ဖို့ နီးလာတဲ့ တရက်မှာတော့ ကိုရဲနောင် နေပြည်တော် ခရီးထွက်ရတယ်။ ကိုရဲနောင်က မိုးအောင်ကို တာဝန်မှုးအဖြစ် လွှဲခဲ့တယ်။ မိုးအောင်တို့ စိတ်ရှည်ရှည် စောင့်နေတဲ့ရက် ရောက်လာပြီ။ နေ့က ကြာသာပတေးနေ့ အချိန်တွက်ပြီး မိုးအောင်တို့နဲ့ ရင်းနီးတဲ့ ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ ခေါ်ကာ အိမ့်ချိုတို့ အိမ်ကို သွားလိုက်တော့ ချဲစာရွက် ငွေလက်ခံဖြတ်ပိုင်း တို့နဲ့အတူ မိတော့တယ်။ “မအိမ့်ချို ခင်များကို လောင်းကစားမှုနဲ့ ဖမ်းလိုက်ပြီ” “ဟေ့ မိုးအောင် နင်တို့ ဆရာကော” “ခင်များ ဘာတွေပြောနေတာလဲ” “နင်တို့ စခန်းမှူးပြောတာ” “ခင်များ စခန်းရောက်မှ ရှင်းတော့” “ငါ နင့်တို့ဆရာဆီ ဖုန်းဆက်မယ်” “ကျုပ်တို့ အချိန်မရဘူး၊ စီမံချက်နဲ့ ဖမ်းတာ။ စခန်းရောက်ရင် စခန်းမှူးဆီ အကြောင်းကြား ပေးမယ်” “ဟေ့ကောင်တွေ သက်သေခံ စာရွက်သိမ်း၊ လက်ထိပ်ခပ်” အိမ့်ချိုတစ်ယောက် အချုပ်ခန်းထဲ ရောက်ပြီ။ မိုးအောင်က စခန်းမှူးဆီ ဆက်သလိုလုပ်ရင်း “စခန်းမှူးကို ခေါ်မရဘူး မအိမ့်ချို” “ဟင်” “ခင်များမနက်ဖြန် အင်းစိန်ထောင် သွားရမယ်” “ဟင် နင်တို့ နင်တို့” အိမ့်ချိုတစ်ယောက် အသံထွက် မလာတော့ပေ။ ညနေရောက်တော့ စားစရာ ပေးရင်းက… “မအိမ့်ချို ကျတော် ခင်များအမှု့တွဲတော့ မတင်ရသေးဘူး”

“အင်း ကိုမိုးအောင် မတင်ရသေးရင် တစ်ခုစီစဉ် ပေးပါလား” “ဘာစီစဉ် ပေးရမလဲ မအိမ့်ချို” “ကျမလွတ်အောင် လုပ်ပေး၊ ပေးရမယ့် ကိစ္စအကုန် တာဝန်ယူတယ်” “မအိမ့်ချို ဒီအထဲရောက်မှ ငွေပေးထွက်လို့ မရဘူးလေ၊ မအိမ့်ချို သိပါတယ်” “ကျမ အရမ်းစိတ်ညစ်နေပြီ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး” “အင်း ကျနော် ကူညီလို့ရရင် ကူညီပါ့မယ်” မိုးအောင် မအိမ့်ချို တကိုယ်လုံး စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ကိုယ်လိုချင်တာ ရဖို့က စိတ်ဓာတ် စစ်ဆင်ရေး အရင်လုပ်ရမှာပဲ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အိမ့်ချိုက စခန်းမူး မယားငယ်ဆိုပြီး သွေးနထင် ရောက်နေတာလေ။ မာနတွေ ခဝါချပြီး ကိုယ့်ဂွင်ထဲ အရောက် လိုလိုချင်ချင်နဲ့ ပေးမယ့် အချိန်ကို စောင့်ရတာပေါ့။ အိမ့်ချိုတစ်ယောက် စိတ်ဓာတ် အကြီးအကျယ် ကျလာပြီ။ ကိုရဲနောင်ဆီက အဆက်အသွယ် မရ။ စိတ်လည်း တိုလာသလို အားငယ်လာတယ်။ အချုပ်ခန်းထဲလည်း မနေဖူးတဲ့အတွက် စိတ်အရမ်း ညစ်တယ်။ အနံ့အသက်လည်း မကောင်းဘူး။ လူတွေကလည်း ကျွတ်စီကျွတ်စီနှင့်။ အရေးထဲ ပြည့်တန်ဆာမှု့ ထင်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ လူတွေက ရှိသေးတယ်။ စိတ်ဓာတ်က မြေခလာပြီ။ အခု လောလောဆယ် အားကိုးရသူက မိုးအောင်ပဲရှိတော့ မိုးအောင်ပဲ အကူအညီ တောင်းရတော့တယ်။ “ကိုမိုးအောင် ကျမ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ အင်းစိန်ထောင်တော့ မသွားချင်ဘူး” “အင်း မအိမ့်ချို ကျနော် တစ်ခုပြောမယ်။ အဆင်ပြေမပြေ ကိုယ့်ဘာသာ ဆုံးဖြတ်၊ ပေါက်ကြားရင် မနက်ဖြန် အင်းစိန်ပဲ” “ပြောပါ ကိုမိုးအောင်ရယ် ကျမ ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရ ဒီအထဲက လွတ်ပြီးရော” “ဒီလိုဗျ ကျနော်က လွှတ်ချင်တယ် ၊ဒါပေမယ့်” “ကိုမိုးအောင် ငွေလား ရတယ်” “ငွေ မလိုချင်ဘူး” “ဘာလိုချင်တာလဲ” “အင်း မအိမ့်ချိုကို ကျနော်တို့က သဘောကျနေတာ” “အိုး” “မအိမ့်ချို စဉ်းစားပါ။ ည၉နာရီလောက်ဆို အဖြေပေး” “ရှင် ရှင်ပြောတော့ ကျနော်တို့က ဆိုလို့” “လာဖမ်းတဲ့ သူတွေလေ၊ သူတို့ဆီမှာလည်း သက်သေခံတွေ ရှိနေတယ်” “ရှင်” “အဲဒါကြောင့်ပါ၊ ကဲ ကျနော် ပြန်အုံးမယ်၊ ၉နာရီလောက်ဆို အဆင်ပြေမပြေ အကြောင်းပြန်” မိုးအောင်ပြောပြီး ထွက်ခဲ့တယ်။ အိမ့်ချိူတစ်ယောက် စဉ်းစားရပြီ။ တညအိပ်ပေးရုံနှင့် ၁နှစ်၆လ အထဲဝင်ရမယ့် အရေးတွေးမိပြီ။ ထောင်ထဲ မသွားချင်ဘူး၊ အိမ်မှာမိဘတွေ ဘယ်လိုနေရမလဲ၊ အကိုတွေက အိမ်လာတာ မဟုတ်ဘူးလေ။

“အိမ့်ချိူ စဉ်းစား စဉ်းစားစမ်း” နောက်ဆုံးတော့ အိမ့်ချို မထူးဇာတ် ခင်းရပြီ။ ည၉နာရီလောက် မိုးအောင် ရောက်လာပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။ အိမ့်ချိုလည်း ခေါင်းပြန် ညိတ်ပြလိုက်တယ်။ သဘောက အဆင်ပြေ တယ်ပေါ့။ ခနကြာတော့ “မအိမ့်ချို အမှု့စစ်မယ် ထွက်ခဲ့” ညိုကြီး အချုပ်ခန်းသော့ ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ့်ချိုကိုခေါ်ပြီး စခန်းအပြင်ဘက် ခေါ်လာတယ်။ စခန်းအပြင်မှာ ကားပေါ်မှာ မိုးအောင်နဲ့ ရဲလေးက စောင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ “မအိမ့်ချို တက်” “ဟုတ္်ကဲ့” အိမ့်ချိုတစ်ယောက် ခြေသုတ်ပုဆိုး မြွေစွယ်ကျိုးလို ငြိမ်ကျသွားပြီ။ မိုးအောင်တို့ စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေးအောက် ဒူးထောက်လိုက် ရပြီလေ။ ကားပေါ် တိတ်ဆိပ်စွာ လိုက်ပါလာရင်း ၃ယောက်ကြီးများ တောင်ပေါ့။ တွေးရင်း ကြောက်လည်း ကြောက်တယ် လန့်လဲလန့်နေပြီ။ တိတ်ဆိပ်မှု့ကို ဖြိုခွဲလိုက်သူက မိုးအောင် “အိမ့်ချို ခင်များအမှူ့က မပိတ်သေးဘူး၊ အချိန်မရွေး တင်လို့ရတယ်။” “ဟုတ္်ကဲ့” “အခုလည်း ခင်များကို အမှူ့စစ်ရအောင်လို့ ခေါ်ခဲ့တာ” “ဟုတ် သိပါတယ်” “ခင်များ ကျုပ်တို့၃ယောက်နဲ့ အဆင်ပြေရင် အမှု့ကွင်းလုံးကျွတ် လွတ်မယ်” “ဟုတ္်ကဲ့” “ကျနော်တို့က စိတ်ကြိုက်လုပ်မှာ ခင်များငြင်းဆန်လို့ ရတယ်” “မငြင်းဆန် ရဲပါဘူး” “ဟုတ်တယ် ငြင်းဆန်ရင်လည်း ခင်များ အင်းစိန်ရောက်မှာပဲ” “ဟုတ္်ကဲ့” “ကျနော်တို့ ၃ယောက်တပြိုင်တည်း လိုးမှာ” “ရှင် တစ်ယောက်ပြီးမှ တစ်ယောက် လုပ်ပါလားရှင်” “ခင်များ ငြင်းဆန်တာလား အိမ့်ချို” “မဟုတ္်ပါဘူးရှင်” “အဲဒါဆို ခင်များ ဘာမှမပြောနဲ့၊ ခင်များနဲ့ စခန်းမူးလိုးနေတာ ကျုပ်တို့ ချောင်းကြည့်လို့ အကုန်သိပြီးပြီ” “ရှင်” “ဟင်း ဟင်း ကျုပ်တို့လည်း လိုးချင်တယ် ခင်များ မကျေနပ်ရင် အခု ကားပြန်လှည့်မယ်” “မလှည့်ပါနဲ့ ရှင့်တို့သဘောပါပဲ လုပ်ပါ” အိမ့်ချိုတစ်ယောက် ပေါက်တဲ့နဖူး မထူးတော့ပါလေ။ သူတို့ခေါ်ရာနောက် မငြင်းမဆန်ပဲ လိုက်ခဲ့ရပြီပေါ့။ အိမ့်ချိုကို မိုးအောင်က အိမ်အလွတ် တစ်ခုဆီ ခေါ်သွားပြီး အထဲကို ရောက်တော့ “အိမ့်ချို ခင်များ အခန်းထဲမှာ ဘာမှစားခဲ့ပုံ မရဘူး” “ဘယ်လိုလုပ် စားနိုင်မှာလဲ” “ဒီမှာ စားစရာတွေ စီစဉ်ထားတယ်” “ဟုတ္်ကဲ့” “ရော့ ဒါလေးသောက်” “ကျမ အရက္် မသောက်ဘူး” “နည်းနည်း သောက်လိုက်ပါ။ ခင်များ သောက်ထားမှ အဆင်ပြေမယ်၊ သုံးယောက်က မိုးအလင်းဆွဲမှာ”

“အိမ့်ချို တွေးမိတာက မခံချင်လည်း ခံရတော့မှာ။ မူးနေတော့ သိပ်မခံစား ရဘူးပေါ့” “အင်း ဒါဆိုလည်း နည်းနည်းသောက်မယ်” ဝီစကီနဲ့ဆော်ဒါ ရောထားတဲ့ခွက်ကို မော့ပြီး သောက်လိုက်တယ်။ လည်ချောင်းထဲ ပူဆင်းသွားပြီး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်း ဖြစ်လာတယ်။ “စားစရာ ရှိတာလဲစား အိမ့်ချို” “ဟုတ်ကဲ့” အမှန်က ခေါက်ဆွဲကြော် ၂ပွဲကို ၄ယောက်စားဖို့ စီစဉ်ထားခဲ့တာ။ အများကြီး စားပြီး ဗိုက်လေးပြီး အိမ့်ချို အိပ်ငိုက်ပြီး စိတ်မပါ ဖြစ်နေမှာကြောင့် စီစဉ်ထားခဲ့တယ်။ ၃ယောက်ဝိုင်းလိုးရင် မခံနိုင်မှာစိုးလို့ ကာမစိတ်ကြွစေတဲ့ ဆေးကိုရော ပေးခဲ့တာ။ “အိမ့်ချို ရော့ ထပ်သောက်ဦး” “ဟုတ္်ကဲ့” အိမ့်ချို နောက်ထပ်တစ်ခွက် ထပ်သောက်လိုက်တယ်။ ခေါင်းထဲ ရီဝေဝေ ဖြစ်လာပြီး အာသွက်လျှာသွက် ဖြစ်လာတဲ့အခါ “အိမ့်ချို ရေချိုးလိုက်ပါလား၊ အချုပ်ခန်းက ညစ်ပတ်နေတော့ ခင်များ စိတ်ရှုပ်နေမှာ၊ စိတ်ထဲလန်းသွားမယ်။” “ဟုတ်ကဲ့ အိမ့်ချို ရေချိုးလိုက်မယ်” အိမ့်ချို ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး အဝတ်ချွတ်ကာ ရေချိုးလိုက်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ် ပွတ်သပ်ချိုးရင်း စိတ်တွေက တမျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ်။ အိမ့်ချို တဏှာစိတ်တွေ ထလာတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်မှန်းမသိဘူး။ သွေးသားက တောင်းဆိုနေသလိုပဲ။ အလိုးခံချင် နေပြီလေ။ “အိမ့်ချို နင်ရေချိုးပြီး အဝတ်မဝတ်နဲ့တော့ ငါတို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ” “အင်းပါ” အိမ့်ချို ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ရဲ၃ယောက်က တုံးလုံးကျွတ် ကြီးတွေနဲ့ အပြင်က စောင့်နေတာ။ လီးကြီးတွေက တရမ်းရမ်း။ အကြီးကြီးတွေ ပြီးတော့ လီးတွေမှာ ဘုထစ်တွေနဲ့။ အိမ့်ချို ကြောက်သွားပေမယ့် ငြင်းဆန်မရတဲ့ အခြေအနေ ရောက်နေပြီ။ “လာ အိမ့်ချို ဒီမှာတွေ့လား နင့်ကို ကောင်းအောင် လိုးပေးမယ့် လီးတွေ၊ ဟား ဟား နင် ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ့် ဂေါ်လီလီးတွေ” “အင်း ရှင်တို့အလှည့်ပဲလေ လုပ်ကြပေါ့” “ကဲပါ နင်လည်းကောင်းအောင် ငါတို့ နို့စို့ပေးမယ် လာအိပ်လိုက်” အိမ့်ချို အိပ်ရာထဲ လှဲချပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ ရဲလေးနှင့် မိုးအောင်က တဖက်တချက် နေပြီး နို့တွေ တပြွတ်ပြွတ် စို့တယ်။ ညိုကြီးက အိမ့်ချိုပေါင် ဖြဲကားပြီး အစေ့ကို ပွတ်ချေတော့တယ်။ အိမ့်ချိုစိတ်တွေ နို့စို့ခံရလေ ဆူဝေလေ။ ဆေးစွမ်းက ပြနေပြီ။ မညည်းချင်ပေမယ့် ညည်းရပြီ။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အား အင့်ဟင့်အင့်” ညိုကြီး လက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့ အစေ့ကိုပွတ်တော့ အိမ့်ချိုမှာ တဏှာမီးတောက် အရမ်းတောက် လာတော့တယ်။

၃ယောက် တပြိုင်နက် လုပ်ရတဲ့ အရသာက ထူးခြားလွန်း တာလဲပါတယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းဟင်းဟင်း” စိတ်တွေထလိုက်တာ ထိမ်းမနိုင် သိမ်းမနိုင်ပဲ။ အော် ညည်းနေမိတယ်။ မိုးအောင်တို့ အချင်းချင်း အချက်ပြလိုက်ပြီး “အိမ့်ချို ငါတို့အလှည့် ရောက်ပြီ” “ဟုတ်ကဲ့” “ကဲလာ တစ်ယောက်ချင်းစုပ်” သူတို့၃ယောက် အိမ့်ချိုရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ မိုးအောင်လီး စစုပ်တယ်။ လီးကြီးက ကြီးမားလွန်းလို့ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ထည့်စုပ်ရတာ အာညောင်းပေမယ့် တဏှာစိတ် ထနေတဲ့အတွက် စုပ်ရတာ အရသာ ကောင်းနေတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကို လျှာနဲ့ယက်ပေးပြီး ဂွေးဥလေးကို အသာအယာ ညှစ်ပေးပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မိုးအောင်လီး အကြောတွေထပြီး မြွေဟောက်တစ်ကောင်ပမာ ခေါင်းတရမ်းရမ်း ဖြစ်နေတော့တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အား ဟား ဟား ရှယ်ပဲကွာ ဟေ့ကောင်တွေ အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ” “လုပ်ပါ ဒီပွဲမှာ မင်းကဆရာပဲ မင်းကို ဦးစားပေးတယ်” “အေးပါကွာ မင်းတို့ကျေးဇူး ငါလီးတောင် မမေ့ဘူး” “ဟား ဟား ဟား” “ကဲအိမ့်ချို ငါနင့်ကို ဖင်ထောင်လိုးမယ်” “အင်းလိုးလေ ရတယ်” အိမ့်ချို ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်တယ်။ မိုအောင်က “ဟေ့ကောင်တွေ တွေ့လား ဒီဖင်ကြီးကို ဒီလိုလိုးချင်နေတာ အခုတော့ အားရပါးရ တွယ်ရပြီ” မိုးအောင် လီးကြီးကိုင်ပြီး အိန့်ချို အဖုတ်ကိုတေ့ပြီး လိုးလိုက်တော့ “ပြွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်” “အာ့ လား အိုး” စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ထဲ လီးကပြည့်ကျပ်နေပြီး ဂေါ်လီက အဖုတ်အတွင်း နံရံကို ပွတ်ဆွဲသွားတော့ အိမ့်ချိုမှာ ကြက်သီး မွှေးညင်းထပြီး အော်လိုက် မိတယ်လေ။ “ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်” “အာ့ အင်း အား အမလေး” “ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖန်းဖန်းဖန်း” “အာ့ အိုး အင့် ဟင်းဟင့် အိုးရှီးရှီး” စောက်ဖုတ်က စောက်ဖုတ်အလုပ် လုပ်နေပြီ။ ဝင်လာတဲ့ လီးကြီးကို ညှစ်ပေးပြီး အရည်တွေ ထွက်လာတယ်။ အရမ်းလည်း ကောင်းတယ်။ အိမ့်ချို ဖီလ်းအပြည့် အဝရလို့ အော်နေတာကို ညိုကြီးနှင့်ရဲလေး ကြည့်ရင်း လီးကအရမ်းတောင် လာတာကြောင့် ဂွင်းထုနေကြတယ်။ မိုးအောင် လိုးနေချိန် အတွင်း ရဲလေး မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ စိတ်တအားထန် လာတာကြောင့် အိမ်ချို ရှေ့သွားပြီး “အိမ့်ချို ငါ့လီးစုပ်တော့ဟာ” အိမ့်ချို မငြင်းမဆန်ပဲ ရဲလေးလီးကိုစုပ်ပေး လိုက်တယ်။

နောက်က ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတော့ လီးက ပါးစပ်ထဲကို အဝင်များလာတယ်။ လည်ချောင်းအထိ ရောက်လို့ “အွတ် အော့ အား အွတ် အီး” “မရဘူး ရဲလေး မရဘူး” ရဲလေးလည်း အသေအချာ မရမှု့ကြောင့် စိတ်ကတိုလာတယ်။ “ဟေ့ကောင် မပြီးသေးဘူးလား ” “ဟာ အခုမှ လိုးကောင်းတုန်း” “ငါအရမ်း တင်းနေပြီ ငါလည်းလိုးမယ်” “အဲဒါဆို မင်းအိပ်လိုက်လေ” “အေး ငါအိပ်မယ် အိမ့်ချို အပေါ်ကတက်” ရဲလေး အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး အိမ့်ချိုကို ပြောတော့ မိုးအောင်လိုးနေတာ ရပ်လိုက်တယ် အိမ့်ချိုလည်း ရဲလေးအပေါ်က တက်ပြီးခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်နဲ့တေ့ကာ သွင်းလိုက်တယ်။ လီးအဆုံးထိ ထိုင်ချလိုက်တော့ “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိ ဗျစ်” “အာ့ အား ရွီး ရွီး” “အိမ့်ချို ငါနမ်းချင်တယ်ဟာ” အိမ့်ချိုလည်း စိတ်ပါနေတာမို့ ရဲလေးပြောသလို အနမ်းခံဖို့ ရှေ့ကုန်းပေးတဲ့အခါ ရဲလေးက ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ်” လျှာချင်းတွေ့ပြီး စုပ်နမ်းနေစဉ်မှာ ရပ်နေတဲ့ မိုးအောင်နောက်ကနေပြီး အိမ့်ချိုဖင်ကြီးကို ဖြဲကာတံတွေး ထွေးထည့်တော့ အိမ့်ချိုတွေးပြီး လန့်သွားတယ်။ “အား ကိုမိုးအောင် တစ်ယောက်ပြီးမှ တစ်ယောက်လုပ်ပါလား” “နင် သောက်စကား များပြန်ပြီ အိမ့်ချို ၂ပေါက်လုံး အလိုးခံရတာ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ နင်ခံကြည့်” ပြောရင်းနဲ့ လီးကိုဖင်ဝထဲ တေ့ပြီးထည့်တယ်။ လီးဒစ်ကြီး ဝင်လာတော့ “အား နာလိုက်တာ မလုပ်ပါနဲ့အကို” “နင် ကိုရဲနောင်နဲ့ကျ ဖင်လိုးခံတယ်မလား” “သူ့လီးက အကို့လီးလောက် မကြီးဘူး” “မိုးအောင်ရေ ဒီမှာ အုန်းဆီပုလင်း” “အေးညိုကြီး ပစ်လိုက်” မိုးအောင် လီးမချွတ်ပဲ ညိုကြီးဆီက အုန်းဆီပုလင်း လှမ်းတောင်းလိုက်တယ်။ ညိုကြီးပစ်ပေးတဲ အုန်းဆီပုလင်းကို လှမ်းဖမ်းပြီး အိမ့်ချိုဖင်ဝထဲ လောင်းထည့်ကာ လီးကိုထပ် သွင်းလိုက်တော့ ချောကနဲ ဝင်သွားတယ်။ “ဗျစ် ဗျိ ဗြိ ဇွိ ဇွိ” “အု အာ့ အင်းဟင်းဟင်းအင့်” လီးကဖင်ထဲ တင်းဆို့ဆို့ကြီး ဝင်လာတယ်။ မိုးအောက်လည်း မညှာတာတော့ဘူး၊ လီးက အုန်းဆီကြောင့် ချောချောမောမော ဝင်နေပြီလေ။ လီးကြီး၂ချောင်းက အရမ်းကို ထိနေတယ်။ အလွှာလေး တစ်ခုသာ ခြားတယ်။ အိမ့်ချိုမှာ ဖင်ထဲမှာ အုန်းဆီကြောင့် မနာတော့ဘဲ လီးအဝင် အထွက်ကြောင့် ကောင်းနေတယ်။

အရင်က ဖင်လိုးရင် ကာမဖူးစောက်စေ့ကို ပွတ်ရပေမယ့် အခုကျတော့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကဝင်နေတယ်။ ၂နေရာလုံး ဖီးအပြည့်ရနေတယ်။ အော်ညည်းသံတွေက အဆက်မပြတ် ညည်းနေမိတယ်။ ” ဗျစ် ဗျိ ဗြိ ဇွိ ဇွိ ဖန်းဖန်းဖန်း” “အာ့ အားအား ရှီးရှီး အား အရမ်းကောင်းတယ် အား ပြီးတော့မယ် အား” “ဇွပ် ဇွိ ဘွတ်ဗျစ် ဗျိ ဗြိဇွိဇွိ ဖန်းဖန်းဖန်း” “အာ့ အားအား ရွီးရွီး အား ပြီးပြီ အား” လိုးချိန် နာရီဝက်လောက် လိုးပြီးတော့ မိုးအောင် ဖင်လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလို့ ပြီးချင်လာတယ်။ “အား ရှီးရှီး ကောင်းလိုက်တာ အိုး” မိုးအောင် အော်ညည်းရင်း သုတ်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ “ညိကြီး လိုးမလား” “အေးလိုးမယ်” ညိုကြီး မိုးအောင်နေရာကို တလှည့်ဝင်လာ ပြန်တယ်။ အိမ့်ချိုမှာ သူပြီးပေမယ့် ညိုကြီးကို တလှည့်ခံရ အုံးမယ်လေ။ မိုးအောင်က အမောဖြေအ ရက်သောက်ရင်း အိမ့်ချိုတို့ လိုးပွဲကြီးကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေပြီး လီးကို ပြန်ဆွနေတယ်လေ။ “ဟေ့ကောင်ညိုကြီး ငါတလှည့်ချမယ်” “ဟာကြာ” “လီးလား အောက်ကချည်း နေရတာ သက်သာတယ် မှတ်လား” “ဟား ဟား” “အိမ့်ချို ခဏဆင်းအုံး” “အင်း” အိမ့်ချို ရဲလေးအပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်တယ်။ “အိမ့်ချို ငါ့လီးစုပ် ပေးဦးလေ” “ဟုတ်” “ဟေ့ကောင် နောက်မှစုပ်ခိုင်း ငါအရှိန်ပျက်တယ်” “မင်းတို့ အလှည့်ချည်းပဲ” “လုပ်ပါကွာ ဒီမှာတိုးလို့ တန်းလန်းကြီး” “အေးပါကွာ အေးပါ” ညိုကြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ အိမ့်ချို အပေါ်ကခွပြီး လီးကိုင်ကာ အဖုတ်နေ့တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ လီးရည်တွေ စောက်ရည်တွေ ထွက်နေလို့လီးက ပြွတ်ကနဲ ဝင်သွားတယ်။ အိမ့်ချို ညိုကြီးအပေါ် မှောက်ချမယ် လုပ်တော့ “အိမ့်ချို အရှိန်သေသွားလို့ ပြန်စုပ်ပေးအုံး” ရဲလေးက အိမ့်ချိုမျက်နှာနား လီးကပ်ပေးတယ်။ လီးရည်တွေရော စောက်ရည်တွေ ပေကျံပြီး ချွဲနေတဲ့လီးကို အိမ့်ချိုစုပပေး ရပြန်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အား ကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ” “ကောင်းမနေနဲ့ ငါလည်း လိုးချင်နေပြီ” “ဟာ ဒီကောင်နဲ့တော့ အိမ့်ချို ကုန်းပေးလိုက်’ အိန့်ချို ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ရဲလေး လီးကြီးကိုင်ပြီး အိမ့်ချိုဖင်ထဲ လိုးထည့်လိုက်တယ်။ ‘”ဇွိ ဗျိ ဘူ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်” ဖင်ထဲက လေအန်သံ ထွက်လာတယ်။ မိုးအောင် သုတ်ရည်နဲ့ အုန်းဆီတွေ ရှိနေလို့ ဖင်လိုးရတာ အဆင်ပြေနေတယ်။

“ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အား အမေလး အာ့အိုး” ရဲလေးအားရှိသမျှ ကျုံးလိုးတော့တယ်။ ကာမဆေးအရှိန် မသေသေးတဲ့ အိမ့်ချိုနောက်တကြိမ် တဏှာစိတ် ပြန်ကြွလာတယ်။ “ဇွပ် ဖတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အိုးရှီး လိုး လိုးပေး အား ကောင်းနေပြီ” အိမ့်ချိုစိတ်တွေ အရမ်းကြွနေတယ်။ ရဲလေးလည်း အသားကုန် ကျူံးလိုးပေးတယ်။ ရဲလေး အားကုန်သုံး လိုးတော့ ညိုကြီးလည်း တော်တော်ကောင်းနေုပြီ။ အိမ့်ချိူ တဏှာသံတွေ ဆူပွက်နေလို့ ဘေးကကြည့်နေတဲ့ မိုးအောင်လီးက ပြန်တောင်လာတယ်။ လီးကို လုံးဝရေ မဆေးဘူး။ အရည်တွေ ခြောက်နေပြီ။ အရက်သောက်ရင်း နောက်တစ်ချီလိုးဖို့ တွေးနေပြီး လီးကိုပြန်ဆွ နေတယ်။ “ဇွပ် ဖတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အိုးရှီး အား ပြီးတော့မယ်” ဒုတိယအကြိမ် အိမ့်ချို ပြီးတော့မှာမို့ အဖုတ်ရောဖင်ပါ ညှစ်လာပြီ ရဲလေးလည်း ညှစ်အားကြောင့် ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာတယ်။ နောက်ဆုံးအချိန်မိုး အားကုန်သုံးပြီး လိုးပေးလိုက်တော့တယ်။ “ဇွပ် ဖတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဖန်းဖန်းဖန်း” ”အာ့ အိုးရှီး..အားအင့်အင့် ပြီးပြီ ပြီးပြီ အား” အိမ့်ချိုလည်းအပြီး ရဲလေးလည်းသုတ်တွေ ထွက်သွားတော့တယ်။ သုတ်တွေဖင်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး လီးကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မိုးအောင်ဘေးထိုင်ပြီး အမောဖြေ အရက်ထပ် သောက်နေတယ်။ အိမ့်ချိုမှာ ဖင်ဝက ဟစိဟစိ ဖြစ်နေလို့ သုတ်တွေ အပြင်ဖက် စီးနေတော့တယ်။ “အိမ့်ချို ဆင်းဟ” “အင်းပါ ညိုကြီး” အိမ့်ချို ညိုကြီးအပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ထထိုင်တော့ ညိုကြီးလည်း အိပ်ရာက ထလာကာ အိမ့်ချိုကို “ငါ့လီးစုပ်ပေးအုံး အိမ့်ချို” အိမ့်ချိုမှာ ညိုကြီးလီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးမိတယ်။ “ဂွေးဥတွေပါ ယက်” ညိုကြီး အမိန့်ကြောင့် အိမ့်ချို ဂွေးဥတွေပါ ယက်ပေးရပြန်တယ်။ “ကဲ ရပြီ ငါလိုးမယ် ကုန်းပေးဦး” အိမ့်ချိုကုန်းပေးတော့ ညိုကြီးလည်း အိမ်ချိုဖင်နဲ့ အဖုတ်တလှည့်စီ လိုးပေးတယ်။ “ဇွပ် ဖတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အား အမလေး အာ့အိုး အား” အိမ့်ချို ဖင်သားဖြဲကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးတယ်။ ဖင်တလှည့် စောက်ဖုတ်တလှည့် လိုးတယ်။ ၁၀မိနစ်လောက် လိုးပြီးညိုကြီး ပြီးသွားတယ်။ လီးရည်တွေကို အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ အိမ့်ချိုလည်း ၂ကြိမ်ပြီးသွားတော့ လူလည်း နှူံးချိနေပြီ။ အဖုတ်ရော ဖင်ရောကျိမ်းနေပြီ။

ထထိုင်ရင်တောင် အဖုတ်ထဲက အရည်မပြောနှင့် ဖင်ထဲက အရည်တွေပါ စိမ့်ထွက်နေတယ်။ စအိုကြွက်သားက ထိန်းမနိုင် လောက်အောင် ဖြစ်နေပြီ။ “အိမ့်ချို မောနေပြီလား” “ရှင်တို့ ၃ယောက်တောင် လိုးမှတော့ မမောပဲ နေမလား” “ရော့ အမောပြေ သောက်အုံး” အိမ့်ချိုလည်း အနာသက်သာ အရှက်သက်သာအောင် တခွက်ယူ သောက်လိုက်ပြီး မှိန်းနေစဉ်မှာပဲ မိုးအောင်က.. “အိမ့်ချို ငါ့လီးစုပ်ပေးအုံး” “ခဏ နားပါရေစရွင်” “အချိန်မရဘူး အိမ့်ချို” “လုပ်တော့” မိုးအောင် အိမ့်ချိုဖင်ချထားပြီး မဆေးပဲ ထားသောလီးကို အိမ့်ချိုမှာ ပြန်စုပ်ပေးရတယ်။ အရက်သောက် ထားလို့သာ စိတ်ကရဲနေတာ။ မဟုတ်ရင် အိမ့်ချို အန်ထွက်မိမယ်။ မူလ ကတည်းက တောင်နေတဲ့ လီးမို့လို့သာ ခဏပဲ စုပ်ပေးရတယ်။ မိုးအောင်က အိမ့်ချိုကို “ဘေးတစ်စောင်း လှဲအိပ်လိုက် အိမ့်ချို” အိမ့်ချိုလည်း မိုးအောင် ခိုင်းသလို ကျိုးနွံစွာ လုပ်ပေး ရပြန်တယ်။ မိုးအောင် ဒူးထောက်ပြီး ဘေးတစ်စောင်း လိုးပြန်တယ်။ ဒုတိယ အကြိမ်မို့လို့ မိုးအောင် နာရီဝက်လောက် လိုးသွားတယ်။ ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်စီ လိုးပေးပြီး သုတ်တွေပန်းထည့် သွားတယ်။ ရဲလေးနှင့် ညိုကြီးလည်း တလှည့်စီ လိုးကြသေးတယ်။ အိမ့်ချိုရပ်တောင် မရပ်နိုင်ဘူး။ သူတို့လိုးပြီး သွားတော့ ခဏနားရတယ်။ အိမ့်ချို ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ အိမ့်ချို ပြန်ထွက်ခဲ့တယ်။ မနက် ၄နာရီလောက် ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ကားပေါ်မှာ ထိုင်တော့ အဖုတ်နှင့်ဖင်ထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေပြီး နေရတာ စိတ်ကျဉ်းကျပ် နေရတယ်။ အိမ်ရောက်ပြီး အိမ့်ချို လှဲအိပ်နေရတယ်။ ညနေမှ ပြန်နိုးတော့။ ချဲပေါက်တဲ့ သူတွေကို အလျော်မပေး နိုင်သေးဘူး၊ နောက်ရက်မှ ပြန်လာထုတ်ဖို့ ပြောရတယ်။ နောက်တရက် ကိုရဲနောင် ရောက်မှန်းသိတယ်။ ရဲနောင်လည်း အဆက်အသွယ် မလုပ်ဘူး။ အိမ့်ချို စိတ်နာနေတယ်။ မိုအောင်တို့ ၃ယောက်က ဆိုင်ကယ်စီးပြီး အိမ်ရှေ့ ရစ်သီရစ်သီ လုပ်လေ ဒေါသထွက်လေ ဖြစ်နေရတယ်။ အိမ်လာပြီး လိုင်းကြေးတောင်းတယ်။ မပေးနိုင် သေးဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူတို့လူပါးဝတာ စီမံချက် တကယ်မရှိဘဲ လူကိုရအောင်ကြံပြီး လိုးသွားတာမှန်း သိရတော့ ဒေါသအလိပ်လိုက် ထွက်တယ်။ ဖင်လိုးထားတဲ့ လီးစုပ်ပေးခဲ့ ရတာတွေးလေ သတ်ပစ်ချင် လောက်အောင် မုန်းတီးလာတယ်။