ခုတော့ မိဆူး တစ်ယောက် တုန်လှုပ် နေရပြီ။ အိမ်မှာ ထိုင်မရ ထမရ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး အယောင်ယောင် အမှားမှား ဖြစ်နေ မိတယ်။ ငါ့ကို လာဖမ်းတော့ မှာလား။ အဖမ်းခံ ရတော့ မှာလား တွေးရင်း မျက်ရည်များ ဝိုင်းလာ မိတယ်။ ဥပဒေနဲ့ မလွတ်ကင်း ဘူးဆိုတာ မိဆူး မသိ။ မိဆူး သိတာက ဈေးချိုချိုနဲ့ ရတယ်ဆိုလို့ အိမ်မှာ ပိုးစားနေတဲ့ တိုင်လေးတွေ လဲရအောင် ပျဉ်းကတိုး တိုင်လေးတွေ မှာလိုက် မိတာပါ။
မိဆူးတို့ မြို့မှာ သစ်တစ်တန် ၁၂သိန်းလောက် ပေါက်နေတဲ့ အချိန် အရောက် ၈သိန်းဆိုလို့ မှာလိုက် မိတယ်။ မိဆူးအိမ်လဲ သစ်ရောက်ရော ရဲတွေ သစ်တောက လူတွေလည်း ရောက်လာပြီး ဖမ်းသွား ပါရော။ အိမ်နားနီးချင်းတွေ ရပ်ကွက် လူကြီးတွေ ဝိုင်းတောင်းပန်လို့ သစ်တွေတော့ ဖမ်းသွားတယ်။ တောခေါင်းဆိုတဲ့ လူကြီး ပြောတဲ့ ပုဒ်မတွေ မိဆူး မသိ မိဆူး သိတာကတော့ တရားရုံးမှာ ဒဏ်ငွေလည်း ဆောင်ရမယ် ထောင်လည်း ချနိုင်တယ် တဲ့။
တွေးရင်း အလိုလို ငိုရှိုက် မိတယ်။ ထိုင်နေလို့တော့ မဖြစ်သေး။ အိမ်ဘေးက အမှုပွဲစား ဖိုးမောင်ကို မေးရ ဦးမယ်။ ဖိုးမောင်တို့ အိမ်ကို ထွက်ခဲ့ ပါတယ်။ “ဖိုးမောင်ရေ ဖိုးမောင်” “လာလာ အမဆူး” “ဧည့်သည် ရောက်နေ တာလား။ သြော် ဗိုလ်လေး” “လာလာ မိဆူးကိစ္စ ပြောနေ ကျတာ” စိတ်ညစ် ပါတယ်ဆို ဒီတဏှာရူး နဲ့မှ တွေ့ရတယ်။ မိန်းမ ရှိရက်နဲ့ မိဆူးကို မထိတထိ စကားတွေ ပြောလွန်းလို့ ရွံပါတယ်ဆို။
အမလေး အမလေး ထိုင်ခုံ ပေါ်ကတောင် ထပြီး လက်လာ ဆွဲတယ်။ မတတ်နိုင် ဘူးလေ ကိုယ်ကလည်း သူ့ အကူအညီ လိုတာကို။ အစွမ်းကုန် ချိုချိုသာသာ ပြုံးရင်း “ဗိုလ်လေး မိဆူး ကိစ္စက ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်လဲ” “ဗိုလ်လေး ကျနော် ဟိုဘက်အိမ် ခနနော် မကြာပါဘူး ပြန်လာမယ်။ မိဆူး အမှုလေး ပြောနှင့်ပေါ့” ” အေးအေး” မိဆူးဖက် လှည့်လာပြီး “မိဆူး သစ်ကိစ္စ ဆိုတော့ သစ်တောရုံးက တရားလို အကိုတို့ကတော့ သက်သေပေါ့။
ဒါတွေ မိဆူး နားမလည် ပါဘူး။” “ဟုတ်” “အကို ရှင်းရှင်းပဲ ပြောမယ်။ မိဆူး ကိစ္စက ထောင်ကျ အောင်လည်း လုပ်လို့ ရတယ်။ လွတ်အောင်လည်း လုပ်လို့ ရတယ်။” ”အကို ကူညီပါ။ မိဆူး နားမလည်ဘူး” “မိဆူး ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး။ မိဆူးကို အကိုနဲ့ သစ်တော ဦးစီးက ကူညီမယ်။ ငွေရေး ကြေးရေး တရားရုံး ကိစ္စ အားလုံး” “ကျေးဇူး တင်ပါတယ် အကို” “တခုပဲ မိဆူးက အကိုတို့ နှစ်ယောက်ကို ကျေးဇူး ဆပ်ရမယ်။”
“မိဆူး ဘာလုပ် ပေးရမလဲ” “ဒီည သစ်တောဦးစီး အိမ်ကို မိဆူး ညလာ အိပ်ပေး” “ရှင်… အို အကို ” “စဉ်းစားပေါ့ မနက်ဆို စွဲချက် တင်တော့မှာ။ အကိုလည်း သွားပြီ” ပြောချင်တာ ပြောပြီး ဆင်းသွားတဲ့ တဏှာရူးကြီး နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း မိဆူး အံတင်းတင်း ကြိတ်မိတယ်။ ဖိုးမောင် အိမ်ပေါ် တက်လာသည်ထိ မိဆူး ငေးငိုင်တုန်း။ “အမဆူး အဆင်ပြေလား” “မပြောချင် ပါဘူး ဖိုးမောင်ရယ် အဆင် မပြေဘူး”
“ဗိုလ်လေးက ဘာတဲ့” ချုံးပွဲချ ငိုလိုက် မိတယ်။ “ဖိုးမောင် ငါဘယ်လို လုပ်ရမလဲ သူနဲ့ အိပ်တဲ့ အဟင့်” “ဟာဗျာ မိုက်ရိုင်းတာ အမဆူး ဒီလူ အမကို ကြံနေတာတော့ သိတယ်။ သူ့လက်ထဲ ရောက်ပြီကို” “အမရော ဘယ်လို တွေးထားလဲ” “ငါ မသိပါဘူး ဖိုးမောင်ရယ် ငါ ထောင်ကျရင် ငါ့အမေ တစ်ယောက်ထဲ။” အဟင့် ဟင့် “အမ ဘယ်သူမှတော့ မသိလောက် ပါဘူး။ တခါထဲပဲ။ အမ လုပ်ကြည့် မလား။”
“ပြန်မယ် ဖိုးမောင်ရယ်။ ငါလည်း ခေါင်းတွေ ခြောက်နေပြီ။” အိမ်ပြန် ရောက်တော့ အမေက “သမီး ဘာတဲ့လဲ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးနော်။ သမီး ထောင်ကျရင် အမေသေမှာ” သားအမိ နှစ်ယောက် ဖက်ငို မိကျတယ်။ “အမေ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး တဲ့။ ညကျမှ ပိုက်ဆံ ဘာညာ သွားပေး ရမယ်။” “ဘယ်သူနဲ့ သွားမလဲ သမီး” “ဖိုးမောင်ပဲ ခေါ်သွား တော့မယ် အဲ့ကောင်က ပြောတတ် ဆိုတတ် ရှိတယ် အမေ” “အဆင် ပြေမှာပါ သမီး”
ညရောက် မှာကို ကြောက်နေ မိတယ်။ ရေချိုးပြီး သနပ်ခါး ကျောက်ပြင်ရှေ့ ထိုင်မိတယ်။ လိမ်းနေလည်း အလကားပဲ ကျန်မှာမှ မဟုတ်တာ။ မိဆူးက မုဆိုးမ ယောက်ျားနဲ့ မတွေ့ဖူး သူတော့ မဟုတ်။ အနေတည်တဲ့ မိဆူးကို ဘယ်သူမှ လက်တည့် မစမ်းရဲ။ မိဆူး ယောက်ျား ဆုံးတာပဲ ၃နှစ် ကျော်ပြီလေ။ နှစ်ယောက် တစ်ယောက် တွေ့ရမှာကို ကြောက်သလိုလို၊ ရှက်သလိုလို ဖြစ်လာ မှတော့ မတတ်နိုင် သွားတွေ့ ရပြီ။
ဖိုးမောင်နဲ့ မြို့စွန်က သစ်တောရုံးကို ရောက်လာတယ်။ ဖိုးမောင်က ရုံးရှေ့က မဝင် ရုံးနောက် လမ်းကြားလေး ကနေ ဦးစီးအိမ် ရောက်လာ ခဲ့တယ်။ တံခါးဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ ဦးစီးနဲ့ ဗိုလ်လေး အရက်ဝိုင်း ဖွဲ့နေ ကျတယ်။ “လာလာ မိဆူး ထိုင်၊ ဖိုးမောင် အဲဒီ ပုလင်း ယူသွား ရုံးထဲမှာ ဟိုကောင်တွေနဲ့ ဝိုင်းသွား ဖွဲ့လိုက် ဖဲဝိုင်းရော ရှိတယ်။ ပြီးမှ လှမ်းခေါ် လိုက်မယ်။” “ဟုတ်ကဲ့” ဖိုးမောင် ထွက်သွားတော့ ဗိုလ်လေးက “အကို ချရအောင်”
“ဧည့်ခန်း ထဲလား” “အို” ” လာပါ မရှက်နဲ့ အိပ်ခန်းထဲ သွားမယ်။” မိဆူးလည်း ထလိုက် ခဲ့ရတာပေါ့။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ “အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်” ထမီ ရင်လျားပြီး ချွတ်မယ် လုပ်တော့ “မဟုတ်ဘူး အကုန် ချွတ်ချလိုက် တခုပြီး တခု ဖြေးဖြေးပဲ” အို မိဆူး ရှက်လိုက်တာ လုပ် မပေးပဲ နေလို့ ရမှာ မဟုတ်တော့ မိဆူးလည်း ဖြေးဖြေးချင်း စချွတ်တယ်။ အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်တယ်။
ဘော်လီ အောက်က ရုန်းကြွ နေတဲ့ မိဆူး နို့တွေကို အသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေတယ်။ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ရှေ့ကုန်း ချွတ်လိုက်တော့ လွတ်လပ်ခွင့် ရသွားတဲ့ နို့တွေက စိတ်ကြွစရာ။ အောက်ခံ ဝတ်မထားတဲ့ လုံခြည်ကို တဖြေးဖြေး ဖြေပြီး လျှောချတော့ သူတို့ မျက်လုံးတွေ မီးဝင်းဝင်း တောက်နေတယ် “အခန်း အစွန်ကနေ ကုတင်ပေါ် လျှောက်ခဲ့” လုပ်ထားပေါ့ စိတ်ထဲက ကြိမ်းပေမယ့် နှုတ်ခမ်းက အပြုံး မပျက်ရဲ
ဖင်တွေကို မလှုပ် လှုပ်အောင် လျှောက်ပြ လိုက်တယ်။ ဦးစီးက “လာ လာ အကိုကြီး အဝတ်တွေ ချွတ်ပေး” အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့ အိုး ထောင်နေတဲ့ လီးကြီး ဗိုလ်လေးကတော့ ကိုယ်တိုင် အဝတ်တွေ ချွတ်နေတယ်။ မားမား မက်မက် ထောင်နေတဲ့ လီးတွေက အရွယ် မတိမ်း မယိမ်း ဦးစီးက ပိုတုတ်ပြီး ဗိုလ်လေးက ပိုရှည်တယ်။ ဒီလီး နှစ်ချောင်းနဲ့ အလိုးခံ ရတော့မယ် လို့ တွေးမိတာနဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ ထိမ်းမရတော့။
အဖုတ်စီမှ တစစ်စစ်နဲ့ ယားယံ လာတယ်။ “ဆူး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် ခေါင်းအောက်ချ လှဲလိုက်” သဘောကျ နေပေး လိုက်တော့ တစ်ယောက်က မျက်နှာ နားမှာ လီးကြီးဝဲပီး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့် တော့တယ်။ ဖြစ်ပြီး မှတော့ မထူးတော့ ပါဘူး ဆိုပီး စိတ်ပါပါနဲ့ စုပ်ပေးမိတယ်။ ပေါင်ကို ဆွဲဟပြီး တစ်ယောက်က ဘာဂျာ ကိုင်တော့ တာပဲ။ အိုး အဖုတ် တခုလုံး လျှာနဲ့ သိမ်းလျှက် နေတော့ ခံရ ခက်လိုက်တာ။
အပေါ်ကလဲ ပါးစပ်ကို လိုးရင်း နို့တွေကို ပယ်ပယ် နယ်နယ် ကိုင်နေတာ လက်နှီးစုတ် ချေတာ ကျလို့။ အမလေး လေး အစိကို ချေနေတာ ကောင်းလိုက်တာ။ ဗိုလ်လေးတစ်ယောက် ဘယ်က အငြိုးနဲ့များ ပညာပြ နေပါလိမ့်။ ခါးကို ကိုင်ပြီး လျှာ အပြားလိုက် တစွပ်စွပ်နဲ့ ထိုးတာများ ဆွေးမျိုး မေ့ပြီ လက်ခလည်နဲ့ ဖင်ဝထဲ ထည့်ထည့် ကလိတော့ အဟင်းဟင်း ညည်းသံကို စုံလို့
အစိကို ကြမ်းကြမ်း စုပ်ပြီး နာအောင်လည်း ကိုက်လိုက်ရော အား အ့ ဆက်ဆက် ခါနာရင်း အရည်တွေ ထွက်ကျ ကုန်တယ်။ အိုး လီးနဲ့ လိုးမှ ပြီးတယ် ထင်ထားတာ အိုး ကောင်းလိုက်တာ။ ဦးစီးလည်း ပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပြီး ပက်လက်လှန် ပေးတယ် “ဆူး အပေါ်က တက်လိုက်” အပေါ်က တက်ခွပြီး အဝမှာ တေ့ပီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ဟူး မလိုးတာ ကြာတော့ ကြပ်ပြီး ဝင်သွားတယ်။
၁၅ချက်လောက် စောင့်ပြီး အရည်စ ထွက်လာတော့ အဆင်ပြေ လာပြီ။ “ဆူး မှောက်ချလိုက် ကုန်းထား” “ဟုတ်” သူက အောက်ကနေ ငြိမ်ငြိမ်လေး မှောက်ပြီး ဖင်ဝကို ဗိုလ်လေးက အဆီတွေ သုတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးနဲ့ တေ့ပြီး သွင်းတယ်။ ကြောက်လို့ ဖင်ရှုံထား မိတော့ အမေ့ နာတယ်။ “စိတ်လျော့ထား ခနပဲ” ရုန်းမရမဲ့ အတူတူ စိတ်လျော့ ထားလိုက်တယ်။
ဖင်ဝကနေ တထစ်ချင်း ဝင်နေတာနဲ့ အတူ အရေပြားတွေ ကွဲကုန်ပြီ ထင်တာပဲ။ တစ်တစ် စို့စို့နဲ့ သပ်လျှို ထားသလို ခံရခက်တာ။ ဒစ်ကျော်အောင် သွင်းပြီးတော့ အဆုံးထိ ဆောင့်ချ ခံလိုက် ရတယ်။ အား လူက ကော့သွားပြီး အဖုတ်ထဲက လီးက သားအိမ် လာထောက်တယ်။ အမေ့ ခံရ ခက်ကြီး။ ဦးစီးက နို့တွေကို စို့ပေးနေတယ်။ ဗိုလ်လေးက ဖင်တွေကို ပွတ်ပေး နေတယ်။
ဟင်းဟင်း အရည်တွေ ထွက်ကျ လာပြန်ပြီ။ အနာ သက်သာ လာတော့ ငြိမ်မခံ ချင်တော့ ပြန်ဘူး။ လှုပ်ရှား မိတယ်။ “ဆူး အနာ သက်သာ ပြီလား” “ဟုတ်” နောက်က လိုးလိုက် ရှေ့က လိုးလိုက်နဲ့ စည်းချက် ညီညီ စောင့်ကျတာ အမလေး တခါမှ မခံစား ဘူးတဲ့ အရသာ တွေပဲ။ အိုး ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ပါ လိုးပါ တကြော်ကြော် အော်ရင်း မရေတွက် နိုင်အောင် ပြီးခဲ့တယ်။
လိုးနိုင် ဆောင့်နိုင်တဲ့ သူတွေ ကတော့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက် လိုးလိုက် တစ်ယောက်ချင်း လိုးလိုက်နဲ့ မနက် ၄နာရီမှ ပြန်လွှတ် တယ်လေ။ ဖိုးမောင်နဲ့ ပြန်လာရင်း မိဆူး တွေးမိတယ်။ အမှုဖြစ်တာ နောက်ကျ တယ်လို့။ နောက်လည်း ခေါ်ရင် ကောင်းမှာပဲ။ ယောက်ျားနဲ့ ကင်းတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ မိဆူး ဒီနေ့လို နေ့မျိုး ထပ်ခါ ထပ်ခါ လိုချင် နေမိပြီ။ ပြီးပါပြီ