ဟေ့ကောင်။
မင့်မမက မင့်ကို တဘက်သတ် ကြိုက်လို့ပေးတိုင်း စွတ်စွတ် ဝါးမနေနဲ့။
မင်းသူ့ကို အတည်ယူနိုင် မှာလည်း မဟုတ်ဘူး။
ဒါမျိုးက တချိန် ဝဋ်လိုက်တတ်တယ်ကွ။
အတူသောက် သူငယ်ချင်းတွေ စကား။
ပြောဖန်များလာတော့ ဇော်ကြီး စဉ်းစားရ လေပြီ။
မှန်၏။
သူသည် မသက်ကို အတည် မယူနိုင်။
ဇော်ကြီးသည် ရေခြံစုရွာက မိန်းမတွေ ကြားမှာ နာမည်ကြီး တယောက် ဖြစ်သည်။
ရုပ်ကလည်း သန့်သလို တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား ဖြစ်သည်။
မိဘကလည်း စီးပွားရေး ကောင်းသည်။
မသက်ရဲ့ ဘဝပေး အခြေအနေက ပြောပြရမှာ အားနာစရာ ကောင်း၏။
ရုပ်က ရွက်ကြမ်းရေကြို။
သည်အထဲ စီးပွားရေးက မရှိ။
အမေအိုကြီးကို လုပ်ကိုင်ကျွေး နေရပြန်သည်။
ဇော်ကြီးကို အချောအနိပ် ကောင်မလေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် ကြိုက်ချင်နေချိန် ၊ မသက်ကို ပိုးပန်းတာဆိုလို့ မုဆိုးဖို သက်ကြားအိုတွေ လောက်ပဲ ရှိသည်။
သို့ဆိုလျှင် ဇော်ကြီး နှင့် မသက် အဘယ်ပုံ ဆုံခဲ့ကြပါ သနည်း။
ဇော်ကြီး ဆယ်တန်း ကျောင်းသားဘဝ။
အပြာ စာအုပ် ခိုးဖတ်ပြီး လုပ်ချင်လာ၏။
ရွာထဲ လျှောက်တွေး ကြည့်တော့ သူ့ထက် အသက် ၇နှစ်လောက် ကြီးသော မသက်ကိုမှ အာရုံရသည်။
မသက်က ရုပ်နာပေမဲ့ ဘော်ဒီက တအား တောင့်သည်။
နို့ကြီးတွေက ကြီးမား တောင့်ကား နေသလို ဖင်တွေက နောက်ကို ကော့ထစ်နေသည်။
လမ်းသွားရင် လှုပ်ခါ ခုန်ပေါက် နေသည်။
သူမ ဘော်ဒီကို မစွဲတဲ့ ကျား မရှိ။
ပိုက်ဆံမရှိ မျက်နှာမွဲမို့ ညညသူမ အိမ်ထဲ ဝင်ချောင်း သူတွေ ရှိသည်။
မသက်က တမျိုး။
အဲ့ကောင် တွေကို ရေထမ်း ထပိုးနဲ့ လိုက်ရိုက် ပစ်သည်။
အလွယ်စားတော့ မဟုတ်။
သို့သော် ဇော်ကြီးနဲ့ ကျတော့ ။
တည။
ဇော်ကြီးက အရက် တဖြတ်သောက်၊ အူရိုင်းမူး မူးပြီး ဗီဒီယိုကြည့် ပြန်လာတဲ့ မသက်ကို လူပြတ်သော လမ်းချိုး အမှောင်မှာ အသားလွတ် ဝင်လုံး၏။
မသက်က လက်နှိပ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်။
ဇော်ကြီးမှန်း သိတော့ ချော့မော့ တောင်းပန်သည်။
မရ။
သို့နှင့် အေးအေး ဆေးဆေး စကားပြောနိုင်ရန် ဇော်ကြီးကို သူမအိပ်ယာထဲ ခေါ်သည်။
မေးသည်။
နင်က ငါ့ကို တကယ် လက်ထပ် ယူမှာလား။
ဇော်ကြီးက မယူနိုင်ကြောင်း။
ဒါပေမဲ့ ချစ်တာတော့ အရမ်းချစ်ကြောင်း ပလီသည်။
မသက်က ပြန်တော့ဟု ဇော်ကြီးကို နှင်သည်။
ဇော်ကြီး မပြန်။
ဒါပေမဲ့ ဆက်တော့ မလုံးရဲ။
ထမ်းပိုးစာ မိကြသူတွေ အကြောင်း သူကြားဘူးသည် မဟုတ်လော။
ထို့နောက် ဇော်ကြီးက မာယာများ၏။
အင်္ကျီချွတ်နဲ့ မသက် ကုတင် ခြေရင်း မြေမှာ အိပ်နေသည်။
ဆောင်းတွင်း ဆိုတော့ တော်တော် ချမ်း၏။
သို့သော် ဇော်ကြီးက ဇွဲကောင်းကောင်းနဲ့ အိပ်၍ ဆန္ဒပြဆဲ။
နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ မသက် အိပ်ယာထဲက ထလာပြီး ဇော်ကြီးကို စောင်ခြုံ ပေးသည်။
အဲ့မှာ သူက မသက်ကို အတင်းဆွဲ ဖက်နမ်းသည်။
ကျနော့ အချစ်ကို တန်ဘိုး မထားဘူး့ ဘာညာ ပြောပြီး စိတ်နာလို့ ကြမ်းတာ ရမ်းတာ လိုလိုနဲ့ မသက်ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲ၏။
မသက် မရုန်းတော့ပါ။
ဇော်ကြီးက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေ ဆွဲချွတ်တော့လည်း အသာတကြည်။
ဘော်လီ ချွတ်တော့ နို့က တအား ကြီးနေ၍ အပေါ်ဆွဲချွတ် မရ။
မသက် ကိုယ်တိုင် နောက်ကျောက နှိပ်သီး ဖြုတ်ပေးပါ၏။
ဇော်ကြီး ပျော်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။
မသက်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး အံ့သြ နေမိ၏။
တော်တော်ကြီးသည်။
ဒါပေမဲ့ ပျော့ကျမ နေ။
သူ အသားကုန် ဆုပ်ညှစ်တော့ အမလေးတော့ ဟု မသက် တိုးတိုး အော်သည်။
ဇော်ကြီးက မသက် ပေါင်ကြား နေရာယူတော့ မသက်က ပေါင်ကို ကား မြှောက်ပေးသည်။
ထို့နောက် ဇော်ကြီး ဟာကို လက်နဲ့ ကြင်နာစွာ ကိုင်ပြီး သူမဟာထဲ အသေအချာ သွတ်ပေးပြန်သည်။
ဇော်ကြီးအတွက် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ။
အဖျားလေး ဝင်ကာရှိသေး ကောင်းလှ ပါချေသည် တကား။
ဇော်ကြီး မနေနိုင်၍ အမြုပ် ဆောင့်သွင်း လိုက်၏။
အား့ အသာ လုပ်ပါဟ။
နာလိုက်တာ။
တကယ်ပင် မသက်ဟာထဲက သွေးစ နည်းနည်း ထွက်သည်။
ဇော်ကြီးက နွားသိုးကြိုးပြတ် အုပ်ပါသည်။
တကယ်လည်း ချစ်တာ မဟုတ်တော့ မညှာ။
မသက် နို့ကြီးတွေ အားနဲ့ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်ဆွဲ ကိုင်သလို ပေါင် ၂ ချောင်းကို နို့ပေါ်ထိ ကပ်သွားအောင် အတင်းဖိပြီး
အပေါ်ကို ကြွဖောင်း မို့လာတဲ့ မသက် ရဲ့ ဖူးဖူးရွရွ ဟာကြီးထဲ အားမနာတမ်း ထိုးသွင်း ဆောင့်ဆောင့်လုပ် ပစ်လိုက်ပါ၏။
အား ။
အမေ့ ။
အင့့် နာတယ့်။
ကျွဲတကောင်လို တောင့်တင်း ကျစ်လစ် ပါသည်ဆိုသော မသက် ငိုယူရ သည်အထိ ဇော်ကြီး ကြမ်းခဲ့ပါသည်။
ဇော်ကြီး စိတ်ကြိုက် နွှာပြီး မောကာ မသက် နို့တွေပေါ် မျက်နှာမှောက် နှပ်နေစဉ် မသက်က သူ့နား နားကပ်ပြောတယ်။
ငဇော် ။
နင့်ကို ငါ တကယ် ချစ်တယ်။
နင် ငါ့ကို မချစ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်။
ဒါပေမဲ့ နင်မိန်းမ မယူသရွေ့ ငါ့ တကိုယ်လုံး နင့်ကို ပေးမယ်။
တခြား ဘသူ့ကိုမှ ငါမပေးဘူး။
သစ္စာဆို ဝံ့တယ်။
ဒါဆို ငါ နင့်ကို ဘယ်လောက် ချစ်တယ် ဆိုတာ သိရောပေါ့ တဲ့။
မသက်သည် ပြောတဲ့အတိုင်း ဇော်ကြီးကို ပေးခဲ့ပါသည်။
ဇော်ကြီး အသားကုန် ဝါးလာခဲ့သည်မှာ ယနေ့ဆိုလျှင် ၅နှစ် နီးပါး ရှိပြီ။
ဇော်ကြီး ချိန်းတဲ့နေရာ မသက် လာ၍ ခံသည်။
ဘုရားဝင်းထဲ ၊ ပြောင်းခင်းထဲ၊ အိမ်သာထဲ။
တခါတခါ ကန်မှာ ရေလာချိုးရင်း တွေ့ရာက နှာထပြီး နီးရာ ခြုံပုတ်ထဲ ဆွဲခေါ်လုပ် လျှင်လည်း ခံခဲ့သည်။
ပုံစံကလည်း မျိုးစုံ။
တခါတလေ မူးမူးနှင့် ပါးစပ်နဲ့ ပြီးအောင် လုပ်ပေးဆိုလဲ မသက် လုပ်ပေးသည်။
အတတ်ဆန်းပြီး နို့၂ လုံးကြား လုပ်ချင်သည် ဆိုလည်း ပြီးအောင် ကြိုူးစားပေး ရှာသည်။
သို့သော် တခုတော့ ချွင်းချက် ကျန်သည်။
တညမှာ ဇော်ကြီးက မသက် ဖင်ကို လုပ်ဘို့တေ့တော့ မသက်က တောင်းပန်သည်။
ကွဲတတ်တယ်လို့ ကြားဘူးသဖြင့် သူမ ကြောက်သည် တဲ့။
ဇော်ကြီး အတိတ်တွေ ပြန်တွေးပြီး မသက် သူ့အပေါ် ကောင်းခဲ့တာတွေ မြင်လာ၏။
သူက အတည်ယူဘို့ မှန်းထားတဲ့ ကောင်မတွေက မသက်လို မဟုတ်။
သူ့ကို အပေါ်ပိုင်း လောက်ပဲ ပေးသည်။
အောက်က ဟာကိုတော့ လက်ထပ်ပြီးမှ လုပ်တဲ့။
ဈေးကိုင် သည်။
ထိုမျှမက သူတို့မှာ ဇော်ကြီးအပြင် လိုလိုမယ်မယ် ချိတ်ထားတဲ့ ဘဲတွေရှိသေးသည်။
မသက်က တော့ သူ့ကိုမှ တယောက်ထဲ။
တညက ဇော်ကြီး မသက်ကို လုပ်ရင်း စသည်။
ရွာကို ဟိုတလောကမှ ရောက်လာတဲ့၊ မြို့က ဇာတ်အဖွဲ့ တခုမှာ လက်ထောက် မင်းသား ဖြစ်နေတဲ့ကောင်။
အဲ့ကောင်က မသက်ကို ကြိုက်လို့တဲ့။
အရက်ဝိုင်းမှာ ပြောနေတာ။
သူ့ကို ပြန်ကြိုက် လိုက်ပါလား။
ကျနော့ ထက်လည်း ချောတယ် လို့။
မသက်က ဇော်ကြီး ပါးကို ခပ်နာနာ ရိုက်သည်။
ငါ့ကို နောင် ဘယ်တော့မှ ဒါမျိုးမ ပြောနဲ့။
ငါက တသက်မှာ တချစ်ပဲ။
မှတ်ထား တဲ့။
ဟုတ်သည်။
ငါ့ကို တကယ် ချစ်တာ မသက်ပဲ လို့ ဇော်ကြီး တွေး၏။
ရုပ်က အရေး မကြီးဘူး။
အချစ်က အဓိက ကျတယ်။
ငါ မသက်ကိုဘဲ အတည် ယူတော့မယ် ဟုဇော်ကြီး ဆုံးဖြတ် လိုက်လေသည်။
မှောင် မိုက်သောည။
တရွာလုံး အိပ်မောကျ တိတ်ဆိတ် နေပါသည်။
ဇော်ကြီးသည် မသက်ကို သူ လက်ထပ် ယူမည့် အကြောင်းပြောဘို့ သွားလေ၏။
အင်း။
သူ့ခမျာ ဘယ်လောက် ဝမ်းသာရှာမလဲ။
ငါလည်း နောက်ဟာမတွေ လိုက်ဘူးနေတာနဲ့ သူ့ဆီ မရောက်တာ ကြာပြီ။
ဒီည အတိုးချ ဆော်ရမှာဘဲလေ။
ခိုးကြောင် ခိုးဝှက် သွားနေကျမို့ မှောင်မဲသော်လည်း မသက်အိမ်ထဲသို့ ဇော်ကြီး အလွယ်တကူ ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။
မသက် အံ့သြ စေချင်၍ အချက် မပေးတော့ဘဲ သူမ အခန်းထဲ အသာဝင် လိုက်သည်။
ဟင် !မသက် ဘဲတပွေ နဲ့ ညိနေပါလားဟ။
ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား။
လက်နှိပ်မီးရောင် မှိန်မှိန်လေး အောက်တွင် မြင်ရသည်မှာ မှားစရာ မရှိပါ။
မသက်သည် မြို့နေ ပြဇာတ်မင်းသား၏ ရင်ခွင်မှာ ပြုံးရွှင် ကြည်နူး နေပါသည်။
ဟိုလူရှုပ် ကြာသမားက ဘာညုသည် မသိ။
သူမ တခစ်ခစ် ရယ်နေ၏။
ဟိုကောင်က သူမ ဘော်လီကို အသာ နှိပ်သီး ဖြုတ်ချွတ်ကာ ဘေးဖယ် ချ၏။
ပေါ်ထွက်လာသည့် ကြီးမား မို့မောက်နေသော နို့ကြီးတွေကို အသာပွတ်သပ် ကိုင် ပေးသည်။
အသီးဖျား လေးတွေကို လက်မ လက်ညှီုးနှင့် ညှပ် ချေပေး၏။
စော်ကြီး၏ မျက်နှာမှာ ကြည်နူးမှုတွေ မြင်နေရသည်။
သူမ လက်တွေက ဟိုကောင့် ဟာကို တရွရွ ဆုပ် လျှောတိုက် ပေးနေသည်။
ဟိုကောင်ကလည်း ပလီသည်။
စော်ကြီး၏ မလှပ သော မျက်နှာကို အမြတ်တနိုး ကစ်ဆင် ဆွဲ၏။
ကောင် မကြီး အရမ်းတက်ကြွလာ၏။
ဟိုကောင့်ကိုအတင်းပြန်ဖက်ထားသည်။
ထို့နောက် ဟိုကောင် က စော်ကြီးကို ကုတင် ပေါ်ကုန်းခိုင်းသည်။
ကောင် မကြီးက ဖင် ကားကားကြီးမိုးပေါ် ထောင်နေ အောင် ကုန်းသည်။
ဟိုကောင်က နောက်က နေရာယူပြီး စော်ကြီးဟာကို သူ့အချောင်းထိပ်နဲ့ ထိပွတ် ဆွတော့ စော်ကြီးက သဲလေး ။
ဖင်ကို လုပ်ချင် လည်း လုပ်လေ။
ချစ်မ ပေးမယ် တဲ့။
ဟိုကောင်က ကောင်းသားပဲ။
ချစ်မနဲ့ တွေ့ရခိုက်လေး မျိုးစုံပျော် ရတာပေါ့။
ဟိုကောင် က အ ပေါက်ပြောင်း ဆွသည်။
မသက်ဖင် အ ပေါက်ဝပေါ် တံတွေးတွေ ထွေးချ၏။
စော်ကြီးက လက်နောက်ပြန် နဲ့ရွှဲအောင် လိမ်းသည်။
ဟိုကောင် က သူ့ဟာကို တံတွေးလိမ်းကာ စော်ကြီး ဖင်ထဲ စထည့်၏။
အမလေး။
ကောင်မကြီး အော်သည်။
ကောင်က ပြန်နှုတ်ပြီး တံတွေး ထပ်ဆွတ်သည်။
ကောင်မကလည်း ထပ်ဆွတ် ပြန်ပါသည်။
နောက်တခါ ထပ်ထည့်၏။
စော်ကြီး ကော့ကနဲ နေ သော်လည်း မ အော်တော့။
ဟိုကောင့်ဟာက တ ဖြေးဖြေးမြုပ် ဝင် သွားသည်။
အား။
ကောင်းလိုက်တာ ချစ်မရယ်။
ကြပ်ထုပ်နေတာဘဲ။
ကောင် မကြီးကသဲလေးတို့ယောက်ျားတွေ ကြိုက်တယ်ကြားဘူးလို့သာပေးရတာ။
ချစ်မ အရမ်းကြောက်တယ်။
အော် ။
ဒါကြောင့်လည်း သဲလေးက ချစ်မကို အရမ်းချစ်တာပေါ့။
အပြန်အလှန် ညုနေကြ၏။
ဇော်ကြီး နားကြားပြင်းကပ်နေစဉ်မှာဘဲ ဟိုကောင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆော်ချေသည်။
သူ့ရဲ့တုတ်ခိုင်မဲနက်သော အ ချောင်းက မသက် ဖင် ထဲ စွပ်ကနဲပြွတ်ကနဲ ဝင် လိုက် ထွက် လိုက် နွှာနေသည်။
ကောင် မကြီး အရမ်းတောင့်လို့သာ ခံနိုင်ပေသည်။
လဲကျသွားမတတ် လူးခါနေသည်။
နို့ကြီးတွေလည်း တအား လှုပ် ရမ်း နေ၏။
ဟိုကောင် က ခနခန လှမ်းဆွဲ ကိုင် သည်။
တဖြည်းဖြည်း ကြမ်းလာ မြန်လာသည်။
ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း တပြွတ်ပြွတ် မြည်သံထွက်လာသလို စော်ကြီးပါးစပ်ကလည်း အင့် အင့် အသံ ကြားနေရသည်။
အား ကောင်းလိုက်တာ ချစ်မရယ်။
ကော့လိုက် ကော့လိုက် ။
ပြီးတော့မယ်။
အရမ်းကို ကောင်းနေ ပြီ ။
ကောင် ရဲ့အသံ။
အ အ ။
ဆောင့်ပါ။
ဆောင့် ။
ချစ်မလည်း တအား ကောင်းနေတယ်။
မပြီးလိုက်ပါနဲ့ဦး။
အ တော်ကြာတော့ အ ပေါ်က ကောင် က ပျော့ကျသွားသည်။
စော်ကြီးကလည်း အလိုက်သင့် အောက် မှောက် ချကာ ငြိမ်သွား၏။
၂ ယောက်သား မှောက်လျက် ထပ်နေကြပါသည်။
ဇော်ကြီးလည်း စိတ်နာနာနဲ့ ခြေဖော့၍ ပြန်ထွက် လာခဲ့တော့သည်။