မျိုးမျိုး နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စိုးထွန်း နှုတ်ခမ်းတွေ တော်တော်နဲ့ ခွာလို့မရကြ။ နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်နေကြတာ အကြာကြီး။ စိုးထွန်းကလဲ မျိုးမျိုးကို ဖက်ထားတာ ကိုယ်တွေ ပူးကပ်နေသည်။ မျိုးမျိုးရဲ့ မို့မောက် ကော့တင်းနေတဲ့ ရင်သားတွေ စိုးထွန်းရဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးမှာ တအားကပ်နေသည်။ စိုးထွန်းရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက မျိုးမျိုး ခါးလေးကို တအားဖက်ထားရာက အောက်ဘက်ကို ရွေ့လျားသွားသည်။ ခါးသေးသေးလေး အောက်က ဝိုက်ကားဖုထွက်နေတဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို ပွတ်သပ်နေသည်။ မျိုးမျိုးလဲ စိုးထွန်းကို တအားပြန်ဖက်ထား နေမိပြီး ရင်တွေ အရမ်းတုန်နေပြီး ဘာကိုမှမသိတော့။ စိုးထွန်း နဲ့ နမ်းတိုင်း မျိုးမျိုး ပေါင်ခွဆုံက ပတ်ပတ်က အရေတွေတအား ယိုစီးကျလာတာ မျိုးမျိုး သတိထားမိနေသည်။
စိုးထွန်းက မျိုးမျိုးကို နမ်းနေရာက နှုတ်ခမ်းချင်း အခွာမှာ မတ်တပ်ထ ရပ်လိုက်သည်။ “ချစ်တယ် မျိုးမျိုးရယ် ကိုကို မျိုးမျိုးကို သိပ်ချစ်တယ် ကိုကိုတို့ ဒီလောက်နဲ့ဘဲ ရပ်လိုက်ကြရင် ကောင်းမယ် ကိုကိုလေ မျိုးမျိုးကို လက်ထပ်တဲ့အချိန် ရောက်တဲ့အထိ ဒီထက်မလွန်ချင်ဘူး မျိုးမျိုးကို ကိုကိုက တကယ်ချစ်တာပါ ကိုကို့မေတ္တာက သန့်စင်ကြောင်း ကိုကိုပြချင်တယ်” စိုးထွန်းသည် တကယ်ဘဲ မျိုးမျိုးကို လွန်လွန်ကျူးကျူးတွေ လုပ်မိသွားမှာ စိုးသည်။ အဆုံးစွန်အထိ မလုပ်ပစ်လိုက်ချင်။ သူ့ဘ၀သည် ရေရာလှတာ မဟုတ်ဘူး။ သူ့စိတ်ထဲ သူတခုခု ဖြစ်လိမ့်မည်လို့ ထင်နေသည်။ မျိုးမျိုးနဲ့ ပေါင်းစပ်နိုင်ဖို့က မရေရာ။ မျိုးမျိုးကို မချစ်ဘဲကလဲ မနေနိုင်ခဲ့။
မတော်တဆ ကလေးတွေ ဘာတွေ ရသွားပြီး သူက သေသွားရင် မျိုးမျိုးလေး ဒုက္ခတွေ ရောက်မှာကို မလိုလားဘူး။ နယ်စပ်မှာတုံးက သူဆော်ထည့်လိုက်လို့ အထိနာသွားတဲ့ “ရွှေနဂါးသိန်းမြင့်” တို့အုပ်စုက သူ့ကိုမကျေပွဲ အနေနဲ့ ရန်ပြုလာမှာ သေချာသည်။ စိုးထွန်း သက်ပြင်းရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်ပြီး မျိုးမျိုးကို ထားခဲ့ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားဖို့ လုပ်သည်။ သူ့ဘောင်းဘီ အရှေ့မှာ မာကျောတဲ့ အမြောင်းကြီး ဖုထွက်နေသည်။ မျိုးမျိုး အဲ့တာကို စိုးထွန်း ထရပ်လိုက်ထဲက မြင်သည်။ စိုးထွန်းလဲ မျိုးမျိုးကို “ကိုကိုသွားတော့မယ် မျိုးမျိုး မနက်ကျရင် တွေ့မယ်လေ ကိုကိုတို့မနက် ကန်တော်ကြီးမှာ ပြေးကြမလား” လို့ ပြောရင်း ခြေလှမ်းပြင်သည်။
သူ့စိတ်တွေ တအားနိုးကြွ နေပါရက်နဲ့ သူ့စိတ်ကို ချုပ်ထိန်းပြီး သွားဖို့လုပ်တာ။ “ကိုကို မျိုးမျိုးကို ဒီလိုကြီး မထားခဲ့နဲ့လေ ကိုကိုနဲ့ နေချင်သေးတယ်ကွာ” သူ့လက်ကို မျိုးမျိုး ဖမ်းဆွဲထားသည်။ မျိုးမျိုး စိတ်တွေတအား ပြင်းပြင်းထန်ထန် နိုးကြွနေသည်။ ကိုကိုနဲ့ ဆက်ပြီး နမ်းချင်နေသည်။ ကိုကို့ အကိုင်အတွယ်တွေကို လိုချင်နေသည်။ မျိုးမျိုး ကိုကို့ကို ချစ်တဲ့ကိစ္စမှာ ဘာကိုမှ မကြောက်ဘူး။ ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘူး။ တလောကလုံးကို ရင်ဆိုင်မယ်။ မျိုးမျိုး စိုးထွန်းကို အနောက်ကနေ ဖက်လိုက်သည်။ “ကိုကို ချစ်တယ်ကွာ” “အင်း ကိုကိုလဲ မျိုးမျိုးကို အရမ်းချစ်တယ်” “ချစ်ရင် ဘာလို့ အခန်းထဲက ထွက်သွားမလို့ လုပ်နေတာလဲ ဒီဘက်လှည့်” မျိုးမျိုးက စိုးထွန်းကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ သူတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည်။
မျိုးမျိုးကပဲ စနမ်းလိုက်သလား မဲစိုးထွန်းကပဲ စနမ်းလိုက်သလား မသိ။ အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာသလို တယောက်နဲ့ တယောက် တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်မိနေသည်။ စိုးထွန်းရဲ့ လက်တွေက မျိုးမျိုး တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်နေသလို မျိုးမျိုးကလဲ စိုးထွန်းရဲ့ ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်လိုက် အားမလို အားမရနဲ့ ကုတ်ခြစ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ထိန်းချုပ်လိုက်တဲ့ စိုးထွန်းရဲ့ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားပြီ။ မျိုးမျိုးကို ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချကာ မျိုးမျိုးရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ မီးရောင် အောက်မှာ မျိုးမျိုးရဲ့ တောင်ပူစာ ညီနောင်က တင်းထောင်နေသည်။ ဘရာရင်စည်း ခံဝတ်မထားလို့ မျိုးမျိုးရဲ့ ရင်သားတွေက လှချင်တိုင်း လှနေကြသည်။
လှလိုက်တာ မျိုးမျိုးရယ် ကိုကိုနမ်းမယ်နော်။ စိုးထွန်း ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။ မျိုးမျိုးသည် တခါမှ ယောင်္ကျားသားတွေ မထိဘူး မနမ်းဘူးသေးတဲ့ သူမရဲ့ ရင်သားကို စိုးထွန်း နမ်းနေတာကို ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်း ထကာ ခံယူနေရင်း သူမ ပေါင်ကြားကို မာမာအချောင်းကြီး တခုက လာထိနေတာ သိလိုက်လို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စိုးထွန်းမှာ ဘောင်းဘီ မရှိတော့။ သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီကို သူဘယ်အချိန်က ချွတ်ပစ်လိုက်မှန်း မျိုးမျိုး မသိလိုက်။ တုတ်ခိုင် ရှည်လျားတဲ့ စိုးထွန်းရဲ့ လိင်တံ ညိုညိုကြီးကို မျိုးမျိုး မြင်လိုက်ရလို့ တုန်လှုပ်သွားသည်။ မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်လဲ စိုစိုရွှဲနေပြီ။ အတွင်းထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားနေတယ်။ အထဲကို ကိုကို့ အတန်ချောင်းကြီး ထိုးထည့်ချင်မိတယ်။
ဒါပေမဲ့ ကိုကို့ဒုတ်ကြီးက အကြီးကြီးပဲ။ ဆန့်မှ ဆန့်ပါ့မလား မသိဘူး။ မျိုးမျိုးလေ ကိုကိုနဲ့ ချစ်တယ်လို့ အိပ်မက်မက်ရင် အဲလိုပဲ အရေတွေတအား စိမ့်ယိုထွက်ပြီး ယားတယ် တအား ခံပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်ခဲ့တယ်။ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပွတ်နေရတာလဲ အားမရတော့ဘူး။ ကိုကို့ကို ဒီလို ချိန်းတွေ့ချင်နေတာ ကြာပြီ။ သီသီဌေးက အင်တာနက်မှာ ယောင်္ကျား နဲ့ မိန်းမ လိင်ဆက်ဆံတာတွေ အမျိုးမျိုးကို ကြည့်နိုင်တဲ့ ဝက်ပ်ဆိုက်တွေကို ပြောပြတယ်။ မျိုးမျိုးလဲ အဲလို ယားယားပြီး အိပ်လို့မရရင် ဒီဆိုက်တွေကို သွားပြီး ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်တယ်။ ကြည့်လေ ဆိုးလေပေါ့။ ခံချင်စိတ်တွေက ပိုပိုများ လာရော။ မျိုးမျိုးလဲ ဘော်လ်ပင် တုတ်တုတ်ကြီး တချောင်း လက်ဆောင် ရထားတာ ရှိလို့ အဲဒါကြီးနဲ့ ပတ်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းမိတယ်။
ကိုကိုနဲ့ ကားဂိုဒေါင်ထဲ တအားဖက်ပြီး နမ်းကြတုံးက ကိုကို့ ဟာကြီးက ရှမ်းဘောင်းဘီထဲက ထိုးထောင်ထနေပြီး မျိုးမျိုးရဲ့ ဆီးစပ်ကို လာဖိထောက်နေခဲ့တာ မျိုးမျိုးတအား စိတ်တွေ ကယောင်ခြောက်ခြားတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတာ။ ဟော ကိုကို နို့စို့နေရာက မျိုးမျိုးရဲ့ အောက်ဖက်ကို လျောဆင်းသွားတယ်။ အို မျိုးမျိုး ဗိုက်သားတွေကို လျောက်နမ်း နေပြန်တယ်။ ယားတယ် ကိုကို။ အာ ကိုကို မျိုးမျိုး ချက်လေးထဲကို သူ့လျာနဲ့ ထိုးကလိနေပြန်တယ်။ တော်တော် လုပ်လဲ လုပ်တတ်တဲ့ ကိုကို။ မိန်းမ အတွေ့အကြုံတွေ များနေပြီ ထင်တယ်။ ကိုကို့ လုပ်ရပ်တွေက မျိုးမျိုး စိတ်တွေကို ပိုထကြွစေတယ်။ ကိုကိုက လျာနဲ့ ချက်ပေါက်လေးကို ကလိနေပေမဲ့ လက်တွေက မျိုးမျိုးရဲ့ နို့သီးဖုလေးတွေကို ချေနေဆဲပဲ။
ဟော ချက်ကနေ အောက်ဘက်ကို ထပ်ဆင်းသွားပြန်ပြီ။ မျိုးမျိုးက ပတ်ပတ် အနီးအနားက အမွှေးတွေကို သေသေသပ်သပ် ညှပ်ထားတာ။ ကိုကိုက မျိုးမျိုး ဆီးခုံက အမွှေးလေးတွေကို လိုက်နမ်းနေတယ်။ ဒီအချိန်မှာ မျိုးမျိုးရဲ့ ပတ်ပတ် ဘယ်လောက် ယားနေရလဲဆိုတာ မျိုးမျိုးပဲ အသိဆုံး။ အရေတွေက တအားထွက်နေတယ်။ စီးကျနေတယ်။ ကိုကိုက သူ့လက်တွေကို မျိုးမျိုး ကိုယ်အောက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ မျိုးမျိုး ဖင်တွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်လိုက်တာ။ အို ကိုကို ဘာလုပ်မလို့လဲ ဆိုတာ မျိုးမျိုး သိလိုက်တယ်။ ကိုကို သူ မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်ကို ယက်တော့မလို့။ အို ဟုတ်တယ် အာ့ ကိုကိုလျာကြီးနဲ့ မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်ကို ယက်နေပြီ။ အို အင့် အင့် အဟင့် ဟင့် ကိုကို အား။
ကိုကို့လျာကြီးက မျိုးမျိုး ပတ်ပတ် အပေါ်ကိုဖိပြီး ပွတ်သွားလိုက်တိုင်း မျိုးမျိုး ခါးလေး ကော့တက်သွားရသည်။ မျိုးမျိုး စိတ်ကူးယဉ် မိခဲ့တဲ့ ဘာဂျာ အယက်ခံတဲ့ ဟာက အခု တကယ် ဖြစ်နေပြီ။ တကယ် အမှုတ်ခံနေရပြီ။ အို ကိုကိုရယ် မျိုးမျိုး ထိလွန်းလို့ ကော့နေရပြီ။ ကိုကို့ လျာကြီးနဲ့ လွတ်အောင် ဆုတ်ပြေးဖို့ လုပ်ပေမဲ့ ကိုကို့ လက်နှစ်ဘက်က မျိုးမျိုး ဖင်တွေကို တအားဆုတ် ကိုင်ထားတာ မျိုးမျိုး ရုန်းထွက်လို့ မရနိုင်ဘူး။ ကိုကို ယက်တာကို ခံနေရတယ်။ ကိုကို့လျာက တော်တော် သွက်တာပဲ။ မျိုးမျိုး အစိကို ကလိတာမှ မျိုးမျိုး တကိုယ်လုံး ကျင်တက်ပြီး တုန်ခါနေရတယ်။ တကယ်လဲ လုပ်တတ်တယ် ကိုကိုရယ်။
ကိုကို့လျာထိပ် ချွန်ချွန်က မျိုးမျိုး အစိလေးကို ရစ်ပတ် ထိုးဆွနေတာ မျိုးမျိုး အရမ်း အကောင်းလွန် သွားတာ ခေါင်းအုံးတွေကို လက်နဲ့ ဆုတ်ခြေပြီး တအားအော် ညည်းမိလိုက်တယ်။ ကိုကို့ လျာကြီးလဲ အယက် ရပ်သွားတယ်။ မောလိုက်တာ ကိုကိုရယ် မျိုးမျိုး ပက်လက်ကြီး ပေါင်ကြီး ဖြဲကားထားပြီး မျက်စိတွေ ပိတ်ထားနေတယ်။ ကိုကို့ကို မရှက်နိုင်တော့ဘူး။ ပတ်ပတ်ကြီးလဲ ပေါ်လို့။ ချစ်သူ ဘ၀မှာ အရှက်ကုန် ရတော့တာဘဲ။ အရမ်းမောတယ်။ ကိုကိုလဲ ဆက်မယက် တော့ဘူး။ ကိုကို ဘာများလုပ်နေလဲ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အို ကိုကို မျိုးမျိုး ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွနေတယ်။ သူ့အတံကြီးက မျိုးမျိုး ပတ်ပတ် အပေါက်မှာ တေ့မိနေပြီ။
အို ကိုကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်ကို ဟိုဒင်း လုပ်တော့မလို့ပါလား။ လိုချင်တာကလဲ အရမ်း။ ယားတာကလဲ ထိန်းမရအောင်။ တကယ်တမ်း အဲဒါကြီးနဲ့ ထိုးထည့်တော့မယ် ဆိုတော့လဲ ကြောက်နေတယ်။ သူ့ဟာကလဲ ကြီးလွန်းလို့။ မျိုးမျိုးက ဖြစ်ပါ့မလား ကိုကိုလို့ မေးတော့ ဖြစ်တယ် မျိုးမျိုး မနာအောင် ကိုကို လုပ်ပေးမှာပေါ့ လို့ ပြောတယ်။ အထဲကို ထိုးမထည့်သေးပဲ မျိုးမျိုး ပတ်ပတ် အကွဲကြောင်းအတိုင်း ပွတ်တိုက်နေသေးတယ်။ သူ့အတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်က ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ မျိုးမျိုး ပတ်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို ပွတ်မိတော့ မျိုးမျိုး ဖင်တွေ ရမ်းခါသွားရ လောက်အောင်ပဲ။ ကိုကိုက မျိုးမျိုး နှုတ်ခမ်းတွေကြားက မျိုးမျိုး လျာလေးကို စုတ်ယူတယ်။
မျိုးမျိုးလဲ ကိုကို့လည်ဂုတ်ကို လှမ်းဆွဲဖက်ပြီး ကိုကို့ကို အငမ်းမရ ပြန်နမ်းမိတယ်။ ကိုကိုက မျိုးမျိုးကို အနမ်းတွေနဲ့ ဆွဲဆောင်နေချိန် သူ့ထိပ်လုံး အထစ်ကြီးကို မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်ထဲကို အသာလေး ဖိထည့်လိုက်တယ်။ မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်ကလဲ တအား စိုရွှဲနေတာမို့လား မသိဘူး။ တင်းကျပ်နေပေမဲ့ မနာကျင်လိုက်ဘူး။ ကိုကို့ဒုတ်ကြီး မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်ထဲ တစ်ဆို့ကြီး ထိုးဝင်မိနေပြီ။ ကိုကိုက အဲဒီဘက်ကို အာရုံ မထားမိအောင် မျိုးမျိုး နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးနေပြန်တယ်။ အောက်ကလဲ ဖြေးဖြေးနောက်ဆုတ် ဖြေးဖြေးထိုးထည့် လုပ်နေတယ်။ ကျပ်ထုပ်နေပေမဲ့ အရေတွေကြောင့် စီးကနဲ စီးကနဲ မျိုးမျိုး အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်ထွက်နေတော့ အရသာက အရမ်းအရမ်း ထိမိ ကောင်းလွန်း နေတယ်။ မျိုးမျိုးလဲ ကိုကို့ ရင်ဘတ်ကို လျာနဲ့ လိုက်ယက် နေမိတယ်။ လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်နေတာပေါ့။
ကိုကို့ ဟာကလဲ မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်ထဲ တစွပ်စွပ်နဲ့ ဝင်ထွက်နေတယ်။ အို ကိုကို ကိုကို အင့် ဟင့်ဟင့် ကိုကို့ ထိုးထည့်တာတွေ သွက်လာတယ်။ မျိုးမျိုးလဲ အရသာ ဘယ်လိုရှိမှန်း မသိဘူး။ အောက်ကနေ ဖင်တွေကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ ကိုကိုနဲ့ စိတ်တူ ကိုယ်တူ ချစ်ပစ်လိုက်တယ်။ “ကောင်းလား မျိုးမျိုး” “အင်း အင်း တအားကောင်းတယ်” “ကြိုက်လား” “အင်း အင်း အရမ်းအရမ်း ကြိုက်တယ်” ကိုကို ဆောင့်ထည့်လာတယ်။ ဒီကလဲ ဆောင့်တာကို ကြိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဦးတည်နေတဲ့နေရာ တခုကို မရောက်ရောက်အောင် ပြိုင်တူ ကြိုးစားကြတယ်။ ကိုကို့ဆောင့်အားက ကြမ်းလာတယ်။ အားပါလာတယ်။ ဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ မြည်လာတယ်။ ကိုကို့အတံတဆုံး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် တဖွပ်ဖွပ် အသံတွေနဲ့ ဆူညံနေတာပဲ။
မကြာခင် မျိုးမျိုး စောစောက မတရား အကောင်းလွန်သလို ကျင်တက် တုန်တက်တဲ့ ကောင်းတာကြီး ထပ်တခါထပ် ကြုံလိုက်ရပြီး မျိုးမျိုး ဖလက်ပြ သွားရတော့တာဘဲ။ ကိုကိုလဲ သူ့အတံကို မျိုးမျိုး ပတ်ပတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး သူ့ညာလက်နဲ့ ကွင်းတိုက်လိုက်တာ သူ့အတံထိပ်ပေါက်က အရေဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ်တွေ တအား ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ မျိုးမျိုး ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးပေါ်ကို ကိုကို ထုတ်ပစ်လိုက်တာ။ ပူနွေးနွေး သုတ်ရေတွေကို မျိုးမျိုး အထူးအဆန်း အနေနဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။ ကိုကိုက နောက်ဆုံး သုတ်ရေတစက် ကျန်တဲ့အထိ သူ့အတံကို တိုက်ထုတ်နေတယ်။ သူ့ဥတွေက ခါရမ်းနေတယ်။ အို မျိုးမျိုးအတွက် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံမို့ အရာရာက ဆန်းနေတယ်။ ကိုကိုက မျက်လုံးစုံမှတ်ပြီး “အား ကောင်းလိုက်တာ မျိုးမျိုးလေးရယ်” လို့ ညည်းလိုက်ပြီး မျိုးမျိုးဘေးမှာ လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးပါပြီ