မေညိုနဲ့ ဦးဇာနီက အသက်ကွာသည်။ မေညို အသက်၂၅ အရွယ်မှာ မိဘတွေက အသက်၆၀အရွယ် မုဆိုးဖို ဦးဇာနီနဲ့ နေရာချထားပေးသည်။ အခု မေညိုက အသက်၄၀ ဖြစ်လာတဲ့အချိန် ဦးဇာနီက အသက်၇၅နှစ် ဖြစ်နေပြီ။ ဦးဇာနီသည် အသက်၇ဝအရွယ် လောက်ကစပြီး လိင်ကိစ္စမှာ အားနည်းလာသည်။ မေညိုသည် ဒီကိစ္စမှာ အားမရခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့်အခု အသက်ရ၅နှစ် အရွယ်ကို ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ဦးဇာနီသည် ကျန်းမာရေး ချို့တဲ့လာသလို လုံးလုံး ပန်းသေသွားပြီ။ အရင်ကမှ တခါတလေ မေညို့ကို ဆန္ဒဖြည့်ဆည်း ပေးသေးသည်။ အခုတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေး နေနေရတဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်နေပြီ။ မေညို့ကို လိင်ဆက်ဆံဖို့ နေနေသာသာ ရုတ်တရက် ထထိုင်ဖို့တောင် မလွယ်ကူတော့။ တခါတရံ မေညိုက ကာမ ဆန္ဒစိတ်တွေ ပြင်းထန်လာပြီး ဦးဇာနီကို စိတ်ပြန်ထနိုင်မလား ဆိုပြီး ဆွပေးပေမယ့် ဦးဇာနီကတော့ လုံးဝကို မထနိုင်တော့ပါဘူး။ မေညိုလည်း ဆန္ဒမပြည့်လို့ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုလားတဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေရပြီ။ မေညိုလည်း မပြည့်ဝတဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေကို ကြိတ်မှိတ်မြိုသိပ်ပြီး နေခဲ့သည်။ ကိုယ့်လင် အပေါ်မှာ သစ္စာမမဲ့ချင်တာကြောင့် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို တောင့်တ လိုလားတဲ့ စိတ်တွေကို အတင်း အောင့်အည်း ထားခဲ့သည်။ ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ ပွတ်သပ် အာသာဖြေ ရုံလောက်နဲ့ တင်းတိမ်မှု မရရှိနိုင်လို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုလားနေတဲ့ စိတ်ဆန္ဒကို ဘယ်လို ဖြေဖျောက်ရမလဲ စဉ်းစားတော့သည်။
ဒီအချိန်မှာ ဦးဇာနီကို ကြည့်ပေးနေတဲ့ ဆရာဝန် ဒေါက်တာ ကျော်ဇင်လတ် နဲ့ မေညိုတို့ တွေ့ကြတော့တာဘဲ။ ဒေါက်တာ ကျော်ဇင်လတ်သည် မိန်းမရှိပြီး ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့လူပါ။ သို့ပေမယ့် မိန်းမဝါသနာအိုး တယောက်မို့ သူ့လူနာ ဦးဇာနီဟာ ပန်းမလာတော့တဲ့ ရောဂါသည်ကြီး တစ်ယောက်ဆိုတာလည်း သူက အသိဆုံးလူဖြစ်တော့ မေညိုတယောက် လိင်မဆက်ဆံရလို့ ဘယ်လိုဆာလောင်နေမယ် ဆိုတာကို သိသူပီပီ မေညိုကို လူနာလာကြည့်တိုင်း မထိတထိနဲ့ ဖန်တော့တာဘဲ။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည် ရုပ်ဖြောင့်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ယောက်ျားပီသသည်။ ဗိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းသည်။ နေ့တိုင်း တွေ့နေရတဲ့ မိန်းမအပေါ် ရိုးအီစိတ်ပျက်ပြီး အသစ်အဆန်း စားသုံးလိုတဲ့စိတ်တွေနဲ့ စော်အမိုက်စားမြင်ရင် လိုက်ဖန်တတ်တဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည် ဦးဇာနီကို ဆေးကုသွားတိုင်း ခါးသေးသေး တင်ကားကားလုံးလုံးနဲ့ မေညိုကို မျက်စိကျသွားခဲ့သည်။ ဦးဇာနီရဲ့ အလစ်မှာ မေညိုဟာ အင်မတန်လှသည် ချောသည် တောင့်သည်ဆိုပြီး တနေ့ကို စကားတလုံးစ နှစ်လုံးစ သွင်းပြီး သူစိတ်ဝင်စားနေတယ် ဆိုတာကို အသိပေးသည်။ မေညိုကလည်း ဆတ်ဆတ်ခါအောင် လိုအပ်နေတဲ့မိန်းမ။ ဆာနေတဲ့ မိန်းမ။ ယောက်ျား အများစုက သူမအလှအပတွေကို တပ်မက်လိုလား နေကြတာကိုလည်း သဘောပေါက်သည်။ တယောက်ယောက်နဲ့ ဖြစ်လိုက်မည်လို့လည်း မှန်းဆနေသည်။ ဦးဇာနီကို နေ့နဲ့ည ကြည့်ပေးဖို့ လူနာစောင့်တယောက် သူတို့ငှားကြဖို့ ရှာဖွေကြတော့ ဦးဇာနီ ဟိုအရင်တပ်ထဲတုံးက တပည့်ဖြစ်ခဲ့ဘူးတဲ့ စစ်သားဟောင်း ကိုမာဒင်ကို သွက်လက်ချက်ချာပြီး မွန်မွန်ရည်ရည်ရှိလို့ ဦးဇာနီက ခေါ်ခန့်လိုက်သည်။
ကိုမာဒင်သည် အသက်၅၀ခန့် သန်တုံးမြန်တုံး ဗလကောင်းကောင်းနဲ့ လူဖြစ်သည်။ မေညိုလည်း ကိုမာဒင်နဲ့ တအိမ်ထဲအတူတူ နေရတာကို စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိတာ အရမ်းပဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုမာဒင်က သူ့ကို အရင်ကတပ်မှူးရဲ့ ဇနီးဆိုပြီး အရမ်းလေးစားရိုသေသည်။ မျက်လုံးနဲ့တောင် စေ့စေ့မကြည့်။ မေညိုက အထာပေးတာတောင် သူက သဘောမပေါက်တဲ့ပုံ ဖြစ်နေသည်။ ကိုမာဒင်ကို ဖန်လို့မရနိုင်တော့ သူမကို လာဖန်ချင်နေတဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကိုပဲ မေညို ရွေးလိုက်ရတော့သည်။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် ကလည်း မေညို့ကို လေ့လာနေတာပါ။ မေညို မီးစိမ်းပြရင် ခုန်ဝင်လာမယ့်လူ။ မေညိုကလည်း တအားလိုချင်နေတော့ တရက်မှာ ဦးဇာနီအတွက် လိုအပ်နေတဲ့ဆေးကို နောက်တနေ့အထိ မစောင့်တော့ဘဲ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ ဆေးခန်းမှာ သူလာယူမည်လို့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် ကလည်း မေညို သူ့ဆေးခန်းကို လာမည်ဆိုတာကို ဝမ်းသာစွာနဲ့ လက်ခံလိုက်သည်။ နပ်စ်ကို ခပ်စောစော ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။ အမှန်မှာ အမျိုးသမီးလူနာကို နပ်စ်နဲ့အတူ စမ်းသပ်စစ်ဆေးရတာ ထုံးစံဖြစ်ပေမယ့် မေညိုကိုတော့ ဒီည အပီဖြုတ်မှာမို့ နပ်စ်ကို မရှိစေချင်တော့။ ဆေးခန်းပိတ်ခါနီး အချိန်မှာ မေညို့ကို လာခိုင်းလိုက်သည်။ မေညိုလည်း ဆေးခန်းကိုရောက်ရော သူက ဆေးခန်းပိတ်ပြီ ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်လေးကို ဆေးခန်း အပြင်ဖက်မှာ ချိတ်လိုက်သည်။ ဆေးခန်းအရှေ့က မီးကိုလည်း ပိတ်လိုက်သည်။ မေညို့ကို ဆေးခန်းပေါက်ဝက စောင့်ကြိုနေပြီး မေညိုဝင်ပြီးတာနဲ့ ဆေးခန်းတံခါးကို အတွင်းကနေ ပိတ်လိုက်သည်။
“လာ မေညို အတွင်းခန်းကို ကျနော်က မေညို့ကိုပါ လိုအပ်တာ စစ်ဆေးပေးမလို့ ဒါကြောင့် ဆေးခန်းပိတ်ချိန် ခေါ်လိုက်တာ” မေညိုက ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကို ဗိုက်အောင့်အောင့်နေသည် လို့ ပြောခဲ့လို့ ဒီနေ့ည စမ်းသပ်ပေးမည်လို့ ပြောနေတာ ဖြစ်သည်။ မေညိုလည်း သူစမ်းသပ်တာကို ခံချင်လို့ ဗိုက်အောင့်တာကို စမ်းသပ်ပေးပါလို့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က အိမ်ကိုလာတုံး ပြောခဲ့ဘူးသည်။ တကယ်တန်း စမ်းသပ်ခံရမယ် ဆိုတော့လည်း စိတ်တွေအရမ်းကို လှုပ်ရှားမိနေသည်။ “အခုနည်းနည်း သက်သာသွားပြီ ဒေါက်တာ” လို့ တုန်ရင်တဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည်။ “သက်သာတယ် ဆိုပေမယ့် စစ်လိုက်တာ ကောင်းတယ် မေညို တော်ကြာ နောက်မှ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဖြစ်ပြီး အပ်နဲ့ထွင်းရမှာကို ပုဆိန်နဲ့ ပေါက်နေရအုံးမယ် လာ မေညို စမ်းသပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်”၊ ဒီအချိန်မှာ မေညို့ရင်တွေ အရမ်းကို ခုန်နေသည်။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် သည်လည်း မိန်းမရှိသူ အတွေ့အကြုံများခဲ့သူ ဖြစ်ပေမယ့် အခုလို သူများမယား ချောချောလှလှ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ မိန်းမချောတယောက်ကို ဖြုတ်ရတော့မှာမို့ စိတ်တွေ အရမ်းထကြွပြီး သူ့ဘောင်းဘီထဲက ဖွားဖက်တော်ကြီးလည်း နိုးထတင်းမာနေပြီ။ စမ်းသပ်ခန်းလေးထဲကို ရောက်တော့ ကုတင်လေးပေါ်မှာ မေညို့ကို ပက်လက်လေး အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ “ဘယ်နေရာက နာလဲဆိုတာ ကျနော့်ကို ပြောပါအုံး မေညို” အကိုင်အတွယ် ရဲတင်းတဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်တွေက မေညို့ ဗိုက်သားပြင်ပေါ်ကို စမ်းသပ်ကြည့်နေသည်။
“ထမိန်ကို ဖြေလျော့လိုက်အုံး မေညို သေသေချာချာ စမ်းရအောင်” မေညိုက ထမိန်စကိုဖြေပြီး အောက်ကို လျောချလိုက်တဲ့အခါ ချက်အောက် ဆီးစပ်အထိ အဝတ်မဲ့သွားသည်ကို ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့လက်တဖက်နဲ့ ဒီနေရာတွေကို ဖိကြည့် ပွတ်ကြည့်ပြီး ဘယ်နေရာမှာ နာသလဲမေးသည်။ မေညိုလည်း ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ကိုင်တွယ်တာကို ခံနေရတဲ့အချိန်မှာ ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်ပြီး အင်္ဂါစပ်က အရည်တွေ ရွှမ်းကနဲ ရွှမ်းကနဲ စိမ့်ထွက်ယိုစီး နေသည်ကို ခံစားမိနေသည်။ ဒေါက်တာ့ဆီကိုအလာ ပင်တီအတွင်းခံလေးကို ချွတ်ထားခဲ့သည်။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က မေညို အတွင်းခံ ဝတ်မလာတာကို သိလိုက်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးက ဆီးစပ်ကို ဖိပွတ်ကြည့်နေသည်။ “ဒီနေရာကော အောင့်လား မေညို” ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ အသံတွေလည်း တုန်ခါနေသည်လို့ မေညို ထင်မိသည်။ “အင်း” ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက မေညိုရဲ့အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကို စမ်းသပ်သလိုနဲ့ ပွတ်သပ်နေသည်။ “အို အင်း” မေညို့မျက်လုံးလေး ဖျတ်ကနဲ ပိတ်သွားသည်။ အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို အစမ်းခံနေရသည်။ မေညို တောင့်တနေတဲ့ အရာကို ရနေပြီ။ ယောက်ျား တယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို မေညို လိုလားနေခဲ့တာ ကြာပြီပဲ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် မေညို့ အင်္ဂါစပ်သည် ကာမအရည်ကြည်တွေ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်သည်။ “မေညို အပေါ်က အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်ပါလား” “ဟုတ် ဒေါက်တာ” သူ့လက်ချောင်းတွေ သွက်သွက် လှုပ်ရှားနေတဲ့ အချိန် မေညိုလည်း ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်လေးနဲ့ ဘရာလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
“လှလိုက်တာ မေညိုရယ်” “ဒီနေရာရော နာလားဟင် မေညို” “ဟင့်အင်း” အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကို လိုင်းဆွဲပေးနေတဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေကြောင့် ကာမအရည်ကြည်တွေ ပိုပြီးစိမ့်ထွက်လာတာ အရမ်းပဲ။ “ဘာဖြစ်လို့လဲ ယားလို့လား” “ဟင့်အင်း ကောင်းတယ်” မေညို နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ပြီး ပြုံးရင်းဖြေလိုက်သည်။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က သူ့လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်တွေကို ပူးလိုက်ပြီး အင်္ဂါစပ် အပေါက်ထဲကို ထိုးနှိုက်လိုက်သည်။ တအားကြီး ထိုးနှိုက် လိုက်တာမျိုး မဟုတ်ပဲ စိုရွှဲနေတဲ့ ကာမအရည်တွေကြောင့် စီးစီးလေးနဲ့ ဖြည်းဖြည်းလေး ဝင်သွားတာပါ။ အသွင်းအထုတ် လေးတွေက မေညို့ပေါင်တန်တွေကို အပေါ်ကို ထောင်ကြွသွားစေသည်။ “အို အို” ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက သွက်သွက်လေး ဝင်ထွက်နေသည်။ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကြောင့် အဝင်အထွက် လေးတွေက စွပ် စွပ် ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်နေသည် ။ သူ့နောက်လက်တဖက်က မေညို့ တင်းထွားတဲ့ ရင်သားတဖက်ကို ကိုင်ညှစ်နေသည်။ “အိုး ဒေါက်တာရယ်” မေညိုရဲ့ ထမိန်ပျော့လေး လျောကနဲ ကျွတ်သွားသည်။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က မေညို့ ထမိန်လေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး မေညို့ ခြေထောက်တွေကို ဆွဲကားလိုက်သည်။ မို့ဖေါင်းတဲ့ မေညို့ မိန်းမအင်္ဂါက ကာမစိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နိုးကြွနေလို့ ပိုပြီး ဖေါင်းမို့တင်းနေသည်။ “အို ဒေါက်တာ ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်” “မေညို့ကို နမ်းပေးမလို့” ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ ထွက်သက်နွေးနွေးက မေညို့အင်္ဂါစပ်ကို လာရိုက်ခတ်သည်။ “အို ဒေါက်တာရယ်” ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည် ဘာဂျာအရမ်းကို အမှုတ်ကောင်းတဲ့ လူတယောက်ဆိုတာ မေညို သိလိုက်ရသည်။
တော်ပါသေးတယ်၊ မေညို အိမ်ကမထွက်ခင် ပေါင်ကြား နေရာတွေကို သေသေချာချာ ဆေးကြောသန့်စင်ခဲ့လို့။ အငမ်းမရ ယက်နေတဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ဆွဲရင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး အော်ညည်းနေမိသည်။ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးသွားလဲတောင် မသိ။ ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းရင်း။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လျာအပေါ်မှာ ကာမအရည်တွေ ရွှမ်းကနဲ ထုတ်ပန်းလိုက်မိပြီ။ ဘေးတိုက်လေး လှဲနေတဲ့ မေညို့ကို ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က အနောက်ကနေ ဖက်ထားသည်။ သူရော မေညိုရော အဝတ်မဝတ်ကြသေး။ “မေညို အိမ် ဘယ်အချိန် ပြန်ရမှာလဲ” “ဘယ်အချိန် ဖြစ်ဖြစ်ရတယ် အကိုကြီးက ဆေးသောက်ပြီး အိပ်တာ သူမနက်မှ နိုးတယ်လေ ဒေါက်တာ သိသားဘဲ သူ့ဘေးမှာ သူ့တပည့် ကိုမာဒင် စောင့်အိပ်ပေးတယ်” “မေညို့ကို ကျနော် ချစ်ချင်သေးတယ်” ဒေါက်တာကျော်ဇင်ရဲ့ လက်ဖဝါးက မေညို့ တင်သားတဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ချစ်ချင်တာများ ပြောနေရ သေးသလား မေညို့တကိုယ်လုံးကို သူ့လက်ထဲကို ထည့်ပြီးသားပဲလေ။ မေညိုကလည်း သူ ချစ်ပေးတာတွေကို လိုလားနေတာပါ။ ကော့တင်းနေတဲ့ မေညို့ ရင်သားတဖက်က နို့သီးလေးကို သူငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဒီလိုမခံရတာ နှစ်တွေနဲ့ချီ ကြာခဲ့ပြီ။ စို့ပေးနေရင်း သူ့လက်တဖက်က မေညို့အင်္ဂါစပ်ကို အုပ်ကိုင်ထားသည်။ နို့သီးလေးတွေကို တလှည့်စီ စို့ပေးနေသည်။
“ကိုယ့်လီးကို ကိုင်ကြည့်လေ မေညို” သူပြောလိုက်လို့ မေညိုလည်း လက်ကို သူ့ပေါင်ကြားဖက်ကို ပို့လိုက်ပြီး ထောင်မာနေတဲ့ ပူနွေးနွေး လိင်တန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ စီးကပ်ကပ် အရည်တွေ လက်မှာ ပေသွားသည်။ “စုတ်ပေးမလားဟင်” “အင်း” စောစောက မေညို့ကို သူယက်ပေး ကထဲက သူ့ကိုပြန်ပြီး စုတ်ပေးချင်ခဲ့တာပါ။ မေညို့ဖက်ကစပြီး ပြောဖို့ရှက်နေလို့။ သူ့ဟာကို မေညို အားရပါးရ စုတ်ပစ်လိုက်သည်။ သူလည်း မေညို့ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ပြီး ညည်းလိုက်တာ တွေ့ရသည်။ မေညိုလည်း အကိုကြီးကို အရင်ကဒီလိုဘဲ စုတ်ပေးခဲ့ဘူးလို့ ကျွမ်းပြီးသားပါ။ သူက နောက်ပိုင်းမှာ မေညိုစုတ်တာ အရမ်းကိုထိတယ် ကောင်းလွန်းတယ်လို့ ပြောတာဘဲ။ ထို့နောက် မေညို့ကို သူ အားရပါးရ ဆောင့်တော့သည်။ မရတာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့တာမို့ သူ လုပ်တာတွေကို အရမ်းကြိုက်သည်။ မေညိုလည်း အောက်ကနေနေ အပေါ်ကနေနေ သူ့ကို တုန့်ပြန်မိသည်။ ပင့်ပေးကော့ပေး မိသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ကျေနပ်ကြရတဲ့ အချစ်ပွဲလေးပါ။ အိမ်ပြန်ခါနီး သူက အကဲပါသေးသည်။ ဘယ်တော့ ထပ်တွေ့ကြမလဲ ထပ်တွေ့ရအောင်တဲ့။ မသိသေးဘူး တွေ့တာပေါ့လို့ မေညိုလည်း သူ့ကို ပြန်ပြောခဲ့သည်။ မေညို့စိတ်တွေ အရမ်းကို ပေါ့ပါးသွားသလိုပဲ။ ငတ်မွတ်နေတာတွေကို ရလိုက်လို့။ အိမ်ထောင်ရေး ဖေါက်ပြန်တယ်ဆိုတဲ့ လူတွေလုပ်ထားတဲ့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ စည်းဘောင်တခုကိုတော့ မေညို ကျော်ဖေါက်ခဲ့လိုက်မိသည်။ ဒါပေမယ့် မေညို လိုအပ်နေတာကို ရလိုက်လို့တော့ ကျေနပ်နေလေတော့သည်၊ ပြီးပါပြီ။