နေ့လည် ၁၂ကျော်တာနဲ့ မစု လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေး စဖွင့်ပါပြီ။ သဘောကောင်း မနေကောင်း လက်ဖွာတတ်သူမို့ ညနေ ၆နာရီလောက်ဆို လက်ဖက်သုပ် မုန်လာချဉ်သုပ် မက်မန်းသီးသုပ် အကုန် ကုန်တာပဲ။ အသက်၃ဝကျော်ပေမယ့် မျက်နှာသွယ်သွယ် ပုခုံးကျယ်ကျယ် ရင်သားထွားထွား ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က ဝိုင်းစက်ကော့ထွက်နေတဲ့ တင်သားကြီးများက ပုရိသအပေါင်း ဖမ်းစားထားဆဲ။ နာမည်အရင်းက စုစုထွေးပါ။ အပျိုမဟုတ် လင်ဖြစ်သူ ဇာနည်က ဆိုင်ကယ်တက္ကစီဆွဲကာ အခြားကျပန်း အလုပ်လည်း လုပ်ကိုင်လျက်။ ဇာနည်က မစုထက် ၂နှစ်ကြီးကာ အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် အသောက်အစား အနည်းငယ်ရှိသည်။ ကလေး မရှိသဖြင့် လင်မယားနှစ်ယောက် လွူနိုင်တန်းနိုင် ချောင်ချောင်လည်လည် ရှိကြသည်။ ” မစု … သမီးတို့ဖို့ မုန်လာချဉ်စပ်စပ်လေး တစ်ပွဲ … လက်ဖက်သုပ်က အမေထမင်းနဲ့စားဖို့ ငရုပ်သီးလျော့ပေး ” ” ဟော နီလာတို့ … အေး သမီး ထိုင်ဦး … မစု ခုသုပ်ပေးမယ် ” ” ဟေ့ မိစု … ငါ့ဖို့လည်း ဂျင်းသုပ် လုပ်ဟာ … ဆိုင်သွားမလို့ ” နီလာ နဲ့ သီတာတို့ ထိုင်ရင်း နောက်မှ အရက်နံ့ချွေးနံ့ များရသဖြင့် နှာခေါင်းရွုံ့မိကြသည်။ ဟုတ်သည် ရပ်ကွက် အရှေ့ပိုင်းမှ ပန်းရံအလုပ်သမား ကိုစိုးထွန်းပါ အရက်နံ့ တစ်ထောင်းထောင်းနဲ့ ခုလည်း အရက်ဆိုင်သွာဖို့ အမြည်းလာဝယ်နေ၏။
” မစု … သမီးတို့ … မြန်မြန်လေးလုပ်ပေး ” ” ခ်ခ် … အေးပါဟယ် … ပြီးပါပြီ … ရော့ရော့ … ဒါက မုန်လာချဉ်သုပ် … ဒါက အဒေါ်ဖို့ လက်ဖက်သုပ် ငရုပ်သီးကိုဘေးက ညှပ်ထဲ့လိုက်တယ် ” နီလာတို့ ထွက်သွားမှ စိုးထွန်းက ဆိုင်အနောက်ထဲဝင်လာပြီး ဆေးစရာ ပန်းကန်တွေကူဆေးနေတာ။ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်နဲ့ ပုဆိုးတိုတိုဝတ်ထားတဲ့ စိုးထွန်းဆီမှ အရက်နံ့ချွေးနံ့က ထောင်းကနဲ့မို့ စုစုထွေး တစ်ယောက်ပြုံးကာ… ” ကိုစိုး … ရေလေးပါလေး … ချိုးပါဦး … နံဟောင်နေတာပဲ ” ” အလုပ်မသိမ်းသေးတာဟ … မစုကလည်း နားတုန်းလေး … တခွက်လောက်ချပြီး ညနေထိ အုတ်ရိုးစီပေးရမှာ … ပြီးမှ ချိုးတော့မယ် ” ” ကဲကဲ … ထားလိုက်ပါ ပန်းကန်တွေ ရပြီရော့ … အကြွေးပဲ မလား ” ” ဟီးဟီး … နင်ကလည်း အဖိတ်နေ့မှ … ငါတို့က ငွေရွင်တာလေဟာ သိသားနဲ့ ” စိုးထွန်းမှာ မစုဆိုင်မှ ပန်းကန်တွေ ကူဆေးနေရာမှ ထရပ်ရင်း ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ရာ ပေါင်ကြားမှ လီးမဲကြီးအား အမှတ်တမဲ့ မြင်လိုက်ရသည်။ ” အိုရ် … ကိုစိုးကလည်း ” ” ဟာ … ဆောရီးဟာ … နင်ကလည်း အိမ်ထောင်သည်လေ … မမြင်ဖူးတာ ကျနေတာပဲ ” ” တော်ပီနော် … ရော့ … သွားတော့ ” ” ဟေ့ သမီးရေ မိစု … လက်ဖက်သုပ် … ချဉ်ငံစပ်လေး လုပ်ပါဦး ” စိုးထွန်းပြန်ကာနီးမှ အပျိုကြီးဒေါ်သန်း ရောက်လာကာ လက်ဖက်သုပ်မှာနေတော့၏။
” ဟော အရပ်ထဲက ထွန်မယ့်သူမရှိတဲ့ လယ်ကွက်ပိုင်ရှင်ကြီးလာပြီ မစုရေ လုပ်ပေးလိုက်ပါဦးဟ ” ဒေါ်သန်းမှာ စိုးထွန်းစကားကြောင့် မျက်နာမဲ့ကာ… ” ဟဲ့ မအေလိုး အရက်သမား ငါ့စောက်ပတ်က နင်တို့ရွုချင်တိုင်ရွုမရဘူး မှတ်ထား စိုးထွန်း ” ” တော်စမ်းပါဒေါ်သန်းရာ … ပြောတော့ဖြစ် အပျိုကြီး ဖင်လှန်ကြည့်တော့ … ဘောရိုက်ရာတွေ ခိခိ ” ” အောင်မယ် သဒေါင်းစားက … ငါ့စောက်ဖုတ်က ပါကင်ဟဲ့ … ယင်ဖိုသန်းရင်တောင် … အဲဒီယင်ဖိုကို စောက်စိနဲ့ထိုးသတ်ပစ်တာ … ရှင်းလား ” ” ခ်လ်း ခ်လ်း … ကဲ တော်ပါတော့ ကိုစိုးရယ် ဒေါ်သန်းကို … စမနေပါနဲ့ … သွားစရာရှိသွားပါ ” အပျိုကြီးဒေါ်သန်းမှာ ခပ်ဝဝ ဗိုက်ပူ ဖင်ရွုးကာ အရပ်ပုပုဖြစ်သည်။ လူပုသလောက် စိတ်အရမ်းတိုတတ်ပေမယ့် ရပ်ကွက်ထဲ သာရေနာရေးဆို ရှေ့ဆုံးမှ ကူညီတတ်သူဖြစ်၏။ စုစုထွေးတို့ ရပ်ကွက်လေးမှာ အောက်ခြေ လူတန်းစားများမို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အဆိုအဆဲလေးများနှင့် ချစ်ချစ်ခင်ခင် ပေါင်းသင်းနေထိုင်ကြသည်။ အိမ်ရှေ့လေးတွင် ခုံလေးခင်းကာ ဆိုင်ပုံစံလေး လုပ်ထားသဖြင့် အိမ်အတွက် ချက်ရေးပြုတ်ရေးလည်း မပူရပေ။ပေ၃၀ ပေ၅၀ အမွေရထားသော အိမ်လေးအား အိမ်ရှေ့ ၁ဝပေချန်ကာ ပေ၃ဝပတ်လည် မြေစိုက်အိမ်ဆောက်ပြီး နောက်ဖေး တွင် အိမ်သာနှစ်လုံးဆောက်ထားလိုက်သည်။
အိမ်တခြမ်းအား အငှားထားကာ တခြမ်းက သူမတို့လင်မယား နေထိုင်၏။ အိမ်သာနှစ်လုံး အလယ်တွင် အုတ်ရေကန်လေးအား ရေဘုံပိုင်ဖြင့် တွဲထားလိုက်သည်။ အိမ်ငှား လင်မယားကလည်း အိမ်ကပ်သည်မရှိ လင်ရော မယားရော ဝန်ထမ်းတွေမို့ မနက်ထွက်ပြီး ညနေပိုင်းမှ ပြန်လာကြ၏။ သူမတို့နှင့် အသက်မတိမ်းမယိမ်းပင် လင်ဖြစ်သူက ကျော်နိုင်ဖြစ်ပြီး မယားဖြစ်သူက ဖြူဖြူလှိုင်ဖြစ်သည်။ ” မကုန်သေးဘူးလား မစု … ကျနော့် ဂျင်းသုပ် တစ်ပွဲဗျာ … ထမင်းနဲ့စားဖို့ ” ဆိုင်ကယ်စက်ရပ်ကာ စုစုထွေး စားပွဲခုံဘေးမှ ကွေ့တွန်းပြီး အိမ်ထဲဝင်ရင်းလှမ်းအော်လိုက်သည်။ ” ဂျင်းက နဲနေတာ … ကိုကျော်နိုင် … လက်ဖက်လေးနဲ့ ရောသုပ်လိုက်မယ် … သိမ်းပါပြီရှင် … ကုန်လည်း ကုန်ပါပြီ ” ” ဟုတ် မစု … ပြီးရင် … အိမ်ထဲ လာပို့ပါဗျာ ” စုစုထွေးမှာ နောက်ဆုံးလက်ကျန် ဂျင်းနှင့်လဖက်အား ရောသုပ်ကာ ဆိုင်လေးသိမ်းလိုက်တော့သည်။ စားပွဲခုံလေးပေါ်မှ ငရုပ်သီးဗူး ငံပြာရည်ဗူး ဟင်းချိူမုန့်ဗူး အစရှိသည့် တို့အား တကောက်တောင်းကြီးထဲ ထည့်ကာ အိမ်ထဲ အရင်သွားပို့လိုက်သည်။ အသုပ်သုပ်ရာတွင် အသုံးပြုသော ပန်းကန်ခွက်ရောက်များ ဆေးကျောပြီး စားပွဲခုံ ဘေးပတ်ပတ်လည်အား ပြောင်ရှင်းနေအောင် တံမျက်စည်း လှဲကျင်းလိုက်၏။ အကုန်ပြီးစီးမှ အိမ်၏ညာဖက်ခြမ်း ကန့်၍ ငှားထားသော ကျော်နိုင်တို့ဘက် ဂျင်းသုပ်ပန်းကန်လေးကိုင်ရင်း ဝင်လာခဲ့သည်။
သူမဝင်လာချိန် ကျော်နိုင်မှာ ဖုန်းကြည့်နေရာ ချစ်တင်းနှီးနောသော အသံခပ်တိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရ၏။အိမ်တခြမ်းကန့်ထားပေမယ့် ကျော်နိုင်တို့လင်မယားမှာ ဧည်ခန်း အိပ်ခန်း မီးဖိုချောင်ခန်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ဖွဲ့ကာ နေထိုင်တတ်သည်။ ” ကိုကျော်နိုင် … အသုပ်ရပြီနော် ” ” ဟုတ် … မစု ” ” မဖြူ … ပါမလားဘူးလား ” ” ဖြူဖြူက အချိန်ပို ရှိတာ မစုရေ … ည ၉နာရီမှ ကျနော်သွားကြိုပေးရမှာ ” ကျော်နိုင်မှာ ဖုန်းအား ထိုင်ခုံပေါ်တင်ရင် ထလာကာ စုစုထွေးအား ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ စုစုထွေးမှာ ဧည့်ခန်းအတွင်း စားပွဲခုံလေးပေါ် ဂျင်းသုပ်ပန်းကန်လေး တင်ကာ အဖုံးလေးဖုံးပေးနေစဉ် ဖက်ခံရသဖြင့် အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်ဘက်အား ကြည့်ကာ… ” အိုရ် … ကိုကျော်နိုင် တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာမှဖြင့် ” ” အိမ်ရှေ့တံခါး စိထားတယ်မလား မစုကလည်း … လူလာရင် နောက်ဖေးပေါက်က ထွက်ပြီး မစုတို့ဘက် ကူးလိုက်လေ ” ” ဟွန့် … ဉာဏ်ကြီးပဲ ” အိမ်မကြီးအား ကန့်ထားသဖြင့် ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှ စုစုထွေးတို့ လင်မယား နေသော အခြမ်းအား ကျော်နိုင်တို့ နောက်ဖေးပေါက်မှ ထွက်ပြီး အိပ်ခန်းချင်း ကူးလို့ရနေသည်။ ” ဒီလည်း ကြည့်ဦး မစုရယ် … ဖြူဖြူကလည်း အလုပ်ပန်းတော့ ပေးမလိုးဘူးဗျာ ၃ရက်ရှိပြီ ” ” ဟင် … အာကွာ ” ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေးဝင်မလာခင် ဖုန်းထဲမှ အပြာကားတစ်ချို့ ကြည့်ထားသဖြင့် လီးက ထောင်မတ်နေသည်။
စုစုထွေးအား ဖက်ထားရာမှ ကိုယ်လုံးအားနောင်ဆုတ်ကာ ခါးပုံစဖြေပြီး ပုဆိုးအားပေါင်လယ်ထိလျောချကာ လီးကြီးအား ပြလိုက်တော့၏။စုစုထွေးမှာ မြင်မြင်ချင်း သွေးသားများ ဆူပွက်လာကာ သူမလက်ဖဝါးလေးအား ဘယ်ညာပွတ်ရင်း ခေါင်းလေးငုံ့ထားလိုက်သည်။ စုစုထွေးမှာ အိမ်ငှားထားပြီး ၈လ အကြာတွင် လက်ရဲဇက်ရဲဖြင့် မိန်းမကျမ်းကျေသော ကျော်နိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲ သက်ဆင်းခဲ့ရ၏။လင်ဖြစ်သူ ဇာနည်ထက် အပြုစု အယုယကောင်းပြီး လီးကြီးသော ကျော်နိုင်အား တိတ်တခိုးလေး စွဲလမ်းလာခဲ့ရသည်။ဇာနည်မှာ နဂိုထဲက အေးဆေးသူဖြစ်သည့်အပြင် မိန်းမဖြစ်သူ၏ ကာမဆန္ဒများအား ပြည့်အောင်မဖြည့်စီးနိုင်ခဲ့ပေ။လင်မယားသဘာဝ ကာမစိတ်ထကြွချိန် ထမိန်လှန်လိုးကာ ခဏနှင့်လရည်ထွက်ကာ ပြီးသွားလေ့ရှိသည်။စုစုထွေးမှာလည်း အိမ်ထောင်ရေးသုခ အပြည့်ဝမရခဲ့သဖြင့် ကျော်နိုင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအောက်တွင် အထွဋ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ရ၏။ခုလည်း သူမထမိန်လေး ခြေရင်းပုံကျနေကာ ပေါင်ကြားထဲ ကျော်နိုင်ခေါင်းက တလွုပ်လွုပ်ဖြင့် လုပ်ရှားနေသည်။ ” အ … ကို ကျော် နိုင် … မစု ရေ မ ချိုး ရ သေးဘူးလေ ” နေ့ခင်းဘက် တနေကုန်ဈေးရောင်းထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးမှာ ချွေးနံ့ စောက်ချီးနံ့များ ထွက်နေမည်ကို တွေးမိရင်း ကျော်နိုင်အား အားနာသည့်လေသံဖြင့် ပြောလိုက်မိသည်။
သို့သော် ကျော်နိုင်မှာ စောက်ပတ်တပြင်လုံးအား ယက်ရင်း အစိလေးအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်နေရာ စုစုထွေးက သူမ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲလိုက်ရင်း ကျော်နိုင် အားရပါးရ ယက်နိုင်စေရန် စောက်ပတ်လေးအား ကော့ပေးလိုက်တော့သည်။ စောက်ဖုတ်အယက်ခံရင်း အိမ်ရှေ့သို မကြာခဏ ကြည့်နေမိ၏။ကျော်နိုင်မှာ စောက်စိလေးအားစုပ်ရင်း စုစုထွေးမျက်နာအား မော့ကြည့်နေရာ မျက်နာလေးမှာ တခုခုစိုးရိမ်နေသဖြင့် ကာမစိတ်မကြွသလို ခံစားနေရသည်။ ” မစု ” ” ရှင် ” ” လူဝင်လာမှာ စိုးရင် … နောက်ဖေးခန်းထဲ သွားရအောင်လေ ” ” အင်း … ကိုကျော်နိုင် … ကျမ စိတ်မလုံဘူး ဖြစ်နေတာ ” ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေးစောက်ဖုတ်မှ မျက်နှာအားခွာရင်း ထရပ်လိုက်သည်။ ” လာ … မစု ” ထမိန်အား ဘယ်လက်ဖြင့် ကောက်ကိုင်ကာ ညာလက်က စုစုထွေးခါးလေးအား သိုင်းဖက်ရင်း အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ခဲ့လိုက်သည်။ စုစုထွေးမှာ ထမိန်မပါပဲ ကော့ထွက်နေသောဖင်သားအိအိကြီးများ ရမ်းခါရင်း ကျော်နိုင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲ ရောက်ရှိသွား၏်။ညနေစောင်းမို့ အိမ်အနောက်ဖက် မှောင်ရိပ်သန်းနေသော အိပ်ခန်းလေးက တိတ်ဆိတ်နေလျက်။ကျော်နိုင်က မီးခလုပ်လေးဖွင့်ရင်း စုစုထွေးအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ” မစု စိတ်မပူနဲ့နော် … မစုယောင်္ကျား ကိုဇာနည်က ည၈နာရီမှပြန်လာမှာမလား … ကျနော့်မိန်းမ ဖြူဖြူက ည၈နာရီ သွားကြိုရမှာ … ခုမှ ၆နာရီရှိသေးတာ တကယ်လို့ လူဝင်လာလည်း နောက်ဖေးပေါက်ကထွက်ပြီး … မစုတို့အခန်းဘက် ကူးသွားပေါ့ ”
” အင်းပါ … ကိုကျော်နိုင်ရယ် ” စုစုထွေးတစ်ယောက် အိပ်ခန်းမျက်နှာချက်အား မော့ကြည့်နေစဉ် အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီ ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရသည်။အချိန် ၂နာရီလောက်ရသဖြင့် ကျော်နိုင်က တုံးလုံးချွတ်လိုးရန် စိတ်ကူးထားပုံရသည်။ဘောလီကျွတ်သည်နှင့် ဖြူဖွေးတင်းမာသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက ရုန်းထွက်လာတော့၏။ ” လှလိုက်တာ … မစုရယ် ” ” အံမယ် … ဒီလိုတွေ ပြောပြီး ညာညာစို့နေတာ ဟွန့်နော် … အာ … ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် … အ ” စုစုထွေးမှာ မျက်လုံးများရီဝေလာကာ ကျော်နိုင်အား မကြည့်ပဲ ပြောနေလိုက်သည်။သူမစကား မဆုံးခင် နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးအား ဆွဲစို့ခံလိုက်ရ၏။နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုအား ကုန်းစို့ရင်း ကျော်နိုင် ညာဘက်လက်မှာ စုစုထွေးပေါင်ကြားမှာ စောက်ဖုတ်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ကိုကျော်နိင်ရယ် ” အားရကျေနပ်သော မျက်နှာလေးနှင့် ခပ်တိုးတိုးညည်းကာ နို့စို့နေသော ကျော်နိုင်ခေါင်းလေးအား ဆွဲကိုင်ထားမိ၏။ကျော်နိုင်မှာ နို့အုံကြီးများအား ပါစပ်ဖြင့်ငုံရင်း ပါးစပ်ထဲရောက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား သွားဖြင့် မထိတထိလေးကိုက်ပေးရာ စုစုထွေးတစ်ယောက် ကော့ပျံကာ စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် ထူးကဲစွာ ခံစားလိုက်ရသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးအား လွတ်ရင်း အောက်ဖက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ရွေ့ယက်ရာ စုစုထွေး၏ ဆီးခုံးနားရောက်ရှိလာတော့၏။
စောက်ခေါင်းဝလေးတွင် အရည်ကြည်များစို့ကာ ဘေးနူတ်ခမ်းသား စောက်ပတ်အသားဆိုင်နှစ်ခုမှာ ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မီးရောင်ဖြင့် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်နားရှိ ခေါင်းပြူထွက်နေသော စောက်စိမှာ လက်သန်းတစ်ဆစ်ခန့်ရှိပြီး စောက်မွေးများမှာ ဆီးခုံးပေါ်မှ ပေါင်ခြံအထိ ထိကပ်ပေါက်ရောက်နေ၏။ကျော်နိုင်လည်း တကယ်တော့ စုစုထွေး စောက်ပတ်အား အမြဲယက်ချင်နေမိသည်။ မိန်းမဖြစ်သူ ဖြူဖြူလှိုင်ထက် အပြားပိုကြီးပြီး စောက်ခေါင်းပေါက် ကျဉ်းသော စုစုထွေး အဖုတ်လေးအား လစ်တာနဲ့ လိုးချင်နေမိ တော့သည်။ ” မစု စောက်ပတ်ကြီးက … ချစ်စရာ ကောင်းလိုက်တာကွာ ” ကျော်နိုင်က ပြောပြီးပြီးချင် ဒုတိယအကြိမ် စောက်ဖုတ်ကြီးအား ထိုးယက်တော့သည်။ စုစုထွေးမှာ သူမစောက်ပတ်အား ကျော်နိုင်ပါးစပ် ထိကပ်သည်နှင့် ပေါင်တန်များအား ဖြဲကာ သူမနို့သီးခေါင်းလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ချေရင်း ကာမအရသာ ခံစားနေလိုက်၏။အတော်ကြာကြာယက်ပေးရာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖေါင်းကားလာပြီး စောက်ရည်များ အိုင်လာ၏။အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာဖျားနှင့်ထိုးခွဲကာ မာခဲနေသော စောက်စိအား ဖိကိုက်ခံရစဉ် စုစုထွေးတစ်ယောက် ဖင်ကြီးကြွတက်လာကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေရတော့သည်။
ထွက် … ထွက် … အ ထွက် ကုန် ပါ ပြီ … ကို ကျော် နိုင် ရယ် … အ အ ” တကိုယ်လုံးကော့ပျံတွန့်လိမ်ကာ ကျော်နိုင်မျက်နာအား သူမစောက်ပတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ထားတော့၏။ရင်ဘတ်လေးနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် အသက်မျှင်းရွုနေကာ စောက်ရည်များကုန်မှ ကျော်နိုင် မျက်နာအား သူမအဖုတ်လေးမှ ခွာပေးလိုက်သည်။ ” ကောင်းလိုက်တာရှင် … ကုတင်ပေါ်တွင် ထထိုင်ကာ ကျော်နိုင်မျက်နှာပေါ်ပေပွနေသော သူမစောက်ရည်များအား လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့်ဆက်ဆံချိန် ဒီလောက် မယုယခဲ့ချေ။လင်ဖြစ်သူကလည်း ထမိန်လှန်လိုးကာ လရည်ထွက်တာနှင့် ထိုးအိပ်တတ်သည်။လင်ဖြစ်သူဇာနည်ထက် အပြုစုအယုယကောင်းသော ကျော်နိုင်အား စေတနာတွေ ပိုနေမိ၏။မျက်နှာတပြင်လုံး စောက်ရည်များပြောင်အောင်ယက်ပြီးမှ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်သည်။ကျော်နိုင်ပါးစပ်မှ စောက်ချီးနံ့လေးများ သူမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် စိတ်ထဲသိမ့်ကနဲ့ဖြစ်ကာ ခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ထားမိပြန်၏။နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ ခဏအကြာတွင် ကျော်နိုင်က ထရပ်ရင်း ပုဆိုးအား အောက်သို့ဖြည်ချပစ်သည်။ပေါင်ကြားမှ မပျော့မမာ အနေထားဖြင့် ခပ်ငိုက်ငိုက်စင်းကျနေသော ကျော်နိုင် လီးကြီး ထွက်ပေါ်လာရာ… ” အမလေး … ကြောက်စရာကြီး … ကြည့်ပါဦး ” စုစုထွေးက ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကျော်နိုင်၏ နီညိုရောင် သန်းနေသော လီးကြီးအား သူမညာဖက်လက်လေးဖြင့် ပင့်ကိုင်လိုက်၏။
ကျော်နိုင်လီးကြီးမှာ ချက်ချင်း စုစုထွေးလက်ထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တင်းမာလာတော့သည်။တဖြည်းဖြည်း တုတ်ခိုင်ကြီးမားလာသော လီးကြီးမှာ စုစုထွေး လက်ဖဝါးပေါ်မှ ကော့တက်ကာ ဒီဖူးကြီးက ရဲတက်လာ၏။စုစုထွေးမှာ ကြည့်ရင်း သူမမျက်လုံးလေးများ အရောင်တောက်လာကာ လီးကြီးအား ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြန်သည်။လီးတဝက်လောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်ဖူးအားကားထွက်လာအောင် လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချလိုက်သည်။မှိုပွင့်ပုံစံကားထွက်လာသော ဒစ်ကြီးအား မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း နမ်းရှိုက်လိုက်တော့၏။ အ … စုပ်ပေးပါလား မစုရယ် ” ” ကျမ … မစုပ်တတ်ဘူးလေ … ကိုကျော်နိုင် ” ” မခက်ပါဘူး မစုရယ် … ပါးစပ်လေးထဲ ငုံထားရင် ရပြီလေ ” စုစုထွေးမှာ ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေပေမယ့် လင်ဖြစ်သူဇာနည်တောင် လီးစုပ်မပေးဘူးသဖြင့် ကျော်နိုင့်လီးကြီးအား စုပ်ပေးရန် တွန့်နေမိသည်။ဒုတိယအကြိမ် လီးကြီးအား ပြန်ဖြဲကြည်စဉ် ဟနေသော သူမနူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ ဒစ်ဖူးမှာ ဖလွပ်ကနဲ့ ဝင်ရောက်လာတော့၏်။ ” အု ဝု … ဖလွပ် … ဝူး ” ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေးခေါင်းအား ညှပ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်လေးထဲ လီးထိပ်အား ထိုးသွင်းလိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ ရုတ်တရက် လန့်ကာ လျှာဖြင့်ထိုးထုတ်ရာ လီးထိပ်အပေါက်လေးအား လျှာဖျားဖြင့် ထိုးမိသဖြင့် ကျော်နိုင်တစ်ယောက် ပေါင်များဆက်ကနဲ့တုန်သွားကာ အရသာထူးကဲသွားရသည်။
အလိုအလျောက် စုစုထွေးခေါင်းအားထိန်းပြီး လီးကြီးအား အရင်းထိ ထိုးသွင်းမိတော့၏။ ” အု ဝု … အု ဝူး ဖလူး … ဖလူး ” ကျော်နိုင့်လီးကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်ကျပ်စွာ တိုးဝင်သွားပြီး အာကောင်အပျော့အားထိုးမိသဖြင့် စုစုထွေးတစ်ယောက် တဝုဝု တဝူးဝူးဖြင့် ကျော်နိုင်ပေါင်နှစ်ဖက်အား ကျားကန်တွန်းနေတော့သည်။ကျော်နိုင်မှာ အာခေါင်ထဲထိလီးအားစိမ်ထားရင်း ငုံ့ကြည့်ရာ နဖူးကြောများ ထောင်ပြီး မျက်ရည်များကျနေသော စုစုထွေးမျက်နာအားမြင်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ ” ဝူး ဖလူး … ပလွပ် … အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် ” စုစုထွေးမှာ လီးကြီးပါးစပ်ထဲက ကျွတ်ထွက်မှ အသက်လုရွုရင်း တဟွတ်ဟွတ်နှင့် သီးနေရှာသည်။ ” ဟာ … ဆောရီးနော် မစု … တအားကောင်းသွားလို့ပါ ” ကျော်နိုင်မှာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ထိုင်ချကာ စုစုထွေးမျက်နာလေးအား တရွုံ့ရွုံ့နမ်းရင်း ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်နေ၏။ ” သွား … တအားဆိုးတာပဲ … ဒီမှာဖြင့် အသက်ရွုကျပ်လာရတာ ” စုစုထွေးမှာ မျက်လုံးလေး ပုတ်ကာပုတ်ကာဖြင့် ပြောရင်း နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ ပါးစပ်အလိုးခံရစဉ် ထွက်ကျလာသော သွားရည်အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်နေရှာသည်။ခဏအကြာ ကျော်နိုင်၏ ချော့မြူမွု့အောက်တွင် ကာမစိတ်များ ပြန်လည်ထကြွလာကာ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်မိနေပြန်သည်။ ” ကိုကျော်နိုင် … တအား မကြမ်းနဲ့နော် ” ” ဟမ် ” ဒူးထောက်ထားသော ကျော်နိုင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား သူမပါသာ ကုန်းစုပ်ပေးနေ၏။
ကျော်နိုင်မှာ ထင်မှတ်မထားသော စုစုထွေး အပြုမွုကြောင့် အံသြောကျေနပ်သွားမိသည်။လီးထိပ်အား နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ သွင်းကာစုပ်ပေးနေသော စုစုထွေး၏ နို့အုံလေးအား ပြန်လည်ညှစ်ချေပေးရင်း အရသာခံနေလိုက်သည်။ပါးစပ်မှ လီးစုပ်ပုံစုပ်နည်းအား ပြောပြနေရာ စုစုထွေးမှာ လီးတဝက်ခန့်ထိ မျိုကာ စုပ်တတ်လာ၏။တဖြည်းဖြည်း လီးကြီးမှာ ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းပြောင်လာရာ စုစုထွေးပါစပ်မှ လီးအား ဆွဲထုပ်ရင်း ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ပက်လက်ဖြစ်နေသော သူမပေါင်ကြားထဲ နေရာယူကာ စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ ဒစ်ဖူးအား တေ့လိုက်တော့၏။ ” ဗျစ် ဗျစ် … အ … ဖြည်းဖြည်း … ဘွတ် … … ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးနော် ကိုကျော်နိုင် … ကြပ်သေးတယ် ” ” အင်းပါ … မစု ရဲ့ ” စုစုထွေးက အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် လင်ဖြစ်သူဇာနည်လီးမှာ သေးသဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးက အပျိုနှင့်မခြားလှပေ။တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော ကျော်နိုင်လီးကြီးမှာ စုစုထွေး စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြင့် ဝင်ထွက်နေ၏။ကျော်နိုင်မှာလည်း အပျိုတစ်ယောက်အား လိုးနေရသလို စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလှသည့် စောက်ဖုတ်အား လိုးမဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေရှာသည်။စုစုထွေး စိတ်တိုင်းကျ ထိန်းလိုးရင်း အတော်ကြာမှ ဖိလိုးခွင့်ရသည်။စုစုထွေးမှာလည်း အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်လာကာ ကျော်နိုင်ဒူးဖူးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ထိထိမိမိ ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် ကာမစည်းစိမ် ရရှိနေတော့၏။
” ဗျစ် … အ … ဘွတ် ဘွတ် … ဖွပ်ဖွပ် … အင်း … ဆောင့်ဆောင့် … ကိုကျော်နိုင် … အားမနာနဲ့ ” စုစုထွေးတစ်ယောက် သူမဖင်ကြီးအား ဘယ်ညာရမ်းကာ ကော့ထိုးနေသဖြင့် ကျော်နိုင်မှာ မနားတမ်းလိုးရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ထပ်မန်တောက်လောင်လာရသည်။ဖင်သားဆိုင်ကြီး မြောက်တက်လာချိန် ခါးလေးအား ဆွဲကိုင်ရင်း ဆီးခုံးချင်းထိအောင် ပစ်ပစ်လိုးလိုက်တော့၏။ … ကောင်းလား မစု … အင့် ဘွတ် … ဗျစ် ဘွတ်ဘွတ် ” … အ … ကောင်းတယ်… ဖွပ်ဖွပ် … ဗျစ် … လိုးလိုး … အင်း ဟုတ်တယ် … နာနာလေး လိုးပေး ” စုစုထွေး ရမ္မက်သံလေးများကြောင့် ကျော်နိုင်မှာ အံကြိတ်ရင်း လီးတဆုံး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတော့၏။စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်ထွက်နေရာ စုစုထွေးတစ်ယောက် ဖင်ကြီးအား မရမ်းနိုင်တော့ပေ။ကျော်နိုင်၏ တရကြမ်းလိုးချက်များအား တင်းခံကာ ညည်းနေတော့သည်။ ” အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ ကိုကျော်နိုင်ရာ … ရှင့်လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ လာလာထိတာ … ကျင်စိမ့်နေတာပဲ … ကျော်နိုင်မှာ စုစုထွေး ခါးလေးအား ဆွဲကိုင်ရင်း မီးပွင့်မတတ်လိုးရာ ခဏအကြာတွင် နှစ်ဦးသား ဆီးခုံးချင်းကပ်နေအောင် ဖိကပ်ထားရင် ပြိုင်တူနီးပါး အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြသည်။စုစုထွေးမှာ ကျော်နိုင်လည်ပင်းအား ဆွဲဖက်ရင်း မျက်နာအနှံ့နမ်းကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် လီးကြီးအား ညှစ်ပေးနေတော့၏။