“ခဏဖယ်အုန်းသားရယ်၊ ဟင်းအိုး ပြန်သွားမီးဖွင့်လိုက်အုန်းမယ်” အန်တီနန်း ပြောမှ ပဲ ကျွန်တော် ဗိုက်ဆာလာတာကို သတိထားမိတယ်။ဒါပေမဲ့ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်ရမှာ လည်း နှမြောလို့။ “ ကျွန်တော် အန်တီနန်းကို ချစ်ရတာ မဝသေးဘူး အန်တီနန်းရယ်” “အမလေး ပိုပြီ၊ တစ်ခါထဲ ထမင်းစားလိုက်အုန်း နောက်မှ၊ အခုနေ့လည်စာ စားချိန်ရောက်နေပြီ” “အန်တီနန်းရဲ့ နောက်မှ ဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ပျော်ပြီး ကမန်းကတမ်း ထလိုက်ပါတယ်။ “ပြွတ်စ်” “အို” ကျွန်တော့်လီးကြီး အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာပြီး အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်လို့ အန်တီနန်း ပေါင်ပေါ်နဲ့ အိပ်ယာခင်းပေါ် ကျကုန်ပါတယ်။ အန်တီနန်းက ကမန်းကတန်း ထမိန်စနဲ့ ကောက်သုတ်လိုက်တယ်။ “အင်း အိပ်ယာခင်းတော့ လဲပြစ်ရတော့မယ်” “ဟုတ် အန်တီနန်း နောက်တခါပြီးမှ တစ်ခါထည်းလဲတော့ပေါ့” “ဟွန့် လူလည်လေး ဘယ်သူက နောက်တခါ လို့ပြောလို့တုန်း” အန်တီနန်း ရဲ့ မျက်စောင်း က ကျွန်တော့်ရင်ကို ဒိန်းကနဲ၊ ကျွန်တော့်လီးကို လည်း ထိန်းကနဲ ဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။ ထမင်းဟင်းတွေ အဆင်သင့်ဖြစ်သွားတော့ အန်တီနန်းက၊ “သား ဗိုက်အရမ်းဆာ နေပြီလား၊ နည်းနည်းစောင့်နိုင်သေးရင် အန်တီ ရေလေး အမြန်ချိုးလိုက်ချင်လို့၊ ဟင်းနံ့ တွေရော ချွေးတွေရောနဲ့ လူက စေးကပ်နေလို့”။
“စောင့်နိုင်တယ် အန်တီနန်း ချိုးချိုး” အန်တီနန်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ခဏ နေတော့ ကျွန်တော်လည်း အကြံတခု ရလာတာနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါး သွားခေါက်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်း က ရေလဲ ထမိန်ရင်ရှားဖြင့် တံခါးဖွင့်ပေးလာသည်။ ကျွန်တော်က တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ကာ ကုလားထိုင်တစ်ခုပေါ် ပြစ်တင်လိုက်ပြီး လုံခြည်ကို ကြမ်းပေါ်မှာပင် ကွင်းလုံးချွတ်ချခဲ့ကာ ရေချိုခန်းတွင်းသို့ အတင်းဝင်လိုက်တော့သည်။ “ဟယ် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ” “ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးချင်လာလို့လေ အဟီး” “အို ရေချိုးချင်တာကလည်း ဟိုမှာ ရေလဲလုံချည် ရှိတယ် လေ ဘယ်လိုကြီးလည်း လီးတန်းလန်းနဲ့” “ဟာ အန်တီနန်းက လည်း ကျွန်တော်တို့ ဒီလောက် ထိ ပွင့်လင်းပြီးကြပြီပဲ ဘာရှက်နေစရာလိုသေးလို့လဲ အန်တီနန်းလဲချွတ် နိကပ်ချိုးကြရအောင်” “အို မချွတ်နိုင်ပါဘူး.. ဟဲ့ဟဲ့ ပြောနေတာ ဘယ်လိုလဲ” အန်တီနန်း တားနေတဲ့ကြားထဲက ကျွန်တော်ကတော့ အတင်းရအောင် ဆွဲချွတ်တာပဲ၊ အဲလို လုံးရင်းထွေးရင်းက သူ့ထမိန်လည်း ကွင်းလုံးကျွတ်၊ ကျွန်တော့်လီးကြီးလည်း မာတောင်လာရ တော့တာပေါ့။
မတောင်ပဲ ခံနိုင်မလား၊ အန်တီနန်း အသားအရည်က ဝင်းနေတာ အပြင် သူ့နို့ကြီးတွေ က အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ကလေး သုံးယောက်ရှိလို့ထင်တယ်၊ အောက်တော့ နည်းနည်းတွဲကျနေပေမဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းတုန်းပဲ၊ အောက် ဆုံကြီးကရော ကောင်းသလားမမေးနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကလည်း အားရစရာ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှ မဖြစ်သလို နဲ့ ရေတစ်ခွက်လောက် ခပ်ချိုးလိုက်တာ ရေအအေးကြောင့် လီးက နည်းနည်းတော့ ပျော့သွားတယ်၊ လုံးလုံးကြီးပျော့သွားတာတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့ ခုဏ လို အလံတိုင် ဖြစ်မနေတာတစ်ခုပဲ။အန်တီနန်း ကိုလဲ ရေလောင်းပေးလိုက်တယ်၊ သူလည်း ခဏနေတော့ မထူးတော့ဘူး ဆိုဘူး ရေတဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချိုးတော့တာပဲ။ သူရေလောင်းတာရပ်တော့ ကျွန်တော်က ဆပ်ပြာရည်တွေ လက်ထဲ ညှစ်ထည့်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာပေါ့။ သူလည်း ကျွန်တော့်ကို ပြန်လုပ်ပေးတယ်လေ။ ကျွန်တော်ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာက သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ အဟီး။ သူ့နို့ကြီးတွေ ဖင်လုံးကြီးတွေ ဖင်ကြားတွေ အဓိက တိုက်တာပေါ့ ။ သူလည်း ကျွန်တော့် လီးကြီးကို လာပြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ပွတ်ပေးပါတယ်။
ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ချောနေတုန်း ကျွန်တော်က သူ့ဖင်ကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို လက်ခလည်နဲ့ ကုတ်ထိုးလိုက်တော့ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော့် လက်ကို တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ဟဲ့ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲတဲ့။ ကျွန်တော် က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အန်တီနန်း သန့်သွားအောင်လို့ပါလို့ ပြောလိုက်တယ် နောက်တော့ သူ့နောက်ဖက်က နေဖက်ပြီး နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်လိုက်တယ်။ ဆပ်ပြာရည်ချောချောချွတ်ချွတ်နဲ့ ဖက်ရတာ တစ်မျိုးကြီးပဲဗျာ မိုက်တယ်။ သူလည်း အဲဒါကြောင့်ထင်တယ် ငြိမ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကြီးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကနေ ဝင်နေတယ် ဆပ်ပြာရည်ချောချောနဲ့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားကို ကျွန်တော့်လီးနဲ့ ညှောင့်လိုးနေမိတယ်။ ခဏနေတော့ မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျ။ အန်တီနန်း ကုန်းပေးဗျာ သားလိုးချင်နေပြီဆိုပြီး သူ့ကို ရေကန်ဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး အနောက်ဘက်ကို ဖင်ကော့ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူလည်း စိတ်လာနေပြီမို့ထင်တယ်၊ မငြင်းတော့ပဲ ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးတယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို တေ့ပြီး မော်တော်ဆပ်တော့တာပေါ့။
ဆပ်ပြာရည်တွေ ကိုယ်မှာ ချောချောကျိကျိနဲ့ တစ်မျိုး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး တပြိုင်နက် ပြီးသွားကြတယ်။ အဟီး ပြီးတာနဲ့ ရေလောင်းချိုးကြပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေနဲ့ ရေအခြောက်သုတ်ပြီး ကမန်းကတမ်း ထမင်းစားကြတော့တယ်. တော်တော် ဆာနေပြီလေ။ အဲဒီနေ့က ကျွန်တော် သူတို့အိမ်က မပြန်ခင်၊ အန်တီနန်းတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ နောက်တစ်ချီကို စိမ်ပြေနပြေနဲ့ ဇိမ်ခံဆွဲခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီနန်းလည်း သူ့ဘဝမှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဖောက်ပြန်မိခြင်း လို့ ပြောပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဘဝမှာလည်း ပထမဦးဆုံး ဖာမဟုတ်တဲ့ အမျိုးသမီး၊ သူများမယားကို လိုးခဲ့ရတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အန်တီနန်း ကို ကျွန်တော်က ဖြစ်နိုင်ရင် နေ့တိုင်း လိုးချင်နေပေမဲ့ အခွင့်အရေး ရဖို့က မလွယ်ဘူးဗျ။ တကယ်လည်း အဲဒီ အချိန်က တည်းခိုခန်းတွေ ဘိတွေ မွိုလို ပေါက်နေတဲ့ အချိန်မဟုတ်သေးဘူး။ အောင်မျိုး နဲ့ တခါတလေ ညဘက်သွားအိပ်တဲ့ အချိန်မှာ အန်တီနန်း နဲ့ မီးဖိုထဲတို့ ဧည့်ခန်းတို့ မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆုံရင် ဖက်နမ်း ဖို့ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားသေးတယ်။
အန်တီနန်းက လက်မခံဘူး အတင်းပုတ်ထုတ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ပြတယ်။ အသံမထွက်ပဲ ခေါင်းယမ်းပြတယ်။ အန်တီနန်း စိတ်ဆိုးမှာကိုလည်း စိုးတော့ ကျွန်တော်လည်း ရှေ့ ဆက်မတိုးရဲဘူးလေ။ သူတို့ ရေချိုးခန်းထဲ ပဲ ဝင်ပြီး ဂွင်းထု ရတာပေါ့။ အန်တီနန်း ပင်တီလေး တွေ့တဲ့ အချိန်ဆိုရင်တော့ သူ့ပင်တီထဲ လရည်တွေ ထုတ်ပြစ်လိုက်တော့တာပဲ။ နောက်ပိုင်းတော့ ပင်တီကို ရေပြန်လျှော်ဖို့ လည်း သိပ်ဂရု မစိုက်တော့ပါဘူး။ အောင်မျိုးတို့ သူ့အဖေ တို့ သတိ မထားမိအောင် ရေနည်းနည်း ဆေးလိုက်တာပဲ လုပ်တော့တယ်။ အခွင့်ရရင် ရသလိုတော့ အန်တီနန်း နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချင်သေးတယ်လို့ ပူဆာ မိတာပေါ့။ အဲလို နဲ့ နည်းနည်းလေး ကြာသွားတော့ အန်တီနန်းကို လိုးခွင့်ရဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ ပါဘူးလို့ စိတ်လျှော့မိတဲ့ အချိန် မထင်မှတ်ပဲ အခွင့်ကောင်းတခု ပေါ်လာတော့တယ်။ အဲဒါက တော့ အောင်မျိုးရဲ့ အဖေက ကျန်းမာရေး တခုခု ဖြစ်လို့ အလုပ်က နေပြီး ခွင့်ရက် ရှည်တောင် ယူထားရပြီး ဆေးရုံကို လည်း တရက်ခြားတခါလောက် သွားနေရတယ်။
ကျောင်းတွေလည်း ပိတ်ထားချိန်မို့ အောင်မျိုးက လိုက်ပို့ပေးနေလို့ ရတယ်။ဖြစ်ချင်တော့ အန်တီနန်း ရဲ့ အဖေ က ဆုံးသွားတော့ အန်တီနန်းက လားရွိုး ကို သွားဖို့ ပြင်တယ်။ သူတယောက်ထဲမို့ အဖေါ်ရအောင် လိုက်ပေးနိုင်မလားလို့ အောင်မျိုး တို့က ပြောလာတော့ ကျွန်တော်က ဝမ်းသာ အားရပဲ လက်ခံလိုက်တာပေါ့။ တကယ်တော့ အန်တီနန်း နောက်ပိုင်း ပြောပြလို့ သိရတာကတော့ သူ့အဖေက အန်တီနန်းအမေ နဲ့ ကွဲပြီး နောက်မိန်းမ ငယ်ငယ်လေး အန်တီနန်း နဲ့ မတိမ်းမယိမ်း ကို ယူထားလို့ စိတ်ဆိုးပြီး အဆက်အသွယ်မရှိပဲ နေတာ ကြာလှပြီ၊ အခု ဆုံးတယ်ဆိုတာ ကြားတာ။ အဖေ ဆိုတော့လည်း သွားမှ ဖြစ်မှာ ဆိုပြီး သွားရတာ။ မန္တလေးကို အမြန်ဘပ်စ် နဲ့ သွားပြီး မန္တလေးက မှ ရထားစီးမယ် ဆိုပြီး အမြန်ကားကို ညကိုးနာရီလောက်မှာ စစီးခဲ့ကြပါတယ်။ အန်တီနန်း နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးသွားရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက ကျွန်တော့်လီးကို တချိန်လုံး မာနေစေသလို၊ ဘတ်စ်စကားပေါ်မှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ကထဲက အန်တီနန်း ဆီက သင်းပြန့် ကိုယ်နံ့လေးက ကျွန်တော့်လီးကို သံချောင်းအလား ဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။
အဲဒါကို ကြိုသိလို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်လာခဲ့တာ တော်ကြာ လူရှေ့သူရှေ့ လမ်းလျှောက်မရမှာ စိုးလို့။ ဒါပေမဲ့ အခု ကားပေါ်မှာ ထိုင်နေကြပြီ ဆိုတော့ တော်တော်နဲ့လည်း ထဖို့ အကြောင်းက မရှိဘူးမဟုတ်လား၊ နောက် မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးပေါ်မှာ ဘောင်းဘီက လည်း ကျပ်နေတာမို့ လီးနာရုံမက စိတ်လည်း ကျဉ်းကျပ်လာတာနဲ့ အသာလေး လျှောပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ဘေးနားက လူတွေ မမြင်အောင် အသာလေး ခြေထောက်ကနေ လျှောချ ပြီး အန်တီနန်း ယူလာတဲ့ ပလတ်စတစ်အိပ်တခု ထဲ ထိုးထည့်ထားလိုက်တယ်။ အန်တီနန်းက စားစရာတွေကို ပလတ်စတစ်အိပ်တွေနဲ့ သယ်လာတာမို့ ပလတ်စတစ်အိပ်တွေက တချို့ ကျွန်တော်တို့ ခုံကြားမှာ ရှိနေတယ်။ ကားထွက်တော့ အဲယားကွန်းက လည်း တအားအေးတော့ အန်တီနန်းက သူယူလာတဲ့ စောင်ပါးလေး ကို ထုတ်ခြုံတယ် ကျွန်တော့်ပေါ်လည်း လွမ်းခြုံလိုက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် စောင်ခြုံ အောက်မှာ လွုပ်ရှားဖို့ အဆင်ပြေသွားတယ်။ မီးကလည်း မှောင်ချလိုက်တာမို့ ကျွန်တော် အန်တီနန်း ကိုယ်ပေါ် အသာ မှေး အိပ်ရင်းက သူ့ နို့ကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကပဲ လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
သူက ဘာမှ မပြောပေမဲ့ အင်္ကျီပေါ်က ကိုင်ရတာက အင်္ကျီအသားရော ဘရာဇီယာရော ခံနေတာမို့ ဘာမှ မထိရောက်သလိုပဲ မို့ သူ့ ဘိုက်သားလေး တွေကို သွားပွတ်ကိုင်ရင်းနဲ့ ထမိန် ထဲ လက်ထိုးထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတော့တယ်။ ပထမ ထမိန်က တင်းကျပ်နေပေမဲ့ ကျွန်တော်က မရမနေကြိုးစားမွုကြောင့် ထမိန်ထဲ ဘိုက်သားပေါ်ကနေ လက်ထိုးထည့်လို့ ရသွားတယ်။ ကျွန်တော့်လက်က ထမိန်တင်မက ဘူး ပင်တီအောက်က ပါ တခါထဲ တိုးဝင်သွားတာ ဆိုတော့ အန်တီနန်းတဲ့ စောက်မွေး ဖုတ်ဖုတ်ကြီးကို ပါ စမ်းမိတာပေါ့၊ အမွေးကြားထဲ လက်ဆော့ကစားရင်းက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို သွားစမ်းမိတော့ အရည်တွေ စိုနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်ဗျ။ သူလည်း ဖီးလာနေပြီကိုး။ ကျွန်တော့် လက်ခလည်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထည့်ပြီး ကြားဖူးနားဝ ဂျီစပေါ့ကို ရှာပြီး ရှောက်စမ်းပွတ်နေမိတယ်။ လက်ချောင်းကို အပေါ်ဖက်လေးကွေးတင်ပြီး ပွတ်လိုက်တော့ သူ ဆတ်ကနဲ တုံသွားတာ သိလိုက်တယ်။ နောက် အန်တီနန်း ကျွန်တော့် လက်ဖျံကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်က မသဲမကွဲ ငြီးသံလေးတွေ ကြားရတော့ ချက်ကောင်းထိပြီဟ ဆိုပြီး ဖိပွတ်တော့တာပဲ။
အန်တီနန်း ခေါင်းလေးကကျွန်တော့် ပုခုံးပေါ် မှီကျလာပြီး မျက်လုံးလေး မှေးရင်း နူတ်ခမ်းလေး ဟတတ မို့ ကျွန်တော်လည်း ကစ်စ် ဆွဲပြစ်လိုက်မိတယ်။ ကားပေါ်မှာလည်း လူတွေ အိပ်ဖို့ အမှောင်ချထားတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး ကျွန်တော့် လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီနန်းက ကျွန်တော့် လီးကို ဖွဖွလေး ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုသလို ပွတ်ပေးနေတော့ ကျွန်တော်လည်း တအားတင်းလာတယ်။ ကားပေါ်မှာ လိုးဖို့က လည်း အတော်လေး ဂွကျတာမို့ သူ့ကို ပုလွေမွုတ်ခိုင်းဖို့ ပဲ တွေးမိတယ်။ အဲတော့ နင့်အလှည့်ပြီးငါလို့ ပြောလို့ ရအောင် ကျွန်တော့် လက်ခလည်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး ကလိုင်းပေးနေလိုက်တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်က လည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီလေ။ တဗွက်ဗွက် အသံမထွက်အောင် သတိထားနေရတယ်။ ခနနေတော့ အန်တီနန်း ကျွန်တော့် လီးကို အတင်းညှစ်ပြီး ကျွန်တော့် ပါးစပ်ကိုလည်း အတင်းစုပ်နမ်းလာလို့ သူပြီးတော့မယ် ဆိုပြီး လက်ကို ညှောင်းနေတာ အံကြိတ်ပြီး အတင်း ဖိလိုးပေးလိုက်တယ်။
ပြီးသွားတော့ သူ ကျွန်တော့်လက်ကို သူ့စောက်ဖုတ်ကနေ အတင်းထွန်းထုတ်တယ်။ “အန်တီနန်း ..ကောင်းလား “ ဆိုတော့ ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြတယ်။ “လာ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးအိပ်တော့” ဆိုတော့ သူလည်း သိပါတယ်။ ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ဆွဲဆိပ် ပြီး ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် မျက်နှာမှောက်အိပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က စောင်ခြုံလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လီးက အန်တီနန်း မျက်နှာကို ထိုးမိတာပေါ့ သူက ငုံစုပ်လိုက်တော့ နွေးကနဲပေါ့။ နောက်တော့ အန်တီနန်း တစစ်စစ် နဲ့ စုပ်လိုက်တာ ၊ အား အရမ်းကောင်းတာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ဖင်လေး ကော့ကော့ပြီး အန်တီနန်း ပါးစပ်ကို လိုးနေမိတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး ကျွန်တော့် လီးထိပ်က အရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးပြီးသွားတယ်။ အန်တီနန်းလည်း အကုန်မျိုချရတာပေါ့။ ဘာမှ လုပ်လို့မှ မရပဲ။ ပြီးမှ ခုံပေါ်မှာ အတည့်ပြန်ထိုင်ပြီး အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရွုနေရတယ်။ အပြင်ကလရောင်အောက်မှာ နဖူး မှာ ချွေးလေး စို့နေတဲ့ အန်တီနန်း မျက်နှာ လှလှလေးကို ကြည့်ပြီး တအားချစ်သွားမိတယ်။ သူ့ပါးလေးကို ကျွန်တော် အသာနမ်းလိုက်တော့ မျက်မှောင်ကြုပ်ပြီး ခေါင်းယမ်းပြတယ်။ တခြားလူတွေ တွေ့ကုန်မယ်ပေါ့။
ကျွန်တော်က တိုးတိုးလေး “ချစ်လို့ပါ အန်တီနန်းရယ်” ဆိုတော့ သူကလည်း လေသံလေးနဲ့ “တို့လည်း ချစ်ပါတယ်ကွာ၊ ဘေးက လူတွေ မြင်လို့ မသင့်တော်ဘူးလေ၊ နောက်မှ နော်” နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားပါတော့တယ်။ မနက် မန္တလေး မှာ ဘတ်စ် ဆိုက်တော့ ဟော်တယ်တခု ကို သွားကြပါတယ်။ လားရွိုး ရထားက မနက်အစောကြီး မှာ ထွက်တာမို့ မမှီတော့ပါဘူး။ ဟော်တယ် ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အန်တီနန်းက ကားစီးရတာ ငြီးစီစီ ကြီးမို့ ရေချိုး ချင်တယ် ဆိုပြီး ရေဝင်ချိုးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်နေလိမ့်မလဲ။ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြီး လိုက်ဝင်သွားပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ရေပန်းအောက်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်နဲ့ ရေချိုးနေတဲ့ အန်တီနန်းရဲ့ ပုံက ပင်ပန်းနေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကို ထောင်းကနဲ ပြန်မာလာစေပါတယ်။ အသားအရည်က ဝင်းဝါ လှတဲ့ အန်တီနန်း ရဲ့ နို့ကြီးတွေက ကျွဲကောသီးတွေလောက် နီးပါး ရှိပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ ညိုမဲနေပါတယ်။ ခလေးသုံးယောက်အမေ မို့ အကြီးဆုံးသားက ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းလေ၊ အဟီး ဘိုက်က သားကြောပြတ်ရာတွေနဲ့ နည်းနည်းလေး ပူနေပေမဲ့ ကြီးမား လုံးဝန်း စွံ့ကားနေတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေ။
တုတ်ခိုင် ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက အဲဒီ ဗိုက်နည်းနည်းလေး ပူနေတာကို ဖုံးလွမ်းလိုက်သလိုပါပဲ၊ ဆံပင်ကိုလည်း ဖားရားချပြီးခေါင်းလျှော်ရည်တွေနဲ့ ရှော်နေတာကြောင့် ကျွန်တော်ဝင်လာတာကို မမြင်လိုက်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ဝင်လာတာကိုတော့ သူသိပါတယ်။ သူ့ခါးလေးကို ကျွန်တော် အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တော့။ ကျွန်တော့် လက်ကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ မနာတနာ ရိုက်လိုက်ရင်း ခေါင်းကို ဆက်လျှော်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်က မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဆပ်ပြာရည်လောင်းထည့်လိုက်ပြီး အန်တီနန်း ဖင်ကြားထဲကို လွာတိုက်သလို ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လက်တွေက အန်တီနန်း နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်နှယ်ပေးနေပါတယ်။ ခေါင်းလျှော်တာ ပြီးသွားတော့ အန်တီနန်းက ကျွန်တော့် ဖက်ကို လှည့်လိုက်ပါတယ်။ သူလည်း ဆပ်ပြာရည်တွေကို သူ့လက်ဖဝါးမှာ လောင်းထည့်ပြီး ကျွန်တော့် လီးကို လာပွတ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော့်လီးက မတရားကို တောင်နေပါပြီ။ မစောင့်နိုင်တော့ပါဘူး။ အန်တီနန်းကို အတင်းဖက်ပြီး နံရံ မှာ ကျောနဲ့ ကပ်သွားအောင် တွန်းကပ်လိုက်ပါတယ်။
အန်တီနန်း ပေါင်တလုံးကို မလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟတတ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် ဒူးကို ကွေးလိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး အပေါ်ကော့ ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။ “အာ့..သား..ကိုရဲ..ဖြည်းဖြည်းကွာ..ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..” “ဖလွတ်..ဖွတ်..ဖတ်” “ရှီး..” “အင့်” ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်.. ကျွန်တော့်လက်တဖက်က အန်တီနန်းပေါင်ကို မ၊ နောက်တဖက်က အန်တီနန်းခါးကို ကိုင်ပြီး ကော့ကော့ ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ အန်တီနန်းကလည်း ကျွန်တော့ လည်ပင်းကို တွဲခိုပြီး တအင်းအင်းနဲ့ အရသာတွေ့နေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော် ညှောင်းလာတာနဲ့ ဆောင့်တာရပ်ပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်း ကိုယ်လုံးကို ဆွဲလှည့်ပြီး နံရံပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက် ဖင်ကုံးခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ ဖင်ကြားက ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လီးကို တေ့။ အန်တီနန်း ခါးကို ကိုင်ပြီး တော့ အားရပါးရ ဆောင့်ပေးလိုက်တာ အချက်လေးငါးဆယ်လောက်မှာ ကျွန်တော်ရော အန်တီနန်းရော နှစ်ယောက်စလုံး အရသာ အထူးတွေ့ပြီး ပြီးသွားကြပါတော့တယ်။
ပြီးသွားတော့ ရေဆေး ရေပန်းကို ပိတ်၊ သဘက်တွေနဲ့ အခြောက်သုပ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား ပြန်မဝတ်သေးပဲ၊ သဘက်ပဲ ပတ်ပြီး ကျွန်တော်ကတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး အန်တီနန်းက တော့ ဒရိုင်ရာ နဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို အခြောက်မွုတ်နေပါတယ်။ ကုတင်နားရောက်တောါ့ ခါးက သဘက်ကို ဖြည်ချပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့တက် စောက်အောက်ဝင်ပြီး လှဲနေလိုက်ပါတယ်။ လူက ကားပေါ်မှာလည်း တညလုံး ညှောင်းလာ၊ ရေပူပူလေးနဲ့လည်း ချိုးရ၊ တချီလည်း လိုးပြီးဆိုတော့ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ တရေးနိုးတော့ နေတော်တော်မြင့်နေပါပြီ။ ကျွန်တော့် ဘေး အိပ်ယာထဲမှာတော့ အန်တီနန်း အသက်မှန်မှန်လေး ရူလို့ အိပ်ပျော်နေပါတယ်။ ကျွန်တော့် ကိုယ် ကျွန်တော်တောင် အိပ်မက်များလား လို့ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်ရပါတယ်။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေ၊ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါး အကိတ်ကြီး နဲ့ အခုလို ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာစ လင်မယားလို နေရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းက မှ မတွေးမိခဲ့ဘူး မဟုတ်လား။
စောင်လေးကို အသာလှပ်ကြည့်တော့ နည်းနည်းလေး လျှော့တွဲနေပေမဲ့ ဖွံ့ထွားလှပြီး ကြည့်ကောင်းသေးတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အသက်ရွုလိုက်တိုင်း မြင့်ကာ နှီမ့်ကာ နဲ့ လွုပ်ရှားနေတာ ကြည့်လို့ကောင်းလှပါတယ်။ အိပ်ယာနိုးက သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ ရောပြီး လီးကလည်း တအားမာနေပြီဗျ။ ဘိုက်ကလည်း ဆာလာတာနဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို အသာငုံစို့လိုက်တယ်။ နို့မထွက်မှန်းသိပေမဲ့ အာသာပြေပေါ့ဗျာ။ အန်တီနန်း လည်း သူ့နို့ကို အစို့ခံလိုက်ရလို့ နိုးသွားတယ်။ မျက်နှာပေါ်မှာ အပြုံးပန်းလေး တပွင့်နဲ့ နိုးလာတဲ့ အန်တီနန်းက သူ့နို့တွေကို ကုံးစို့နေတဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်ကို အသာလေး လာပွတ်ပေးရင်းက မပီမသ အသံလေးနဲ့ ငြီးငြူနေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အရှိန်ရလာပြီး မို့ ကျွန်တော်တို့ ကိုယ်ပေါ်ခြုံထားတဲ့ စောင်ကို ဆွဲလှန်ပြီး ကုတင်အောက် ပြစ်ချလိုက်တယ်။ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး အန်တီနန်းရဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေ ရဲ့ ခွဆုံမှာ အမွေးနက်နက်လေး တွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး။
အန်တီနန်း ပေါင်နှစ်လုံး ကြားဒူးထောက်ဝင်လို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်၊ အားရပါးရ နမ်းရွုံ့လိုက်မိပါတယ်။နည်းနည်းလေး စိုစွတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာနဲ့ ထိုးခွဲပြီး နူတ်ခမ်းတွန့်တွန့်လေးတွေကို ရက်လိုက်ပါတယ်။ “အူး… ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..” အန်တီနန်းရဲ့ ငြီးသံလေးနဲ့ အတူ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ကြီး ကော့လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အန်တီနန်းဖင်အောက်ကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ထိုးထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့် လျှာ ဝင်သလောက် ထိုးထည့်ပြီး အတွင်းနံရံတွေကို လျှာထိပ်နဲ့ လျှောက်ထိုးပေးလိုက်တယ်။ အန်တီနန်း ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး မလိုက်လို့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ကျွန်တော် တွားတွားတက်လိုက်ပါတယ်။ “ကိုရဲ ကွာ လာတော့ အန်တီ မနေတတ်တော့ဘူး၊ ကွာ” “ဘယ်လို မနေတတ်တာလဲ အန်တီနန်းရဲ့” ကျွန်တော်လည်း သိရဲ့သားနဲ့ ရစ်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်းက မျက်စောင်းထိုးပြီး၊ “ဟွန့် သူတော်တော်ကြားချင်နေတယ်မလား၊ ဟို အထဲက ယားလို့ မနေနိုင်တော့ဘူးလို့ ပြောတာဟေ့၊ ရှင်းပလား” “ဟင့်အင်း မရှင်းသေးဘူး၊ ဟိုအထဲက ယားလို့ မနေနိုင်တော့ ကျွန်တော်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲလို့” အန်တီနန်းက ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ဆွဲဆိပ်ပြီး။
“အဲဒါကြောင့် လိုးပေးတော့လို့ ပြောတာဟေ့ ရှင်းပလား၊ ကဲ တော်တော်နားထောင်ချင်တယ်” “ဟစ်ဟစ်” တကယ်တော့ ကျွန်တော်လည်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ လီးက ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလောက် မာတောင်နေပြီ၊ သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ လိုးချင်တာက ရောနေတာကိုး။ အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်မှာ တေ့ပြီး တခါထည်း ဆောင့်လိုးချလိုက်မိပါတယ်။ “ဖလွတ်..ဗျိ..ဖွတ်” “အား…သေပါပြီဟယ်..ဖြည်းဖြည်း လေ ကွာ ဘယ့်နယ့် တအားကြီး” ကျွန်တော် စကားမပြောနိုင်တော့ပါဘူး။ နွေးထွေးနူးညံ့လှတဲ့ အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးမိနေပါပြီ။ “ဖွတ်..ဖတ်..ဖလွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..” “အ..အား…အိ…အား..” ……. အဲဒီနေ့က အိပ်ယာနိုး တချီဆော်ပြီးတော့ နေ့လည်စာ ထွက်စား၊ အခန်းပြန်လာတော့ ဒေါ့ကီဆွဲ၊ ပြီးတော့ အန်တီနန်း နဲ့ ဖက်ပြီး အိပ်။ ညနေစောင်းနိုးတော့ တခါလိုး။ ပြီးတော့ ရေမိုးချိုး ညနေစာ ထွက်စား အခန်းပြန်လာပြီး တချီဆော်။ အဲဒီအချိန် မှာ ကျွန်တော် အန်တီနန်းကို ဖင်လိုးချင်လို့ ဆွယ်ပါတယ်။ အန်တီနန်းက တခါမှ ဖင်မခံဖူးဘူး နာမှာကြောက်တယ်လို့ ပြောပါတယ်။ကျွန်တော်က နာရင် မလုပ်ဘူး လို့ ဂတိပေးပြီးတော့ ကျွန်တော့်မှာ ပါလာတဲ့ ကွန်ဒန်ကို စွတ်။ အန်တီနန်း ဖင်ဝကို ဂျယ်လူး ကွန်ဒန်စွတ်ထားတဲ့ လီးကို ဂျယ်လူးပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပဲ သွင်းပါတယ်။
အစပိုင်း မှာ နာသလိုလို နဲ့ ငြီးပြီး နောက်တော့လည်း လီးတဆုံးဝင်သွားတော့ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကို အန်တီနန်း ဖင်ထဲမှာ စိမ်ထားရင်းက စောက်စေ့လေးကို ကလိပေးတော့ အန်တီနန်း ဖင်ကြီး တယမ်းယမ်းနဲ့ လွုပ်ရှားလာလို့ ကျွန်တော်လည်း လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးမိပါတော့တယ်။ပြီးတော့ နောက် မနက်အစောကြီး လင်းဆွဲ တချီဆွဲပြီး ရထားဘူတာကို ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ရထားပေါ်မှာတော့ ဖင်နည်းနည်းနာနေတယ်တဲ့ ပြောပါတယ်။ လာရွိုးမှာတော့ ကျွန်တော်တို့ အခွင့်အရေးမရခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အပြန်မှာတော့ မန္တလေး ဟော်တယ်မှာ အလာတုန်းက အတိုင်ပဲ၊ စားလိုက် လိုးလိုက် အိပ်လိုက် လိုးလိုက် တညနေခဲ့ပါတယ်။ အန်တီနန်းလည်း ဖင်အလိုးခံရတာ အသားကျသွားပါတယ်။ သူ့ကို ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းပြီ သူ့တင်ဖြူဖြူ အလုံးကြီး နှစ်လုံးကြား၊ ကျွန်တော့် လီးညိုညို ကြီး ဝင်ထွက်နေတာ ကြည့်ရတာကိုက အရမ်း အရသာရှိပါတယ်။ အပြန်လမ်း ဘတ်စ်ပေါ်မှာလည်း သူ့ဟာ ကိုယ်နိူက် ကိုယ့်ဟာ သူဆုပ် နဲ့ ပြန်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ရန်ကုန်မှာကျတော့ အခွင့်အရေးက အဲလို နောက်တခါ ပြန်ရဖို့ ဆိုတာ မလွယ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ ဇာတ်လမ်း ဒီမှာတင် ဆုံးမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကိုတော့ မိတ်ဆွေတို့ သိနေကြမှာပါလေ….ပြီးပါပြီ။