ဇော်ထူး ပြန်သွားမှ ကျမလည်း စိတ်ထဲက အလုံးကြီး ဒုန်းကနဲ့ ပြုတ်ကျသွားရတယ်။ ကျမ စောက်ပတ် ဇော်ထူးနိုက်နေတာ ကိုထွေး မြင်သွားပြီး ထင်နေတာ တော်ပါသေးရဲ့။ ခါတိုင်း ၂ချက်ခွဲ ၃နာရီ လောက်မှ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ပြန်လာတတ်တဲ့ ကိုထွေးပေါ့ ဒီနေ့မှ စကားပြောဖေါ် သူငယ်ချင်းတွေ မလာလို့တဲ့ ၂နာရီ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်လေးနဲ့ အိမ်ပြန်လာတာ ကျမဖြင့် ခုထိ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေတုန်းပဲ။ ကိုထွေး ထင်တာက ကျမတို့ လင်မယားက ဇော်ထူး ကလေးကို စောင့်ရှောက်ပေးလို့ ကျမတို့ဆိုင်ကို ဇော်ထူးက လမ်းကြုံ ကူလုပ်ပေးတာ ထင်နေရှာတာ။ ဇော်ထူးက သူမရှိချိန် ကျမ လာလိုးတာများ သိရင် ဘယ်လို နေရှာမလည်း မသိဘူး။ ကျမနဲ့ ဇော်ထူး အခွင့်ရေး ရသလောက်ကို ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။ အရင်လို လိုးခွင့် မရပေမယ့် ကိုထွေး နေခင်းဘက် အပြင်ထွက်ချိန် မှန်းပြီး ဇော်ထူး ရောက်ရောက် လာတတ်တယ်။ လူသိပ်မရှင်းလို့ ဈေးဝယ်ကျရင် ကောင်တာနောက်ဖက် ထိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးလိုက်တာပဲ ဇော်ထူးကလည်း လက်နဲ့ ကျမစောက်ပတ် အရည်ထွက်အောင် မွှေပေးပါတယ်။ တရက်ကျ ကိုထွေး ထမင်းစားပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားတာနဲ့ ကျမလည်း အမေ့ကို ဆိုင်စောင့် ခိုင်းပြီး ရေချိုးဖို့ အိမ်မကြီးထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ ကျမတို့စျေးဆိုင်က ခြံဝန်းကြီးရဲ့ အရှေ့မြောက်ဒေါင့်လေးကို ပေ၂၀ ပေ၃၀ တိုက်ခန်းပုံစံလေးဆောက်ပြီး အုတ်ခင်းလေးနဲ့ပါ။ နေတဲ့အိမ်က ခြံဝန်းအလယ်မှာ နံကပ် ၂ထပ်လေး ဆောက်နေကြတာ။ မြေက အဖေ့ဘက်က အမွေရထားတာ အကျယ်ကြီးပဲ အရပ်ထဲ ကျမတို့ ခြံဝန်းက အကျယ်ဆုံးပေါ့။ မျက်နှာပွင့် ပေ၆၀ တောင်မြောက်က ပေ၁၀၀ကျော်တယ် မြောင်ဘက်မျက်နှာလှည့်ပါ။ ကျမတို့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးမလို့ အဝတ်ချွတ်တုန်း ရုတ်တရက် ဇော်ထူး ရောက်လာတော့တာပဲ။ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး ကျမနို့နှစ်လုံး စုံကိုင်လိုးတာ တအား လိုးချင်နေတော့ ခဏပဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပူကနဲ့ ခံစားမိလိုက်ပါတယ်။ ဇော်ထူး ပြီးတာနဲ့ ကျွန်မလည်းရေချိုးမယ် ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်တော့ နောက်က ကပ်ပါလာတာ။
” သွားတော့လေ … ကိုထူး … မမလှိုင် ရေချိုးမလို့ ” ” မသွားပါဘူး … မမလှိုင် စောက်ပတ်ကို ရေဆေးပေးချင်လို့ ” ” အာ … အိမ်ရှေ့ ဆိုင်ထဲမှာ အမေရှိတယ် … ကိုထူးရ …… သိပ် အတင့်မရဲနဲ့ ” ကျမ စကားမဆုံးသေးဘူး ထမိန်ဆွဲချွတ်ပြီး ခုန သူလိုးထားတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ သေချာပွတ်သပ် ဆေးပေးနေတာ။ ကျမ ယောင်္ကျားတောင် မလုပ်ပေးဖူးလို့ စိတ်ထဲ ကြည်နုးရင်း ဇော်ထူး ဆေးပေးတာကို ငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်။ မျက်လုံးကတော့ ရေချိုးခန်း တံခါးပေါက်ကို ကြည့်ထားလိုက်တာ။ မတော်တဆ အမေ ခြေသံကြားရင် ထမိန်ပြန်ဝတ်ဖို့ ထမိန်ကိုလည်း ညာလက်နဲ့ အဆင်သင့် ကိုင်ထားရသေးတယ်။ လူမသိအောင် ခိုးစားတဲ့ အရသာက ဝတယ်လို့ မရှိပါဘူးရှင် ခုလည်း ကျမစောက်ပတ်လေး ဖိပွတ်တာနဲ့ ယားတက်လာသလို မျက်နှာချင်းဆိုင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း ကျမစောက်ပတ်ပွတ်ဆေးနေတဲ့ ဇော်ထူး ပုဆိုးအောက်က လီးပြန်တောင်လာပါပြီ။ ” မမလှိုင် … ထရပ်လိုက်ဗျာ ” မတ်တပ်ရပ်တာနဲ့ အဝတ်တင်ဖို့ တပ်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်း နံရံက စတီးဘားတန်းလေးပေါ် လက်တင်ခိုင်းနေတာပေါ့။ ဘာလုပ်မလည်း ကျမ ရိပ်မိနေတယ်လေ ညာလက်က ထမိန်ကို ဘာတန်းလေး ညှပ်ရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ခွဲရပ်ရင်း ဖင်နောက်ပစ်ပေးလိုက်တယ်။ ဇော်ထူးလီးကြီးက ကျမနောက်ကျော ဘက်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာပြီး စောက်ပတ်အုံလေးကို ချိတ်ဆွဲပွတ်ပေးနေတာပေါ့။ သူ့လီးကြီးက အနောက်ကနေ ကျွန်မ ပေါင်ကြားထဲ အချက် ၂၀လောက် ပွတ်ဆွဲပြီးမှ ကျမ ခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ဆွဲလိုးတော့တာ။ လိုးရင် ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး ဇော်ထူးလက်က ရေပန်းကြိုးခလုတ်လေး ဆွဲချပစ်တာ အပေါ်က ရေစက်လေးတွေ ဝေါကနဲ့ ပန်းထွက်လာတာပေါ့။ ရေချိုးခန်းနံရံ ပေါ်က စတီးဘာတန်းလေး ကိုင်ထားတဲ့ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး ရေပန်းအလယ် ဆွဲယူရင်း လက်နှစ်ဖက် နောက်ကချုပ်ပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ ရေပန်းအောက် အလိုးခံရတာ ဒါပထမဆုံးပဲ စိတ်ထဲ တစိမျိုးလေးခံစားမိတယ် တကိုယ်လုံး ရေစိုနေပေမယ့် ကျမဖင်သားနဲ့ ဇော်ထူး ဆီးစပ် အသားစိုင်ချင်း ထိကပ်တိုင်း ထိတဲ့နေရာလေးက နွေးကနဲ့ပါပဲ။ လိုးရင်းတန်းလန်း ဇော်ထူးက လီးဆွဲထုတ်တော့ ရင်ထဲဟာသွားတယ် စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဒစ်ကြီးက ကြိတ်ဆွဲနေလို့ ခံစားမှု့က တအားကောင်းနေချိန်လေ။
” အာ … ကျွတ် … ခံလို ကောင်းနေတာ ဘာလို့ … လီးကို ထုတ်လိုက်တာလဲ …… ကိုထူး ရယ် ” ကျမ မကျေနပ်တဲ့ အသံလေးနဲ့ လှည့်ပြောတော့ ဇော်ထူးက ရေချိုးခန်းထောင့်က အဖေ မဆုံးခင် ရေချိုးရင် ထိုင်ဖို့ လုပ်ထားတဲ့ ခုံပုလေး ကျမနားယူချလာတာ။ ရေပန်းအောက် ခုံပုလေး ချပြီး ထိုင်ရင်း ကျမကို သူ့ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်ခိုင်းတယ်။ ထိုင်ချလိုက်တာနဲ့ ကျမခါးကို ဘယ်လက်နဲ့ ထိန်းရင်း ညာလက်က စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ လီးထိပ်တေ့ပြီး သွင်းလိုက်တာပဲ။ ကော့ထိုးသလိုဖြစ်လို့ ဖင်ပြန်ကြွတုန်းခါးဆွဲပီး ဆောင့်ချလိုက်တာ ဗျစ်ကနဲ့ပဲ။ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံး ဖျင်းကနဲ့ လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ လာထိနေတာ။ ကျမ ခါးကို စုံကိုင်ရင်း သူ့ပေါင်နှစ်ဖက် မြှောက်လိုက် ချလိုက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပြီး ဆီးခုံးထိအောင် ကြိတ်လိုးတော့တာပဲ။ ” ရှီး … ကောင်းတယ်မလား … မမလှိုင် ” ကျမလည်း အလိုက်သင့် ဇော်ထူးပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကို နောက်ပစ်လိုက် ရှေ့ပြန်ကပ်လိုက် လုပ်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။တကယ်လည်း ကျမ အတွက်က လိုးနည်းအသစ်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း လီးအရသာ ခံနေမိတာ။ ” အ …… ဟူး …… ဖင်ကိုဝိုက်ပြီး … ဖိလိုးလိုက် မမလှိုင် …… အင်း ဟုတ်တယ် … အင်းဟင်း ” ပြောလည်းပြော ကျမ ဖင်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆွဲလိုးနေတော့ ကျမ ဖင်ကို ဝိုက်လှည့်ပေးမိတာ တကယ်ကိုရှင် လီးထိပ်က စောက်ခေါင်းထဲ အတွင်းအသားနုလေးတွေ ချိတ်ဆွဲပစ်တယ်။ လီးအရသာ အသစ်တမျိုးလေး ခံစားလာရတာပေါ့။ နောက်ကျ သူပြောစရာ မလိုအောင်ကို ခါးအားနဲ့ ဖင်ကို ဝိုက်လှည့်လိုက်တယ် ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဖိလိုးလိုက်နဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပြီး မွှေသလိုဖြစ်တော့ တအားကို ကောင်းနေမိတာ။ ကျမ ခေါင်းမော့ပြီး လီး အရသာခံနေချိန် နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တာ မကြာပါဘူး သူ့ ကျောပြင်ကို ဆွဲဖက်ရင်း စောက်ရည် ထွက်ကုန်တော့တာပဲ။ ဇော်ထူးလည်း ကျမ ပြီးတော့ ၁၀ချက်လောက် ကော့လိုးပြီး လရည်တွေ ကျမ အဖုတ်ထဲ ပန့်းထုတ်ပစ်တော့တာပဲ။
ဒီလိုနေလာရင်း ၈လ လောက်ကြာတော့ အဖေ အသဲရောဂါနဲ့ပဲ ဆုံးပါးသွားတာ။ အဖေဆုံးတာနဲ့ အမေကလည်း ဇော်ထူးကို အိမ်ခေါ်ထားလိုက်တယ် အဓိက က ကျမတို့လင်မယား ဈေးရောင်း တဖက်နဲ့ မအားတဲ့ကြားက သူ့မြေးကို လုပ်ကိုင်ပေးနေရတာ မကြည့်ရက်လို့တဲ့ ဖအေ အရင်းဖြစ်တဲ့ ဇော်ထူးကိုပဲ အိမ်ခေါ်နေခိုင်းတာပါ။ ဇော်ထူးကို အရက်မသောက်ဖို့ ညပိုင်း အိမ်စောစော ပြန်ဖို့ အမေကိုယ်တိုင် သေချာမှာထားရတာ။ ဇော်ထူးကလည်း အရက် သိပ်မသောက်တော့ပါဘူး ဆိုင်ကယ် အရောင်းဝယ် ဖြစ်တဲ့နေ့မျိုးလောက် နဲနဲပါးပါး လောက်ပဲ သောက်တတ်တယ်။ ကျမကလည်း အရက်နံ့ရရင် အကပ်မခံဘူး တဖြည်းဖြည်း အရက် လုံးဝမသောက်တော့ပဲ ဘီယာလောက်ပဲ သောက်တော့တာ။ တဖြည်းဖြည်း ဇော်ထူးအပေါ် ကျမလည်း သံယောစဉ် အမျှင်တန်းမိလာတယ်။ ဟင်းချက်ရင်တောင် ဇော်ထူး ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟာလေးတွေ ထည့်ချက်ပေးတတ်နေပီ။ ဒါပေမယ့် လင်တော်မောင် ကိုထွေး အပေါ်လည်း မေတ္တာ မပျက်ပါဘူး။ ကိုထွေးလည်း ကျမ်းမာရေးက အတော်ကို ညံ့လာတာ အဓိက က ဆေးလိပ် တအားသောက်တာ ဖြတ်ခိုင်းဖို့ နေနေသာသာ လျော့သောက်ပါ ဆိုတာကို မရတာ။ ကိုထွေး စိတ်လာတဲ့အခါ ၁လ ၃ကြိမ်လောက် ကျမနဲ့ လိုးဖြစ်ကျပေမယ့် လီးက သိသိသာသာကို တောင်မလာတော့တာ။ လရည်ထွက်တဲ့ အထိ ကျမ စုပ်ပေးလိုက်တာပါပဲ။ ကျမ်းမာရေး ညံ့လာတဲ့ ကိုထွေးက ဘာမှ မဖြစ်ပဲ အမေက ကောက်ကာငင်ကာ ဆုံးသွားတယ်ရှင်။ ဆရာဝန်က သွေးတိုးပြီး ဦးနှောက်ကျော ပျက်တယ် ပြောတာ။ အမေ့ နာရေးကြ နယ်က အမျိုးတွေ ရောက်လာကြတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမတို့ လင်မယားရယ် ဇော်ထူးတို့ သားအဖရယ် အပေါ်ထပ် ရွေ့အိပ်ကြတာ အောက်ထပ်မှာ အမေ့အမျိုးတွေ အတွက် နေရာ ထိုင်ခင်း စီစဉ်ပေးထားလိုက်တာပေါ့။ ညပိုင်း စားသောက်ပြီး ကျမ နဲ့ အမေ့အမျိုးတွေ ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောတုန်း ကိုထွေးက နားချင်တယ် ဆိုပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့ သိပ်မကြာဘူး ကျမလည်း တနေကုန် ဧည့်ခံရ နာရေး ကိစ္စတွေနဲ့မို့ နားချင်တာနဲ့ အမျိုးတွေ နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့တယ်။ လှေကားထိပ်ရောက်တော့ ဇော်ထူးက အောက်ဆင်းမလို့ ထင်တယ် ကျမ တက်လာတာ လှမ်းကြည့်နေတာ။
” မမလှိုင် … အိပ်တော့ မလို့လား ” ” အေးဟာ … ညှောင်းကိုက်နေတာ နားတော့မလို့ ” ပြောပြီး ကျမ တို့အိပ်ခန်းဆီ လျှောက်လာတော့ ဇော်ထူး နောက်ကနေ ကပ်ပါလာတယ် သူတို့ သားအဖ အိပ်ခန်းက ကျမတို့နဲ့ ကပ်လျက်မို့ သူ့အိပ်ခန်း သွားမယ်ပဲ ထင်တာ။ ကျမတို့အိပ်ခန်း တံခါးနား ရောက်တော့ နောက်ကျော ဘက်ကနေ ကျမဖင်ကြားထဲ လီးနဲ့ထောက်ပြီး ဘယ်လက်က နို့အုံကို သိုင်းညှစ်ပြီး ညာလက်က ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြား နိုက်တော့တာပဲ။ ” ဟာ … အမေ့ နာရေးကြီးနဲ့ … ကိုထူးကလည်း … နောက်ရက်မှ နော် ” ကျမ ငြင်းပေမယ့် ဇော်ထူး လက်နှစ်ဖက်က တရစပ် လှုပ်ရှားနေတော့ စိတ်တွေ ကြွလာပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်က အလိုလျောက် ကားပေးမိတယ်။ တကယ်ပါ ရာဂနတ် ဖမ်းစားပြီဆို အသိစိတ်ပါ ကွယ်သွားတတ်တာမျိုး။ ခုလည်း ကျမ ယောင်္ကျားက အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေတာ ကျမက အိပ်ခန်းဝမှာပဲ သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ သာယာနေမိတာပဲလေ။ စကားပြောရင်း ဇော်ထူးလီးကို လက်နောက်ပြန် စမ်းပြီး ကိုင်လိုက်မိတာ ရှီးကနဲ့ စုပ်သပ်ပြီး နို့အုံကို တအားညှစ်တော့တာပဲ။ ကျမ ကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး တံခါးပေါက်ဘေးနား နံရံ မှီပြီး ထိုင်ခိုင်းနေပြီ ကျမ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ စိတ်က အလိုလို သိနေပါတယ်။ ပုဆိုး အောက်နားစ ဆွဲမတာနဲ့ လီးထိပ်ကို ဖမ်းငုံပေးလိုက်တာ အိ့ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ကျမခေါင်းကို လှမ်းကိုင်တော့တာပဲ။ လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်ရင်း ဒစ်ကို သွားလေးနဲ့ဖိကိုက်ပြီး လျှာနဲ့ ဝိုက်စုပ်လိုက်တာ ချက်ချင်း ကျမပါးစပ် ဆွဲလိုးတော့တာပေါ့။ကျမ အဆင်သင့် မဖြစ်သေးလို့ ဇော်ထူး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့တွန်းရင်း ခေါင်းနောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။ ” ပလွတ် … ဇွိ … အဟွတ် ဟွတ် ” နောက်က နံရံခံနေလို့ လီးက အရှိန်နဲ့ တိုးဝင်လာတော့ ရှောင်မရပဲ အာခေါင်ကို ဒစ်နဲ့ ထိုးမိတော့ တဟွတ် ဟွတ် သီးနေမိတာ။ လက်ဟန် ခြေဟန်နဲ့ အိပ်ခန်းဘက် ကျမယောင်္ကျား ကြားသွားနိုင်ကြောင်း ပြပေမယ့် ဇော်ထူးက ကျမပါးစပ်ထဲက လီးကို မထုတ်ပေးပဲ ဆွဲလိုးနေတယ်။ ကျမလည်း မျက်ရည်တွေ ကျလာရင်း လည်ပင်းကြွက်သားတွေ လျော့ပြီး အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတာပေါ့။ ” အု … ပလွပ် … ဖူး ဖလူး … ဇွိ … အု အု ” မနားတမ်းကို ကျမ ပါးစပ်လိုးပြီး လရည်ထွက်ကာနီးမှ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ဘေးပန်းထုတ်ပစ်တာ။
” ဆောရီးနော် … မမလှိုင် … ကျနော် တအား တင်းနေလို့ပါ ” ” အင်းပါ … နောက်ရက်မှ လုပ်တော့ … ခု အာသာ ပြေတယ်မလား ” ” ပြေပါပြီ … မမလှိုင် ရဲ့ … အိပ်ချင် လည်း အိပ်တော့ ” ဇော်ထူး သူအိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားမှ ကျမလည်း ကျမတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ ကိုထွေး ဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်ပေမယ့် ကျောပေးပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တာ တော်ကြာ ကျမ ပါးစပ်က လရည်နံ့တွေ ရနေမဆိုးလို့ပေါ့ အပေါ်ထပ်မှာ ရေချိုးခန်း ရှိပေမယ့် မသုံးတာ ကြာပါပြီ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ပါးစပ် ဆေးရအောင်လည်း လူက မလှုပ်ချင်လောက်အောင် ပင်ပန်းနေပြီ။ နာရေး ရက်လည်ပြီးတော့ အမေ့အမျိုးတွေလည်း အကုန် တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ပြန်ကုန်ကြတယ်။ နောက်ရက်တွေ အိမ်မှာ လူအတော်ရှင်းသွားတာပေါ့။ တူလေးက ကျောင်းသွား ကိုထွေးကလည်း နေ့လည် ထမင်းစားပြီး အပြင်ထွက်ဆိုတော့ ဇော်ထူးနဲ့ ကျမ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အချိန်တွေ ပိုများလာတာ။ တခါတလေ ဈေးဆိုင်နောက်ခန်းလေးထဲ မှာပဲ လိုးဖြစ်ကြတယ်။ ” မမလှိုင် … ခါးနဲနဲ ကော့ပေးထားနော် ” ခုလည်း နေ့ခင်းဘက် ဇော်ထူး အိမ်ပြန်လာတော့ ဆိုင်ခန်းနောက်ထဲ ကျမ စောက်ပတ်ကို နိုက်တော့တာပဲ ကျမလည်း နံရံမှီထိုင်ပြီး ညာဘက်ခြေထောက်ကွေးရင်း ဘယ်ဘက်ဒူးထောင်ထားပေးလိုက်တယ်။ ဇောထူးက ကျမထမိန်အောက်စကနေ လက်သွင်းပြီး နိုက်တာပါ။ စောက်ရည်ရွှဲလာတော့ လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းလို့ ကုန်းပေးတော့ ခါးကော့ခိုင်းနေတာပေါ့။ ထမိန်ကို ခါးပေါ်ချိတ်တင်ပြီး ကော့ပေးထားတော့ ကျမဖင်ကြားက စောက်ဖုတ်က ဇော်ထူးရှေ့ ပြူးထွက်နေမှာ တွေးမိတာနဲ့ ရှက်စိတ်ဝင်လာပြီး စိတ်တွေလဲ ကြွလာရတယ်။ခါတိုင်းလို ခါးဆွဲလိုးပြီး ထင်နေတုန်း ဖင်ဝလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်ပြီး အသားစိုင်လေးတခု လာထိလို့ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တာ။ ဇော်ထူးက ကျမဖင်နောက် ဒူးထောက် ခါးညွတ်ရင်း ဖင်ဝကို လျှာနဲ့ယက်ပေးနေတယ်။ ” ဟဲ့ … အဲဒါ … ဖင် ဖင် … ဖင်ပေါက်ကြီး … မယက်နဲ့လေ ” ” ဖင်လိုး မလို့ … မမလှိုင်ရဲ့ … ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံစမ်းပါ … မကြောက်နဲ့ ” ပြောမယ့်သာ ပြောရတာ ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိုးမွှေတော့ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ အီစိမ့်လာပြီး ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်တယ်။
ဇော်ထူးက ဖင်ဝလေး လျှာနဲ့ ဝိုင်းပေးလိုက် ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေး ထိုးမွှေလိုက်နဲ့ အားရမှ ကျမကို ဖင်ဖြဲခိုင်းနေတာ။ ကျမလည်း ကျမဖင် အလိုးခံဖို့ ကိုယ်တိုင် ဖြဲပေးရတဲ့ အဖြစ် လင်တော်မောင် ကိုထွေးမြင်ရင် ရိုက်သတ်မလားတောင် မသိဘူး။ ပေါင်နှစ်ချောင်း ထပ်ကားပြီး ခါးခွက်ပစ်လိုက်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ရင်ဘတ်အပ်လိုက်ရတယ်။ ပြီးမှ လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲပေးလိုက်တာပေါ့။ ဖင်ကြားထဲ အရည်တခုခု စီးလာလို့ မေးတော့ ဇော်ထူးက ဖင်မနာအောင် ဂျယ်တမျိုး သုတ်ပေးတာ ပြောတယ်။ သူ့လီးကိုလည်း သုတ်ရင် ဂွင်းထုနေတာ တဘက်ဘက်နဲ့ပဲ။ ” ဖင်ထဲ လီးစဝင်ရင် … နဲနဲ နာလိမ့်မယ် … မမလှိုင် ခဏ အောင့်ခံလိုက်နော် ” ” ဟိုလေ … မမလှိုင် ဖင်မခံဖူးဘူးနော် … ကိုထူး ” ” အင်းပါ … မမလှိုင်ရဲ့ … တအားနာရင် ထုတ်ပေးမှာပါ ” စကားပြောရင်း ကျမဖင်ဝထဲ လီးတေ့သွင်းလိုက်တာ ဆတ်ကနဲတုန်ပြီး အသက်ကို အောင့်ထားလိုက်တယ်။ ဖင်ကိုတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထပ်ဖြဲပေးလိုက်တာပေါ့။ ” ဗျစ် … အ အမလေး … ဗြိ … အ …… ကျွတ်ကျွတ် … မ ရ ဘူး … ကိုထူး … အီး နာ တာ ဟာ ” ” အင်း … လက်နဲ့ ဖြဲထား မမလှိုင် … တဝက်ကျော်ကျော် ဝင်သွားပါပြီ … ရှီး” ကျမ အသက်ရှုသံမြန်လာပြီး ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ ဒိန်းကနဲ့ပဲ ဖင်ထဲ သပ်လျိူထားသလိုကြီး ခံစားနေရတာပါ။ ဇော်ထူးက ဖင်ကို ညှစ်ချေရင်း လီးအရင်းထိုးထည့်တော့တာ။ ” အ … ကျွတ်ကျွတ် … ထုတ် ထုတ် … ဇော်ထူး … မရဘူး … သေပြီ သေပြီ … အမလေး ” ကျမ ငိုသံပါနဲ့ ပြောလို့ လီးကို ထုတ်ပြီး နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေတယ်။ ဖင်ပြန်လိုးလိုက် ကျမ နာရင် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ၄ခါ လောက်မှ ကျမ ဖင်ခံနိုင်လာတာပါ။ ဇော်ထူး လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း ဖင်ကို ကော့ပေးထားလိုက်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖင်ခံရင်း စောက်ဖုတ်အယက်ခံရတဲ့ အရသာကို ပိုနှစ်ချိုက်မိလာတယ်ရှင်။ ” ရရဲ့လား … မမလှိုင် ” ” အင်း … ရတယ် ခံနိုင်ပါပြီ … ဒါမဲ့ … ဟို ဟို … မမလှိုင် စောက်ဖုတ် ယက်ပေးဦးကွာ ” ကျမ စကားဆုံးတော့ ဇော်ထူးက ဖင်ထဲက လီးပြန်ထုတ်ပြီး စောက်ပတ် ယက်ပေးရှာတယ်။ ဖင်ပြန်လိုးတော့ ကျမလည်း ဖင်ကို အစွမ်းကုန် ထောင်ပေးလိုက်တာ ဆွဲဆွဲ လိုးတော့တာပဲ။ သိပ်ကြာကြာ မခံလိုက်ရပါဘူး ကျမ ဖင်ထဲ ယားကျိကျိနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်တယ်။
ဇော်ထူး ပြီးသွားပေမယ့် ကျမက မပြီးလိုက်ဘူး။ ကျမ လေးဘက်ကုန်းနေရကာနေ ဖက်ချထိုင်ပြီး နံရံမှီနေတုန်း ဇော်ထူးက သူ့လီးကို ပုဆိုးနဲ့သုပ်ပြီး သန့်ရှင်းနေတာ။ ” မမလှိုင် … ထမိန် လှန်ပြီး ပေါင်ဖြဲထား ကျနော် … ပြီးအောင် ယက်ပေးမလို့ ” ကျမလည်း တန်းလန်းကြီးမို့ ဟန်မဆောင်တော့ပါဘူး ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ပဲ ဒူးထောက် ခါးညွတ်လာတဲ့ ဇော်ထူး ခေါင်းကိုဆွဲပြီး စောက်ပတ်နဲ့ မျက်နှာ အပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် မပြီးလိုက်ပါဘူး ကျမ ယောင်္ကျား ကိုထွေး ပြန်လာလို့ လူချင်းခွာလိုက်ရတာ။ နောက်ရက်က စပြီး ကိုထွေးက အပြင်မထွက်ပြန်ဘူး ကျမနားပဲ အမြဲကပ်နေတယ်။ ကျမနဲ့ ဇော်ထူးလည်း အရင်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးခွင့်မရခဲ့ပါဘူး ညပိုင်း ကိုထွေး အိပ်ပျော်သွားမှ ဇော်ထူး တို့ သားအဖ အိပ်ခန်းဖက် အိမ်သာသွားသလိုနဲ့ အချက်ပြီး လိုးခဲ့ရတာ။ တခါတခါတော့ ဇော်ထူးသား ကျမတူလေး သေးထပေါက်တာနဲ့ ကြုံရင် ရေချိုးခန်းထဲ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်နေရတယ်။ အိမ်သာနဲ့ ရေချိုးခန်းက ကပ်လျက်မို့ပါ တူလေး သေးပေါက်ပြီးတော့လည်း ဖအေကို လိုက်ရှာ မဆိုးလို့ ဇော်ထူးက အိပ်ခန်းထဲ ခဏပြန်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပေါ့။ ပြီးမှ ပြန်လိုးခဲ့ကြတာ မလိုးခင် ဇော်ထူးကလည်း တချီပြီးအောင် ကျမ အဖုတ်ကို ယက်ပေးသလို ကျမကလည်း တချီပြီးအောင် ပြန်စုပ်ပေးရတာပဲ။ နောက် ၈လ လောက်ကျ ကိုထွေးလည်း လူ့လောက ကနေ ထွက်ခွာသွားပါတယ်။ ကျမ လက်ပေါ်မှာပဲ အသက်ထွက်သွားတာ မသေခင် သူပြောတဲ့ စကားကြောင့် ကျမ အံအောထိတ်လန့် ခဲ့ရတာပေါ့။ အမေဆုံးတဲ့ ညက ကျမတို့အိပ်ခန်းပေါက် တံခါးဘေး ဇော်ထူးက ကျမ ပါးစပ်ကို လိုးတော့ သူသိတယ်တဲ့။ တရေးနိုး ရေထသောက်ရင်း မြင်တာပြောတယ်။ ဒုတိယ တခါကျ ဆိုင်ခန်း နောက်ဖေးထဲမှာ ကျမ ဇော်ထူးကို လေးဘက်ကုန်းပေးတာလည်း သူသိတယ်တဲ့။ သူမရှိတော့ရင် ရပ်ကွက်ကလည်း အပြောမခံရအောင် ဇော်ထူးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ဆုံးသွားတာပါ။ ဒါပေမယ့် ခုထိ ဇော်ထူးနဲ့ ကျမ လက်မထပ်ဖြစ်ပါဘူး။ တအိမ်ထဲ အတူနေပြီး ညားနေကြတာ ကြာပါပြီ။ အသက်အရွယ် ရလာပေမယ့် ရမ္မက်စိတ်ကြွလို့ ဇော်ထူးလီးကို စုပ်ပေးတိုင်း ကိုထွေး မသေခင် ပြောတဲ့ စကားတွေ နားထဲ ကြားယောင်မိတုန်းပါပဲရှင်။ ပြီးပါပြီ