နင့်နေတာပဲ

မန္တလေးကနေ ရွာပြန်ရောက်ပြီး နောက်နေ့မှာဘဲ ဦးလူဝ အလူပွဲက စသည်။ သူကိုတော့ ဦးလူဝက အလုပ်တွေဘာတွေ အကူမခိုင်း နားနားနေနေ နေခိုင်းသည်။ မန္တလေးက အကြောင်းတွေ ဖွမှာစိုးလို့ထင်၊ အလူအကြိုနေ ညအလူမှာကလဲ ပွဲထည့်ထားတော့ လူက စည်စည်ကားကား ရှိလှသည်။ သူလဲ အလူပွဲမှာ ခင်မာလာကို တွေ့လို တွေ့ငြား လိုက်ရှာကြည့်တော့ ခင်မာလာ တို့ဒီနေ မလာဟု သိရတော့ စိတ်ညစ်သွားသည်။ အဲဒါနဲ့ အိမ်ကိုဘဲ ပြန်လာလိုက်သည်။ အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ အပေါ်ထပ်မှာတော့ မီးလင်းနေသေးသည်။ မမတို့ မအိပ်ကျသေးဘူးလား မသိဘူး လို့တွေးရင်း ရေသောက်မလို့ ရေခွက်ရှာတော့ ရေအိုးစင်ပေါ်မှာ မတွေ့ အော် ထမင်းစားပွဲပေါ် ရောက်နေတာဘဲ ရေခွပ်ထဲမှာလဲ ရေတွေနဲ့ ပျင်းတာနဲ့ အသစ်မခပ်တော့ဘဲ တရှိန်ထိုး မော့လိုက်တော့ အား လားလား ရင်ထဲကို ပူဆင်သွားတာဘဲ။ အော် ဒါအရက်တွေကို လူက တခါတလေ ထန်းရေလောက်သာ သောက်ဖူးတာ။ “ဟေ ထွန်းလှ ပြန်ရောက်နေပြီလား ” လူသံကြားလို့ ထင်တယ် မမက လှမ်းမေးတယ်။ တကယ်တော့ ကိုမင်းထိုက်က အရက်ထဲမှာ ကာမအားတိုးဆေး ထည့်ပြီး မလိုးတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ မမကို ဒီနေ့အပြတ် လိုးမယ်ဆိုပြီး အားခဲထားတာ၊ ဒီဆေးကလဲ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ပေးထားတာ တိုင်းရင်းဆေး စစ်စစ်တဲ့။

သောက်မလို့ လုပ်နေတုန်း ဟိုဘက်ရွာက ပွဲစားတွေ ရောက်လာတော့ အလှူက လောင်းကစားဝိုင်း တွေဘက် လိုက်ပို့ ပေးရတယ်။ သူကလဲ လောင်းကစား ဝါသနာ ပါတယ်လေ။ မမ အိပ်မပျော် ကိုမင်းထိုက်ကိုသာ ဒေါသထွက်မိသည်။ ခုနက ပွတ်သီးပွတ်သတ် လုပ်ထားပြီးတော့ သူကအပြင် ထွက်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ခံချင်လွန်းလို့နဲ့ တူတယ်၊ စောက်ရည်တွေက ရွဲနေပြီ။ နို့သီးခေါင်း လေးတွေကလဲ စူနေပြီ။ ဒီအချိန်မှာ သူစောက်ပတ်ထဲကို ပူနွေးနွေး လီးကြီးဝင်လာရင် ဘယ်လောက်တောင် အရသာရှိလိုက်မလဲ ဟုတွေးနေစဉ် ရုတ်တရက် ဗိုက်ကအောင့် လာသည်။ ဆေးဘူး ဆေးဘူး ဘယ်နားထားမိပါလိမ့်၊ နေ့လည်က ထမင်းစားပြီး ဆေးသောက်တတ်တော့ အောက်ထပ်မှာ မေ့ကျန်ခဲ့တာဘဲ ထမယူနိုင်တော့ ဗိုက်က တအားအောင့် နေပြီ။ “ဟေ ထွန်းလှရေ ခဏလာပါဦး” အပေါ်ထပ်က မမ ခေါ်သံ ကြားရတယ်။ တစ်ခုခု ဖြစ်နေလားမသိ သူပြေးတက် သွားသည်။ မမတို့ အခန်းထဲ ရောက်တော့ “ငါ သောက်နေကျ ဆေးပုလင်းလေး အောက်ထပ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ် အဲဒါလေးရှာပြီး ယူလာခဲ့ ပေးပါဦး ငါ အခု ဗိုက်မတရား အောင့်နေလို့” ဆေးပုလင်းကို တွေတော့ မမအခန်းကို နောက်တစ်ခေါက် ရောက်သွား ပြန်တယ်။ အဲဒီတော့မှ သတိထားမိသည်။

ကိုမင်းထိုက်ကို မတွေ့ပါလား ဆေးသောက်သော်လည်း မသက်သာသေး။ “အင်း… ကျွတ်… ကျွတ်… ဗိုက်ကလဲ အောင့်လိုက်တာနော်” “ဟာ… မမ… မမ… ဒုက္ခပါဘဲ ကျွန်တော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ” ဟု ပြာပြာသလဲ မေးနေရာ ထွန်းလှက သူ့ကိုတော့ ဂရုစိုက်သား ဆိုပြီး မမက ကျေနပ်နေသည်။ “အမ ဗိုက်ကို ဆေးလူးပေးပါလား မောင်လေး နော် ဆေးဘူးက ကုတင်ဘေးက ခြင်းလေးထဲမှာ” တကယ်တော့ ဆေးလူးပေးရတဲ့ နေရာက ဗိုက်ဆိုပေမယ့် ဆီးခုံနားလေးမှာ စောက်မွေးလေး တွေကိုတောင် တစွန်းတစ မြင်နေရတော့ ထွန်းလှရင်ထဲမှာ ဘလောင်ဆူနေပြီ။ ထွန်းလှ လက်ကြမ်းကြီးက သူမ ဗိုက်ပေါ်မှာ တရွရွ ဆေးလိမ်ပေးနေတော့ မမအတွေ့ထူးမှာ မူးမူးမေ့မေ့ ဖြစ်နေသည်။ မမ မရတော့ ဒီနေ့ည အလိုးမခံ ရရင်တော့ အသက်ထွက်ဖို့သာ ရှိတော့တယ်။ အဲဒါကြောင့် မိန်းမသဘာဝ ကိုယ်ကစ၍ မသင့်သော်လည်း သူမစဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုလည်း ချက်ခြင်း အကောင်ထည် ဖော်လိုက်သည်။ “ဒီနား… ဒီနား… နှိပ်… နှိပ်ပေးစမ်းပါ…” ဆိုပြီး မမက သူ့ထမိန်ကို ခြေထောက်နဲ့ ဆွဲချပြီး ထွန်းလှလက်ကို ဆွဲကာ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် တင်လိုက်သည်။ သူအရမ်း မြင်ချင်ခဲ့သော မမစောက်ဖုတ်ကြီး စောက်မွေး မပေါက်တာလား ရိတ်ထားတာလား မသိဘူး။

ဖောင်းတင်း ပြူးပြောင် ရှင်းသန့်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက အထင်းသား ပေါ်လွင်နေသည်။ အဆီတွေ စုဝေးနေသော ဆီးခုံမို့မို့က ဝင်းဝါသော အရေပြားကြောင့် တင်းပြောင် ချောမွတ်နေသည်။ ပေါင်ရင်းစပ်ဆီမှ အလည်သို့ စုခုံးလာပြီး စောက်ဖုတ် အက်ကွဲဆီသို့ ဝိုက်ဆင်းသွားသည်။ ထိုအက်ကွဲကြားမှ နီညိုရောင် သန်းနေသော အပြင်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးက ပြူးထွက်နေသည်။ ထွန်းလှ လီးကြီးမှာ မာကြောတောင့်တင်း လာသည်။ အရိပ်ပြမှတော့ ထွန်းလှ အကောင်မြင်ပြီးပေါ့။ မမ ဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာ သိလိုက်တော့ မမ၏ ကိုယ်လုံးအား အတင်း ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ် လိုက်သည်။ မမကလည်း အားကျမခံပင် ထွန်းလှ၏ အနမ်းများကို တုံ့ပြန်ရင်း ထွန်းလှရဲ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးအောက်မှ လှမ်းကိုင် လိုက်တယ်။ ခုန သောက်ထားတဲ့ ဆေးအရှိန်နဲ့ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာနေသော ထွန်းလှ လီးကြီးကို ဂွင်းလာ တိုက်နေတော့ ထွန်းလှလဲ ပုဆိုးနဲ့ဆွဲပြီး လွင့်ပစ်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ စုပ်ရင်း ထွန်းလှလက်က မမ ရင်ဘတ်ပေါ် ရောက်လာသည်။ အင်္ကျီပေါ်မှ အုပ်ကာ နို့အုံအိအိ ကြီးများကို ဆုတ်ချေပေး နေလေသည်။ ပါးစပ်မှ တဟင်းဟင်းနှင့် ပြင်းပြလာသော အသက်ရှူ သံများက တခန်းလုံး ဆူညံနေသည်။

မမ ဝတ်ထားသော ရင်စေ့ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေးကို ဗြန်းခနဲ ဆွဲကာ ရင်ဘတ်နှိပ်စေ့တွေကို တစ်ချက်တည်းနှင့် ဆွဲဖြုတ် ပစ်လိုက်သည်။ ပေါက်စီကြီးတွေ အလား ဖွေးဖြူသော နို့နှစ်လုံး လှစ်ခနဲ ထွက်လာတော့ ငုံ့၍ စို့သည်။ စို့တာမှ အငမ်းမရ၊ အတင်းစို့ပြီး လက်တဖက်က မမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ မမမှာ ရင်ဘတ်ကလေး ကော့တက်လာလိုက် ဖင်ကြီးမြောက်တက် လာလိုက်နဲ့ ခဏကြာတော့ “လိုးပါတော့ မောင်လေးရယ် မမကို လိုးပါတော့” ဆိုတဲ့ မမ အသံနင့် အတူ ကျွန်တော်လည်း မမကို အရမ်းလိုးချင် နေပြီလေ။ အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော်က မတ်တတ်ထ ရပ်လိုက်ကာ မမ၏ ပေါင်ခွကြားထဲမှာ နေရာယူပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကာ ရင်ဘတ်ဆီ တွန်းဖိလိုက်တော့ မစောက်ဖုတ်ကြီးက မို့ဖောင်းပြီး တက်လာသည်။ ထို့နောက် လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးဖြင့် စောက်ပတ်နစ်ခမ်းသားကို သုံးလေးခါလောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ တဖြည်းဖြည်း ကျလာသည်။ ပြီးတော့ လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် အသေအချာကိုင်၍ စောက်စိကြီးကို ဖိထိုးလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို အောက်သို့ ဖိနှိပ်ချလိုက်သည်။ “ ဖွတ်… ဖွတ်.. ပလွတ်….. ပလွတ်” လီးတန်ကြီးက အရှိန်အဟုန်ဖြင့် စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ နစ်ဝင်သွားတော့သည်။

အအိုဆိုပေမယ့် စောက်ဖုတ်က တော်တော်ကြပ် နေသေးသည်။ “အင်. ရှီး… အား…..” မမထံမှ အသံတိုးတိုးလေးကို ကြားရသည်။ “နာလို့လား…. ဟင်…… မမ” “အင်း… နဲနဲတော. နာတယ်… ရပါတယ်… မောင်လေးလုပ်ပါ… မမ အောင့်ခံပါ့မယ်” ”ပြွတ်.. ဖွတ်.. ပလွတ်.. ပြွတ်..” ”အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ရှီး.. အ.. အား..” ”စောက်ပတ်ထဲ လီးအဆုံး ဝင်လားဟင် မမ” ”အင်း.. အ.. ဝင်တယ်.. ဝင်တယ်.. မမ သားအိမ်တောင် ထောက်သွားတယ်.. အား.. အား..” ကျွန်တော် မမရဲ့ နဖူးပြေပြေလေးကို ညင်ညင်သာသာလေး နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့်လီးကို မမ၏ စောက်ပတ်နုနု လေးထဲတွင် ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်၏။ လေးငါးခြောက်ချက်ခန့် အပြီးတွင် မမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ ကာမ၏ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးများ ထွက်လာ၏။ ထိုအရည်လေး များကြောင့် လုပ်ရသည်မှာ အရင်ကလို မကြပ်တော့ပဲ လျောကနဲ လျောကနဲ ဖြစ်လာ၏။ ဖွေးအုနုရွနေသော မမရဲ့ နိ့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း ကျွန်တော် ဆောင့်လိုက်တိုင်း လှုပ်ခါရမ်းနေသည်။ အချက်၂၀ခန့် အရောက်တွင်… “မောင်လေး… အား… မောင်လေး… မောင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ… မမကို ဒီထက် နဲနဲမြန်မြန်လေး လုပ်ပေးစမ်းပါကွာ… မမကောင်းလွန်းလို့ပါ…

အား….. အား…. ကလေးရယ်……. မမ ဘယ်လိုနေရမလဲ မသိတော့ဖူးကွာ” မမ၏ နှုတ်မှ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသော အသံများက ကျွန်တော့စိတ်များကို ပိုမိုတက်ကြွစေ၏။ ကျွန်တော် ခါးကို ပြန်ဆန့်လိုက်ပြီး မမ၏ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမလိုက်ကာ အနေအထားကို ပြင်လိုက်၏။ ထိုအခါ မမ၏ စောက်ပတ်လေးက ပြုးထွက်လာကာ ဖင်လေးကလည်း အောက်မှ အိပ်ယာအထက်သို့ တတောင်ခန့် မြောက်တက်လာ၏။ ပြီးတော့ ကျွန်တော် အားရှိပါးရှိ ဆောင့်တော့သည်။ မမ၏ ဖြူဝင်းသော မျက်နှာလေးသည် ရမက်စိတ်ကြောင့် ရဲရဲနီလျှက်။ နီတျာတျာ နှုတ်ခမ်းလေး တစ်စုံက တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ အချက်၅၀ခန်. အရောက်တွင်တော့… “ အား… မောင်လေး… မမ ကိုမညှာနဲ. ခပ်နာနာလေး ဆောင်ပေးစမ်းပါ… အေးဟုတ်ပြီ… အဲလိုလေး… အား… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ..” ပြောရင်းဆိုရင်းဖြင့် မမက သူ့ခါးလေးကို ကျွန်တော့် ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ကော့ပေးနေရာမှ ကျွန်တော့်ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံဖက်ကာ ဇတ်ကနဲ ကော့ပေးရင်းဖြင့် “အား… မောင်လေးရယ်… မမ ပြီးပြီ… အား… ကောင်းလိုက်တာ” ဟုပြောရင်း ခုတင်ပေါ်သို့ ဝုန်းကနဲ ပြန်ကျသွား၏။ ကျွန်တော့်မှာသာ ဆန့်တငံ့ငံ့နှဲ့ မပြီးသေး မမကတော့ ပြီးသွားပြီ။

တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ခပ်ဖွဖွလေး ဖက်ထားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ကာ အမောဖြေ နေသည်။ ကျွန်တော်မှာသာ မပြီးသေးတော့ စိတ်ညစ်နေရသည်။ လီးကြီးကလည်း တင်းမာပြီး တောင်နေတော့ မမကိုယ်လုံးကို သွားသွား ထောက်နေသည်။ “ဟေး ထွန်းလှ နင်မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား ခဏလေးပါဟယ် ငါမောလို့ပါ ” “ဟုတ် အမ ကျွန်တော် မပြီးသေးဘူး မမကို ထပ်လိုးချင်သေးတယ် ရတယ်မဟုတ်လား မမ ဟင်” “ဟဟဟဟ… ရပါ့ရပါ့ရှင် နင်ကတော့ စံပါဘဲ ငါယောက်ကျားနဲ့များ ကွာပါ့ ဟိုက ငါးခါလောက် ဆောင့်ပြီး တန်းထွက်တာ ခဏလေးဘဲ” ဟုပြောပြီး မမက သူထမိန်ကို ယူကာ ခုနပြီးထားတဲ့ စောက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်တယ်။ “ဒီတစ်ခါ မမကို ဘယ်လို လိုးရမလဲ ဆိုတော့” “ဟဲ့…. နင်ကဘာတွေ အတတ်ဆန်း ချင်လို့တုန်း နင့်လီးကြီး ငါ့စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာရင် လိုးတာ မဟုတ်ဘူးလား” “အော်…… ဒါတော့ ဒါပေါ့ အမရယ် ကျွန်တော်က မမကို ကောင်းစေချင်တဲ့ စေတနာနဲ့ နော် ထိထိမိမိလေး လုပ်ပေးမလို့” အဲဒီလို ပြောလိုက်တော့ မမက စိတ်ဝင်တစားနဲ့ “အေး ဒါဆို ငါက ဘယ်လိုနေပေး ရမလည်း” “ဒီတစ်ခါ ကျွန်တော်က အောက်ကနေမယ် မမက အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့် မြင်းစီးသလို့ပေါ့” ဟုပြောပြီး ထွန်းလှက ပက်လက်လှန် လိုက်တော့

ငေါက်တောက်ကြီး မတ်တောင်နေသော လီးကြီးကို ကြည့်၍ မမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်လှိုက်ကြီး ယားကြွလာသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း စောက်ရေတွေနဲ့ စိုရွဲလာတယ်။ မို့မောက် ချွန်ကော့နေသော နို့အုံကြီးက ဖွေးဥပြီး ဝင်းအိတင်းပြောင် နေသည်။ အဖုတ်ကြီးက သိသိသာသာ ပြဲအာလာသည်။ အကြော အပြိုင်းပြိုင်း ထကာ သွေးကြောကြီးတွေ တင်းဖောင်းလျက် လီးမဲကြီးကို လာပါလာပါ ဖိတ်ခေါ်နေသလို မမက ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ထွန်းလှ ကိုယ်ပေါ် ကားယားခွကာ သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲ၍ ဒစ်ဆံကြီးထိပ်၌ တေ့ကာထားလိုက်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းယူသည်။ လီးတန်ကြီးက တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အနေအထားဖြင့် တိုးဝင်လာသည်။ “ဗြစ်… ဗြိ… ဖွတ်… ပလွတ်… ပြွတ်… ဖွတ်… ဗြစ်…” ခုနက တခါလိုး ထားသော်လည်း မမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လီကိုတင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ကြီး ရစ်ပတ်ထားဆဲပါ။ လေးငါးခါလောက် ဆောင့်လိုက်သောအခါ လီးနှင့် စောက်ဖုတ်မှာ မဟာမိတ် ဖြစ်လာပြီး အဝင်အထွက် ချောမွတ်လာသည်။ မမက ဘယ်လောက်များ လီးငတ်နေတယ် မသိဘူး ဖြည်းဖြည်းနဲ့ အားမရ တော့သည့်အတွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်တော့သည်။ “ဖွတ်… ပလွတ်… ပြွတ်… ဘွတ်… ဗြစ်… ပလွတ်… ဖွတ်…”

“အင့်… အင့်… အ… အီး… အား…” ကျွန်တော်လဲ မမရဲ့ ဆောင့်ချက်အတိုင်း အောက်ကနေ ပြန်ပြန်ကော့ ပေးနေမိတယ်။ အထက်အောက် တုန်ခါနေသော မမရဲ့နို့ကြီး နှစ်လုံးကိုလည်း အလွတ်မပေးဘဲ မမှီတမှီနဲ့ ခါးလေးကနေ သိုင်းဖက်လို့ နို့အုံကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့ပေးလိုက်တော့ မမမျက်နာက ဒီကောင်ကလေး လုပ်တတ်လိုက်တာ ဆိုတဲ့ မျက်နာပေးလေးနဲ့ ကျွန်တော်နူတ်ခမ်းကို တချက် လာနမ်းတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လာပြီး စောက်ရေတွေ ဒလဟော ထွက်ကျလာသည်မို့ ဖိထိုင်ချလိုက်သည်။ “ဗြစ်… ဗြစ်… ဖောက်… ဒုတ်…” ဤမျှ ဆူဖြိုး ထွားကြိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် အားရပါးရ ဖိချလိုက်ရာ အရှိန်ပြင်းလွန်းသဖြင့် ထွန်လှတစ်ယောက် လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံး ပူ၍ ကျင်တက်လာပြီး အားမလို အားမရ ဖြစ်လာသောကြောင့် မမခါးကို ကိုင်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အားအင်များကို ညှစ်ထုတ်ကာ အံကြိတ်၍ ၁၅ချက်ခန့် ဆောင့်၍ လိုးအပြီး တွင်တော့…. “အမလေး… မောင်… မောင်လေး… ကောင်း… ကောင်းတယ်… အိုး… မမ ပြီ… ပြီးတော့မယ် အား” “ကျွန်တော်လဲ ပြီးတော့မယ် မမ စောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းလွန်းလို့ ပြီးတော့မယ် အား”

မမ ပြီးပြီးခြင်းဘဲ ထွန်းလှ လီးတန်ကြီးမှ သုတ်ရေများ ပန်းထုတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲတွင် နွေးခနဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားကာ ဖော်မပြ တတ်အောင်ပင် အရသာ တွေ့သွားတော့သည်။ နှစ်ချီတောင် အလိုးခံကတော့ မမ ပင်ပန်သွားပြီ ထင်ပေမယ့် ကျွန်တော့် နုတ်ခမ်းကို လာစုတ်တော့ မမကို အလိုက်သင့်လေး ပြန်နေပေးပြီး ကျွန်တော့ လက်ကတော့ မမ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ နို့ကြီးနစ်လုံးကို တလှည့်စီ မထိတထိလေး ပွတ်သတ်ပေး နေမိပါသည်။ “မမ ကျွန်တော် လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လားဟင်” “ကောင်းတော့ ကောင်းပါတယ် မောင်လေးရယ် ဒါပေမယ့် မမက အိမ်ထောင်သည်လေ ” “တော်ပါတော့ မမရယ် စိတ်မကောင်း စရာတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ဒီညတော့ မမကို တညလုံး လိုးမယ်နော် အကိုကလဲ မနက်လောက်မှ ပြန်လာမှာ ဆိုတော့” “အင်းပါ မောင်လေးရယ် မမလဲ မောင်လေးရဲ့ လီးကြီးကို စွဲနေပါပြီ” “ကျွန်တော်ကလဲ အတူတူပါဘဲ မမစောက်ဖုတ် စီးစီးလေးကို လိုးပြီး မမရဲ့ နို့ထွားထွားနဲ့ ဖင်အိအိ တွေကို ကိုင်ရတာကို အရသာတွေ့ နေပါပြီ” ဒီလိုနဲ့ မနက်၅နာရီ လောက်ထိ မမနဲ့ကျွန်တော် အကြိမ်ရေ တော်တော်များများ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ နောက်တနေ့ မိုးလင်းတော့မှ ကိုမင်းထိုက်နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ပြန်ရောက်လာတယ်။

“ဟေ့ကောင် ထွန်းလှ မင်းညက ဒီပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ အရက်ခွက် သောက်လိုက်သေးလား” “မသောက်ပါဘူး သွန်ပစ် လိုက်တယ်လေ” “အာ နှမြောစရာကြီးကွာ ” “ဘာလို့လဲ အကို” “ထားလိုက်တော့… ဒီမှာ တခြားရွာက ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ ပါလာတယ် ရွာထဲမှာ ကြက်နှစ်ကောင်လောက် သွားဝယ်လာခဲ့ ပြီးရင် ချက်အရက် တဂါလံလောက်လဲ ဝယ်ထားဦး ပိုက်ဆံကိုတော့ မင်းမမဆီက ယူသွား” မမက မီးဖိုထဲမှာ ထမင်းကြော်နေသည်။ “မမ အကိုက ပိုက်ဆံပေးလိုက်ပါတဲ့ ကြက်၂ကောင်နဲ့ အရက်ဖိုး” “အော်… အေး ရော့ ပိုတာပြန်မပေးနဲ့ နင်လိုတာသုံး” ဆိုပြီး တစ်ထောင်တန် တထပ် ပေးလိုက်တယ်။ မမက တညလုံး အလိုးခံထား တာတောင် ဒီနေ့မနက်ကြ လန်းလန်ဆန်းဆန်းပါလား သနပ်ခါးလေးကို ဖုံနေအောင် လိမ်းထားတယ်။ “ဟဲ့ ဘာကြည့် နေတာလည်း နင့်အကို မြင်သွားလို့ ငါတို့ကို သတ်နေဦးမယ် ငါတို့သူရှေ့မှာ အနေထိုင် ဆင်ခြင်ရမယ်လေ” “လှလွန်းလို့ပါ မမရယ် သွားလိုက်ဦးမယ် အမ အခြေနေ ပေးရင်တော့ တွေ့ကြဦးမယ်နော် မမ” “အေးပါဟယ်… ငါလဲ တွေ့ချင်ပါတယ်” အရက်နဲ့ ကြက်တော့ ရပြီ။ အိမ်ပြန်လာတော့ လမ်းမှာ ခင်မာလာတို့ အိမ်မှာ လက်တိုလက်တောင်း ခိုင်းတဲ့ ကောင်မလေးက သူ့ကို စာတစ်စောင် လာပေးတယ်။

“ဘာစာလဲဟ” “မသိဘူး မမက ပေးခိုင်းလိုက်တာ” အိမ်ရောက်တော့မှဘဲ ဖတ်တော့မယ်ဆိုပြီး ပုဆိုးလိပ်ထဲ ညှပ်လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ဟင်းချက်တာ ဝိုင်းကူလုပ်ရင်း တော်တော်မှောင် သွားတယ်။ ရေမိုးချိုးပြီး နားတဲ့အချိန်မှ စာကို သတိရတယ်။ ဖောက်ဖတ်လိုက်တော့ [မောင် ဒီည ခင်တို့ ခြံထဲကို လာခဲ့ မောင်နဲ့ တိုင်ပင်စရာ ရှိတယ် ည12နာရီ လောက်နော်] စာက ဒါဘဲပါသည်။ ဘာတိုင်ပင် မလို့ပါလိမ့် သူနဲ့ခင်က မထင်မှတ်ဘဲ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ချစ်သူဖြစ်ပြီး နောက်နေ့မှာဘဲ ဦးလူဝနဲ့ မန္တလေးကို လိုက်သွားခဲ့ရသည်။ ပြန်လာတော့လဲ အလူရက်နဲ့ဆိုတော့ လူက ခပ်ရူတ်ရူတ် ဆိုတော့ကာ ခင်မာလာဆီကို မသွားဖြစ်ခဲ့။ ခုတော့ လာခဲ့ပါတဲ့ ရင်တွေကတော့ တအားခုန်နေပြီ။ မထမဆုံး ရီးစားနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ရမှာပါလား။ ညမြန်မြန် ရောက်ပါတော့ ညစာ စားတော့လည်း သိပ်စား မဝင်ဘူး ခပ်မြန်မြန် လပ်စသပ်လိုက်တယ်။ ခဏနေရင် သောက်ကြစားကြနဲ့ ဆူဆူညံညံ မကြားချင်တာနဲ့ အိမ်ကနေပြီး စောထွက် လာလိုက်တယ်။ ခုမှ ၈နာရီ လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ ရွာကမီးကင်းတဲမှာ ကာလသား တသိုက်ရဲ့ တစ်တစ်ခွခွ အတွေ့ကြုံလေး တွေကို နားထောင်ပြီး အချိန်ဖြုန်းလိုက်တာ ၁၁နာရီ ကျော်သွားတယ်။

အဲဒါနဲ စကားဝိုင်းမှ စကားဖြတ်ကာ ခင်မာလာတို့ခြံသို့ ခြေထောက်ကို ဦးတည် ခြံနောက် ခွေးတိုးပေါက်ကနေ တိုးဝင်လိုက်တော့မှ ခင်မာလာက ရောက်မှလာပါ့ မလားဆိုပြီး စိတ်ပူမိ သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် “ထွန်းလှ… ထွန်းလှ ငါဒီမှာ” ဆိုတဲ့ ခင်မာလာရဲ့ အသံအုပ်အုပ်ကို ကြားလိုက်ရတယ်။ “တော်ပါသေးတယ်ဟာ နင်ရောက်မှ လာပါ့မလားလို့ စိတ်ပူလိုက်ရတာ” စကားလည်း ပြောရင်းမှ တဆက်တည်း ခင်မာလာရဲ့ ခါးလေးကို ဖက်ကာ ပါးလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တော့ အပျိုစင်နံလေးက သင်းသင်းလေး မွေးနေသည်။ “ဘာဖြစ်လို့ အရေးတကြီး ခေါ်ရတာလည်း ခင်ရယ်” “အမေတို့က ခင့်ကို အိမ်ထောင်ချ ပေးတော့မယ် ဟိုဘက်ရွာက လယ်ပိုင်ရှင်ကြီး သားနဲ့တဲ့ ခင်က မောင်နဲ့ဘဲ လက်ထပ်ချင်တာလေ” “ဒါဆိုလည်း ခင်ကိုမောင် ခိုးပြေးရမှာပေါ့ ခင်အမေတို့က မောင်နဲ့တော့ သဘောတူကြမှာ မဟုတ်ဘူး” “ဒါဆိုလည်း ကြာတယ် နက်ဖြန်ည ၁နာရီလောက် ခင့်ကို လာခိုးတော့ ခင် ဒီသစ်ပင်နားကဘဲ စောင့်နေမယ်” ထိုအခိုက်မှာဘဲ ချောင်းဆိုးသံကြားတော့ ခင်မာလာက နက်ဖြန် နောက်မကျစေနဲ့ ပြောပြီး အမှောင်ထုထဲသို့ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ် သွားပါတော့တယ်။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ အပေါ်ထပ်က “ဖေါက်… ဖေါက်… ဖေါက်…” “အား… ရှီး… ဟင်း…” ဆိုတဲ့ အသံတွေ ကြားရတယ်။

မမနဲ့ ကိုမင်းထိုက်တို့ လိုးနေကြပြီ ထင်တယ်။ အရင်က သူစောစောအိပ်လို့ အသံတွေကို မကြားမိ၊ အသံတွေကြားလို့ ခေါင်းထောင်လာသော ညီလေးကို နက်ဖြန်ညဆိုရင် မင်းစိတ်ကြိုက်ပါကွာလို့ စိတ်ထဲကပြောပြီး မျက်လုံး အတင်းမှိတ်ကာ အိပ်လိုက်သည်။ လရောင်လည်းမရှိ ပိန်းပိန်းမှောင်နေသော ညမှာ ထွန်းလှ အောင်မြင်စွာ မိန်းမ ခိုးလာနိုင်ခဲ့သည်။ သူမှာ အသိမိတ်ဆွေလည်း များများစားစား မရှိတော့ မမတို့ အိမ်ကိုဘဲ ခိုးလာလိုက်တယ်။ အင်း ခင်မာလာကတော့ သူအိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာပြီ။ မနက်မှဘဲ မမနဲ့ ကိုမင်းထိုက်ကို အသိပေး တော့မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ခင်မာလာကတော့ ရှက်လို့ထင်ပါ့ ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့ ထားသည်။ ဒါနဲ့ သူကဘဲ စကားစ လိုက်သည်။ “ခင်.. အိပ်ရအောင်နော်” ခင်မာလာထံမှ “အင်း” ဆိုတဲ့ စကားတစ်လုံးသာ ထွက်လာသည်။ ခွင့်ပြုချက် ရပြီဖြစ်သဖြင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ ခင်မာလာ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လျက် နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုတ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်သို့ ဆွဲလှဲချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် လဲကျသွားသည်။ ပြီးမှ ဘေးစောင်း ယှဉ်အိပ်လျက် ခင်မာလာ၏ မို့မောက်လုံးဝန်းသော နို့အုံများကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေး လိုက်သည်။

ထွန်းလှ လက်ဝါးကြီး နှစ်ဖက်က သူမ၏ နို့အုံပေါ်သို့ လာရောက်ဆုပ်ကိုင် လိုက်သဖြင့် ကြက်သီးဖြန်းဖြန်း ထသွားမိသည်။ သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကလည်း အရည်တွေ ရွဲနေလေပြီ။ ခင်မာလာက သူမ၏ ဘော်လီအင်္ကျီကို ချွတ်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော် လက်တွေက ပို၍ အငမ်းမရပင် တစ်ခုလုံး ထွက်ပေါ်လာသည့် သူမ၏ ရင်သားအစုံကို အတင်းပင် ဆုပ်နယ်ပြီး စို့လိုက်တော့ ခင်မာလာတစ်ယောက် တအင့်အင့်နဲ့ မြွေတစ်ကောင်လို တွန့်လူးနေပါတယ်။ တစောင်းလှည့်၍ ထားသော ခင်မာလာ၏ အပေါ်ခြမ်း ပေါင်တန်ကြီးက ထောင်သွားသည်။ ခပ်စင်းစင်း လှဲထားသော အောက်ဖက် ပေါင်တန်ကမူ ထွန်းလှ၏ ပေါင်ကြားသို့ မသိမသာလေး တိုးဝင်လိုက်သည်။ ကြွတက်လာသော အပေါ်ပေါင်နှင့် အောက်ပေါင်ခွ ကြားသို့ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့သွားသော ပေါင်သားချင်း ထိတွေ့မှုက နှစ်ဦးစလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှ ရာဂကာမ သွေးများကို ပွက်ပွက်ဆူလောင်ကာ ထကြွလာစေသည်။ ခင်မာလာ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ထဘီကို ဆွဲတင်ပေးလိုက်ရာ ပေါင်လည်ထိ လိပ်တက်နေပြီ ဖြစ်သော သူမ၏ထဘီက ခါးဆီသို့ ရောက်၍ သွားတော့ရာ

မဲမှောင်နေသော စောက်မွေးထူထူကြီး ကြားမှ အက်ကြောင်း တင်းတင်းကြီးထကာ ဖင်နှင့်တဆက်တည်းမျှ ရှည်လျားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာလေသည်။ ထွန်းလှလည်း သူ့လီးကိုကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့ကပ်လိုက်သည်။ “ထွန်းလှ… ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်နော်…” “အင်းပါ…” လို့ နှုတ်က ပြောလိုက်ပေမယ့် ထွန်းလှကက လိုးပြီဆိုကထဲက တအားဆောင့်၍ ခပ်သွက်သွက်ကြီး လိုးတော့သည်။ “ပလွတ်… ဖွတ်… ပလွတ်… ပြစ်… ဖွတ်…” “ဟင့်… အင့်… အင့်… ဖြေးဖြေးချင်းပဲ လုပ်ပါဆို… အင့်… ဟင့်…” ထွန်းလှ၏ ဆောင့်ချက်ကြောင့် ခင်မာလာ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ သိမ့်သိမ့်တုန် နေလေသည်။ ခင်မာလာ ဘာပဲပြောပြော ထွန်းလှက ဂရုမစိုက် နိုင်တော့ပဲ အတင်းနင်း၍ ဆောင့်လိုးနေသည်။ မောလွန်း၍လည်း သူ့ပါးစပ်ကို ဟကာ တဟင်းဟင်း အသက်ရှူ နေရသည်။ “ဗြစ်… ပလွတ်… ပြစ်… ဖွတ်… ဖတ်… စွပ်… ဖွတ်…” တဖြည်းဖြည်း ခင်မာလာ အရသာ တွေ့လာပြီး ကာမရှိန် တက်လာသည်..။ “ဖွတ်… စွတ်… ဖွတ်… ဟင်း… ဟင်း… လုပ်… လုပ်… ပင့်ဆောင့် ပေးစမ်းပါ… အင်း… ထိလိုက်တာ… ထွန်းလှရယ်… အထဲမှာ… နင့်နေတာပဲ… နင့်ဟာကြီးက… တအား ဆောင့်ပေးပါ…အ… အ… အင်း…”

ဒီလို အရသာမျိုး မခံစားဘူးတော့ ခင်မာလာမှာ လူအရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည် ရောက်နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ယခင်က လက်နဲ့ ပွတ်တာလောက်တာ လုပ်ဖူးသော ခင်မှာလာ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထွန်းလှလီးကြီး အဝင်အထွက် လုပ်နေတာကို မရဲတရဲ ခိုးကြည့်မိတော့ အရင်က လက်ခလယ်လေး တစ်ချောင်းကိုတော့ တင်းကြပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်က ထွန်းလှလီး တုတ်တုတ်ကြီး ဝင်ဆံ့နေတာကို အံသြမိသည်။ ထွန်းလှကလည်း အပျိုစောက်ဖုတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို လုပ်ရသဖြင့် ပြီးချင်နေပြီ ဖြစ်ရာ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဆောင့်လိုက်တော့ ”ကောင်းလိုက်တာ ထွန်းလှရယ် ဟင်း… ရှီး… ကျွတ်… ကျွတ်…” ဆိုပြီး ငြိမ်သွားတော့ ခင်မာလာ ပြီးသွားပြီ ထင်ကာ ထွန်းလှလည်း အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးထိပ်မှ သုတ်ရေများ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက်ကာ ခင်မာလာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သားအိမ်ဝဆီသို့ ဖြင်းခနဲဖြင်းခနဲ ဝင်သွားလေတော့သည် …… ပြီးပါပြီ။