ချဲသည်မလေး အိမ့်ချို တောင်ဒဂုံမှာ နေတယ်။ အသက်၂၈နှစ်၊ အပျိုမဟုတ်ဘူး တစ်ခုလပ်။ ကလေးတော့ မရှိဘူး၊ မိသားစုတော့ ရှိတယ်။ မောင်နှမ ၄ယောက် ရှိတယ်။ အကိုတွေက လူဆိုးတွေမို့ အိမ်မလာကြဘူး။ အိမ့်ချိုလည်း အကိုတွေ ကြားနေခဲ့တာ ပျော့စိပျော့ညံ့တော့ မဟုတ်ဘူး။ အပျို မဟုတ်တော့ဘူး ဆိုပေမယ့် အထင်မသေး ကြနဲ့။ ရုပ်အခံ ရှိတယ်။ အသား ဖွေးတယ်။ လုံးကြီးပေါက်လှ ဆိုတာ ကျမလို ပုံမျိုးပဲ။ မျက်ခုံးကောင်း နှာတံပေါ်တယ်။ နို့ထွားတယ်။ တင်ကြီးက ကောက်ချိတ် နေတာ။ ရှင်တို့ မြင်အောင် ပြောရရင် ဇွန်သဉ္ဇာလို ပုံမျိုးပဲ။ လူအိုတွေလည်း သဘောကျသလို လူပျိုတွေလည်း သဘောကျတယ်။ လမ်းသွားရင် ယောက်ျားလေးတွေ အပြောဆုံးက နည်းတဲ့ဖင်ကြီး မဟုတ်ဘူး။ ဖင်ထောင် လိုးခွဲလိုက် ရရင်တော့ ရှယ်ပဲတဲ့။ တစ်ခုလပ်ပေမယ့် လိုးချင်နေသူတွေ တစ်ပုံကြီး၊ အင်းလေ အိမ့်ချိုလို လူမျိုးမှ သဘောမကျရင် အဲလူက အာသဝေါကုန် တဲ့လူပဲ။ ဟုတ်တယ် မလား။ ယောကျားဆုံးတော့ စားဝတ်နေရေး အတွက် အလုပ်လုပ် ချင်တယ်။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။ ကျမက တခုလပ် ဆိုတော့ လူတွေက ရိသဲ့သဲ့တော့ အပြောခံရတယ်။ ကျမကလည်း အရင်ကတည်းက ဖော်ဖော်ရွေရွေ သမားဆိုတော့ လူတွေနှင့် အဆင်ပြေတယ်။ ကျမအလုပ်ကို ပင်ပင်ပန်းပန်း ရှာဖွေရတာ့ မလုပ်ချင် ဘူးလေ။
အဲဒါနှင့် ကျမ ၂လုံး ၃လုံးလေး လက်ခွဲရောင်းတယ်။ လာဘ်ကောင်း တယ်ရှင်။ ကံကြမ္မာ အကျိုးပေး ထူးခြားတယ်။ ကျမဆီက အလျော်ဆိုတာ အရမ်းနည်းတယ်။ ပေါက်ရင်လည်း အကွက်သေးတွေ ချည်းပဲ။ လက်ခွဲဒိုင် ရောင်းရတော့ ကျမမှာ ပြသနာမရှိဘူး၊ ဒိုင်ကြီးတွေက ရှင်းရတယ်။ ကော်မရှင်ခ မျိုးမျိုးမြက်မြက် ရတယ်။ ရဲတွေနှင့်လည်း ရင်းနီးလာတယ်။ တစ်ချို့ရဲတွေက ကောက်ကြေး ပေးရင်ရတယ်။ သူတို့လာယူရင် ကျမကို အသေအချာ ကြည့်တယ်။ တဏှာမျက်လုံးတွေ နှင့်ပေါ့။ ကျမ စီးပွားရေး လုပ်တာ ဒီလောက်တော့ ခံရမှာ ပေါ့လေ။ ဒီလိုနဲ့ ၁နှစ်လောက် ရောင်းရတော့ ငွေတော်တော်လေး စုမိတဲ့အခါ ကျမ လောဘတက်လာ တယ်။ ဒိုင်လုပ်ချင်တယ်။ အဲဒါဆို ပိုမြတ်မယ်လေ။ အဲဒီမှာ ကျမအတွက် အရေးကြီးတာက ချဲဒိုင်ဖြစ်တဲ့ အတွက် ရဲနဲ့ပတ်သက် ရမယ်။ ကျမတို့ မြို့နယ်က စခန်းမူးအသစ် ရောက်တဲ့အတွက် စနည်းနာ ရတယ်။ ခုရောက်တဲ့ ရဲနာမည်က ကိုရဲနောင်တဲ့။ မိန်းမရှိတယ်။ ကျောင်းဆရာမမို့ ရန်ကုန်မှာ မရှိများပါတယ်။ သဘောကောင်းတယ်လို့ အသံထွက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ရဲတစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းပြီး စခန်းမူးနဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ စကားပြောချင် လို့ဆိုပြီး ချိန်းလိုက်တယ်။ ကျမလည်း အလှပြင်ပြီး စားသောက်ဆိုင်မှာ စောင့်လိုက်တယ်။ ကိုရဲနောင် ရောက်လာပြီးတော့ ကျမကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်။
သူကတော့ ယူနီဖောင်းဝတ် မလာပဲ ရိုးရိူးအဝတ်စား နဲ့ပါပဲ။ ရုပ်ရည် သန့်သန့်ပဲ။ ဗိုက်ပူ နံကားမဟုတ်ပဲ စမတ်ကျတယ်။ “ကြွပါ စခန်းမှူးကြီးရှင့်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ဒါနဲ့ စခန်းမူကြီးလို့ မခေါ်ပါနဲ့ ကိုရဲနောင်လို့ပဲ ခေါ်ပါဗျာ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်၊ လေးစားသမှု့နဲ့ ခေါ်တာပါရှင်” “ကဲဗျာ ဒီကညီမက ဘာကိစ္စများ ရှိလို့လဲ” “အေးအေးဆေးဆေး ပြောကြတာပေါ့ရှင်” “ဟုတ်ကဲ့ ပါဗျာ” “ကိုရဲနောင် ကြိုက်တာမှာပါ” “သောက်လို့ ရလား” “ရတာပေါ့ ကြိုက်တာပြော အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးမယ်” ကိုရဲနောင် စားစရာ၊ သောက်စရာတွေ မှာပြီးတော့ သောက်ကြတာပေါ့။ အရက်သောက် လာပြီဆိုရင် လူတွေသဘော ကောင်းတတ်ကြသလို ပြောရဲဆိုရဲလည်း ရှိလာတယ်။ ကိုရဲနောင်က “ကဲ ညီမပြော ဘာကိစ္စလဲ” “ဒီလို ကိုရဲနောင်၊ ကျမချဲရောင်းချင်တာ” “အခုလည်း ရောင်းနေတာပဲ မဟုတ်လား” “အခုက လက်ခွဲလေ၊ ကျမကိုင်တိုင် လုပ်ချင်တာ” “ကျနော် ဘာကူညီရမလဲ ပြော” “ရိုင်းတယ်လို့ မထင်ပါနဲ့ ကိုရဲနောင်၊ ကိုရဲနောင်တို့ အတွက် ကျမလိုင်းကြေးလေး ပေးချင်တာပါ” “အင်း အခုတလော စီမံချက်တွေ များတာ ညီမသိတယ် မလား” “ကျမသိတယ်လေ၊ သူတို့ လာမယ်ဆိုရင် ကျမပြောပေါ့၊ ကျမ မရောင်းပဲ နေပါ့မယ်” ”အင်း ကျနော်လည်း အခုမှ ရာထူးတိုးနဲ့ လာတာ ပြသနာ မဖြစ်ချင်ဘူးဗျ”
“မဖြစ်ရပါဘူး၊ အရင်က ဒိုင်ချုပ်တွေ ပေးတာထက် မနည်းစေရပါဘူး” “အင်း ကျနော့်အတွက် ငွေမလိုဘူးဗျ” “ရှင် အဲဒါဆို ကျမ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ” “အင်းဒီလိုဗျ ဒီအလုပ်မျိုးဆိုတာ ကျနော် တစ်ယောက်တည်း မပြီးဘူးဗျ ကျနော် ငွေမလိုပေမယ့် အောက်က လူတွေအတွက် လိုပြန်တယ်။ နောက်လည်း တစ်ခြား ကျန်သေးတာ ပေါ့ဗျာ” “ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါ ကိုရဲနောင်” “ကျနော့်အတွက်တော့ ငွေမလိုဘူ၊ တပည့်တွေ မတိုင်ရအောင် ငွေလိုတယ်ပြောတာ” “အော် အဲဒါဆို ကိုရဲနောင် အတွက် ကျမ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ” “အင်း” “ပြောပါ ကိုရဲနောင် လိုတာပြော ကျမ စီစဉ်ပေးမယ်” “တကယ္်လားဗျ” “တကယ္်ပါ” “ညီမ စဉ်းစားနှော် ” “ဘာမို့လို့လဲ ကိုရဲနောင်” “ကျနော် ညီမကို မြင်တော့ဗျာ။ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးဖြစ်တယ် မိန်းမကို သတိရတယ်။ အဲဒါ ညီမနဲ့ အတူနေချင်လို့” ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံကို ထွင်လိုက်တာ။ အိမ့်ချိုဆိုတဲ့ မိန်းမက ရင်ကြီးကြီး ဖင်ကြီးကြီးလေ။ အိမ့်ချိုကို မြင်ကတည်းက လိုးချင်လို့ စားသောက်ဆိုင်မှာ ချိန်းတာ လိုက်ခဲ့တာပေါ့။ အခုတော့ ကိုလိုချင်တဲ့ ဂွင်ရောက်ပြီလေ။ “အမ် ကိုရဲနောင် ကျမက အပျိုမဟုတ်ဘူးနှော်” “သိတယ် အဲဒါကြောင့် ကျနော် ပြောရဲတာပါ” “အင်း ကျမ ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိသေးဘူး” “ညီမ အိမ့်ချိုရယ် ညီမလည်း ယောက်ကျားဆုံးတော့ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်သလို အကိုလည်း အခု တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတာ။
အခုကိစ္စက နှစ်ဘက်လုံး အဆင်ပြေမယ့် ကိစ္စလေ” “အင်း ကိုရဲနောင်ကို သဘောမကျစရာ မရှိပေမယ့် ကျမ အဲဒါမျိုး ကိုယ့်ယောက်ျား ကလွဲပြီး မလုပ်ဖူးဘူးလေ” “အင်းဗျာ အိမ့်ချို အဆင်ပြေမှပါ” အိမ့်ချို တော်တော်စဉ်းစား လိုက်ရတယ်။ လင်မရှိလို့ အလိုးမခံရတာ ကြာပြီ။ တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမ မဟုတ်ပေမယ့် အခုက အဆင်ပြေရင် ငွေအရမ်း ဝင်မှာပေါ့။ ကျမတွေးရင်း ရင်ခုန်လာတယ်။ “ကိုရဲနောင်ဖက်က အဆင်ပြေ ပါ့မလား” “ကျနော့်ဖက်က စိတ်ချ” “ပေါက်ကြားလို့ မဖြစ်ဘူးရှင့် ကျမအကိုတွေ ရှိတယ်” “စိတ်ချ ကျနော်က ပိုကြောက်တယ်” “ဒါဆိုလည်း ဖြစ်တယ်လို့ သဘောထား လိုက်ကြတာပေါ့” “ဖြစ်တယ်ဆိုရင် ဒီနေ့ပဲ လုပ်မယ်ဗျာ၊ ညီမက်ု မြင်ကတည်းက အရမ်းတင်းနေပြီ” “အာ ကိုရဲနောင် ကလည်း” “တကယ်ပါဗျာ။ ဒီနေ့ပဲ လိုက်ခဲ့ပါ” စားသောက်ပြီးတော့ ကိုရဲနောင် ခေါ်ရာနောက် အိမ့်ချို လိုက်ခဲ့တယ်။ ကိုရဲနောင် ခေါ်တာက ဟိုတယ်တစ်ခုပဲ။ ကျမ တွေးပြီး ရင်ခုန်လာတယ်။ ကိုယ့်ယောက်ျား ဆုံးပြီးကတည်းက လိင်ကိစ္စ မလုပ်ဖြစ်ဘူး၊ အခု လုပ်ရတော့မယ် ဆိုတော့ တဏှာစိတ်လေး ကြွလာတယ်။ မရှိတော့တဲ့ လင်ယောက်ျားကို သစ္စာမရှိတာ မဟုတ်ဘူး၊ စီးပွားရေး အတွက် အိမ့်ချိုလုပ်တာလို့ တွေးလိုက်ရင်း ကိုရဲနောင် သဘောကျရင် အားလုံးက အဆင်ပြေပြီမို့ အစွမ်းကုန် ပြုစုဖို့လည်း စဉ်းစားထားတယ်။
အပျိုမဟုတ်တော့ ရှက်စရာတော့ သိပ်မရှိ ဘူးလေ။ လုပ်ဖူးနေတဲ့ အလုပ်ပဲ။ အင်း ပြောသာပြောရတာ အိမ့်ချိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာပြီ။ အဖုတ်ထဲတောင် စို့ချင်လာပြီ။ “ညီမ အိမ့်ချို” “ရှင်” “ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ” “အင်း အိမ့်ချို စဉ်းစားတာက အိမ့်ချိုဘဝ ဖွတ်မရ ဓားမလည်းဆုံး ဖြစ်မှာစိုးတယ်” “စိတ်ချပါကွာ၊ စိတ်မပူနဲ့ပါနဲ့ အိမ့်ချိုရယ်” “ဟုတ္်ကဲ့ပါ ကိုရဲရယ်” “လာပါ အိမ်ချိုရယ် ကိုရဲတို့ အိပ်ရအောင်” အိမ့်ချိုလည်း ဟန်ဆောင်ပြီး ကိုရဲနောင်ဆီက ဂတိစကားလေး ရအောင်သာ တောင်းလိုက်တယ်။ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာပြီမို အခုလို လိုးရမယ်ဆိုတော့ စိတ်ကအရမ်း ဖြစ်နေပြီ။ ကိုရဲနောင် အဝတ်တွေ ချွတ်နေတယ်။ ကိုရဲနောင်ကို ကြည့်မိတော့ သူ့လီးက တောင်နေပြီ။ ကိုရဲနောင်ဟာက စံချိန်မှီကြီးပါပဲ။ အိမ့်ချိုလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းက ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုရဲနောင်က ကုတင်အောက် ခြေချထိုင်နေရင်း “လာ အိမ့်ချို ငါနင့်နို့ကြီးတွေကို စို့ချင်တယ်” “နို့ပဲလား ကိုရဲ” “ဟား ဟား အကုန်လုပ်မယ်” အိမ့်ချိုပြောရင်း ကိုရဲနောင် ဒူးနှစ်ချောင်းကြား ဝင်ပြီး မတ်တပ် ရပ်လိုက်တယ်။ ကိုရဲနောင် အိမ်ချို့ ခါးလှမ်းဖက်ပြီး အိမ့်ချိုနို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် “အား အင်း ဟင်း ကိုရဲရယ် ကောင်းလိုက်တာ မစို့မခံရ တာလည်း ကြာပြီ အကြာကြီးစို့ပေး” ညုတုတုလေး ပြောပြီး တဟင်းဟင်း ညည်းလိုက်တယ်။
ကိုရဲနောင်က ခါးဖက်ရာကနေ တင်သား နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်ရင်း နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ် စို့တယ်။ အိမ့်ချိုစိတ်တွေ ဆူဝေလာပြီ။ အခုလို အလုပ်မခံရတာ တော်တော်လေး ကြာပြီမို့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာပြီး ပေါင်ခြံတလျောက် စီးဆင်းလို့ နေတယ်။ “အိမ့်ချို ကို့ဟာ စုပ်ပေးပါလား” “အင်း စုပ်ပေးမယ်လေ” ရဲနောင် ထိုင်နေရာက ပက်လက်လှန် ချလိုက်ဧတာ့ လီးကြီးက မိုးပေါ်ထောင် နေတော့တာပဲ။ အိမ့်ချိုလည်း ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ကိုရဲလီးကို မစုပ်ခင် ကိုရဲနို့တွေကို လျှာဖျားနဲ့ ယက်လိုက် သေးတယ်။ ပြီးမှ ကိုရဲလီးကို လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ကာ ဒစ်ကြီးကိုငုံပြီး တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်ရာ အသံတွေ ထွက်လာတယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အိုး အား ကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ” လီးဒစ်ကြီးကို ငုံစုပ်ရင်း အားရလာတယ်။ လီးဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာဖျားနဲ့ ယက်လိုက်တယ်။ ဒါတွေက လင်ရဖူးတဲ့ အိမ့်ချိုအတွက် အသေးအဖွဲ။ လိးဒစ်ကြီးကို အဝင်အထွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်လိုက် ဂွေးဥတွေကို ဖွဖွလေး ညှစ်လိုက်နဲ့ လုပ်လိုက်တယ်။ လီးကအရည်တွေနဲ့ တံတွေးတွေရောပြီး ပါးစပ်ထဲ ပြည့်လာလို့ အိမ့်ချို တဂွပ်ဂွပ် မြိုချလိုက်ပြီး ဂွေးဥတွေပါ တစ်လုံးချင်း ငုံပေးတော့ ကိုရဲလီးက မူလထက် ပိုကြီးပိုရှည် လာသေးတယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အား ကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ ကိုလိုးချင်ပြီ” “လိုးလေ ကိုရဲ” “ဖင်ထောင်ကုန်း ပေးစမ်းကွာ အိမ်ချို ဖင်ကြီးကို လိုးခွဲပစ်ချင်တာ”
“ရတယ် အဖုတ်ကွဲရင် ကွဲပါစေ၊ အိမ့်ချိုလည်း ဆာလှပြီ” အိမ်ချို ဖင်ထောင်ကုန်း ပေးရင်း ပြောလိုက်တော့ ကိုရဲလည်း နောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ် ဒူးကွေးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲလီးကို တေ့ထည့်လိုက်တယ်။ “ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အိုး အင်း ဟင်း ဟင်း” “ကောင်းလိုက်တာ အီဆိမ့်နေတာပဲ အိမ့်ချိုရေ” “ကောင်းရင် လိုးပေးတော့ အိမ့်ချို အရမ်းဖြစ်နေပြီ” ”ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ် ဖန်း ဖန်း ဖန်း” “အာ့ အိုး ကောင်းတယ် အင့် ဟင့် အင့်” “ဇွိ ဗျိ ဗြိ ဗျစ် ဗြိ ဗျစ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ်” ” အာ့ အိုး ကြမ်းပေးစမ်းပါ ကိုရဲ” ကိုရဲတစ်ယောက် အိမ့်ချိုခါးကိုင်ပြီး အိမ်ချိုဖင်လုံးကြီးတွေ လှုပ်နေအောင် တဖျင်းဖျင်း လိုးနေလိုက်တယ်။ ဖင်လုံးကြီး တွေကလည်း အားရစရာမို့ အရမ်းလည်း စိတ်လာနေတယ်။ မိန်းမနဲ့ ဝေးကွာပြီး ဒီလိုဂွင်တွေက အများကြီး ကြုံကြိုက်ဖူးလို့ ကိုရဲအတွက်ကတော့ မထူးဆန်းဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီလို အိုးလုံးကြီးမျိုးကို လိုးချင်နေတာ မကြုံသေးလို့။ အခု ကြုံရပြီဆိုတော့ အားရပါးရ ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ ခါးဆွဲလိုးနေချိန်မှာ အိမ်ချိုကလည်း နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးတော့ ကိုရဲအတွက်က ဇိမ်ပါပဲ။ ဖင်သားနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ဖြဲကာ စအီုပေါက်ပါ ဖြဲကြည့်သေးတယ်။ အိမ့်ချိုလည်း မခံရတာ ကြာပြီမို့ အရမ်းဇိမ် ရှိနေတယ်။ နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးရင်း ဖီးတက်လာတဲ့ အတွက် စအိုဝတောင် ပွစိပွစိ ဖြစ်နေတယ်။
ကိုရဲလည်း အိမ့်ချိုဆိုတာ သူ့အတွက် ပလိုင်းထဲက ဖားဖြစ်သွားပြီ။ နောက်အခေါက်တော့ ဖင်ပါချမယ် ရည်မှန်းရင်း အသားကုန် လိုးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့အတွက်ကတော့ တကြိမ်သာလိုးပြီး နောက်ကျရင် စခန်းက အိမ်ခေါ်လိုးဖို့ပါ တွေးထားလိုက်ရင်း ”ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ် ဖန်း ဖန်း ဖန်း” “အာ့ အိုး ကောင်းတယ် အား ရှီး အင့်ဟင့်အင့်” အလိုးမခံရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ အိမ့်ချိုတစ်ယောက် တဏှာစိတ် အရမ်းပြင်းပြပြီး ပြီးခါနီးလေ အော်ညည်းလေ “ဘွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖန်း ဖန်း ဖန်း” “အာ့အိုး အား ရှီး ရှီး အင့်ဟင့်အင့် ပြီးတော့မယ် အိမ့်ချို ပြီးတော့မယ်” “ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖန်း ဖန်း ဖန်း” ကိုရဲလည်း အိမ့်ချို ပြီးတော့မယ်ဆိုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ လိုးပေးတယ်။ အခန်းထဲမှာ လိုးသံနဲ့ အိမ့်ချိုအော်သံတွေ ဆူညံနေပြီး ကိုရဲမော ဟိုက်သံပါ ထွက်လာတယ်။ ”ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖန်း ဖန်း ဖန်း” “အား ရွီး ရွီး ပြီးပြီ အား ပြီးပြီး အား” အိမ့်ချို ပြီးသွားတော့ ကိုရဲလည်း စိတ်ကိုလျော့ချကာ သုတ်တွေ ပန်းထည့်ပြီး “အား ကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ အရမ်း ကောင်းတယ်” ပြောရင်း နောက်ထပ် အချက်၅၀ခန့် ထပ်လိုးလိုက်ပြီး လီးပျော့သွားမှ ဆွဲထုတ်ကာ အိမ့်ချိုဘေးနား အမောဖြေရင်း “ကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရယ်၊ ငါစွဲသွားပြီ” “တကယ်လား ကိုရဲ” “အင်း နောက်တပတ်ကျ ငါ့အိမ်မှာ တညလုံးလိုးမယ်”
“အင်း လိုးလေ ကိုရဲ၊ အိမ့်ချိုလည်း ကိုရဲလီးကို ကြိုက်သွားပြီ” “အင်း အိမ့်ချို ငါစခန်းမှာ လုပ်စရာရှိလို့ ပြန်ကြရအောင်” “ဟုတ္် ကိုရဲ” ကိုရဲနဲ့အိမ့်ချို အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး ဟိုတယ်ထဲက ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ အိမ့်ချိုတစ်ယောက် ကိုရဲနောင်ကို အကြောင်းပြုပြီး ချဲဒိုင်အဖြစ်သို့ ကူပြောင်းလိုက်တော့တယ်။ ရဲစခန်းပေးရတဲ့ လိုင်းကြေးလျော့တယ်။ အန္တရယ်ကင်းကင်းနဲ့ လုပ်နိူင်တယ်လေ။ ရဲစခန်းက ရဲတွေအတွက် ကိုယ်တိုင် လိုင်းကြေးပေးရတယ်။ အဲဒီအခါ ကိုရဲနောင်က စခန်းထဲက သူ့အိမ်ခေါ်လေ့ ရှိတယ်။ ကိုရဲနောင်က ကျေးဇူးရှင် ဖြစ်သွားပြီလေ သူခေါ်ရင် အိမ့်ချို မငြင်းမဆန်ပဲ သွားရတာပေါ့။ “မောင်လေး စခန်းမှူးရှိလား” တာဝန်ကျ ရဲကင်းကိုသွားပြီး မေးလိုက်တယ်။ တာဝန်ကျ ရဲကလည်း အိမ့်ချိုကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ခေါ်တောတစ်ထောင် အားနဲ့ကြည့်ပြီး “အမ သူ့အိမ်မှာ ရှိတယ်ဗျ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” အိမ့်ချိုလည်း ကိုရဲနောင် အိမ်ဘက်ကို လှမ်းလာလိုက်တယ်။ “ဟေ့ကောင်ညိုကြီး” “ဘာလဲကွ ဆရာမိုးအောင်” “ခုနက အိမ့်ချိုလား” “ဟုတ္်တယ်” “ဘာမေးတာလဲ ညနက်မှ” “စခန်းမှူး အိမ်တဲ့” “ဟုတ်လား အေး ငါတို့စခန်းမှူး ခေါ်ကြိတ်တာလား မသိဘူး” “ဟုတ်တယ် ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ဒီအချိန်ကြီး ဆိုတော့” “အေးကွာ ငါလည်း ဒီဆော်ကြီးကို ဖင်ထောင် လိုးချင်နေတာ” “အေး မင်းတစ်ယောက်ထဲ မှတ်နေလား ဟိုကောင် ရဲလေးပါသေးတယ်” “ဟုတ်တယ် ငါသွားချောင်းမယ်”
“လီးဘဲကွာ ငါဒီမှာ ကင်းတာဝန် ကျနေတာ လိုက်လို့မရဘူး” “အေး နေခဲ့ပေါ့ ငါရဲလေးကို ခေါ်လိုက်မယ်” သူငယ်ချင်း၃ယောက် စခန်းတစ်ခုထဲ နေကြတာ။ ရာထူး ကွာပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက်တွေ။ အားလုံးက လီးကြီးတယ်။ ညိုကြီးနှင့် မိုးအောင်က ဂေါ်လီထည့် ထားကြတာ။ မိန်းမဝါသနာ ကတော့ အရမ်းကြီး ကြတယ်။ ပြည့်တန်ဆာမှုများ တက်လာရင် သူတို့က အမှု့စစ်တယ်။ ပြီး လိုးလွှတ်တယ်။ ပိုက်ဆံလဲ တောင်းတယ်။ အမှု့လိုရင် ပြည့်တန်ဆာအိမ် သွားတယ်။ အယောင်ဆောင်ပြီး ဖမ်းတယ်။ လိုးလည်း လိုးရ ပိုက်ဆံလည်းရ။ မိုးအောင် ရဲလေးဆီ သွားပြီး “ရဲလေး” “ဟေ မိုးအောင် ဘာလဲကွ” “အိမ်ချိုလေ စခန်းမှူးအိမ် သွားတာ မြင်လိုက်တယ်” “ဟာ ဒီအချိန်ကြီး ကြမှ” “အေး ငါးသွားချောင်းမယ်။ မင်း လိုက်မလား” “အေး လိုက်ခဲ့မယ် ငါလည်း အဲဒီဆော် ချချင်နေတာကွ” မိုးအောင် ရဲလေးက်ု အဖော်ညှိတော့ ရဲလေး ဝမ်းသာအားရ လိုက်လာတယ်။ စခန်းမှူး အိမ်ဖက်ကို ခြေံလုံအောင် လျောက်လာပြီး ခိုးကြည့်ဖို့ အပေါက်ရှာ လိုက်တယ်။ ဝန်ထမ်းအိမ်ရာက ဟောင်းနေပြီ။ နောက်နှစ်မှ အဆောက်အဦးတွေ အသစ်ဆောက်မှာမို့ အိမ်တွေက သိပ်မလုံဘူး။ မိုးအောင်နဲ့ ရဲလေး မီးရောင်ထွက်တဲ့ အပေါက်တွေ လိုက်ချောင်းတော့ အိမ့်ချိုနဲ့ ကိုရဲနောင်က အလုပ်စနေပြီ။
ကိုရဲနောင်လီးကို အိမ့်ချို အားရပါးရ စုပ်နေပြီ။ ကိုရဲနောင်က ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး အိမ်ချိုက ထိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်လိုက် လီးစုပ်လိုက် လုပ်နေချိန်၊ ဘယ်လောက်တောင် အားရပါးရပါးရ စုပ်နေသလဲ ဆိုရင် အခန်းအပြင်က ချောင်းနေတဲ့ သူတွေပါ အကုန်ကြား နေရတယ်။ “ရဲလေး” “ရှူး တိုးတိုး” “အေး အိမ့်ချိုက အထန်ကြီးတွေ့လား လီးစုပ်တာ ကြည့်စမ်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ကွာ” “အေး ဟုတ်တယ်ကွ ကုန်းပြီးစုပ်တာကွာ ဖင်ကြီးကို အယ်နေတာပဲ” “အေးကွာ ငါ လိုးချင်လာပြီ၊ ဒီကောင်မကို” “လီး စခန်းမှူး ပစ္စည်းကွာ” “ဟေ့ကောင် ရဲလေး စခန်းမှူးမရှိရင် ငါတို့ကြံကြမယ်” “အေး လုပ်လိုက်လေ ကြာသလားလို့” “ဟေ့ကောင် အိမ့်ချို အပေါ်တက် ဆောင့်နေတာကွ” “အေး မိုက်တယ်ကွာ၊ တဖန်းဖန်း မြည်နေသေးတယ်” “သေချာကြည့် နို့ကြီးတွေကလည်း အယ်နေတာ” “အေးကွာ နို့နှစ်လုံးကြား လီးထည့် လိုးလိုက်ရ” “အေးကွာ ဟေ့ကောင် ကြည့်စမ်း မှောက်ချပြီး စခန်းမှူးနဲ့ ကစ်ဆွဲနေပါလား” “အေး ဆော်တော်တော် ထန်တယ်” အိမ့်ချိုနဲ့ ကိုရဲနောင်မှာ အပြင်ဘက်က ချောင်းနေတာ သတိမထားမိဘဲ တဏှာထ နေကြဆဲ။ ကိုရဲနောင်နဲ့ လုပ်တိုင်း အိမ့်ချိုမှာ ပြီးတဲ့အရသာ ခံစားရလို့ အိမ့်ချို ကိုရဲနောင်ကို စွဲနေပြီ။ အခုအပေါ်က အားရပါးရ ဆောင့်နေတယ်။
လီးကအဖုတ်ထဲ တဇွိဇွိ တဗြိဗြိ ဝင်နေတာ။ “ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ်” “အား အင့် ဟင့် အာ အင့် အင့် အင့်” “ဗျိ ဗြိ ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ်” “အာ့ ရှီးရှီး ရှီး အိုး အင့်အင့်” အချက် ၁၀၀ကျော်လောက် ဆောင့်ပြီး မောလာလို့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေး ကြိတ်လိုက်တယ်။ “အား ကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ၊ မောသွားပြီလား” “အင်း ကိုရဲ” “အဲဒါဆို ကိုရဲကို ဖင်ကုန်းပေး ကိုရဲလိုးအုံးမယ်” “ဟုတ္် ကိုရဲ” “အိမ့်ချိုလည်း ကိုရဲသဘောကျ ကုန်းလိုက်တယ်” ကိုရဲနောင် အိပ်ရာက လူးလဲထပြီး အိမ့်ချို အဖုတ်ထဲ လီးထိုးထည့်တယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်း” “အာ့ အင့်အင့် အင့် အား အကို ပြည့်ကျပ်နေ တာပဲကွာ၊ အရမ်းကောင်းတယ်” “ဗျိ ဗြိ ဇွိ ဇွိ ဗျစ် ဘွတ် ဇွပ် ဖန်း ဖန်း ဖန်း” “အာ့ အင့် အင့် အင့် ဟ၊ား ကောင်းတယ် အား ဆောင့်ဆောင့်” ရဲနောင်လိုးနေတုန်း အိမ့်ချို နောက်ပြန်ဆောင့်တယ်။ ရဲနောင် အိမ်ချိုဖင်ကြီး ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ဝကို တံတွေး ထွေးထည့်တယ်။ ပြီးတော့ “အိမ့် ချို ငါဖင်လိုးချင်တယ်” “လိုးလေ အကို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်” ရဲနောင်အိမ့်ချို စောက်ဖုတ်ထဲက လီးထုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ထဲ ထိုးထည့်တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ” လီးက တဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ “အား ဖြေးဖြေး ကိုရဲ အရမ်းကြပ်နေတာ ဖင်မခံရတာ ကြာပြီ” “ကိုရဲလည်း ဖြေးဖြေးချင်း လိုးလိုက်တယ်” “ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်းဖန်း” “အာ့ အအာ့ အင့်အင့် အင့် ဟ၊ား ကောင်းတယ်” အခန်းထဲမှာတော့ အိမ့်ချိုအသံက ဆူညံနေပြီ အိန်ချိုစိတ်တွေ အရမ်းထ နေတာကြောင့် စိတ်မထိန်းတော့ပဲ အားရပါးရ စိတ်ရှိသမျှ အော်နေတာ။ “ရဲလေး ဖင်ချတာကွ” “အေးကွာ အားရစရာကြီး” “အေး ဒီဆော်ဖင်ခံ ဖူးနေကြကွ”
“အေး ဟုတ်တယ် ကွ” “ငါလည်း အဲဆော်ဖင် လိုးချင်လိုက်တာ” “အေး လိုးရမယ် ငါကြံမယ် ဟေ့ကောင်” ချောင်းကြည့်ပြီး သူငယ်ချင်း ၂ယောက်လီးက တအားတောင်း လာတယ်။ ဝင်လိုးချင်ပေမယ့် စခန်းမှူးကို ကြောက်လို့သာ။ စခန်းမှူးကလည်း သူပဲလိုးတယ်၊၊ အကျလေး ဘာလေးမပေးဘူး အိမ့်ချိုနှင့် ကိုရဲနောင်က အသားကုန် လိုးဆော်နေကြပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ပါ မေ့နေကြတယ်။ အိမ့်ချိုဖင်ကြီးက လိုးရတာ ဇိမ်အရမ်း ရှိတာကြောင့် ရဲနောင်လည်း အိမ့်ချိုခါးကိုကိုင်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုက်တယ်။ အိမ့်ချိုလည်း ခေါင်းကို အိပ်ရာပေါ် မှောက်ချပြီး လက်တဖက်နဲ့ အစေ့ကို ပွတ်နေလိုက်တယ်။ ဖင်ရောအဖုတ်ပါ ဇိမ်ရှိနေတယ်။ “ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်းဖန်း” “အာ့ အအာ့ အင့်အင့် အင့် ဟ၊ား ရှီးရှီး” အိမ့်ချို အရမ်းဖီးရှိနေပြီ ပြီးလည်း ပြီးချင်နေပြီ။ “ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်းဖန်း” “အာ့ အ အာ့ အင့်အင့် အားရှီးရှီး အိမ့်ချို ပြီးပြီ ပြီးပြီ” အိမ့်ချိူဖင်ဝ ပွစိပွစိလုပ်ကာ ညှစ်လာတယ်။ ကိုရဲလည်း ဖင်ရဲ့ စေးကျပ်ကျပ် အရသာကြောင့် မိနစ်၂၀လောက်သာ လိုးနိုင်ပြီး သုတ်ထွက်သွားတယ်။ သုတ်ထွက်တော့ အချက်၂၀လောက် ထပ်ဆောင့်ပြီး လီးကို ထုတ်လိုက်တော့ အိမ့်ချိုဖင်ထဲက သုတ်တချို့ အပြင်ကို စီးထွက်လာတယ်။ ကိုရဲနောင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ လီးကိုဆေးလိုက်တယ်။ မိုးအောင်နှင့် ရဲလေးလည်း စခန်းမှူး ရေချိုးခန်းဖက် ထွက်လာလို့ အပြင်ကို အသာအယာ ထွက်လိုက်တယ်။ ကိုရဲနောင်နဲ့ အိမ့်ချိုတို့ ခဏနားပြီး နောက်တကြိမ် ပြန်လိုးကြတယ်။ မနက် ၃နာရီလောက်မှ အိမ့်ချိုကို ပြန်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ အိမ့်ချိုလည်း တညလုံး ခံခဲ့ရတော့ အိမ်ရောက်တာနဲ့ အိပ်ရာထဲဝင်ပြီး အိပ်လိုက်တာ နေမြင့်မှ နိုးတော့တယ်။