မီးကုန်ရမ်းကုန် ဆောင့်နေတုန်း ကျနော်က ပြီးသွားပြီးလီးကပျော့သွားတော့ ဆရာမမှာ အားမလိုအားမရဖြစ်သွားပုံရပါတယ်။
ကျနော် နားနေတုံးမှာ ဆရာမက ကျနော့ကိုဖက်ပြီး တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်းနဲ့ “သားက စိတ်ကို လွှတ်လိုက်တာကိုး။
မိန်းမတွေကို လိုးရင် အဲ့လိုစိတ်ကို မလွှတ်ပစ်လိုက်ဘဲ ကိုယ်ကပြီးမသွားအောင် ထိမ်းထားရ တယ်ကွ”
“သားလည်း ထိမ်းတာဘဲဆရာမရဲ့၊ ဆရာမလုပ်တာက ကောင်းလွန်းတော့ ဘယ်လိုမှ မထိမ်းနိုင်ဘဲ ထွက်သွားတာ၊ ဆရာမ မကောင်း လိုက်ဘူးမို့လား၊ စောရီးနော်ဆရာမ”
“ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်၊ သိပ်ပြည့်ပြည့်ဝဝ မကောင်းလိုက်တာပါ၊ ရတယ်သား၊ မင်းကခုမှ စလိုးတာဆိုတော့ဘယ်ထိမ်းနိုင်ဦးမှာ လည်း။
နောက်ဆို ထိမ်းနိုင်သွားမှာပါ အဲဒီတော့မှကောင်းကောင်း ကြာကြာလိုးပေးနော်၊ ကြားလား” “ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ”
ဆရာမက အခန်းအပြင်ကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီးထွက်သွားပါတယ်၊ ပြန်ဝင်လာတော့ ဇလုံတလုံးနဲ့ ရေယူလာပြီး
တဘက် အသေးလေးနဲ့ ကျနော့တကိုယ်လုံးကို နေရာအနှံ့ ရေဖတ် တိုက်ပေးပါတယ်။
မင်းဒီအတိုင်းပြန်သွားရင် စောက်ရည်အနံ့တွေနဲ့ မင်းအမေ ရိပ်မိသွား လိမ့်မယ်၊ ခုတော့ သန့်သွားပြီ ပြန်လိုက်တော့နော်။
ဆရာမက ပြန်တော့ဆိုမှဘဲ ကျနော့လီးက ပြန်မာစ ပြုလာပြန်ပါတယ်။
ကျနော်က “ဆရာမ နောက်တခါလောက်လုပ်ကြည့်ဦးမယ်လေ”
“အမလေး၊ ကိုယ်တော် အချိန်ကိုလည်းကြည့်ဦး၊ ငါးနာရီထိုးတော့မယ်၊ မင်းညီတွေ ညီမတွေ ပြန်လာတော့မယ်ကွ၊ နောက်နေ့မှနော်”
ကျနော်လည်းအဲဒီနေ့ကတော့အဲဒီလောက်နဲ့ဘဲ ပြန်ခဲ့ရပါတယ်။
“ဝေဝေမာ” ဇော်ဇော်နဲ့ စလိုးခဲ့ရတဲ့ အဲဒီနေ့ကတော့ ကျမမှာ သူ့လက်နဲ့သာ တချီပြီးခဲ့ရပြီး သူ့လီးနဲ့ကတော့ မပြီးတပြီးနဲ့ဘဲကျေနပ်ခဲ့ရပါတယ်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်တအားလိုး ချင်နေတဲ့ ကိုယ့်တပည့်လေးကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လိုးလိုက်ရလို့ ကျမ တော်တော်ကြီးကိုကျေနပ်ခဲ့ရပါ တယ်။
အဲဒီနေ့က သောကြာနေ့ဆိုတော့ အဲဒီညမှာ ကိုမျိုးကလည်း တချီ ကောင်းကောင်း လိုးပေးပါသေးတယ်။
ကျမမှာ နေ့လယ်က ဇော်ဇော့် ကိုလိုးထားတာကိုပြန်မြင်ရောင်နေပြီး အဲဒီညက ကိုမျိုးလိုးအပြီးမှာ သူ့ကိုပြန်ဆွပေးပြီး အပေါ်က အသားကုန်တက်လိုးခဲ့ပါ သေးတယ်။
ကျမမှာတော့ နေ့ရောညရော ကောင်းကောင်း အလိုးခံလိုက်ရတော့ နောက်နေ့မှာ အိမ်အလုပ်တွေကို မမောနိုင် မပန်းနိုင် သီချင်း တဆိုဆိုနဲ့ ပျော်ပျော်ကြီးလုပ်နေလို့
ကိုမျိုးကတောင် “ဟ၊ ငါ့မိန်းမ ဒီနေ့တယ် ရွှင်နေပါလား၊ ထီတွေဘာတွေပေါက်ရင်လည်း မောင့်ကိုပြောဦးနော် လျှိုမထားနဲ့” လို့ပြောယူရပါတယ်။
ကျမပေါက်တဲ့ထီက သူ့ကိုပြောလို့ဖြစ်တဲ့ထီမှ မဟုတ်တာနော့။
နောက်နေ့တွေက စနေ၊ တနင်္ဂနွေဆိုတော့ဇော်ဇော့် ကို စာမသင်ရတဲ့ရက်တွေပါ။
ကျမကတော့ ကိုမျိုးရှိနေလို့ နှစ် ညလုံး အလိုးခံရလို့ အဆင်ပြေနေပေမဲ့ ဇော်ဇော့်မှာတော့ မနေ့ကမှ သောက်ဖူး လိုက်တဲ့ ဆားငံရေကို တအားသောက်ချင်နေပုံပါဘဲ။
စာမသင်ရပေမဲ့ တနေကုန် ကျမတို့အိမ်ကိုဘဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ကျမ ကလေးတွေနဲ့ ကစားလိုက်နဲ့ ကျမဆီက အခွင့်အရေးများရမလားလို့ သူ့ခမျာ ကျိုးစားနေရှာပါတယ်။
ကျမလည်း ကျမကို မစို့မပို့ လုပ်ခဲ့ တဲ့သူ့ကို ဒါဏ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ဒီအတိုင်းဘဲကြည့်နေလိုက်ပြီး စိတ်ထဲကတော့ကြိတ်ရီနေလိုက်ပါတယ်။
သူ့ခမျာတော်တော်သနား ဘို့လည်း ကောင်းပါတယ်။
ကျမကိုခိုးကြည့်လိုက် ကိုမျိုးကို ခိုးကြည့်လိုက် နဲ့၊ သူ့ကိုနဲနဲသနားသွားတာနဲ့ ကိုမျိုး အိမ်ထဲမှာရှိတုန်း လှစ်ကနဲ နို့ကို တခါ အဖုတ်ကိုတခါ လှန်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။
အဲဒီလိုလည်းပြလိုက်ရော သူအိမ်ကိုပြေးတော့တာပါဘဲ။
ဂွင်းပြေးထုတာဘဲဖြစ်ပါလိမ့် မယ်။
စနေ၊တနင်္ဂနွေ နှစ် ရက်လုံး ကျမတပည့်လေးကို ကလိခဲ့ပြီးတော့ သူရောကျမပါစောင့်စားနေခဲ့တဲ့ တနင်္လာနေ့ကို ရောက်လာ ပါ တော့တယ်။
အဲဒီနေ့ကျောင်းကပြန်လာတာနဲ့ ကျမထမင်းစားလို့တောင်မပြီးသေးဘူး သုတ်ကနဲ သူရောက် လာပါတယ်။
“ဟဲ့ငဇော်၊ ဝီရိရ ကောင်းလိုက်တာ၊ ထမင်းကောစားခဲ့ရဲ့လား” “စားခဲ့ပါတယ် ဆရာမရဲ့” ဇော်ဇော်က ကျမထမင်းစားနေတဲ့ နားမှာလာထိုင်ပါတယ်။
ပြီးတော့ကျမကို နောက်ကနေဖက်ပြီး “ဆရာမရယ်၊ သားမနေ့က တနေ့လုံးနေလို့မရဘူး၊ ဆရာမကိုဘဲ အရမ်းဟိုဟာဖြစ်နေတာ” “ဟဲ့ဘယ်ဟာဖြစ်နေတာတုံး၊ ရှင်ရှင်းပြောပါဟဲ့”။
“ဆရာမကလည်း၊ ဟိုနေ့ကလို လိုးချင်နေတာကိုပြောတာဗျ” “ဟင်းဟင်းဟင်း..ကောင်လေးက ကြိုက်နေပြီပေါ့လေ၊ ဟုတ်လား”
“အင်းပေါ့ဆရာမရဲ့၊ ဆရာမမှာက အန်ကယ်မျိုးရှိသေးတယ်၊ သားမှာက ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ၊ ဆရာမ အန်ကယ်မျိုးနဲ့လိုးဖြစ်သေးတယ် မို့လား”
“အင်းပေါ့၊ ကိုယ့်ယောင်္ကျား စနေတနင်္ဂနွေလေး အားတုန်းလိုးရတာကို” “အန်ကယ်မျိုးလိုးတာကောင်းလားဟင်၊ ဆရာမ”
“အင်း၊ ကောင်းတယ်၊” “သားလဲ ဒီနေ့ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်နော်၊ ဆရာမ”
“အေးပါ၊ ကြည့်သေးတာပေါ့၊ ခုတော့ ဆရာမ ထမင်းစားပရစေဦး၊ သွား မင်း စာအုပ်တွေ ထုတ်ထားနှင့်၊ စာသင်တာတော့ရပ်လို့မဖြစ်ဘူး နော်”
ဇော်ဇော် စာအုပ်တွေပြင်ဆင်နေတုံး ကျမလည်း ထမင်းစားတာ လက်စသပ်ပြီး နောက်ဖေးဝင်ခဲ့ပါတယ်။
နောက်ဖေးမှာ ကျမ အဖုတ်ကို အဖုတ်ဆေးတဲ့အရည်နဲ့ သေသေချာချာဆေးလိုက်ပါတယ်။
တနေကုန်ကျောင်းမှာ ပင်တီဝတ်ထားပြီး သေးတွေဘာတွေပေါက်ထားတော့ အောင်းပြီး ကျမအဖုတ်ကြီး နံနေမှာစိုးလို့ပါ။
ဒီနေ့ ကျမတပည့်လေးကို သင်ခန်းစာ အသစ်တက်ပေးဘို့လည်းရှိတော့ ကျမအဖုတ်က နံနေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။
ပြီးတော့ စပန့်ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ စွတ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ်ကိုလဲဝတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ဇော်ဇော်က ကျမကို မြင်တာနဲ့ သူ့စာလုပ်လက်စကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။
ကျမလည်းသ့ူကို လက်ဆွဲထူပြီး အခန်းထဲကိုဆွဲခေါ်လာခဲ့ပါတယ်။
အခန်းထဲ ရောက် တာနဲ့ ဇော်ဇော်က မနေ့ကသင်ပေးထားသလို ကျမကို စ နမ်းပါတယ်။
ကျမနှုပ်ခမ်းကို တဝကြီးနမ်းပြီတော့ သူက ကျမ အပေါ် စွပ်ကျယ် ကို မ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။
ပြီတော့ ကျမကို မတ်တတ်အတိုင်းထားပြီးသူက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။
အဲဒီတော့ ကျမနို့နဲ့ သူ့ပါးစပ်တတန်းတည်းဖြစ်သွားပြီး ဇော်ဇော်က ကျမနို့ကို စပြီးစို့ပါတော့တယ်။
သူ့လက်တွေက ကျမခါးကိုသိုင်းဖက် ထားပြီး သူကနို့ကို ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် အသေအချာကိုစို့ပါတော့တယ်။
အရင်ခေါက်က နို့သင်ခန်းစာ လုံးဝမရောက်ခဲ့ပေမဲ့ အခု ကျမ တပည့်က ဆရာထက် တပည့်လက်စောင်းထက်ပြနေပါတယ်။
နို့ကိုတော်တော်ကြာကြာစို့နေတော့ ကျမနို့ အတွင်းထဲကရော ဆီးခုံနား ကပါ ယားကျိကျိဖြစ်လာပြီး ကျမ အဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေစိမ့်ထွက်လာပါတယ်။
သူက ခနထပ်စို့ပြီး မတ်တတ်ထရပ် လိုက်ပြီး ကျမကို ကုတင်ပေါ် အသာလေးတွန်းပြီးထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့သူကကုတင်အောက်မှာငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။
အဲဒီအချိန်ထိ ဇော်ဇော် အဝတ်အစားလုံးဝမချွတ်သေးပါဘူး။
ကျမကလည်းဘာမှ မပြော ဘာမှမလုပ်ဘဲ သူ့စိတ်ကူးနဲ့သူ့ကိုလွှတ်ပေး ထားလိုက်ပါတယ်။
ကုတင်အောက်မှာ ထိုင်ပြီးတော့ သူက ကျမ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခြေကျင်းဝတ်ကနေဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆွဲထောင် လိုက်ပါတယ်။
ကျမက နောက်ကိုလန်မကျသွားရအောင်နောက်ဘက်ကို လက်နဲ့ထောက်ထားလိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ သူက ကျမ ခြေထောက် နှစ်ချောင်း ကို ဖြဲလိုက်ပြီး ကျမအဖုတ်ကို စပြီးနမ်းပါတယ်။
နောက်တော့ သူ့လျှာနဲ့ကျမအဖုတ်ကို စပြီးယက်ပါတော့တယ်။
ကျမ အစီအစဉ်က သူ့ကို ဒီနေ့ အဖုတ်ယက်တဲ့သင်ခန်းစာတက်ပေးမလို့ဟာကို သူက ကျမထက်ကိုကျော်နေပါတော့တယ်။
ကျမလည်း ပျော်ပျော် ကြီး အယက်ခံရတော့တာပေါ့ရှင်။
“ရှီး…အီး….ရှီး.. ကောင်းတယ် သားလေးရယ်၊ တော်လိုက်တာ…. အား….ယက်…ယက် နာနာလေးယက်ပေး” ဇော်ဇော်က ကျမအဖုတ်ကို။
အပေါ်အောက် စအိုဝကနေ ဆီးခုံထိ ဆွဲဆွဲ ယက်ပေးပြီး ခနနေတော့ ကျမရဲ့စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ ခပ်ပေး ပြန်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျမအဖုတ် အတွင်းထဲကို သူ့လျှာကို ထိုးထည့်ပြီးတော့ ကျမကို လျှာနဲ့လိုးပြန်ပါတယ်။
အဲဒီလိုလိုးတာက ခုန အစေ့ကို ယက်သလောက်မကောင်းလို့ ကျမက သူ့ခေါင်းကို အသာလေး ကျမဘက်ဆွဲလိုက်ပြီး
သူ့လျှာကျမ စောက်စေ့နားရောက်တော့ မှ လွှတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
သူကလည်း တထွာပြရင် တတောင်မြင်တဲ့ကလေးပါ။
ကျမကြိုက်မှန်းသိတော့ ကျမ စောက်စေ့ကိုနောက်ပိုင်း ပို ဦးစားပေးပြီးယက်ပါတယ်။
အား……..ကလေးရေ… အစေ့ကို ဖိဖိပြီးယက်ပေးစမ်း၊ အင်း… ဟုတ်တယ် အဲဒါမျိုး၊ အား.. ယက်၊ယက်၊ ဖိယက်၊
အား..အား…အား… ကောင်းတယ် ငဇော်ရဲ့အား…..ကောင်းလိုက်တာ..ရှီး…..
ကျမမှာ ကောင်းလွန်းလို့ အဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေက ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲထွက်နေပါတော့တယ်။
ဒါကိုကျမတပည့်လေးက မရွံမရှာ ယက်နေတာသူ့မျက်နှာတခုလုံးလည်းကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ ရွဲရွဲ စိုနေပါတော့တယ်ရှင်
သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှာ အရမ်းယားလာပြီး တကိုယ်လုံးကြက်သီးတွေ ဖြင်းကနဲဖြင်းကနဲ ထလာပါတယ်။
အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်နေအောင်ကောင်းတယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးကိုဆိုတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
ဇော်ဇော်က ဒီလောက်နဲ့ မရပ်သေးဘဲ သူ့လက်ညှိုးကို ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်ပါ တယ်။
သူ့လက်ညှိုးကို ပက်လက်လေးထားပြီး ကျမအဖုတ်ကို လက်ညှိုးနဲ့လိုးပါတော့တယ်။
တချိန်ထဲမှာဘဲ သူ့ပါးစပ်က ကျမစောက်စေ့ ကို စုပ်ပေးထားပြီး လျှာကလည်း စောက်စေ့ကို မနားတမ်း ကလိနေပါတယ်။
ခနနေတော့ လက်ညှိုးတချောင်းနေရာမှာ လက်ခလည်ပါ ပေါင်းပြီးနှစ်ချောင်း ဆက်လိုးပါတယ်။
သူ့ လက်တချောင်းနဲ့ နဲနဲလေး အားမရဖြစ်လာတဲ့အချိန်မှာဘဲ နှစ်ချောင်းဝင်လာတော့ ကျမမှာ ကောင်းပြီးရင်းကောင်းနေရပါတော့တယ်။
ကျမတပည့်လေးက ကျမလိုအပ်တဲ့အချိန်မှာ ကျမ မပြောရဘဲနဲ့ကို ဘာလိုတယ်ဆိုတာကို အလိုလိုသိနေသလိုပါဘဲ။
အဲဒီအချိန်ပိုင်းလေးမှာဘဲ ကျမ စောက်ဖုတ် ဟိုး အတွင်းထဲကနေ လှိုင်းလုံးတလုံး တလိမ့်လိမ့် တက်လာ သလိုမျိုး လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ဖြစ်လာပြီး
ကျမအသိထဲမှာ ဘာမှမရှိတော့ဘဲ ကောင်းလွန်းမက ကောင်းလာပြီးတော့ အား..အား.. ကောင်းတယ်…ကောင်း…. သေပါပြီ… အား…အား…။
ယားလည်းယား ကောင်းလည်းကောင်းလွန်းလို့ ကျမဖင်ကြီးက အပေါ်ကို ဆတ်ကနဲ၊ဆတ်ကနဲ ကြွတက်လာပြီး
ကျမတကိုယ်လုံး တုံတက်လာပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကို ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။
ဒါပေမဲ့ ဇော်ဇော်က ကျမ အဖုတ်ကို လုံးဝ အလွတ်မပေးသေးဘဲ လက်က လည်း အထဲမှာ ဆက်ကလိ
ပါးစပ်ကလည်း စောက်စေ့ကို အဆက်မပြတ်ဆက်စုပ်နေလို့ ကျမမှာ သူ့ခေါင်းကို အတင်း တွန်းထုတ်ပြီး
ကျမအဖုတ်ကိုလည်းသူ့လက်နဲ့ဝေးရာကို အတင်း ဆွဲခွာလိုက်ရပါတော့တယ်။
လုပ်ပေးနေတာက သူဖြစ်ပေမဲ့ ကျမမှာ မောပြီး အသက်ကိုတောင်မနဲရှိုက်ရှိုက်ပြီးရှူနေရပါတယ်။
သေအောင်ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးဘဲဖြစ်မှာပါ။
ကျမဘဝတလျောက်လုံးကိုမျိုး တယောက်တည်းရဲ့အလိုးကိုဘဲခံခဲ့ရဘူးပါတယ်။
ကိုမျိုးက နည်းမျိုးစုံ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လိုးပေးခဲ့လို့ အရသာမျိုးစုံရခဲ့ဘူး ကောင်းခဲ့ဘူးပေမဲ့ ခိုးစားရလို့လားတော့မသိပါဘူး
ဒီနေ့ ရတဲ့အရသာမျိုး ကောင်းတဲ့ကောင်းခြင်းမျိုးကိုတော့ လုံးဝမမီပါဘူး။
“ဇော်ဇော်” ကျနော်က ဆရာမ အမောပြေအောင်ခနစောင့်နေလိုက်ပြီးကျနော့ ဘောင်းဘီနဲ့ တီရှပ်ကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။
ဆရာမ အသက်ရှူနဲနဲ မှန်လာတော့သူ့ခြေထောက်ကိုပြန်ဆွဲယူပြီးသူ့ကိုယ်လုံးကို ကုတင်စောင်းဘက်ပြန်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။
သူကလည်း ဘာမှမပြောဘဲ အလိုက်သင့်ပါလာပါတယ်။
ကျနော်က ဟိုတနေ့က ကျခဲ့တဲ့သိက္ခာ ကိုပြန်ဆယ်ရဦးမှာမို့ အစွမ်းကုန်ကျိုးစားနေရတာပါ။
ပြီးတော့ ဆရာမယောင်္ကျားကလည်း ဆရာမကို အလိုးကောင်းတယ်ဆိုတော့ သူ့ထက်မသာရင် ရေရှည်မှာကျနော့အတွက်လွယ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ခုအချိန်မှာ ကျနော့လီးကြီးကလည်း ဆရာမကိုလိုးဖို့ လုံးဝ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီး မာတောင်နေပါပြီ။
ကျနော်က ဆရာမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးကိုဆွဲဖျဲလိုက်ပြီးတော့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မက်မက်မောမော ကိုကြည့်လိုက်ပါတယ်။
ဖေါင်းကား ဖြူဖွေးပြီး ဟတတ လေးဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်တခုဟာ ဘယ်လောက်မက်မောစရာကောင်းလည်းဆိုတာတော့ ကြုံဘူးမှဘဲ သိနိုင်ပါလိမ့် မယ်။
ကျနော်က ကျနော့လီးကိုလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဟ တတလေး ဖြစ်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်
ဖြေးဖြေး လေးပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ဆရာမဟာ ဟင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး။
သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို အပေါ်သွားနဲ့ ဖိကိုက်ထားလို့ မျက်လုံး လေး မပွင့်တပွင့်နဲ့ ကျနော့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။
ကျနော့လီးကလည်း ဆရာမရဲ့စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေ ပါပြီ။
အပေါ်အောက် ဖိဆွဲပေးနေရင်းက တခါတခါမှာ အဖုတ်ထဲကို ဒစ် တဝက်လောက်ဝင်အောင် ဖိသွင်းသွင်းပေးလိုက်
စောက်စေ့ကို လီးထိပ်နဲ့ ဖိပွတ်လိုက်အထဲကိုဒစ်တမြုပ်စာလောက် သွင်းပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တော့ ဆရာမမှာ အသက်ရှူမြန်လာပြီး
“သားရေ၊ ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလည်း၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆရာမကို သေအောင်သတ်နေတာလားဟင်” ဆိုပြီး သူ့တကိုယ်လုံးမြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ဖြစ်လာပြန်ပါတယ်။
“သားလေး၊ တော်ပါတော့သားလေးရယ်၊ ဆရာမကို ဆက်မနှိပ်ဆက်ပါနဲ့တော့၊ မင်းလီးကြီး တဆုံးထည့်လိုက်ပါတော့နော်၊
ဆရာမ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ လုပ်ပါသားရယ်၊ လိုးပါတော့နော်”
ကျနော်လည်းဆရာမကတောင်းပန်နေတော့ ကျနော့လီးကြီးကို ဆရာမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဖြေးဖြေး၊ ဖြေးဖြေးနဲ့ တဆုံးထိထိုးသွင်း လိုက်ပါတော့တယ်။
“အီး….ကောင်းလိုက်တာ….အောင်မလေး.. အမေရေ ကောင်းတယ်အမေရဲ့”။
ဆရာမက အဲ့လို သူ့အမေကိုတနေတုံး ကျနော့မှာ ဆရာမအဖုတ်ကို မှန်မှန်ကြီးစ လိုးပါတော့တယ်။
ကျနော်လိုးနေတုံး ဆရာမကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ သူ့ခြေထောက်ကိုသူကိုယ်တိုင်ခြေကျင်းဝတ်ကနေလှမ်းဆွဲထားပြီး
အောက်ကနေ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ကျနော့လီးကို ကော့ကော့ထိုးနေပါတယ်။
ကျနော့ကအစောင့် သူ့ကအကော့နဲ့ တိုင်မင် မှန်မှန်နဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စည်းချက်ညီညီ နဲ့ တော်တော် ကြာကြာလိုးပြီးတော့
ဆရာမက သူ့ရဲ့ကော့ရှိန်ကို ပိုအရှိန်မြှင့်လိုက်ပြီး အားကိုလည်းပိုတိုးလိုက်ပြီးတအားစောင့်ထိုးလာပါတယ်။
ကျနော်လည်း သူ့အရှိန်နဲ့လိုက်အောင် အသားကုန်ကိုစောင့်စောင့်လိုးပြစ်လိုက်ပါတယ်။
“အား….အီး…အမလေး…သေပါပြီ..ကောင်းလိုက်တာ၊ လိုးပါ…လိုးပါ…. စောင့်… အသားကုန်စောင့်… အီး..အီး… လိုးပြစ်၊ စောင့်လိုး.. စောင့်လိုး…
အမလေး… အမေရေ… ကောင်းလွန်းလို့ပါ၊ သားရေ လိုး၊ လိုး၊ လိုးပါသားရယ်၊မရပ်လိုက်ပါနဲ့”
သူအော်လေ၊ ကျနော်က အားကုန်စောင့်လိုးလေနဲ့ ကျနော်လည်းတော်တော်မောနေပါပြီ။
ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့အဖို့ကတော့ ကျနော်သေချင် သေ သွားပါစေ လုံးဝမချန်ဘဲကို အားကုန်လိုးမှာပါ။
ကျနော် ကုတင်အောက်ကနေ မတ်တတ်စောင့်နေရတာ ကြာလာတော့ ပုံစံတမျိုး ပြောင်း ပြီး
ကျနော့ညာခြေထောက်ကို ဆရာမရဲ့ ဘယ်ခြေထောက်ပေါ်ခွကျော်လိုက်ပြီး အပေါ်စီးကထပ်ပြီး ဖိဖိပြီးစောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။
ဒီတခါတော့ကျနော်တို့နှစိယောက်က နဲနဲလေး ဘေးတိုက်ပုံစံဖြစ်သွားပြီး ကပ်ကျေးလို ဖြစ်သွားပါတယ်။
အခုနက နဲနဲခံနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးက အသားတွေလည်း လွတ်သွားပြီး
ဆရာမဆီးခုံနဲ့ ကျနော်ဆီးခုံ သေသေချာချာကိုထိလာပြီး စောင့်ရတာလည်း အရမ်းကို ကောင်း လာပါတယ်။
အသားချင်းရိုက်သံကလည်း အကျယ်ကြီးကိုထွက်လာပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဒီအချိန်မှာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စလုံး ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး။
ကျနော်ကလည်းဆရာမကိုခုလို အကြာကြီးလိုးနိုင်အောင် ခုန ဆရာမ ထမင်းစားနေတုံးက စာကြည့် စားပွဲမှာ ဂွင်းတခါထုထားတော့ ဆရာမကို အကြာကြီးလိုးနိုင်နေပါတယ်။
ဆရာမမှာတော့ အောက်ကနေ နိဗ္ဗါန်ကို ဘယ်နှစ်ကြိမ်ရောက် နေလည်းမသိတော့ပါဘူး။
နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေကလည်းရွှဲ မောကလည်းမောနဲ့ တော်တော်လေးကြာလာတော့ ကျနော်လည်း ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်လာပါတယ်။
ကျနော့လီးတချောင်းလုံး တင်းလာပြီး သံချောင်းလို တအားမာလာပါတယ်၊
အဲဒီလိုကျနော့လီးက မာလာလေ ဆရာမရဲ့ မျက်လုံးကလည်းပြူးလာပြီးတော့ ကျနော့ကို အောက်က ပိုပြီးအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ပြန်စောင့်ပါတော့တယ်။
အံကို လည်းကြိတ်ထားပြီး ရင်ခေါင်းသံကြီးနဲ့ “အီး…အီး….အီး….အီး…” နဲ့အော်နေပါတော့တယ်။
ကျနော်လည်း တတ်နိုင်သလောက် ထိမ်းထားပြီးမထိမ်းနိုင်တော့တဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်ရောက်တော့မှဘဲ
ရှိသမျှ အားတွေ အကုန်သုံးပြီး ဖိစောင့်ချလိုက်ပြီး ကျနော့လရည်တွေကို ဆရာမစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။
ပြီးတော့ တော် တော်ကြာတဲ့အထိ ဒီအတိုင်း လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကမထုတ်ဘဲဖိသွင်းထားလိုက်ပါတယ်။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်လီး နဲ့ တယောက်စောက်ဖုတ် အတင်းဆွဲကပ်ထားပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေတာဘဲ တော်တော်ကြာပါတယ်။
အဲဒီအရှိန်ငြိမ်သွားတော့မှ။
ကျနော့လီးလည်း ပျော့ခွေသွားပြီး ဆရာမစောက်ဖုတ်ထည်းက ဆွဲမထုတ်ရဘဲ အလိုလို ထွက်လာပါတော့တယ်။
အဲဒီတော့မှ ကျနော် လည်း ဆရာမ ဘေးမှာ ပစ်လဲှချလိုက်ပါတယ်။
ဆရာမက ကျနော့ကို ဖက်ထားပြီး “သားလေးရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကိုမသိဘူး၊ မင်းက ဆရာမရဲ့ဆရာဖြစ်သွားပြီ သိလား”။
“အန်ကယ်မျိုး လိုးတာနဲ့ ဘယ်လိုနေလဲဟင်” “အိုး၊ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ ဒါကိုမှလိုးတယ်ခေါ်တာ၊ မင်းလိုကောင်းအောင်ဘယ်သူမှလိုးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးသိလား”
အဲဒီနေ့ကတော့ ကျနော်တို့စာမသင်ဖြစ်ပါဘူး၊ နာရီဝက်လောက်နားပြီတော့ နောက်တချီ၊ ပြီးတော့နာရီဝက်လောက်နားပြီးတော့ နောက်တချီနဲ့ စုစုပေါင်း လေး ချီ လိုးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ နောက်နေ့တွေမှာတော့ဆရာမက စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ လိုးစေပါတယ်။
စာမသင်ခင်တချီ၊ ပြီးရင် စာသင်၊ ပြန်ခါနီးတချီ တနေ့ကို နှစ် ချီဘဲ အလိုးခံပါတယ်။
ဆရာမကတော့ စနေတနင်္ဂနွမှာ အန်ကယ်မျိုးကလိုး။
ကျန်တဲ့နေ့တွေမှာ ကျနော်ကလိုးနဲ့ ကောင်းကောင်းကြီးဇိမ်တွေ့နေပါတော့တယ်။
ထူးဆန်းတာက ဆရာမကို လိုးလိုးပြီးစာသင်ရတော့ စာတွေလည်းပိုအရလွယ်ပြီး ညာဏ်လည်းပိုကောင်းလာသလိုပါဘဲ။
အဲဒီနှစ်က ဆယ်တန်းကို ကျနော် ဂုဏ်ထူး ငါးဘာသာနဲ့အောင်ခဲ့ ပါတယ်။
တစ်၀ တန်းအောင်ပြီးကျနော် ဆေးတက်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဆရာမကို အရင်လောက်မလိုးဖြစ်တော့ပါဘူး။
ကျနော်က တနေကုန် ကျောင်းတက်နေရပြီး ပြန်လာတဲ့အခါ ဆရာမတို့အိမ်မှာ မိသားစုကစုံနေပါပြီ။
ကျနော့မှာလည်း ကျောင်းမှာ စော်တပွေရပြီး သူ့ကို ဝါးနေရတော့ အဆင်ပြေနေပါတယ်။
ကျနော့ လက်ဦးဆရာမကိုတော့ ကျနော့ကျောင်း ပိတ်တဲ့ရက်တချို့မှာတော့ ရံဖန်ရံခါလောက်ဘဲ လိုးဖြစ်ပါတော့တယ်။
ဒါပေမဲ့ ဒီသင်ခန်းစာတွေ ပထမဦးဆုံးသင်ပေးခဲ့တဲ့ ကျနော့ ဆရာမ ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ ကျေးဇူးကိုတော့ တသက်လုံး တ သသ သတိရနေမိပါတော့တယ်…..
ပြီးပါပြီ…