” ကောင်းလား … မစု ” နှစ်ဦးသား ခဏအနားယူကာ ခေါင်းရင်းမှ တိုင်ကပ်နာရီအားကြည့်ရာ ညရနာရီခွဲနေသဖြင့်… ” ကိုကျော်နိုင် … ခဏနေ … ဇာနည် ပြန်လာတော့မယ် … ကျမသွားမယ်နော် ” ” အင်းပါ မစုရယ် … ခဏလေး ” ကျော်နိုင်က ပက်လက်လေးအနားယူနေသော စုစုထွေး နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ပြီး ထခိုင်းလိုက်သည်။စုစုထွေးလည်း ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အဝတ်စားများပြန်ဝတ်ရင်း နောက်ဖေးပေါက်မှထွက်ကာ သူမအိပ်ခန်းဘက် ကူးလာခဲ့၏်။သူမအင်္ကျီမှာလည်း စောက်ရည်များပန်းထွက်ချိန်စင်သွားပုံရသည်…အနံ့များစွဲနေသဖြင့် ခဏနားပြီး ရေချိုးရာ တခါတည်း လျှော်လိုက်ရသည်။ရေချိုး သနပ်ခါးလူးပြီးချိန် လင်ဖြစ်သူ ဇာနည်ရောက်လာရာ ထမင်းပွဲပြင်ရင်း အတူ စားလိုက်ကြ၏်။” ငါ့ မိန်းမ … ဒီနေ့ လှနေပါ့လားကွ ” ” အံမယ် … မောင့် အကြိုက် နေတိုင်းချက်ကျွေးနေတာပါနော် … မြှောက်မနေနဲ့ ဟွန့် ” ” မမြောက်ပါဘူး မိန်းမရာ … တကယ်ပါဟ ” ” ကဲပါ … များများစား … ခဏနားပြီး ရေချိုး … ကျမ ရေလွုပ်ထားခဲ့တယ် ” စုစုထွေးမှာ ရမ္မက်ဆန္ဒများနောက် လိုက်နေမိပေမယ့် လင်ဖြစ်သူဇာနည့်အပေါ်တွင် ဝတ္တရား မပျက်ကွက်ခဲ့ပေ။ဇာနည်ရေချိုးပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်အလာ ရေလဲပုဆိုးနှင့် တဘက်အား အဆင်သင့် ထုတ်ထားပေးသည်။သူမတို့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ကော်ဖီသောက်ရင်း တီဗွီကြည့်နေစဉ် တဖက်ခန်းမှ ကျော်နိုင်၏ နူတ်ဆက်သံ ကြားလိုက်ရတော့၏။ ” မစု … ကိုဇာနည် … မိန်းမ သွားကြိုမလို့ဗျို့ အိမ်ဘက် ကြည့်လိုက်ပါဦး ” ” ဟုတ် ဟုတ် … ကိုကျော်နိုင် … သွားသွား … ကျနော်တို့ရှိပါတယ် ” ဇာနည်မှာ ကျော်နိုင်အား ပြန်ဖြေရင်း ရှေ့မှ ကော်ဖီခွက်အား ယူကာ တငုံမော့သောက်ရင်း တီဗွီဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
ကျော်နိုင်ဆိုင်ကယ်နှင့်ထွက်သွားပြီး အိမ်တံခါးပိတ်သံ ကြားမှ ဇနီးဖြစ်သူ အား စကားစပြောလိုက်၏။ ” မဖြူက … နောက်ကျတာလား စု ” ” ဒီနေ့ ညပိုင်း … ဂျူတီရှိတယ်လို့ … ညနေက ကိုကျော်နိုင်ပြောနေတာ … မောင် ” ” အင်း … ကိုကျော်နိုင်တို့ လင်မယားလည်း ယောင်္ကျားကအချိန်ပိုဆင်းလိုက် မိန်းမကအချိန်ပိုဆင်းလိုက်နဲ့ လိုးချိန်တောင် မရှိဘူးနေမှာ ” ” ဟယ် … မောင်ကလည်း … ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ” ” အေးလေ စုရဲ့ … မောင်တို့ အားတာတောင် နေတိုင်းမလိုးဖြစ်ဘူးလေ ” ” အိုရ် … သွား … မောင်နော် … ခ်ခ် ” လင်ဖြစ်သူ ဇာနည် စကားကြောင့် စုစုထွေးမှာ ရယ်မိလိုက်သည်။ ” မောင့်မယား ခုနလေးတင် … ကိုကျော်နိုင် လိုးသွားတာ … မောင်မှ မသိတာလေ ” ဒီစကားကိုတော့ စုစုထွေးတစ်ယောက် စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်မိတော့သည်။၁ဝနာရီမတ်တင်းလောက်မှ ကျော်နိုင်တို့ လင်မယား ပြန်လာရာ ရုံးကအပြန် ခေါက်ဆွဲကြော်ဝယ်လာရာ စုစုထွေးတို့ လင်မယားအတွက်ပါ ပိုဝယ်လာခဲ့၏။ ” မစု … အိပ်ပြီလား ” ” မအိပ်သေးဘူး မဖြူရေ … တီဗွီကြည့်နေကြတာ တံခါးစိထားတာ … တွန်းလိုက်ရတယ် ” ” ခေါက်ဆွဲကြော် … လာပို့တာပါ ” ” အားနာစရာကြီး … မဖြူရယ် ” ” မနာရပါဘူး မစုရယ် … ဒီလူနဲ့ဒီလူလေး ရှိတာ … ခုံပေါ်ပဲ တင်ထားလိုက်မယ် ” ဖြူဖြူလှိုင်မှာ အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီအဖြူနှင့် အောက်ပိုင်း ဒူးဖုံးစကပ် အကွဲလေးဝတ်ကာ ဌာနဆိုင်ရာရင်ထိုးတံဆိပ်လေးက ရင်ဘက်ဘယ်ဘက်ခြမ်းအားတပ်ဆင်ထားရင် ဝင်လာခဲ့သည်။ ” ရတယ် မဖြူ … ခုံပေါ်ပဲထားလိုက် … ကျမလာပြီ ” စုစုထွေးမှ တီဗွီကြည့်နေရာမှ ထရပ်ကာ ဖြူဖြူလှိုင့်နားလျှောက်သွားရင်း ခေါက်ဆွဲကျော်နှင့် ဟင်းရည်ထုပ်လေးအား ယူပြီး စားပွဲခုံပေါ် တင်လိုက်တော့၏။
” စားကြနော် … ကိုဇာနည်ရောပဲ ” ” ဟုတ် မဖြူ … ထမင်းစားထားလို့ ခဏနေမှပဲ စားလိုက်မယ် ” ဖြူဖြူလှိုင်မှာ စုစုထွေးအားပြောရင်း ဇာနည့်ပါ နူတ်ဆက်လိုက်သည်။” နောက်လ … ရာထူးတိုး စာမေးပွဲ သွားဖြေရမှာ နေပြည်တော်ကို … ကိုကျော်နိုင်ကို … ကိုဇာနည်တို့ လင်မယားဆီပဲ … အပ်ထားရမှာ ” ” အော် … ရပါတယ် မဖြူရယ် … စိတ်ချ လက်ချသွားပါ ” ” ဟိုမှာ ရက်၂ဝလောက် ကြာမှာ မစုရဲ့ … စာမေးပွဲ မတိုင်ခင် ကြိုသွားရမယ် ” ” ရပါတယ် … ကိုကျော်နိုင်တစ်ယောက် အတွက် ထွေထွေထူးထူး ပိုမချက်ရပါဘူး … စားရေးသောက်တာ မပူပါနဲ့ ” ” ကျေးဇူးပါ မစုရယ် … သွားကာနီးကျ ကြိုပြောပါ့မယ် … ကဲ … စားလိုက်ကြဦး … ကျမလည်း ခုမှ ရုံးကရောက်တာ … မစားခဲ့ရလို့ သွားပြီနော် ” ” ဟုတ် … မဖြူ ” ဖြူဖြူလှိုင် ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ စုစုထွေးတို့လင်မယားနှစ်ယောက် ခေါက်ဆွဲကြော်ဝင်သလောက်စားကာ တီဗွီပိတ် ဧည့်ခန်းမီးပိတ်ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြသည်။နောက်တနေ့မနက် အိပ်ယာထ ချက်ပြုတ်နေစဉ် ဇာနည်တစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်တက္ကစီဆွဲရန် မိန်းမဖြစ်သူအားနုတ်ဆက်ရင်း အိမ်မှ ထွက်ခွာသွား၏်။ ” စုရေ … မောင် သွားပြီဟေ့ ” ” အင်း မောင် … ညပိုင်း ဆိုင်မသောက်ရဘူးနော် … အိမ်ဝယ်သောက် ” ဇာနည်မှာ တပတ် နှစ်ရက်ခန့် အရက်သောက်လေ့ရှိသည်။ ဒီနေ့လည်း အဖိတ်နေ့မို့ စုစုထွေးမှာ လင်ဖြစ်သူအား မှာနေရ၏။သို့သော် ဇာနည်မှာ ညပိုင်း အရက်မသောက်ဖြစ်တော့ပေ။စုစုထွေး တစ်ယောက် ချက်ပြုတ်ပြီး ရေမိုးချိုးကာ နေ့လည် လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေးထွက်ရန် ပြင်ဆင်နေစဉ် အိမ်ရှေ့ခန်းမှ ဖုန်းမြည်သံကြောင့် ဧည်ခန်းတွင်းလျှောက်လာပြီး ဖုန်းဖွင့်နားထောင်လိုက်၏။
” ဟင် … မောင်လား … ထူးထူးခြားခြား … ဖုန်း တွေ ဆက် ……… ” ” မဟုတ်ဖူးခင်ဗျ … ဒီဖုံးပိုင်ရှင်ရဲ့ ဖုံးထဲမှာ … ဖုံးနံပတ်တွေ့လို့ ခေါ်ကြည့်တာပါ ” ” ဟုတ် … ဒါ ကျမ ယောင်္ကျားဖုံးပါ … ဘာဖြစ်လို့ပါလည်းရှင် ” ” လိပ်စာလေး တချက်လောက် … ကျနော် လာခဲ့ပါ့မယ် ” ” ရှင် … မောင် … မောင် … မောင်ဘာဖြစ်လို့လဲရှင် ” ” စိတ်မပူပါနဲ့ ခင်ဗျာ … လိပ်စာလေးသာ ပြောပါ ” စုစုထွေး လိပ်စာပေးပြီး နာရီဝက် အကြာတွင် သူမအိမ်ရှေ့ အိမ်စီးကားအဖြူလေး ရောက်ရှိလာသည်။ကားတံခါးဖွင့်ကာ အသက်၄ဝခန့် အသားညိုညို မျက်နှာလေးထောင့်ဆန်ဆန်နှင့် လူတစ်ယောက် အိတ်လေးတလုံးလွယ်ထားလျက် အိမ်ရှေ့ထွက်စောင့်နေသော စုစုထွေးနား လျှောက်လာခဲ့၏။ ” ခုန … လိပ်စာပြောတာ ညီမထင်တယ် ” ” ဟုတ် … ကျမ နာမည် စုစုထွေးပါ… မောင် … အဲ … ကျမယောင်္ကျား ဘာဖြစ်လို့လဲရှင် ” ” အိမ်ထဲဝင်ပြောရအောင် … ညီမ ” ” ဟုတ် … ဟုတ် … ဝင်ပါရှင် ” စုစုထွေးတို့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းအရောက် ကားဖြင့်လာသူမှာ ခုံတစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်ကာ အဖြစ်ပျက်များ ပြောပြနေသည်။ ” ကျနော့်နာမည် … မျိုးအောင်ပါ ညီမ … ဒီလိုပါဗျာ … ဟောဒီက ညီမအမျိုးသား ကိုဇာနည်ကို ကျနော့် သူဋ္ဌေးကားနဲ့ တိုက်မိလိုပါ ” ” ရှင် … အမလေး … ဘာ ဘာ ဘာဖြစ်သွားလဲရှင် ” စုစုထွေး တစ်ယောက်မျက်စိမျက်နာပျက်ကာ ပြာပြာသလဲ မေးနေမိ၏။ ” စိတ်အေးအေး ထားပါဗျာ … ခြေသလုံးရိုးကျိုးသွားတာပါ … အသက်အန္တရယ် မရှိပါဘူး ” ” ဒုက္ခပါပဲရှင် … အဟင့် ဟင့် ” ” ဟုတ် အဲတာ … ကျနော်တို့က ဆေးရုံခေါ်သွားပြီး လိုအပ်တာ မှန်သမျှ အကုန်လုပ်ပေးထားပါတယ်”
“အမွု့မဖွင့်ဖို့ပြောတော့ ကိုဇာနည်က ဒီကညီမနဲ့စကားပြောပါ ဆိုလို့ လာခဲ့ရတာပါ ” စုစုထွေးမှာ ပင်ကို အေးဆေးသူမို့ ယောင်္ကျားဖြစ်သူအား ခြေထောက်ပြန်ကောင်းသည်အထိ တာဝန်ယူခိုင်းပြီး အမွု့မဖွင့်ကြောင်း ပြန်လည်ပြောဆိုလိုက်သည်။ ” ဟုတ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် … ညီမရယ် … ခုမှ အကိုလည်း … စိတ်အေးရတော့တယ် ” မျိုးအောင်မှာ အမှန်တကယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားပုံနှင့် နဖူးမှ ချွေးများအား သုတ်ရင်း လွယ်ထားသောအိတ်အတွင်း မှ ပိုက်ဆံ တစ်ထုပ် ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ” ဒါလေး လောလောဆည် လက်ခံပေးပါနော် ညီမ … နစ်နာကြေးသဘောပါ … သူဋ္ဌေးက ပေးခိုင်တာပါ … ကိုဇာနည် ပြန်ကောင်းတဲ့အထိလည်း အကုန်တာဝန် ယူပေးမှာပါ ” ” မဟုတ်တာရှင် မပေးပါနဲ့ … ကျမယောင်္ကျား အကောင်းပကတိ … ပြန်ဖြစ်ရင်ကို ကျေနပ်ပါတယ် ” ” ယူပါ ညီမရယ် … ညီမ အမွု့မဖွင့်တော့ သူဋ္ဌေးလည်း အလုပ်အကိုင် မပျက်တော့ဘူးလေ … ဒါ သိန်း၂ဝပါ … လိုအပ်ရင် ထပ်ပေးဖို့လည်း မှာထားပါတယ် ” မျိုးအောင်က ဇွတ်အတင်းပေးနေသဖြင့် စုစုထွေးလည်း လက်ခံကာ အိမ်ထဲ ဗီရိုလေးထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်သည်။ ထိုနောက့် ဇာနည်၏ အဝတ်စားများနှင့် ရေနွေးဓတ်ဗူး အခြားအသုံးဆောင် ပစ္စည်းများ ယူကာ မျိုးအောင်ကားလေးဖြင့် လိုက်လာခဲ့လိုက်၏်။အရိုးအကြော အထူးကုဆေးခန်းတွင် သီးသန့်ခန်းငှားထားပေးရာ စုစုထွေးတို့ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဇာနည်မှာ လူနာကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေတော့သည်။ တာဝန်ကျ ဆရာမှာ ဓတ်မှန်စာရွတ်အား ထောင်ကြည့်ရင်း အခန်းတွင်း ဝင်လာသော စုစုထွေးတို့အား ပြုံးပြီး နုတ်ဆက်လိုက်၏်။ ” လူနာရှင်တွေလား … ခင်ဗျာ ” ” ဟုတ် ဆရာ … ကျမက သူ့အမျိုးသမီးပါ ”
” ဟုတ် … ခများအမျိုးသားက ပုခုံရိုးအက်ပြီး ခြေသလုံးရုံးကျိုးသွားတာပါ … လိုအပ်တာတွေ အကုန်လုပ်ထားပါတယ် … မနက်ဖြန် နေ့လည်လောက်မှ စတီးရိုး ဖေါက်ဆွဲရမယ် ” ” ဟုတ်ကဲ့ … လိုအပ်တာ အကုန်လုပ်ပေးပါဆရာ … အစစအရာရာ … အားကိုးပါတယ် ” တာဝန်ကျ ဆရာဝန်၏ စကားအဆုံး မျိုးအောင်မှ ဝင်ပြောလိုက်၏။နောက်ရက် ညနေမှ ဇာနည်ခြေထောက်အား စတီးရိုးဖေါက်ဆွဲကာ ပုခုံးအား ကျောက်ပတ်တီးစည်းပေးကြသည်။ဇာနည်မှာလည်း ပုခုံးနှင့် ခြေထောက်မှ လွဲ၍ ကျန်တာမထိခိုက်ပေ။မျိုးအောင်မှာလည်း နေ့တိုင်းလာကြည့်၍ လိုအပ်တာများ ဆောင်ရွတ်ပေးနေသည်။ငွေရေးကြေးရေး ဆေးဝါးအစ အကုန်ပြည့်စုံအောင် ဂရုစိုက်ပေး၏။ ၂ပတ်အကြာတွင် ကားဖြင့်တိုက်မိသော သူဋ္ဌေးကိုယ်တိုင်ရောက်လာကာ ဇာနည်အား ကျေးဇူးတင် စကားပြောရင်း စုစုထွေး တစ်ယောက်ထဲ ညစောင့်နေရသဖြင့် တပြည့်ဖြစ်သူ မျိုးအောင်အား ညပိုင်းစောင့်ရန် ပြောနေလိုက်၏။စုစုထွေးမှာလည်း မနက် အိမ်ပြန် ဇာနည်၏ အဝတ်ဟောင်းများ လျှော်ဖွတ်ကာ ထမင်းဟင်းချက် ဆေးခန်းသို့ ပြန်လာ စိတ်မောလူမော ဖြစ်နေစဉ် ညပိုင်း မျိုးအောင် လာစောင့်သဖြင့် ညဘက်တွေ အနားရခဲ့သည်။ သီးသန့်စပယ်ရှယ်ခန်းမို့ ၁၅ပေ ပေ၃ဝလောက် ကျယ်ဝန်းပြီး ဝင်ဝင်ချင်း ရေခဲသေတ္တာ အသေးတစ်လုံးနှင့် ပစ္စည်းတင်ရန် အံဇွဲပါခုံအသေး တစ်လုံး အရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင်ပါရှိ၏။ရေခဲသေတ္တာ၏ မြောက်ဖက်တွင် လူနာ ကုတင်ရှိပြီး ဇာနည် အိပ်စက်အနားယူကာ ကုတင်ခြေရင်းတွင် လိုက်ကာခြား၍ ကုတင်အပိုတစ်လုံး ပါရှိသေးသည်။ ကုတင်နှစ်လုံးကြား မျက်နှာချင်းဆိုင် အနောက်ဖက်တွင် နံရံကပ် တီဗွီတစ်လုံး ထားရှိပြီး ကုတင်အပိုနှင့် တည့်တည့်တွင် တန်းလျားခုံအရှည်တစ်လုံး ပါရှိ၏။
ကုတင်အပို၏ မြောက်ဖက်တွင် ရေချိုးခန်း အိမ်သာတွဲလျက်အား အခန်းပြည့် ကန့်ပြီး တည်ဆောက်ထားသည်။ ” ဟော … နိုးပီလား ညီမ ” ” ဟုတ် … ကိုမျိုး ” ဇာနည်ခြေရင်းမှ ကုတင်ပေါ်တွင် စုစုထွေး အိပ်စက်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တန်းလျားခုံတွင် မျိုးအောင် စောင့်အိပ်ပေးသည်။ ဆေးရုံပေါ်တွင် ၁လ ကျော်နေလာတော့ မျိုးအောင်နှင့် စုစုထွေးမှာ ရင်းနှီးလာခဲ့ကြ၏။ မျိုးအောင်၏ ညစာအား စုစုထွေးက သူမအိမ်ကပဲ ချက်ပြုတ် ထုတ်လာခဲ့ပေးသည်။ဆေးရုံပေါ်အချိန်ကြာလာတော့လည်း စုစုထွေးနို့အုံကြီးများ ဖင်သားအိအိကြီးများ မျိုးအောင်မှာ ထိတွေ့မြင်နေရ၏။ခုလည်း ကုတင်ပေါ်မှ စုစုထွေးတစ်ယောက် အိပ်ယာထ ထမိန်ပြင်ဝတ်ရာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးအောက်က စောက်မွေးအုံကြီးမှာ လှစ်ကနဲ့ပေါ်သွားတော့သည်။မျိုးအောင်ကလည်း အိမ်ထောင်သည်မို့ မနက်နှင့်နေခင်းဘက်သာ မိန်းမဖြစ်သူကို အိမ်ပြန်လိုးပြီး တညလုံးအောက်အီး ထားရသဖြင့် မနက်လင်းတာနှင့် ပုဆိုးကြားက လီးမှာ ထောင်ထွက်နေတတ်၏။စုစုထွေးမှာလည်း ညဘက် ဆေးရုံပြန်ရောက်ချိန် မျိုးအောင်၏ မျက်လုံးများ သူမရင်အုံနှင့် ပေါင်ကြားသို့ကျရောက်လာလျင် စောက်ပတ်လေးမှာ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်နေတတ်သည်။ လင်ဖြစ်သူဇာနည်နဲ့လည်း မလိုးရသဖြင့် ကျော်နိုင်ရုံးပိတ်ရက် အိမ်ပြန်အဝတ်လျှော် ချက်ပြုတ်ချိန်နှင့် ဆုံလျင် အားရပါးရ အလိုးခံတော့သည်။ ” အကို မုန့်ဝယ်ပြီးပြီ … ကိုဇာနည် နဲ့အကို စားပြီးသား … ညီမဖို့ ပဲပလာတာနဲ့ ကော်ဖီ ခုံပေါ်မှာနော် ” ” မျက်နှာသစ်ပြီး စားလိုက်ပါ့မယ် … အားနာစရာကြီး ” စုစုထွေးမှာ ကုတင်ပေါ်မှာဆင်းရင်း ရေချိုးခန်းဖက်လျောက်သွားရာ ဖင်သားကြီးများ တုန်ခါနေတော့၏။
မျက်နှာသစ်မုန့်စားပြီးချိန် ဇာနည်မှာ သေးပေါက်ချင်ကြောင်း စုစုထွေးအား လှမ်းပြောလိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ ဇာနည်အားဆွဲထူရာ မနိုင်သဖြင့် မျိုးအောင်က ထလာပြီး ကူပေးလိုက်ရသည်။ကုတင်အနောက်ဘက်မှ ပွေ့ထူထားကြသဖြင့် စုစုထွေး၏ ဘေးကားထွက်နေသောဖင်သားဆိုင်ကြီးနှင့် မျိုးအောင် ပေါင်သားများက ထိကပ်နေ၏။စုစုထွေးမှာ ကုတင်အောက်မှ သေးတည်သော ဗူးလေးအား ထိပ်ဖုံးဖွင့်ကာ ဇာနည် ပုဆိုးအတွင်း ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ” စုလေး … ဟို ဟို … မတည့်သေးဘူး ” ဇာနည်မှာ မိန်းမဖြစ်သူအားပြောရင်း မျက်နှာမအိမသာဖြင့် မျိုးအောင်အား ကြည့်လိုက်၏။ ” ကျနော့် အားမနာပါနဲ့ ကိုဇာနည် … ကဲ ညီမက သေချာထည့်ပေးလိုက်ပါ ” ခါတိုင်း စုစုထွေးမှာ ဇာနည်လီးအားကိုင်၍ သေးတည်သောဗူးလေးထဲ တေ့ပေးတတ်သည်။သူစိမ်းယောင်္ကျား မျိုးအောင်ရှေ့မို့ လင်ဖြစ်သူဇာနည့် လီးအား ကိုင်ရန် လက်တွန့်နေတော့၏။ မျိုးအောင်စကားကြောင့် မျက်နှာလေးရဲကနဲ့ဖြစ်ကာ မျက်နာပူပူဖြင့် ဇာနည်ပုဆိုးအား မှပြီး လီးထိပ်နှင့် သေးတည်သော ဗူးအပေါက်လေးအား တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။သေးကုန်မှ ဗူးအားယူကာ အဖုံးပိတ်ရင်း ကုတင်အောက်ပြန်ထိုးထားလိုက်၏။ဇာနည့်ကိုယ်လုံးအား နှစ်ယောက်သား ပြန်လှဲပေးရင်း စုစုထွေးမှာ အဝတ်ဟောင်းများလိုက်စုနေတော့သည်။ကြွတ်ကြွတ်အိတ် အနက်ရောင်အိတ်ထဲ စုထည့်ကာ အခန်းတွင်း တံမျက်စည်း လှဲနေလိုက်သည်။တလက်စတည်း သေးဗူးအားသွန်ပြီးဆေးကြောရန် အခန်းမြောက်ဖျားရှိ အိမ်သာနှင့်တွဲလျက် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ဝင်ရန် တံခါးဖွင့်လိုက်မိ၏။ ” အိုရ် ” ” ဟင် … ဆောရီးနော် … ညီမ ” ရေချိုးခန်းတွင်း မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် စုစုထွေးမှာ ရှက်သွေးဖျာရင်း မျက်နာလွဲလိုက်ရတော့သည်။
မျိးအောင်မှာလည်း မျက်နာအိုးတို့အန်းတမ်းဖြစ်ကာ ချက်ချင်းတောင်းပန်နေ၏။ခါတိုင်း မျိုးအောင်မှာ မနက်လင်းစားသောက်ပြီး ဆေးရုံမှ ပြန်ကာ ညပိုင်းမှပြန်လာတတ်သည်မို့ စုစုထွေးမှာ မျိုးအောင်ပြန်သွားသည်အထင်ဖြင့် ရေချိုးခန်းတံခါးအား ဖွင့်လိုက်မိသည်။မျိုးအောင်မှာ ရေချိုးခန်းတွင်း ဘယ်လက်ဖြင့်ပုဆိုးအောက်နားစအား ဆွဲမှထားကာ ညာလက်ဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေ၏။ ” အင်းပါ … ရ ပါ တယ် … ကျမက … ကို မျိုး … ပြန် ပြန် ပြန်သွားပြီးထင်လို့ ဝင် လာ ခဲ့ မိ တာ ” စုစုထွေးမှာ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးလာကာ အသံတုန်တုန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ” သေးအိုးသွန်မလို့ မလား … လာလေ ညီမ ” မျိုးအောင်မှာ ရေချိုးခန်းနံရံအားကပ်ကာ စုစုထွေးအား ဘိုထိုင်အိမ်သာခွက်ဆီသွားရန် လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ စိတ်ထဲရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်လေးဖြစ်ကာ မျိုးအောင်ရှေ့မှ ဖြတ်အသွား အိမ်သာခွက်ဆီမရောက်ခင် လီးကြီးအား ကြည့်ဖြစ်အောင် ကြည့်မိလိုက်၏။ လမွေးအုံ မဲမဲကြီးအောက်မှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ကျော်နိုင်လီးထက် ပိုတုတ်နေသည်။လီးနှစ်ချောင်းစိတ်ထဲ ယှဉ်ကြည့်ရင်း ဘိုထိုင်အိမ်သာခွက်အဖုံးလေးလှန်ကာ သေးအိုးအား သွန်ချလိုက်၏။ စူးကနဲ့ထွက်လာသောသေးနံ့ကြောင့် ရေအမြန်ဆွဲချရာ သူမထမိန်အောက်နားစလေးအား ခါးပေါ်ပင့်တင်ခံလိုက်ရသည်။သေးအိုးသွန်စဉ် ကိုယ်လုံးက အနည်းငယ်ညွတ်ကြသွားသဖြင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားကြီးများအား ပစ်ပေးထားသလိုဖြစ်သွားရ၏။ ” အို့ … အမေ့ ” ထမိန်အောက်နားစလေး ခါးပေါ်ရောက်လာကာ ဖင်ဝလေးအား ခပ်နွေးနွေးအရာလေးက ထိကပ်လာသဖြင့် ရုတ်တရက်လန့်အော်မိသည်။
တသက်နှင့်တကိုယ် ဖင်တခါမှ အယက်မခံဖူးသဖြင့် ဖေါ်ပြမရသော အရသာသစ်လေးက သူမအား ဖမ်းစားထားတော့၏။လင်ဖြစ်သူဇာနည်မှာ စောက်ပတ်အားလိုးရုံသက်သက်ပဲထင်မှတ်နေပြီး ကျော်နိုင်မှာလည်း စောက်ပတ်လေးသာ ယက်ပေးရာ ဖင်ဝအား မထိဖူးပေ။မျိုးအောင် လျှာဖျားလေးမှာ ဖင်ဝနီညိုလေးအား ပင့်ယက်လိုက် ဝိုင်းလိုက်နှင့် လျှာအားစုချွန်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲထိုးသွင်းရင်း နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလို တေ့စုပ်နေ၏။စုစုထွေးမှာ အလိုလျောက် အိမ်သာခွက်အဖုံးပေါ်လက်ထောက်ရင်း ခါးလေးခွက်ကာ ဖင်သားကြီးအားထပ်ကော့ရင်း ပေါင်တန်များအား ဖြဲထားပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းစောင်ရည်များ ပွက်လာကာ ပေါင်ခြံအတွင်း စီးကျနေရ၏။ မျိုးအောင်မှာ ပေါင်ကြားခေါင်းထိုးကာ စီးလာသမျှစောက်ရည်များအား လျှာဖြင့်သိမ်းယက်ကာ မျိုချပစ်လိုက်၏။ပေါင်သားဖွေးဖွေးကြားမှ ဖေါင်းထွက်လာသောစောက်ဖုတ်အား မထိပဲ ဖင်ဝနီညိုလေးအား ထိုးထိုးကလိ ပေးသည်။ စောက်စိလေးမှာ ချွန်ထွက်ကာ ခေါင်းလေးက ပြူးထွက်လာရ၏။စုစုထွေးမှာ ဖင်ကြီးအားမြောက်ရင်း စောက်ဖုတ်နှင့် မျိုးအောင်ပါးစပ် ထိအောင် ကြိုးစားနေသည်။သို့သော် မျိုးအောင်မှာ ဖင်ပေါက်နှင့်ပါးစပ် မခွာပဲ လျှာအားဖင်ပေါက်ထဲဖိထိုးကာ မွနေတော့သည်။ စုစုထွေးမှာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများယားယံလာရင်း ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များထောင်ပန်းနေတော့၏။စောက်ရည်များမှာ ဒူးထောက်ယက်နေသော မျိုးအောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ပန်းမိရာ အင်္ကျီရှေ့ခြမ်း ဗိုက်ပေါ်ထိ ရွဲနှစ်သွားရသည်။စောက်ပတ်အား မထိပဲ စောက်ရည်များထောင်ပန်းလာအောင် ယက်နိုင်သော မျိုးအောင်အား စုစုထွေးမှာ အနည်းငယ်ဖြုံသွားရသည်။
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက မခံမရပ်နိုင်အောင် ယားယံလာသဖြင့် သူမ လက်တဖက်အား ပေါင်ကြားထဲလျိူသွင်းကာ စောက်စိအား ဖိချေရင်း တအင်းအင်း ညည်းနေရရှာ၏။ ” အား … အ ပေါင်သားများ တဇပ်ဇပ်တုန်လာကာ ဒူးများမထိန်းနိုင်ပဲ ညွတ်ကြသွားရသည်။ အိမ်သာခွက်ပေါ် လက်တင်ကာ ဒူးထောက်ရဲ့လေးမို့ ဖနောင့်နှစ်ခုကြားထဲ စောက်ပတ်လေးက ဖေါင်းကြွပြီး စောက်ခေါင်းလေးဟကာ အတွင်းသားနီတာရဲလေးက မြင်နေရ၏။စောက်ခေါင်းဝလေးအား ဒစ်ဖူးကြီးက လာထိရာ ဖင်သားကြီးအား ဘေးလွဲထိုင်ချရင်း… ” ညကြမှ … လိုးရအောင် … ကိုမျိုးရယ် … ပြောပြီးပြီးချင်း မျိုးအောင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ မလိုးရသဖြင့် တဇပ်ဇပ်တုန်နေရာ စုစုထွေးလက်ထဲတွင် တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးနေတော့၏။ ” အင်း … ထုထု … မြန်မြန်လေးထု ညီမ ” မျိူးအောင်လည်း ဒူးထောက်လျက် မျက်စိမိတ်ခေါင်းမော့ကာ စုစုထွေးဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်ကို အရသာခံနေလိုက်တော့သည်။စိတ်ထဲတွင် ခုံးထနေသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား မလိုးရသဖြင့် မချင့်မရဲ ဖြစ်နေရ၏။လက်သန်းလုံးခန့်ရှိသော စုစုထွေး စောက်စိကြီးမှာ မျက်လုံးထဲပေါ်ပေါ်လာရင်း လီးတန်တစ်လျှောက် ကျင်တက်လာတော့သည်။ ” အားဟား … ညီ မ ရယ် … ပြီး တော့ မယ် … အ အ … ထွက်ပြီ … ” စုစုထွေးလက်ကောင်ဝတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း လရည်များကုန်စင်အောင် အားရသည်အထိ ထုပစ်လိုက်သည်။လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်ပျစ်များမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးကွေးလျက်လေး ထိုင်နေသော စုစုထွေး ထမိန်အား ဗျစ်ကနဲ့စင်ကုန်တော့၏။
သူမလက်ချောင်းပေကပ်နေသော လရည်များကို ထမိန်အနားစဖြင့်သုတ်ရင်း… ” ရပြီလား … ကိုမျိုး ” ” အင်း … ပြီးပြီ … ညီမ … ညကြ မငြင်းရဘူးနော် ” ” အွန်းပါ … ညကြ … ဇာနည်အိပ်တာနဲ့ … ကိုမျိုးကြိုက်တဲ့ချိန် … လိုးပေါ့ ” ထို့နောက် လူချင်းခွဲကာ မျိုးအောင်မှာ ရေချိုးခန်းမှ အရင်ထွက်ပြီး ဇာနည်အား နူတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားတော့သည်။စုစုထွေးမှာ စောက်ရည်များရွဲနေသော အဖုတ်အား ရေဖြင့် သေချာဆေးကြောပြီးမှ ထွက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … စုလေး အိမ်ခဏ ပြန်ပြီနော် … အဝတ်ဟောင်းတွေ … လျှော်ရဦးမယ် ” ” အင်းပါ … မောင်လည်း နောက်၂ပတ်ဆို ဆင်းရတော့မှာပါ … စုလေးလည်း ပင်ပန်းလှပြီ ” ” ရပါတယ် မောင်ရဲ့ … လင်မယားချင်းပဲ ပင်ပန်းတယ် မခေါ်ပါဘူး ” ” ဆေးဖိုးတွေ ရှင်းပေးရဲ့လား … စုလေး ” ” အကုန်ရှင်းပေးပါတယ် … အိမ်မှာလည်း နစ်နာကြေးသဘော သိန်း၂ဝလာပေးထားတာ … မောင်ဆေးရုံဆင်းရင် ချိုင်းထောက်တို့ ဘာတို့ အခြားဟာဝယ်ဖို့ သ်ိမ်းထားလိုက်တယ် ” ” အင်း … မိန်းမ ပါသာ … ကြည့်စီစဉ်တော့ကွာ ” ” ဒါဆို သွားပြီနော် မောင် … နေ့လည် ဘာစားချင်လည်း ” ” ဟင်းရည် ပူပူလေးတမျိုးလောက် … လုပ်ခဲ့လိုက် စုလေး အသားကြော်တွေ … ရှိသေးတယ်မလား ” ” အင်း မောင် … ပဲဟင်းညိုလေးကို ဆူးပုတ်ရွတ်လေးခပ်ခဲ့လိုက်မယ် ” စုစုထွေးမှာ ဇာနည်အားနူတ်ဆက်ပြီး လျှော်ရမယ့် အဝတ်ဟောင်းများထုတ်ယူကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ဆေးရုံနှင့် အိမ်သို့ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီခမှာ ၁၅ဝဝပေးရ၏။မျိုးအောင်မှ ပို့ပေးမယ်ပြောတုန်းက ညပိုင်လည်း အိမ်လာခေါ်ပေးသဖြင့် အားနာပြီး မပို့ခိုင်းတော့ပေ။
နေ့လည်ပိုင်း အရပ်ထဲမှ ဇာနည်သူငယ်ချင်း တက္ကစီသမားများမှာ ကြုံတဲ့သူက လိုက်ပို့ကြသည်။ ညနေပိုင်းအိမ်ပြန်ချိန်တွင်လည်း တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်လာကြိုပေး၏။ညနေပိုင်းရေပြန်ချိုးပြီး ညပိုင်းအတွက် မျိုးအောင်က လာခေါ်ရင်း ဆေးရုံ အတူစောင့်ဖြစ်ကြသည်။ ဒီနေ့ညနေ ရေချိုးနေစဉ် အဖုတ်လေးအားပွတ်ရင်း မျိုးအောင်လီးကြီးအား မြင်ယောင်လာတော့၏။ ကျော်နိုင်ထက် ကြီးသော လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရမည်ကိုတွေးရင်း ကြက်သီးမွေးများ ထလာရသည်။အတွေးစဖျက်ကာ ရေအမြန်ချိုး၍ သနပ်းခါးပါးပါးလူးရင်း ညစာ စားထားလိုက်၏။ဆေးရုံအတွက် ဇာနည်နှင့်မျိုးအောင်တို့ နှစ်ယောက်စာ ထုပ်ရင်း တီဗွီထိုင်ကြည့်ရင်း စောင့်နေလိုက်သည်။ ညရနာရီကျော်ကျော် အမှောင်ထုကြီးစိုးလာချိန် အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းတီးသံ ကြားလိုက်ရာ ထမင်းချိုင်နှင့်ဇာနည်အတွက် လျှော်ပြီးသား အဝတ်ထုပ် ဆွဲကာ ထွက်လာခဲ့၏။အိမ်တံခါးသော့ခတ်စဉ်… ” မစု … ကိုဇာနည် … သက်သာတယ်မလား ” မဖြူတို့လင်မယား အပြင်မှပြန်လာဟန်ဖြင့် လှမ်းမေးနေရာ… ” ဟုတ် သက်သာပါတယ် မဖြူရေ … နောက်နှစ်ပတ်လောက်ဆို … ဆင်းရတော့မယ်ပြောတယ် ” ” လိုတာပြောနော် မစု … ဆေးရုံတော့ ထပ်မလာတော့ဘူး ” ” ဟုတ် ကိုကျော်နိုင် … မလာပါနဲ့တော့ … ၂ခေါက်ရှိပြီ လာနေကြတာ ” ကျော်နိုင်ကပါ နူတ်ဆက်နေသဖြင့် ပြန်ပြောရင်း ကားလေးဆီထွက်လာခဲ့သည်။ ဖြူဖြူလှိုင်မှာလည်း ဇာနည်အတွက် အသားငါးများ ကြော်ပေးထားလေ့ရှိ၏။ စုစုထွေးအနေဖြင့် ဖြုဖြူလှိုင် မရှိချိန် ကျော်နိုင်အား ခိုးခိုးအလိုးခံနေသဖြင့် ပိုပြီး အားနာမိနေသည်။ ကားပေါ်ထိုင်လိုက်စဉ် မျိုးအောင်မှာ ကားထိုင်ခုံပေါ် ကားထွက်လာတဲ့ စုစုထွေး ဖင်သားကြီးအား စိုက်ကြည့်နေတော့၏။
” ဟောတော် … မောင်းတော့လေ ကိုမျိုး … မမြင်ဖူးတာ ကျနေတာပဲ … ဟွန့် ” စုစုထွေးမှာ မျက်လုံးရွဲကြီးများ ထောင့်ကပ်ပြီး ပြောလိုက်သဖြင့် မျိုးအောင်တစ်ယောက် အူယားကာ ဖက်နမ်းလိုက်တော့သည်။ ” အိုရ် … အရပ်ထဲ … တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားမှဖြင့် ” ” ဒီကားမှန်တွေက … အပြင်ကကြည့်ရင် အထဲမမြင်ရပါဘူး … ညီမရယ် ” ” မသိဘူး … သွား … မောင်းတော့ … ညကြမှပဲ ရမယ် ” စုစုထွေးအိမ်ရှေ့မှ ကားလေးမှာ ရပ်ကွက်အလည်တည့်တည့်မောင်းထွက်ရင်း ရပ်ကွက်ထိပ်တွင် လမ်းမကြီးအတိုင်း ညာဖက်သို့ဦးတည်လိုက်သည်။ လမ်းတလျှောက် လမ်းမကြီး အရှေ့ဘက် အနောက်ဖက်တွင် မှောင်ရိပ်ကျချိန်မို့ အိမ်တိုင်းလိုလို မီးများထွန်းထား၏။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များ ဘီယာဆိုင်များ ကျော်လွန်လာမှ မီးပွိုင့်တခုသို့ရောက်ရှိလာသည်။မီးနီနေသဖြင့် ခဏစောင့်ကာ မီးစိမ်းပြမှ အရှေ့ဘက်သို့ ချိုးကွေ့လိုက်၏။၅ပြလောက် မောင်းနှင်ပြီး နောက်မီးပွိုင်တခုတွင် အရှေ့တည့်တည့်မောင်းရာ ခဏအကြာတွင် ဇာနည်ရှိသော အရိုးကြော အထူးကု ဆေးခန်းရှေ့ ရောက်ရှိလာသည်။ ကားပက်ကင်ထိ မောင်းသွားပြီး ကားရပ်ကာ နှစ်ဦးသား ဆေးခန်းအတွင်းဝင်ခဲ့ကြ၏။ ” ဟော … မောင် … တီဗွီကြည့်နေတာပေါ့ ” ” အင်း စုလေး … လက်ဝှေ့ပွဲတွေ … ဒါရိုက် လွင့်နေတာကွ ” ” ကဲ … မောင်နဲ့ကိုမျိုး ထမင်းအရင်စားကြ … ပြီးမှ ဆက်ကြည့်ပေါ့ ” စုစုထွေးမှာ ပြောပြီးပြီးချင်း ပန်းကန်ပြားများထုတ်ကာ ထမင်းဟင်းများ ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သည်။ဇာနည်အား ကုတင်ပေါ်မှတွဲချကာ စားပွဲခုံနား ခုံတစ်လုံးပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏်။ဘေးခုံတွင် မျိုးအောင်ဝင်ထိုင်ကာ ထမင်းစားနေကြစဉ် စုစုထွေးမှ ဇာနည် ကုတင်အား အိပ်ယာခင်းများ လှဲပေးလိုက်သည်။
သူမ ကုတင်ပေါ်လှဲ ဖုန်များခါကာ အိပ်ယာခင်းလိုက်ရင်း ခြင်ထောင်အား အပေါ်ဘက် လိပ်တင်လိုက်၏။ထမင်းစားပြီးသော ဇာနည်အား ကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ပေးကာ စားပြီးသား ပန်းကန်ခွက်ရောက်များအား ဆေးကြောသိမ်းဆည်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကော်ဖီဖျော်ကာ တီဗွီမှ လာသော လက်ဝှေ့ပွဲများအား ထိုင်ကြည့်ကြ၏်။ဇာနည်ကုတင်ခြေရင်းဘက်တွင် ခုံနှစ်လုံးရွေ့ကာ မျိုးအောင်မှ ခြေရင်းဘက်ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး စုစုထွေးက မျိုးအောင်ညာဘက်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။လက်ဝှေ့ပွဲက နာမည်ကြီးကစားသမားတွေ ထိုးသည်ပွဲမို့ ဇာနည်တစ်ယောက် စိတ်ဝင်စားနေစဉ်…မျိုးအောင်၏ ညာဖက်လက်မှာလည်း စုစုထွေးပေါင်ကြားသို့ ရောက်နေတော့၏။ ဇာနည်မှာ မျိုးအောင်ကိုယ်လုံးကွယ်နေသဖြင့် မိန်မဖြစ်သူ စောက်ပတ်အနိုက်ခံနေသည်ကို ရုတ်တရက် မမြင်နိုင်ပေ။စုစုထွေးမှာလည်း ပေါင်တန်များဖြဲကာ စောက်ပတ်အနိုက်ခံရင်း မျက်လုံးများစင်းလာသည်။ မျိုးအောင်က ဘယ်ဘက်ခြေထောက် ခုံပေါ် ကွေးထောက်ရင်း စုစုထွေး ဘယ်လက်အားဆွဲကာ ပုဆိုးကြားသွင်းလိုက်ရာ စုစုထွေးမှာ မျိုးအောင်လီးကြီးအား စမ်းနေတော့၏။လီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း လင်ဖြစ်သူဇာနည်အား ခါးလေးကိုင်းပြီးကြည့်ရာ ဇာနည်မှာ တီဗွီဖန်သားပြင်ဆီ အာရုံရောက်နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။လင်ဖြစ်သူ အနီးနားလေး သူစိမ်းယောင်္ကျားလီးအား ပွတ်သပ်နေရာ စိတ်ထဲ စိုးရိမ်စိတ်လေးနှင့်အတူ ကာမမီးလေး တောက်လောင်နေ၏။မျိုးအောင်မှာ ခုံပေါ်ဒူးတဖက်ထောင်ထားသဖြင့် ဇာနည်ဘက်မှကြည့်လျင် လီးကိုင်နေသော သူမလက်အား မမြင်နိုင်တော့ပေ။မျိုးအောင် လီးကြီးမှာ သူမလက်ထဲ တင်းမာလာသဖြင့် အလိုးခံချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေရ၏။
မျိုးအောင်လက်မှ စောက်စိအား ဖိဖိချေနေသဖြင့် အဖုတ်အတွင်းက တဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာကာ စောက်ရည်များစို့လာတော့သည်။လီးအား ညှစ်လိုက်ရင်း မျိုးအောင်အား မျက်ရိပ်ပြလိုက်၏။ ” ကဲ … မောင်တို့ ဆက်ကြည့်ကြတော့ … စုလေး အိပ်တော့မယ်နော် ” မျိုးအောင်လီးကြီးအား လွတ်ပြီး သူမကုတင်ဆီလျှောက်လာရင်း ကုတင်ပေါ်တက်ခြင်ထောင်ချကာ မှေးနေလိုက်သည်။ လက်ဝှေ့ပွဲမှ ဆူညံသံများ ခပ်တိုးတိုးကြားနေရင်း အိပ်ယာထက် လူးလိမ့်ကာ မျိုးအောင်လာလိုးမည့် အချိန်အား ရင်ခုန်စွာ စောင့်မျှော်မိနေ၏။စောက်ပတ်လေးအား ထမိန်အပြင်မှစမ်းရာ အရည်ကြည်များ ထွက်နေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ပြန်သည်။မျိုးအောင်အားစောင့်ရင်း တဖြည်းဖြည်း မှေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရာ သူမအောက်ပိုင်း ခပ်နွေးနွေးလေးခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။ ထမိန်လေးပြေလျော့ပြီး ပေါင်လယ်ရောက်နေကာ ခြင်ထောင်အပြင်မှ မျိုးအောင်က ကိုယ်တခြမ်းဝင်ကာ ကန်လန့်ဖျက်အနေထားဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား ယက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ” ဟင် … ကိုမျိုး ” ” ရွုး … ညီမ … ကိုဇာနည် ခုမှ အိပ်သွားတာ ” ” လိုက်ကာ ကာထားတာပါ … သူ့ကုတင်ကကြည့်ရင် စုလေးတို့ကို မမြင်ရပါဘူး … အထဲဝင်လိုက်လေ ” စုစုထွေးပြောပြီး မျိုးအောင်မှာချက်ချင်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ပေါင်ကြားထဲနေရာယူပြီး ကုန်းယက်တော့သည်။ခုနက နိုက်ပေးထားသဖြင့် စောက်ရည်များရွဲနေသော အဖုတ်လေးအား မိမိရရ ထိုးယက်နေ၏။စုစုထွေးမှာ ကြာကြာအယက်မခံနိုင်ပဲ လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်သည်။ လိုးမှာဖြင့် … လိုးလေ … ကိုမျိုး ” မျိုးအောင်လည်း လိုးချင်နေရာ စုစုထွေးမှ တောင်းဆိုလာသဖြင့် ပုဆိုးချွတ်ဒူးထောက်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ ဒစ်ဖူးအားမြုတ်လိုက်သည်။
ကိုယ်လုံးအား ရှေ့သို့ဖိချရင်း နို့အုံနှစ်ဖက်အားညှစ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်၏။ခန္ဓာကို ရှေ့မှောက်လိုက်သဖြင့် လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲ တဗျစ်ဗျစ်နှင့် တိုးဝင်သွားတော့သည်။ ” ဗျစ် … ဖွပ် … အိခ့် … ဘွတ် ” စုစုထွေးတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ လီးကြီးတိုးဝင်လာရာ နာကျင်သဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ ဘေးလွဲပြီး အိခ့် ကနဲ့ ရှိုက်လိုက်မိသည်။မျိုးအောင်မှာ လီးတန်တလျောက် စုပ်ထားသလိုခံစားမိသဖြင့် စိတ်ကြိုက် မလိုးရဲသေးပေ။စောက်ခေါင်းဝလေးမှာ တင်းကျပ်နေကာ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးမို့ လီးတဝက်လောက်သာ အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးနေ၏။နှစ်ဦးသား ရမ္မက်စိတ်များပြင်းထန်နေကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း အချက် ၈ဝလောက်တွင် လီးအရည်ပြားလေးနွေးသွားသဖြင့် စုစုထွေးတစ်ယောက် ပြီးသွားမှန်းခံစားသိရှိလိုက်သည်။စုစုထွေးမှာ လင်ဖြစ်သူခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ်တွင် သူစိမ်းယောင်္ကျားအား အလိုးခံနေမိသဖြင့် စိတ်ထဲ ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားမွု့လေး ဖြစ်တည်ကာ စောက်ရည်များပန်းထုတ်ရင်း လီးအားညှစ်ပေးနေမိတော့၏။မျိုးအောင်မှာလည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် လီးအား ခပ်တင်းတင်းညှစ်ခံရသဖြင့် အချက်၂ဝခန့် ထိန်းလိုးရင်း လရည်များပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ” အ … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုမျိုးရယ် ” ” အင့် … အကိုလည်း … ထွက်ပြီ … အ နှစ်ဦးသား တင်းကျပ်စွာဖက်ရင်း ခဏအကြာ မျိုးအောင်မှာ စောက်ရည်များ လရည်များ ပေပွနေသော စုစုထွေး စောက်ပတ်လေးအား ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေသည်။စုစုထွေးမှာ လိုးပြီးချိန် စောက်ဖုတ်အား အယက်ခံလိုက်ရသဖြင့် အီစမ့်နေအောင် အရသာထူးကဲစွာ ခံစားမိ၏။ ခပ်ကြာကြာလေးယက်ပြီးမှ သူမဘေးနား လှဲအိပ်သော မျိုးအောင်နူတ်ခမ်းလေးအား မက်မက်မောမော ပြန်နမ်းပေးလိုက်သည်။
နမ်းနေရင်း မျိူးအောင် ပါးစပ်မှ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ ရနေသဖြင့် အငမ်းမရ မျိုးအောင်ပါးစပ်ထဲ သူမလျှာလေးထိုးသွင်းကာ လျှာချင်းလိပ်ဆွဲနေတော့၏။ဒုတိယ အချီတွင် မျိုးအောင်တောင်းဆိုမွု့ဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ရေချိုးခန်းအတွင်း မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးကြသည်။လီးအရင်းထိ ဆောင့်အလိုးခံနေရကာ အစပိုင်း အနည်းငယ် နာကျင်သော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ပွတ်ဆွဲပေးသော လီးကြီးအား နောက်ပိုင်း နှစ်ချိုက်သွားရသည်။မျိုးအောင်မှာ ပစ်လိုးလိုက် ချော့လိုးလိုက်နှင့် စုစုထွေးအား မနားတမ်းလိုးပေးရာ စောက်ရည်များ အကြိမ်ကြိမ် ပန်းထွက်နေရ၏။ ပုံစံအမျိုးမျိုးလိုးရင်း မျိုးအောင်မှာ ပြီးချင်လာသဖြင့် စုစုထွေးအား လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။စုစုထွေးပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြားမှာ စူထွက်လာသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား လျှာဖြင့် ၅ချက်ခန့် ပင့်ယက်လိုက်၏။ခါးလေးအား စုံကိုင်ရင်း လီးအရင်းထိဆောင့်ထည့်ကာ ဒစ်ခေါင်းပေါ်ရုံပြန်ထုတ်လိုက် ဖင်ကြားနှင်ဆီးခုံးထိကပ်သွားအောင် ပစ်ပစ်လိုးလိုက်တော့သည်။စုစုထွေးကလည်း လီးတဆုံးဝင်လာတိုင်း ဖင်သားကြီးအားကော့ကာ နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေတော့၏။မေးကြောများထောင်လာကာ မနားတမ်းလိုးရင်း မျိုးအောင်တစ်ယောက် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လရည်များ တဖျောဖျော စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ခဏနားပြီး စောက်ဖုတ်လေးအား ယက်ပေးရာ စုစုထွေးတစ်ယောက် နောက်တကြိမ် စောက်ရည်များပန်းရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့၏။မျိုးအောင်မှာ သူ့လီးဒဏ်ကြောင့် ယောင်ကားနေသော စောက်ပတ်လေးအား ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးပြီးမှ တွဲထူရင်း နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။