“မောင်တော်တော့နော် ကားထဲမှာကွာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး အသက်ရှုလည်းကြပ်တယ်.. မောင်ရဲ့” လွှတ်ဖူးကွာ နမ်းလို့မဝသေးဘူးဗျ တော်တော့နော် မောင်အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်… နောက်ရက်တွေရှိသေးတယ်ကွာ..။ ဟုတ် မမ..။ အဲ့နေ့က ဆိုင်ကို နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာတယ်.. မမကားပေါ်က လေလေးတချွန်ချွန်နဲ့ ပစ္စည်းထုပ်တွေ ဆွဲပြီးဆင်းလာတဲ့ ကျနော့်ကို သက်မောင်က မျက်မှောက်ကုတ်ပြီးကြည့်တော့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အခန်းထဲ တန်းဝင်ခဲ့တယ် အဲ့နေညက တစ်ညလုံး မမအကြောင်းတွေးပြီး အာရုံတက်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ သုတ ငါအိမ်ကိုခနပြန်မယ် မေမေနေမကောင်းလို့။ အေးပြန်လေ.. သက်မောင် အန်တီနေမကောင်းဘူးဆို မင်းအေးဆေးမှ ပြန်လာခဲ့..ဟုတ်ပြီလား။
ဒီလိုနဲ့ သက်မောင်လည်း မြို့ကိုပြန်သွားတော့ ဆိုင်မှာတစ်ယောက်တည်း ကြီးကြပ်နေရချိန် မမနဲ့တောင် အပြင်ထွက်ဖို့ မအားတဲ့အခြေနေမျိုး ရောက်သွားရတယ်။ ဖုန်းကတော့ ပြောဖြစ်ပေမယ့် အပြင်အတူ လျှောက်လည်ဖို့တောင် ဒီရက်ပိုင်း မဖြစ်နိုင်တဲ့အကြောင်း မမကို ရှင်းပြထားရတယ် ညနေဆိုင်ပိတ်ချိန် လောက်ကျတော့ မမ ဆိုင်ကိုရောက်လာတယ် လက်ထဲမှာလည် ငါးဆင့်ချိုင့်(စတီးလ်)လေးကို ဆွဲလာပြီး ကျနော့် နားရောက်တော့ “မောင် ပင်ပန်းနေပြီလား” ညစာစားဖို့ အသင့်ယူလာတယ်.. မောင်နဲ့အတူ ညစာစားမယ်..။ “ညစာ” ဟုတ်လား မမ အင်းညစာလေ ဘာဖြစ်တာလဲ.. မောင်နော် ညစာဆိုတာ ထမင်းတူစားမယ်လို့ပြောတာ လျှောက်တွေးမနေနဲ့ ဟွင်း မမနဲ့အတူ ညစာစားပြီးတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲ ကျနော်ဝယ်ထားတဲ့ စတော်ဘယ်ရီသီးလေးတွေကို ဖျော်စက်ထဲ နွားနို့စိမ်းလေးထည့်ဖျော်ပြီး မစ်ရှိတ်လေးလုပ်ပေးတယ်..
“မောင် သောက်ကြည့်” လိုတာထပ်ပြော သောက်ကြည့်လိုက်တော့ အရသာက ကွက်တိ.. ”မမတော်တယ်ဗျာ… အာဘွားပြွတ်စ့်” မပြောမဆို မမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ရုတ်တရက်နမ်းလိုက်တော့ မမက အလိုက်သင့်လေး ပြန်နမ်းတယ်..။ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းတွေကို အသာလေးပြန်နမ်းပြီး ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်လာတယ်။ “မမ အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ” “မောင်ကိုလည်း သိပ်ချစ်တယ်ရှင့်” မောင်တို့ အခန်းထဲ ခနသွားမယ် ”နော်မမ” မမက ကျနော့်ကို ရီဝေဝေလေးကြည့်ပြီး “အင်း မောင့်သဘောတဲ့” “မမကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ခနဲပွေ့လိုက်တော့ ဟာ.. မောင်ကလည်း ဆိုပြီး ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲကို မျက်နှာဝှက် ဖိကပ်ထားတယ်..။ “မမကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ထက်” အသာလေးတင်ပေးပြီး ကျနော်က မတ်တပ်ရပ် အနေထားလေးတိုင်း မမနဖူးလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး ထပ်နမ်းလိုက်တယ် ကျနော့်ခါးလေးကို ဖက်ထားပြီး “မောင်ရယ်” မောင်နားမှာနေနေရတဲ့ အချိန်လေးတွေက အရမ်းကြည်နူးဖို့ကောင်းတယ် ပြီးတော့လေ ရင်တွေလည်း အရမ်းခုန်တယ်ရှင့် သိရဲ့လား?
ဟုတ်… ပိုပြီးရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ အချိန်တွေက ခုမှလာမှာမမရဲ့ ဆိုပြီး မမနှာခေါင်းလေးကို အသာလေး ဖိညှစ်လိုက်တော့ “မောင်နော်တဲ့” မမ မောင်တို့ချစ်ကမ္ဘာလေးတစ်ခု ဖန်တီးရအောင်ကွာ အဲ့ကမ္ဘာလေးထဲကို မောင်နဲ့အတူ ဒီညခနလိုက်နေရမယ်..။ “အွင်း..မောင်.. မောင့်အလိုကျပါ..ရှင်” မမဆီကခွင့်ပြုချက်ရတော့ မမကိုယ်ပေါ်က ရင်ဖုံးကြယ်သီးသုံးလုံးနဲ့ အင်ကျီအပျော့လေးကို အသာလေး ချွတ်လိုက်တော့ ပန်းနုရောင်ဇာပါးလေးတွေ အနားကွပ်ထားတဲ့ ဘရာလေးကြားက ရွှေရင်အစုံ မို့အစ်အစ်လေးတွေက ကျနော့်ရင်ကို ဆောင့်ခုန်စေတယ် ဘရာလေးကို ဆက်မချွတ်ပဲ အောက်က ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ဘေးခွဲ ကိုယ်ကြပ်လေးကို အသာလေး ချွတ်ပေးတော့ မမက မျက်လုံးလေးတွေ စုံမှိတ်ထားပြီး ကျနော့် လက်အစုံကို ဟန့်တားလာတယ်။ ရှက်မနေနဲ့တော့ မမရာ မောင့်ကိုခွင့်ပြုပေးနော်။ ကျနော့်ရဲ့ တောင်းဆိုမှုကြောင့် မမက သူမလက်တွေနဲ့ ဟန့်တားမနေပဲ လိုက်လျောပေးလိုက်တယ်။
မမထမီလေးကို အသာလေးချွတ်ချလိုက်တော့ ပန်းနုရောင် ပင်တီလေးကြားက မမရဲ့ပိပိလေးက ဖောင်းအိအိလေး ကျနော့်မျက်ဝန်းအစုံ ထိုနေရာလေးမှာ စက္ကန့်၂၀လောက် သတိလစ် ငေးမောနေမိတယ်။ “မောင်ရေ.. အဲ့လောက်မကြည့်နဲ့ကွာ” မမခြေထောက်တွေ မြှောက်ထားပေး မမက ခြေထောက်လေးတွေကို အလိုက်သင့်မြှောက်ပေးတော့ ပင်တီလေးကို လိပ်ယူပြီး အသာလေးချွတ် ကုတင်ခြေရင်းမှာ ပုံထားလိုက်တယ်။ အကာကွယ်မဲ့သွားတဲ့ မမပေါင်ကြားထဲက ပန်းလေးကို ဒုတိယအကြိမ် ထပ်ကြည့်လိုက်တော့ ရိတ်ပြီးကာစ ပြန်ထွက်လာတဲ့ အမွှေးနု ရေးရေးလေးတွေနဲ့ ဆီးခုံးမို့မို့လေးက သွေးကြော စိမ်းစိမ်းလေးတွေ ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ ပြီးတော့စိတော့မလို ဟတော့မတက် အကွဲကြောင်းလေးတွေက ကျနော့်ရင်အစုံကို ဝုန်းဒိုင်းကြဲစေတယ်..။ ကုတင်ထက်တက် မမခြေရင်းမှာ နေရာယူလိုက်ပြီး ပေါင်လေးတွေဟပေးကွာ မမရာ ဆိုတော့ မောင် ဘာလုပ်မလို့လဲတဲ့ မမရဲ့ ပန်းလေးကို နမ်းမလို့ဗျ နမ်းခွင့်ပေးနော် ဟင့်အင်း မမခွင့်မပြုဘူး ဘုန်းကံတွေနိမ့်ကုန်မယ် မောင်ရယ်။
မနမ်းရဘူးနော် ဟောဗျာဘယ်သူပြောလဲ ဘုန်းကံနိမ့်မယ်လို့ အဲ့တာရှေးအယူဆတွေပါကွာ မောင်နမ်းပါရစေလို့ ထပ်ဂျစ်တိုက်လိုက်တော့ သွား လူဆိုးလေး ဒါမျိုးကျတက်နေလိုက်တာ ကဲပါ..ရှင်လေးသဘော..။ မမပေါင်ကြားလေးကို အသာလေးတိုးဝင်ပြီး မမပိပိလေးကို နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ဖိကပ်လိုက်တယ်” ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်” ”အိုး..မောင်ရယ်” အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးပြီးအစိလေးကို လက်မနဲ့ဖိပေးလိုက်တော့ အင်း..ဟင်း..မောင်ရာ ဖျားတက်နေတဲ့ လူနာညည်းသံလေးလို တအင်းအင်းညည်းပြီး အရည်ကြည်လေးတွေ စိုတက်လာတယ် ပိပိလေးကလည်း ပုံမှန်ထက် နည်းနည်းလေးမို့လာတယ် ပေါင်ရင်းသားလေးတွေကို မနာအောင် ဖိကိုက်ပေးလိုက်တော့ “အား အား မောင်ရာ ဘာတွေလုပ်နေလဲ” ဒီမှာ ရင်ခုန်ရလွန်းလို့ အသက်ရှူရပ်တော့မယ် ကျနော့် လက်အစုံနဲ့ အကွဲကြားလေးကို အသာလေးဖြဲပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ အတွင်းသားလေးတွေကို ကပ်မွှေပေးလိုက်တော့ အရည်ကြည်တွေ ယိုစိမ့်လာလို့ အသာလေးခွာပြီး အစိလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိစုပ်ပေးလိုက်တယ်။
မမတကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါပြီး ဝတ်ရည်ကြည်တွေအပြင် ပျစ်ချွဲချွဲအရည်လေးတွေပါ ပန်းထွက်လာတယ်။ “ဟူး မောင်ရယ်” နွမ်းလျဟန်နဲ့ ပါးစပ်လေးဟပြီး အမောဖြေနေတဲ့မမကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး ကြည့်နေမိတယ်။ ခဏနော်မမ ကျနော်ရေခဲသေတ္တာထဲက စတော်ဘယ်ရီလက်ကျန် သုံးလေးလောက်ယူပြီး ဓားနဲ့ထက်ခြမ်းစိပ် ပန်ကန်လေးထဲထည့်ပြီး မမဆီပြန်လာခဲ့တယ်။ “မမ အမောပြေပြီလား” ဟင့်အင်းကွာ ရင်တွေတုန်ပြီး မောနေတုန်းပဲ အဲ့တာ မောင့်ကြောင့် “အင်းပါ..ဗျ.. မောင့်ကြောင့်ပါ” မမနို့လေးတွေကို စို့ချင်တယ် ဟင့်အင်း မစို့ရပါဘူး ခပ်မူမူလေး ငြင်းနေတဲ့ မမကိုအသဲယားပြီး မမရဲ့ဘယ်ဘက် နို့လုံးလုံးလေးကို နမ်းလိုက်တယ် ”ပြွတ်စ့်” “အား..မောင်ရာ” ကျနော်စောနက စိပ်ယူလာတဲ့ စတော်ဘယ်ရီ ခြမ်းလေးတွေကို မမရင်နှစ်မွှာပေါ် အသာလေးပွတ်တိုက်ပြီး အရည်လေးတွေ ညှစ်ထုတ်လိုက်တယ် ပြီးတော့ မမဗိုက်သားပြင်လေးတွေကနေ ချက်ပေါက်လေးထဲအထိ ရည်လေးတွေညှစ် အသီးခြမ်းလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။ ပိပိလေးကိုတော့ နမ်းပြီးသားဆိုတော့ အဲ့နေရာလေးကို လျှော်ပေးလိုက်တယ် ပြီးတော့ စတော်ဘယ်ရီအရည်လေးတွေ အကွဲကြားကတဆင့် အထဲဝင်သွားပြီး တခုခုဖြစ်မှာလည်း စိုးရိမ်တယ်လေ။
“မောင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ” မဟုတ်က ဟုတ်ကတွေကွာ ”မောင်နော်” စတော်ဘယ်ရီကို လက်စသက်ပြီး မရဲ့နို့လုံးလုံးလေးကို စို့ယူလိုက်တယ် စတော်ဘယ်ရီနံ့လေးရယ် အရသာလေးရယ် ပြီးတော့ မမနို့သီးခေါင်းလေးတွေရဲ့ အထိတွေ့ကြောင့် စောထဲကမတ်နေတဲ့ ကျနော့် ၆လက်မခွဲလောက်ရှိတဲ့ ညီတော်မောင်က ထောင်မတ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ ရုန်းကန်နေပြီလေ။ မမနို့လေးတွေကိုစို့ရင်း ကျနော့်လီးက မမပိလေးကို ဖိထောက်လာတော့။ မောင်ရယ်.. မောင်ကွာ.. မမထဲကိုမောင့်ဟာကြီး ထည့်ပေးပါတော့ကွာ နော်မောင် မမရဲ့တောင်းဆိုလာမှုကို မလိုက်လျောပဲ “မောင်နမ်းလို့ မဝသေးဘူးကွာလို့” ဆိုတော့ “ဟာ မောင်ကလည်း ဒီမှာ ထပ်ထွက်ကုန်တော့မယ်ရှင့်” “မမရဲ့ နို့လေးတွေကို ဘယ်ညာနမ်းစုပ်ပြီး” ဗိုက်ပြင် ချပ်ချပ်လေးကနေ တရွေ့ရွေ့နမ်းလာပြီး ချက်ပေါက်လေးဆီကို နှုတ်ခမ်းတွေ ရွေ့လိုက်တယ်။ အိုး.. စတော်ဘယ်ရီ အရည်လေးတွေက မမချက်နက်နက်လေး ပြည့်နေအောင် နေရာယူထားတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ဖိစုပ်ပြီးလျှာဖျားလေးနဲ့ ဝင်သ၍ထိုးကလိလိုက်တော့ ကျနော့် ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပြီး မမတကိုယ်လုံး ကော့တက်လာတယ်။
“မောင်ရာ အီး.. အရမ်းရင်တွေခုန်တယ်” ထည့်ပေးပါတော့နော် မမထဲကို “ဟုတ်..မမ” မမကိုယ်လေးပေါ်က အသာလေးခွာပြီး ကျနော့်တီရှပ်လေးကို အရင်ဆုံးချွတ်လိုက်တယ် ပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်ပီး မာန်ဖီနေတဲ့ ညီတော်မောင်ကို လွှတ်ပေးဖို့ ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တော့ “ဟာ..မောင်ရာ ထွားပြီးတော့ ရှည်လိုက်တာ ဆံ့ပါ့မလားကွာ” ကျနော့်ပေါင်ကြားကို ကြည့်ပြီး အလန့်တကြား ပြောလာတော့ မဆန့်ဘူးဆိုတာ မရှိပါဘူး မမရ မကြာခင်သိပါလိမ့်မယ်ဗျ ဆိုပြီး မမကိုယ်ပေါ်ကို အသာလေးခွပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်ချင်းအပ် ဆီးခုံချင်ထိထားပြီး ကျနော့်လီးကို မမပိလေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးရဲ့ ပွင့်အာနေတဲ့ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ အစိလေးကို ဖိပြီးပွတ်ပေးလိုက်တော့ “ဟအား… အ့.. မောင်ရာ” ရူးချင်ပြီ ရှင်လေးရာ သေမတက်ပဲကွာ သွင်းလိုက်ပါတော့နော်
”မမကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့မောင်ရာ” ကျနော်လည်း ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ မမပိပိလေးကြားထဲ ကျနော့်လီးကိုတေ့ပြီး အသာလေးထည့်လိုက်တယ် စေးပိုင်ပိုင်လေးတိုးဝင်ကာ တစ်လက်မလောက်အရောက် ရပ်လိုက်တော့ “မောင် မောင့်ဟာကြီး အတင်းတိုးဝင်နေတယ်” ခံရခက်တယ်ကွာ “အား.. အ့.. အား” ဆက်သွင်းပေးနော် မောင် ကျနော်လည်း အသာလေး တစ်လက်မလောက် ဆက်သွင်းလိုက်တော့ တကယ့်ကို ပြောမပြတက်တဲ့ ဖီလင်ပါဗျာ.. ကြပ်ပြီးစေးနေတဲ့ ဖီလင်.. အတွင်းသားတွေရဲ့ အထိအတွေ့ အိုး..ပြောမပြတက်တဲ့ ဖီလင်ပေါင်းစုံနဲ့ တုံ့ဆိုင်းမနေတော့ပဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး လီးတံတဆုံး ဖိချပေးလိုက်တော့ “အိုး… မောင်ရေသေပါပြီ” အရမ်းပဲကွာ.. ပြန်ထုတ်ပေး နာတယ်..။ မမ တားဆီးမှုတွေ ဂရုမစိုက်တော့ပဲ အသွင်းအထုတ် ခပ်ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်.. “မောင်ရာ… အင်း အား” မောင့်ကျောပြင်ကို လက်သည်းတွေနဲ့ ခြစ်ပြီကွာ.. အားအရမ်းကောင်းနေပြီ..။
ကျနော့်ကျောနဲ့ လက်ပြင်ကုတ်ခြစ်နေတဲ့ မမလက်သည်းတွေရဲ့ အထိတွေ့ကြောင့် စိတ်တွေပိုကြွလာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် မနားတမ်းဆောင့်ရင်း အစိလေးကိုပါ ဘယ်လက်လေးနဲ့ ပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။ “မောင်ရေ..ဆောင့် အိုး..ဘယ်လိုကြီးမှန်း သိဘူး ဆီသွားချင်လာသလိုပဲ” “အား အား အား အင်း ဟင်း မောင်ရာ” ကျနော်လည်း ဆောင့်ချက်တွေ ထပ်မြန်ပေးလိုက်တော့ “အိုး..မောင်ရာ.. မရတော့ဘူး..အား” ဆိုပြီး မမကိုယ်လုံးလေး ကော့လူးနေရာကနေ ခြေဖျားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ငြိမ်သွားတော့ ကျနော့်လည်း ထိန်းမထားတော့ပဲ လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်ပြီး အရည်တွေ ပန်းချလိုက်တယ်။ “အား အ့.. မမရာ” အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ “မောင့်အရည် နွေးနွေးလေးတွေ ကျမပိပိလေးထဲ အရှိန်နဲ့ဝင်လာတော့ ကျမလေဆတ်ခနဲတုန်ပြီး ဒုတိယအကြိမ်အရည်တွေကို ပန်းထုတ်မိလိုက်တယ်
မောင်ရယ်… အရမ်းချစ်တယ်ကွာဆိုပြီး ချွေးစလေးတွေ စို့နေတဲ့ မောင့်နဖူးလေးနဲ့ မောင့်လည်ပင်းကို ခိုကာနမ်းလိုက်တော့.. “မမရာ… မောင်လေ မမကို အရူးမူးချစ်မိသွားပြီဗျာ” မောင့်နှုတ်ဖျားကမဟုတ်ပဲ မောင့်ရင်ထဲက လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ထွက်လာတဲ့ မောင့်ချစ်ခြင်းတွေကို သိလိုက်တော့ ကျမလေ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ကျမလောက်ပျော်နေမယ့်သူ မရှိနိုင်တော့ဘူးလို့ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စွာ တွေးမိလိုက်သေးတယ်။ အဲ့နေညက မောင်ကအမောပြေတော့ နောက်တစ်ခါ.. အချစ်နိဗ္ဗာန်လေးဆီကို ထပ်မံခေါ်ဆောင်သွားသေးတယ်။ ကျမလဲ မောပန်းနွမ်းလျပြီး အိမ်ပြန်တော့ ကျမပေါင်လေးတွေ ကွတတဖြစ်သွားတဲ့အထိ မောင့်အချစ်တွေကို မိန့်မိန့်မူးမူး ခံယူမိလိုက်တော့တာပဲ..ရှင် ပြီးပါပြီ….