ရုံးတွင်းဇာတ်လမ်း

ဦးထွန်းကြည် နှင့် ဒေါ်သီရိလှိုင် တို့မှာ ရုံးတစ်ရုံးထဲတွင် အတူတူအလုပ် လုပ်ကြသူများဖြစ်ပြီး၊ အထက်အောက် ရာထူးဖြစ်သည်။ ဒေါ်သီရိလှိုင် မှာ သူ၏ရာထူးအရ ‘ဒေါ်’တတ်ခေါ်ရသော်လည်း အသက်၃၇အရွယ် တခုလပ်မုဆိုးမ တောင့်တုန်းဖြောင့်တုန်း သွေးသားဆူတုန်း ခါးသေးဖင်ကြီး ရင်တောင့်တောင့်နှင့် မြင်သူလိုးခြင်စရာ၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ခံချင်တုန်း လီးဆာတုန်း ငတ်နေသူ ခပ်ထန်ထန် ထဲကပင်ဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းကြည်မှာ မိန်းမကျမ်းကြေပြီး ဒေါ်သီရိလှိုင် သူ့ကိုကုန်းချင်နေမှန်း ရိပ်မိသည်။ တနေ့ဒေါ်သီရိလှိုင် ဦးထွန်းကြည် မရှိတုန်း စာပွဲပေါ်ကုန်း၍ သတင်းစာဖတ်နေစဉ် ဦးထွန်းကြည် အနောက်မှ ရောက်လာပြီး စားပွဲ၂လုံးကြား ဒေါ်သီရိလှိုင် ဖင်နောက်မှ သူ့လီးဖြင့်ပွတ်ခါ မတော်တဆလိုလုပ်ပြီး ဒေါ်သီရိလှိုင်ဖင်ကို အသာညှောင့် ပေးလိုက်သည် ဒေါ်သီရိလှိုင်ဖင်မှာ တွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး အကြောပေါင်းတစ်ထောင် ပွင့်သွားသည်၊

“အမလေး လန့်လိုက်တာ ဦးထွန်းကြည်ရယ် ဘယ်ကပြန်လာတာလည်း” ဟု ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ကာ အတော်ပင် ဖီးလ်လာသွားသည်၊ အထာသိသော ဦးထွန်းကြည်က “အစည်းဝေးရှိတယ်ဆိုလို့ ပြန်လာတာလေ”၊ ဒေါ်သီရိလှိုင်က “အစည်းဝေးက မနက်ဖန်လေ ဦးထွန်းကြည်ရဲ့ ကျမလည်း အခုပဲပြန်တော့မလို့ သတင်းစာ ဖတ်နေလို့”၊ အခြေအနေ ကြည့်လိုက်ပြီး ဦးထွန်းကြည်က “မလှုိင်က ကျွန်တော်လာမှပဲ ပြန်တာလား” “အိုမဟုတ်ပါဘူး ဦးထွန်းကြည် ဘာလုပ်စရာ ရှိလို့လည်း ကျမလုပ်ပေးမယ်လေ” ဟု ညုတုတုလုပ်ကာ ဖင်ကိုနောက်ပစ်ပြီး ဦးထွန်းကြည် ဘေးနားကပ်သွားသည်။ ဦးထွန်းကြည်ကလည်း ရသည့်အခွင့်အရေး လက်လွတ်မခံဘဲ “မလှိုင် ဘာလုပ်ပေးချင်လို့လဲ” ဟုဆိုကာ အနားတိုးသွားပြီး ဘယ်လက်ဖြင့် ဖင်ကိုမထိတထိလုပ်ကာ ဒေါ်သီရိလှိုင်ကို ကြည့်လိုက်သည်၊ အခြေအနေက ငြင်းပုံမရသဖြင့် ဘယ်လက်ဖြင့် ဒေါ်သီရိလှိုင် ဖင်ကြားကို အသာပွတ်လိုက်ရာ ဒေါ်သီရိလှိုင် ဖင်ကော့တက်လာပြီး အသံမျှင်းမျှင်းဖြင့် “ဘာလုပ်မလို့လဲ” ဟု မသိသလိုအမူပိုပြီး ဦးထွန်းကြည် ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီပြီးနေလိုက်သည်၊

ဦးထွန်းကြည်လည်း “ရုံးမှာဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး မဟုတ်လား” ဟု မေးလည်းမေး လက်ကလည်းဖင်ကို ပွတ်နယ်ရင်း ကျန်ညာလက်ကလည်း ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ နို့အစုံကိုကိုင်ကာ “မလှိုင်ကို ဒီလိုချစ်ချင်နေတာ ကြာပြီ” ဟု ပြောလိုက်သည်၊ ဒေါ်သီရိလှိုင်လည်း လီးငတ်နေတာ ကြာပြီဖြစ်၍ ဟန်ပင်မဆောင်တော့ပဲ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ ပါးစပ်မှ ညည်းတွားမိသည် “ဟင်း ဟင်း မောင်ရယ် အင်း … လှိုင်လည်း အတူတူပါဘဲကွယ်” ဦးထွန်းကြည်က ပါးစပ်ကိုလည်း အလကားမထားဘဲ ဒေါ်သီရိလှိုင် နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်ရင်းလျှာဖြင့် ထိုးကလိ နေလိုက်သည်၊ ထိုမှတဆင့် ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ အကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်လိုက်ရာ ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ ပြူးနေသော နို့အစုံမှာ ဘရာစီယာအောက်မှ ရုန်းထွက်နေသည်၊ ဒေါ်သီရိလှိုင်ကလည်း ဦးထွန်းကြည် အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ပြန်ဖြုတ်ပေးနေသည်၊ နှစ်ဦးလုံးမှာ အောင့်ထားသမျှ အတိုးချ လိုးကြတောမယ့် ပုံပင်ဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းကြည်က တဆက်ထဲ ဘရာစီယာကိုပါ ဆက်ချွတ်ရင်း နှုတ်ခမ်းကိုလည်း အဆက်မပြတ် စုပ်နေသည်။

ဒေါ်သီရိလှိုင်ကလည်း ထို့အတူပင် နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နေရင်း ဦးထွန်းကြည်ရဲ့ ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ကာ အတွေ့အကြုံရှိသူ လီးနှင့်မစိမ်းသူပီပီ မရှက်ကြောက်ပဲ ဦးထွန်းကြည်၏ လီးညိုထွားကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဂွင်းထုသလို လုပ်ပေးနေသည်၊ ဦးထွန်းကြည်ကလည်း ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ ထမီကိုဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ရာ ဒေါ်သီရိလှိုင်မှာ အတွင်းခံ မဝတ်ထားသဖြင့် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကာ လိုးရန်အဆင်သင့် ဖြစ်သွားသည်၊ ထို့နောက် ဦးထွန်းကြည်က ဒေါ်သီရိလှိုင်ရဲ့ ကားစွင့်နေသည့် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နယ်နေရာ ကောင်းလွန်းသဖြင့် ဒေါ်သီရိလှိုင်မှာ တွန့်လိမ်ပြီး မျက်တောင်စင်းကာ ကာမအရသာ ခံစားနေသည်၊ ထိုမှတဆင့် နှတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းနေရာမှ ဒေါ်သီရိလှိုင်သည် ခွာလိုက်ပြီး ဦးထွန်းကြည်အား ညုတုတု မျက်နှာပေးဖြင့်ကြည့်ရင်း ဦးထွန်းကြည်၏ ခြေနှစ်ချောင်း ကြားတွင်ထိုင်ချကာ ဦးထွန်းကြည်၏ လီးကြီးအား သူမနှတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးဖြင့် ဖြေးဖြေးခြင်း ငုံစုပ်ပေးလိုက်ရာ ဦးထွန်းကြည်မှာ အရသာကောင်းလွန်း သောကြောင့် စုပ်သပ်ကာနေရသည်။

ဒေါ်သီရိလှိုင်ကလည်း စေတနာပါပါ လီးကြီးကို အဆုံးအရင်းထိ ရောက်အောင် အာခေါင်ထဲအထိ မြိုချကာ စုပ်ပေးနေသည်၊ ဦးထွန်းကြည်လည်း ဒေါ်သီရိလှိုင် လီးအစုပ်ကို ကြာကြာမခံနိုင်တော့ပဲ ဒေါ်သီရိလှိုင်ကို ဆွဲထူကာ ကဲ “မလှိုင်ရေ လုပ်ငန်းစကြရအောင်” ဟု ပြောလိုက်ရာ ဒေါ်သီရိလှိုင်လည်း “မောင့်အလို အတိုင်းပါဘဲ” ဟု ပြန်ပြောလေသည်၊ “လှိုင် ဖင်ကုန်းပေးမယ်နော်” ဟု ပြောလိုက်ရာ ဒေါ်သီရိလှိုင်က စားပွဲပေါ်မှောက်ကာ ဖင်ကိုအစွမ်းကုန်ထောင်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်လေသည်၊ ဦးထွန်းကြည်လည်း ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ ကားစွင့်နေတဲဖင်ကြီး ပြဲအာပြီး အရည်ရွမ်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ကာ လီးကြီးမှာ ငေါက်ခနဲ မာန်ဖီထလာပြီး ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးမှ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လီးကြီးကို ဒေါ်သီရိလှိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ထဲ့လိုက်ရာ “အင်း ကျွတ် ကျွတ် မောင်ရယ် ဖြေးဖြေးလိုးပါ အခုမှ အစရှိသေးတယ် ဟင်း ဟင်း မောင့်လီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ” ဟု ဒေါ်သီရိလှိုင် ညုတုတု ပြောလိုက်ရင်း စည်းချက်ညီ ဖင်ကိုအနောက်သို့ ဆောင့်ဆောင့်ပေးနေသည်၊ “အင့် အင့် အား ကောင်းတယ်မောင် ဆောင့် ဆောင့် အင်း ဟင်းဟင်း” .. ဦးထွန်းကြည်လည်း အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေရင်း ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ဖင်ကြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားနေပုံကို အရသာခံကြည့်ရင်း၊

အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ ဒေါ်သီရိလှိုင် ကျောပေါ်ထပ်၍ လည်ဂုတ်ကို ဖွဖွကိုက်ခါ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရနယ်ရင်း လိုးနေရာမှ “လှိုင် စောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ” ဟု ပြောလိုက်သည်၊ ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရည်များရွှဲကာ ဗွတ်ဗွတ် ဘွတ်ဘွတ် သံစုံမြည်ကာ ၂ဦးသား ကာမစည်းစိမ်အပြည့် ခံစားရင်း “အင့် အင့် မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း .. လှိုင်ပြီးချင်ပြီ ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးမောင် အင်း မရပ်နဲ့ အင်း အင်း” ဒေါ်သီရိလှိုင်လည်း အထွတ်ထိပ် ရောက်ပြီမို့ ဖင်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ခါရမ်းပြီး အနောက်ကိုပစ်ရင်း ကောင်းကောင်းအလိုးခံ နေပါတော့တယ်၊ ဦးထွန်းကြည်လည်း ဒေါ်သီရိလှိုင်၏ အပေးကောင်းမှုကြောင့် အချက်၃၀ခန့် အစွမ်းကုန် ဆောင့်လိုးရင်း ၂ဦးသားပြိုင်တူ ပြီးသွားပါတယ်၊ ဦးထွန်းကြည်မှာ ပြီးသွားသော်လည်း အောက်မှ ဒေါ်သီရိလှိုင် စောက်ဖုတ်ကြီး ရှုံပွရှုံပွနှင့် စုပ်ဆွဲပေးနေတာကို အရသာခံညှောင့် နေလိုက်သေးသည် ။ “မောင် ရုံးမှာဘယ်သူမှမရှိတာ သေချာတယ်နော်” ယခု အလိုပြည့်ပြီးမှပင် ဒေါ်သီရိလှိုင်လည်း သတိရတော့သည်၊ “အင်းပါ ဘယ်သူမှမရှိပါဘူး အခုမှ ရှက်မနေပါနဲ့” ဟဲဟဲဟဲ ပြီးပါပြီ။